Boekrecensies 1081-1110
1081. Max Gross - In Polen lag een sjtetl
Wil je wel deelnemen aan de moderne tijd? |
6 november 2021
|
Ergens
diep in het Poolse woud ligt een plaats waar de tijd heeft stilgestaan.
Het dorpje Kreskol is een echte sjtetl: een ouderwets Joods dorp waar
de mensen diep gelovig zijn, de Joodse wetten onverminderd gelden en
waar de moderne tijd volledig langsheen gegaan is. Zelfs de Duitse
bezetting en genocide is eraan voorbij gegaan. En dan wil Pesje
Lindauer scheiden van haar man, terwijl de ze pas ent getrouwd zijn.
dit is een schandaal, ongehoord en haar man verzet zich er dan ook met
hand en tand tegen. Maar uiteindelijk krijgt Pesje haar zin. Als vrij
snel daarna eerst Pesje en vervolgens haar ex-man verdwijnen besluit de
raad van rabbijnen dat het tijd is voor actie. Ze sturen de bastaard en
wees Jankl Lewinkopf met een groep zigeuners mee om in de grote stad
aangifte te doen van de verdwijning van Pesje en Ishmoël. In de grote
stad aangekomen weet Jankl niet wat hij moet: hij spreekt alleen
Jiddisch en zijn uiterlijk past totaal niet bij de moderne tijd. Eerst
denken de mensen dat hij gek is, maar als hij op de psychiatrische
afdeling van het ziekenhuis terechtkomt, ontdekken ze langzaam maar
zeker wie en wat hij is en waar hij vandaan komt.
En
dan breekt er natuurlijk de pleures uit: de pers, de overheid, Joden
van over de hele wereld, iedereen stort zich op Kreskol, wat een enorm
ontwrichtend effect heeft op de voorheen zo hechte gemeenschap. Ga je
mee met de moderne tijd of niet? Wat doe je met het geld dat je opeens
verdient? En ondertussen beginnen de Polen er eigenlijk ook wel tabak
van te krijgen: alle aandacht gaat uit naar Kreskol, er worden
miljoenen zlotys geïnvesteerd in infrastructuur en al snel duiken er
weer allerlei onfrisse anti-Joodse sentimenten op.
Ondertussen
beluit Jankl in eerste instantie dat hij zich gelukkiger voelt in de
moderne wereld en vindt een baan als bakker in Warschau. Daar loopt
hij Pesje tegen het lijf, wordt smoorverliefd en probeert haar te
redden. Maar uiteindelijk is de vraag waar je gelukkiger van
wordt: de misschien wat saaie, maar o zo duidelijke en rustige
oude situatie, of de nieuwe situatie met tweespalt en haat. Aan het
eind is het niet moeilijk voor Jankl om te kiezen...
Een
heerlijk "vertelboek", waarin een alwetende maar ongenoemd blijvende
verteller uit Kreskol de lezer meeneemt door de geschiedenis en de
moderne tijd. Met zijplotjes naast het hoofdplot, maar alles prima
uitgewerkt. Veel Jiddische termen en achter in het boek staat dan ook
een verklarende woordenlijst, die je zo af en toe echt wel nodig hebt
om te begrijpen wat er gebeurt. Een prima boek.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1082. Helena Merriman - Tunnel 29
Nagelbijtend spannend én echt gebeurd |
9 november 2021
|
Joachim
Rudolph wordt net voor de Tweede Wereldoorlog in het oosten van
Duitsland geboren. Hij maakt alle verschrikkingen van het eind van de
oorlog mee: zijn vader wordt door de Russen afgevoerd, zijn
moeder verkracht, ze raken de boerderij kwijt. Uiteindelijk vluchten ze
naar Berlijn, waar ze in het Oost-Berlijn van de Koude Oorlog belanden.
Als dan ook nog in 1961 in één nacht de muur verschijnt is voor Joachim
de maat vol. Op het laatste moment dat het nog kan vlucht hij in het
donker met een vriend door de weilanden naar West-Berlijn. Maar daar
kan hij de situatie van zijn landgenoten in Oost-Duitsland niet
vergeten en als net twintig-jarige student besluit hij met een paar
vrienden een tunnel te graven: niet Oost-Duitsland uit, maar
Oost-Berlijn in. Dat is een zeer risicovolle activiteit, want overal
loeren de VoPo's en aan beide kanten van de grens heeft de Stasi'
letterlijk honderduizenden informanten en verraders. En toch willen de
Oost-Duitsers, ondanks de draconische straffen die erop staan, massaal
Oost-Duitsland verlaten... Uiteindelijk weten de vrienden een tunnel te
graven en kunnen 29 mensen ontsnappen uit de "heilstaat".
Een
waar gebeurd verhaal dat op schitterende, nagelbijtende wijze
verteld wordt door de BBC journaliste Helena Merriman, die hiervoor
alle hoofdrolspelers interviewde, Stasi dossiers doorploegde en ook het
grotere beeld van de Koude Oorlog, de geopolitieke situatie en de
onderdrukking on Oost-Duitsland bijzonder goed uitlegt. En naast
de "goeden" is er een Stasi infiltrant, die het allemaal nog
spannender maakt. En een cameraploeg van NBC uit Amerika, die alles wil
vastleggen om de Amerikanen te laten zien wat er gebeurt in Berlijn.
Wat een verhaal! En prachtig verteld, alsof je er zelf bij bent.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1083. Susan Smit - De heks van Limbricht
Zo blij dat ik een vrouw in de 21e eeuw ben |
15 november 2021
|
Als
Entgen Luijten 74 is in 1674 wordt ze opgepakt en ervan beschuldigd dat
ze een heks is. Entgen is weduwe, heeft een eigen boerderij en weet
heel veel van kruiden en natuurgeneeswijzen. Maar haar belangrijkste
eigenschap is dat ze een "scherpe tong" heeft: ze is slim,
eigenzinnig, onafhankelijk, heeft een mening en twijfelt ook niet om
die te uiten. En daarmee is ze een bedreiging voor de kasteelheer van
Limbricht, waar ze woont. Ze bemoeit zich ook met alles wat
"mannenzaken" zijn, ook toen haar man Jacob nog leefde:
onderhandelingen over de prijs van de oogst, het uiten van onvrede over
de exorbitante bijdrage uit de oogst die de kasteelheer opeist,
enzovoorts. En daarnaast besluit ze niet meer ter kerke te gaan sinds
de pastoor haar dochter Grietchen ten overstaan van de hele parochie
voor addergebroed uitmaakte omdat ze ongehuwd zwanger was. Kortom, meer
dan genoeg redenen om voor ongeveer iedereen een bedreiging te
zijn.
Nadat
Entgen is opgepakt wordt ze opgesloten in de kerkers van kasteel
Limbricht en begint de hele farce die heksenproces wordt genoemd en die
op een heel andere manier verloopt dan een gewoon proces met gewone
beschuldigingen: zo is de aanklager ook de rechter, mag er gemarteld
worden en heeft de vermeende heks maar zeer weinig mogelijkheden om
zich te verdedigen. Maar Entgen laat zich niet dwingen om te bekennen,
ook niet als ze gemarteld wordt door haar duimnagels aan te schroeven,
schenen te breken en opgehangen te worden aan haar armen. En als je
niet bekent als je gemarteld wordt mogen ze je niet veroordelen, maar
de kasteelheer (die achter dit alles zit) heeft nog een laatste troef
die hij uitspeelt...
Dit
boek maakt maar weer duidelijk hoe vrouwen, vooral slimme,
onafhankelijke vrouwen, door de eeuwen heen onderdrukt werden (en
worden) door mannen die zich bedreigd voelen. En helaas vaak met steun
van vrouwen die zich laten onderdrukken. Het boek is gebaseerd op een
waargebeurd verhaal: alle processtukken van het heksenproces tegen
Entgen Luijten zijn bewaard gebleven. Susan Smit kiest een vorm waarin
ze Entgen in haar kerker herinneringen aan haar leven op laat halen,
waardoor het ook duidelijk wordt hoe het leven van de gewone vrouw in
de 17e eeuw in elkaar zit. En toch kon het boek me niet helemaal
grijpen en ik kan niet precies beschrijven waarom: misschien is het
niet erg "literair" geschreven, ik weet het niet. Inhoudelijk
interessant, qua stijl niet helemaal mijn ding dus.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1084. Michael Connelly - The dark hours
Mooi tijdsbeeld |
23 november 2021
|
Het
is de jaarwisseling van 2021: de politie van Los Angeles is door alle
misdragingen van agenten in de VS in het nauw gedreven en probeert zo
onzichtbaar mogelijk te zijn, corona heeft de hele samenleving
veranderd en het Capitool staat op het punt om bestormd te worden door
een horde Trump-aanhangers. Renée Ballard en haar toegewezen partner
schuilen tijdens de jaarwisseling onder een viaduct omdat er nogal veel
in de lucht geschoten wordt met echte wapens en die kogels ook weer
terug op aarde landen, met alle gevolgen vandien. Ook zitten ze te
wachten tot de Mighnight Men, een duo serieverkrachters die bij vrouwen
naar binnen sluipen, weer toe zal slaan. Er wordt inderdaad met
scherp geschoten deze jaarwisseling, en wel op een ex-bendelid dat 25
jaar geleden tegen betaling van heel veel geld het rechte pad is
opgegaan. Al snel is duideilijk dat het hier om een afrekening gaat,
maar door wie en waarom is niet direct duidelijk. Ook slaan de Midnight
Men weer toe. Omdat Ballard's partner er tussenuit knijpt met haar
vriendje staat Ballard er alleen voor. Het pistool dat werd gebruikt
bij de moord blijkt een link te hebben met een oude zaak van Harry
Bosch, dus neemt ze contact met hem op en werken ze samen aan die zaak.
Omdat ze niet echt veel medewerking krijgt van haar collega's gaat ze
ook met de andere zaak samenwerken met Bosch, tot groot chagerijn van
de haar baas. Uiteindelijk krijgen ze beide zaken opgelost, al
kost het haar wel slapeloze nachten en een paar behoorlijk benauwde
momenten.
Weer
een fijne nieuwe Connelly, waarin een mooi beeld geschetst wordt van
deze rare tijden waarin ook verwijzingen naar de Capitool-bestorming en
de misdragingen van agenten tegen met name zwarte medeburgers zitten
(en waarin het standpunt van Connelly goed tussen de regels
doorschemert). Ballard en Bosch is een mooi team tezamen. Ik las ergens
dat Bosch oud begint te worden, maar ik vond het wel meevallen. Een
hele dikke 4 sterren.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1085. Angela Marsons - Stolen ones
Heel veel kleine hoofdstukjes leiden tot heel spannend verhaal |
27 november 2021
|
Vijfentwintig jaar geleden is een meisje verdwenen, die nooit teruggevonden is. Op het politiebureau
verschijnt een steenrijke man, Steven Harte, die beweert dat hij kennis
heeft over deze zaak, maar hij voorspelt ook dat er nog iets gaat
gebeuren. En inderdaad: bij een vals brandalarm in een naschoolse opvang verdwijnt een meisje die in dezelfde leeftijdsgroep valt als het verdwenen meisje. Steven
Harte probeert een psychologisch spelletje te spelen met Kim Stone,
terwijl hij totaal geen belangstelling heeft voor de andere leden van
haar team. Dus gaan ze met het hele team als een gek aan het werk om in
een race tegen de tijd te proberen de zaak te ontrafelen. Er blijken in
de loop der tijd meer meisjes verdwenen te zijn, waarvan er twee een
jaar later weer opdoken. Maar drie andere meisjes zijn nooit
teruggevonden. Als er botten van een kind gevonden worden op een plaats
die aan Steven Harte kan worden gelinkt, heeft Kim Stone eindelijk een
reden om Harte te arresteren, maar die haalt er meteen een bitch van
een advocaat bij. Met behulp van een profiler weten ze het gedrag van
Harte to ontrafelen en lukt het Stone om de zaak op te lossen. En
ondertussen probeert Alexandra Thorpe, een psychopatische psychiater
die levenslang heeft gekregen na Kim Stone na het leven te hebben
gestaan, zichzelf een weg uit de gevangenis te manipuleren...
Een
nieuwe Angela Marsons is altijd een reden om een weekend vrij te
houden. En inderdaad heb ik dit boek, na een klein aanloopje op
donderdag en vrijdag, grotendeels op een regenachtige zaterdag
uitgelezen. Door de kleine hoofdstukjes, waarbij het perspectief
regelmatig verandert, heb je steeds het gevoel "nog één hoofdstukje,
nog één hoofdstukje..." en voor je het weet zit je zo in het verhaal
dat je de tijd vergeet tot je het boek uit hebt. eeen heerlijk boek
dus. En met het einde weet je in ieder geval zeker dat er nog minstens
één heel spannend deel aankomt. Een prima verhaal met goede dialogen,
mooie vondsten en een bevredigend einde met een twist.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1086. Caroline de Gruyter - Beter wordt het niet
Het HabsburgseRijk en de Europese Unie - een vergelijking |
4 december 2021
|
De
Eerste Wereldoorlog is in Nederland niet zo'n issue omdat "we" neutraal
waren. Als je er dan iets over leest is het eigenlijk zelden over het
Habsburgse Rijk, waar het toch eigenlijk allemaal mee begon. Voor mij
stond er in dit boek dus heel veel over de Habsburgers en hun rijk dat
ik nog niet wist. Hoe de Hongaren ook toen al dwarslagen en een
uitzonderingspositie wisten te krijgen; hoe de keizer door middel
van bureaucratie en een gemengd leger alle landen van zijn rijk bij
elkaar te houden probeerde. En hoe je, als
je omringd bent door andere expansionistische staten (in zijn geval het
Tsaristische Rusland, het Ottomaanse Rijk, Pruisen en Frankrijk),
eigenlijk altijd gedwongen bent tot onderhandelen en
schipperen. En hier begint ook de overeenkomst met de Europese
Unie van onze tijd: 27 landen die allemaal wat anders willen, Hongaren
die dwarsliggen, "omringd" (in deze geglobaliseerde wereld iets minder
letterlijk) door landen die de baas willen spelen (Amerika, China,
Rusland, Turkije). Alleen heeft de EU geen duidelijke buitenlandse
politiek, geen eigen leger en ook geen uitgebreide bureaucratie (dat
wist ik trouwens niet). Maar het blijft schipperen, waarbij ieder land
zijn eigen belang voorop stelt, maar toch ook niet uit de EU wil.
Dat laatste afgezien van de Brexit natuurlijk, maar de Engelsen
beginnen er nu al achter te komen hoe onverstandig dat geweest is.
Caroline
de Gruyter heeft als correspondent voor onder andere NRC Handelsblad in
Brussel en Wenen gewoond en heeft een flinke studie gemaakt van het
reilen en zeilen van zowel het Habsburgse Rijk als de Europese Unie en
trekt nu lijnen tussen verleden en heden. En verder beschrijft ze
uitgebreid de sfeer in Wenen, hoe het de Habsburgse familie nu vergaat
en hoe de adel zich nog steeds uitgebreid met de hedendaagse politiek
bemoeit. Een interessant boek.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1087. Tomasz Jedrowski - Zwemmen in het donker
De Poolse Brokeback Mountain |
8 december 2021
|
Als
onderdeel van zijn afstuderen in het Polen van 1980, waar de
communistische partij wankelt onder de druk van de vanbond Solidarnosc,
moet
Ludwik Gowacki een zomer in een landbouwkamp werken. Hij weet dat hij
op jongens/mannen valt, maar is te angstig om daar echt voor uit te
komen. In het landbouwkamp ontmoet hij Janusz. Aan het eind van het
kamp vraagt Janusz of hij met hem mee wil gaan kamperen en samen
brengen ze een paar weken door aan een afgelegen meer midden in het
bos, waar ze zwemmen, verboden boeken lezen en vrijen. Aan het eind van
de zomer gaan ze terug naar Warschau, waar ze moeten bedenken wat ze
met hun leven willen doen. Ludwik komt uit een gezin waar stiekem naar
de westerse radio werd geluisterd, Janusz uit een gezin waar ze de
harde partijlijn trouw volgden en dus is de keuze van de jongens ook
heel verschillend. Ludwik twijfelt of hij naar het westen moet vluchten
maar besluit uiteindelijk te solliciteren naar een promotieplaats.
Zelfs daar blijk je kruiwagens voor nodig te hebben. Janusz wordt
ambtenaar op het censuurbureau en, ondanks dat ze elkaar blijven
ontmoeten, groeien ze steeds verder uit elkaar. Janusz maakt ook flink
werk van zijn leven in Polen: hij likt zich in bij de familie van een
generaal en krijgt uiteindelijk zelfs verkering met de dochter des
huizes, terwijl Ludwik steeds ontgoochelder raakt en uiteindelijk
besluit Polen te verruilen voor de Verenigde Staten. Maar je kan Polen
wel verlaten, maar Polen verlaat jou niet.
Dit
boek deed me heel erg denken aan Brokeback Mountain, waarin ook twee
jongemannen een zomer met elkaar doorbrengen, maar daarna onder druk
van de maatschappij twee heel verschillende kanten met hun leven
opgaan. Een mooi boek, waarin zelfs de opstand in Polen van 1980 een
rol speelt. In het engels geschreven door een Poolse schrijver die
echter geboren werd in Duitsland, studeerde in Engeland en nu weer
terug is in Polen met zijn franstalige man.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1088. Nico Dros - Willem die Madoc maakte
Boeiend verhaal, beetje krukkig Nederlands |
18 december 2021
|
Als
klein kind wordt Beda gered uit een op de klippen gelopen boot. Hij
groeit op in een armzalig klooster ergens in het Vlaamse land. Zijn
grote passie blijkt lezen en schrijven te zijn en al snel wordt hij als
kopiist aan het werk gezet. Hij weigert echter de gelofte als monnik af
te leggen, omdat hij van jongs af aan al een echte atheïst voelt.
Bovendien wordt hij (en met hem alle jonge jongetjes in het klooster)
misbruikt door de monnik Elmus. Als zijn schrijfmeester overlijdt
en hij gedwongen wordt de gelofte af te leggen besluit hij te vluchten
uit het klooster, maar niet nadat hij Elmus gestraft heeft voor zijn
daden. Via een verblijf in Koekelbeke, de hoerenbuurt buiten de poorten
van Brussel, komt hij uiteindelijk terecht in Noord-Frankrijk, waar hij
de vertrouweling wordt van de graaf, die zelf ook niet gelovig is. Hij
reorganiseert het pachtsysteem en beheer van de grafelijke landen, waar
hij natuurlijk de nodige vijanden bij maakt. Maar de bloedmooie,
intelligente tweede vrouw van de graaf ziet hem wel zitten en in
het geniep verwekt hij een kind bij haar dat de graaf,
helemaal blij met eindelijk nageslacht, opvoedt. Als de graaf
uiteindelijk overlijdt moet Beda, die zich inmiddels Madoc noemt, weer
vluchten omdat zijn vijanden de macht overnemen. In eerste instantie
doet hij dat met de gravin en zijn zoon, maar uiteindelijk nemen ze
afscheid en gaat Madoc, die zich inmiddels Willem noemt, door richting
het noorden, waar hij eerst trouwt met Wijchje, die uiteindelijk begijn
wordt, en daarna reorganiseert hij de bezittingen van de rijke Gentse
poorter Geeraerdt Verspronck. In al die jaren is het lezen enschrijven
min of meer zijn core business en uiteindelijk besluit hij zelf te gaan
schrijven: hij hertaalt Van den vos Reijnaerde vanuit het Frans in het
Diets, dat een opkomende taal is, en doet hetzelfde met met verhaal
over de wolfsmonnik Izegrim. Maar zijn eigen, oorspronkelijke werk, is
een tweetal werken in het Latijn, waarin hij zijn kijk op de wereld
(inclusief zijn ongeloof) uiteen zet, wat een bijzonder gevaarlijke
beslissing blijkt te zijn in een tijd waarin de inquisitie in opkomst
is.
Tot zover de
hooflijnen van dit verhaal. Maar dit verhaal wordt geschreven door een
gedesillusioneerde Vlaamse hoofddocent mediavistiek, die via een rijke
weldoener een boek in handen krijgt waarin Willem die Madoc maakte
waarschijnlijk zelf de verhalen Van den vos Reijnaerde, de wolfsmonnik
Izegrim en nog wat verhalen geschreven heeft. In de schutband verstopt
vindt hij een aantal vellen perkament met een soort onontcijferbaar
steno die hem aanzetten tot fantaseren over deze Madoc. En daar komt
dus het bovenstaande verhaal uit voort.
Best
een boeiend boek om te lezen, vooral het deel tot en met zijn verblijf
bij de graaf, maar het Nederlands is nogal krukkig met regelmatig
woorden die niet bestaan en als neologismen ook niets toevoegen
aan het verhaal. Willem heeft nogal wat moderne kantjes, maar dat mag
als het geschreven is door een hedendaagse wetenschapper. Vier sterren
voor het verhaal, minder voor het nederlands.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1089. Clive Cussler - De gangster
Gewoon een boek tussendoor, meer niet... |
23 december 2021
|
Isaac
Bell werkt in 1906 voor detectivebureau Van Dorn in New York als hij op
een zaak gezet wordt waarbij een Italiaanse gangster zich een weg naar
boven moordt, omkoopt en opblaast. Alleen is het onduidelijk wie deze
gangster is, omdat hij zich verschuilt achter maffiabeweging De Zwarte
Hand en zijn "personeel" hen niet te zien krijgt. Al snel wordt het
Bell en zijn team duidelijk dat een nette kruidenier, annex niet zo
nette koppelbaas, annex corrupte leverancier van de etenswaren
aan de arbeiders van de nieuw aan te leggen watervoorziening van New
York achter De Zwarte Hand zit en dat hij grootse plannen heeft. Daar
wordt hij bij geholpen omdat hij een complot voor een moordaanslag op
president Theodore Roosevelt op het spoor komt. Bell zit hem de hele
tijd op de hielen, maar het lukt hem alsmaar neit niet om hem te pakken
te krijgen. En dit gaat geheel in Cussler-stijl gepaard met veel
gevechten met blote vuisten, messen, geweren en andere hulpmiddelen en
als er al vrouwen te vinden zijn zijn ze allemaal bloedmooi, jong en
levensgevaarlijk..
Kortom,
een boek in de categorie "elke 7 pagina's een knokpartij of
ontploffing". Dit is al deel 9 in de Isaac Bell serie, maar de eerste
die ik lees en ik had in het begin nogal moeite om er achter te komen
wie wie is en bij welk kamp hij/zij hoort. Aan het eind zit de vaart er
flink in, maar dat duurt nogal even. Kortom, een typisch boek voor
tussendoor om uit de bibliotheek te halen en gewoon lekker op de bank
te lezen zonder dat er iets van zal blijven hangen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1090. David van Reybrouck - Revolusi
Doorwrocht werk over een periode waar Nederland zich voor moet schamen |
25 december 2021
|
Net
voor de laatste ooggetuigen het loodje legde besteedde Van Reybrouck
een aantal jaren aan het uitzoeken van de gebeurtenissen rond de
onafhankelijkheid van Indonesië. Die werd op 17 augustus 1945
uitgeroepen, maar het duurde nog een aantal jaren voor ook Nederland
doorhad dat het de Indonesiërs menens was en de overdracht getekend
werd. Daar ging wel een periode met ongekende wreedheden en politieke
druk van met name Amerika aan vooraf. Van Reybrouck begint een paar
decennia voor de onafhankelijkheid, met het beschrijven van het leven
in Nederlands Indië aan de hand van de vergelijking van de 3
reisklassen op een pakketboot: de derde klasse voor de inheemsen, de
tweede klasse voor de Chinezen, handelaren en "Indo's" en de eerste
klasse voor de Nederlanders. En veel uitwisseling of mogelijkheden om
een (reis)klaase te stijgen waren er niet. En dan bezetten de Japanners
Indonesië, interneren alle Nederlanders en moeten met veel te weinig
mensen het land dat ze olie en rubber kan leveren bezet houden. Een
uitgelezen gelegenheid voor een groep jonge, in Nederland opgeleide
Indonesiërs om te beginnen met het uitbouwen van de
onafhankelijkheidsstrijd. Na de oorlog denkt Nederland even dat ze de
Verenigde Staten achter zich hebben staan als ze de macht weer over
willen nemen, maar als die er van overtuigd raakt dat de nieuwe garde
in Indonesië niet de communisten zijn die ze vreesden staat Nederland,
inmiddels met de benen tot aan de knieën in het bloed van de
politionele acties, er opeens alleen voor en gaat het snel.
Een
heel rijk boek, veel te veel informatie om hier zelfs maar samen te
vatten. Ik wist dat de politionele acties een zwarte bladzijde in de
Nederlandse geschiedenis zijn, maar dat er zo veel echte
oorlogsmisdaden met medeweten of zelfs instemming van legertop en zelfs
regering zijn gepleegd, wist ik niet precies. En dat de Nederlandse
regering constant verdragen ondertekende en ze dan weer eenzijdig niet
uitvoerde ook niet. Een boek, kortom, dat een lacune in mijn
kennis opvulde en een sisyfuswerk van Van Reybrouck om niet alleen alle
bronnen uit te zoeken, maar ook eindeloze hoeveelheden thee (in
Indonesië) en koffie (in Nederland) te drinken met de laatste nog
levende ooggetuigen van de ontstaansgeschiedenis van de onafhankelijke
staat Indonesië. En zoals altijd vlot geschreven.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1091. Anne Eekhout - Mary
Kijkje in de ziel van een jonge vrouw die een klassieker schrijft |
30 december 2021
|
De
18-jarige Mary Shelley zit in 1816 samen met haar verkering Percy
Shelley, haar zoontje William, haar stiefzus Claire, de dichter Lord
Byron en zijn Italiaanse lijfarts John Polidori op een landgoed aan het
Meer van Genève. Het is door de uitbraak van de vulkaan de Tambora in
Indonesië "het jaar zonder zomer" en ze worden dan ook geteisterd door
lage temperaturen en eindeloze regenbuien. Onder invloed van te veel
wijn met laudanum (een opiaat) besluiten ze om een wedstrijd te doen
wie het beste spookverhaal kan schrijven. Een uitdaging waaruit
uiteindelijk de klassieker Frankenstein zal ontstaan. Maar daarvoor
moet Mary terug naar een periode in haar leven waarbij ze als
veertienjarige verbleef bij de familie Baxter in Schotland. Samen met
haar leeftijdgenote Isabella maakt ze lange wandelingen en bespieden ze
de echtgenoot van de oudste zus, Margaret, David Booth, die ze eng en
bijzonder vinden en waar ze hele verhalen bij bedenken. Die verhalen
komen nu terug om ingebouwd te worden in Frankenstein.
Het boek
speelt zich deels af op het landgoed, waar Mary moeite heeft met de
vrijgevochten seksuele moraal van Percy die het onder haar ogen aanlegt
met haar stiefzus Claire, die nogal een drama queen is en de aandacht
van de heren van het gezelschap opeist. Ook probeert ze in het reine te
komen met de wiegedood van haar jonge dochtertje en met de dood van
haar moeder Een bekende feministe) die in het kraambed gebleven is. Het
grootste deel van het boek beschrijft de periode waarin de 14-jarige
Mary verblijft bij de familie Baxter. Langzaam maar zeker bouwt ze een
vriendschap op met de dochter des huizes, Isabella, die na de dood van
haar moeder op zijn zachtst gezegd vreemd is. Maar de echtgenoot van
haar zus David Booth is zonodig nog vreemder en ik vermoed dat hij de
meiden bedwelmt met psychedelica door hun eten en drinken. De lucht is
zwanger van bovennatuurlijke verschijnselen en vermoedens van
misdragingen van David Booth. En in die speciale atmosfeer wordt Mary
verliefd op Isabella, die ze uiteindelijk af moet staan aan David Booth.
Een
boek over een niet alledaagse vrouw uit de maatschappelijke bovenklasse
die op 18-jarige leeftijd al een klassieker van wereldformaat schrijft.
Vooral het eerste deel las lekker weg, richting het einde werd het wat
stroperiger.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1092. Hans Faber - De Rus
Lekker bingelezen |
2 januari 2022
|
Als
er een dode Rus in een Amsterdamse gracht wordt gevonden waar ook nog
eens een fles wodka op de kade staat is de conclusie snel getrokken:
verzopen dronken Rus. Maar Vince van Zandt, ex-politieman en nu
misdaadverslaggever bij De Stem van Nederland (drie keer raden welke
krant dat is, zelfs de locatie van het hoofdgebouw klopt met de
werkelijkheid) heeft het gevoel dat er een luchtje aan de dood van de
man zit, zeker als hij erachter komt dat dit ongeveer de enige Rus ter
wereld is die niet drinkt. Dus gaat hij verder op onderzoek uit.
Daarbij ontdekt hij dat de o zo fatsoenlijk lijkende financieel
adviseur in werkelijkheid betrokken is bij allerlei louche zaakjes van
hooggeplaatste personen uit Centraal Azië. Zijn tocht brengt hem naar
Zutphen, waar hij ontdekt dat een ex-kickbokser met nul verstand van
tapijten de baas is van een handel in oosterse tapijten. En ook komt
hij in contact met de nogal eng-sprituele yogaleraar van zijn vriendin
Yara. De relatie met Yara is al niet meer zo best en door al het werk
dat hij in de zaak steekt daalt die echt naar een dieptepunt.
Uiteindelijk weet Van Zandt de zaak op te lossen, maar niet voordat er
flink wat doden zijn gevallen en hij zijn leven ook niet echt zeker
meer is. Maar het levert hem wel een prachtige scoop op in zijn krant
(ongetwijfeld in de chocoladeletters waar deze krant om bekend staat).
Een
fijn boek om te lezen met voor (ex-)Amsterdammers beschrijvingen van de
stad die zo nauwkeurig zijn dat je Van Zandt's tochten op de voet kan
volgen. Geschreven door een ex-(misdaad) journalist van De Volkskrant
en dat merk je: vlot geschreven met kennis van zaken. Het is nu
een paar weken later: ik heb het boek bijna in één ruk uitgelezen,
inclusief uren 's nachts. Maar nu ik deze recensie zit te lezen heb ik
moeite om het verhaal terug te roepen. Ik had het oorspronkelijk vijf
sterren gegeven omdat ik me er helemaal in had verloren, maar
uiteindelijk is het vier sterren geworden: een goed leesbaar, uiterst
spannend boek.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1093. Roddy Doyle - Life without children
Korte verhalen waar ik niks mee kan |
9 januari 2022
|
Tijdens
de coronapandemie worden mensen opeens op zichzelf en hun kleine
directe kringetje teruggeworpen. Allerlei sociale activiteiten en
interacties vallen weg en dingen die je gedachtenloos deed zijn nu
opeens een besmettingsrisico. En natuurlijk afstand houden, handen
wassen, maskers op, en (een regel die we in Nederland neit kenden)
dicht bij huis blijven. Roddy Doyle heeft een tiental korte
verhalen geschreven waarin duidelijk wordt hoe ontheemd mensen (met
name zestigers) zich voelen in de nieuwe situatie.
Probleem is
dat ik heel weinig heb met korte verhalen en dat deze verhalen
echt alleen maar negatief en zwaar waren. Terwijl er (ondanks alle
beperkingen die de pandemie met zich meebrengt) genoeg te lachen is en,
zeker in het begin, mensen ontzettend aardig voor elkaar waren. Een
boek, kortom, waar ik wenig mee kan, ik heb wel betere boeken van Roddy
Doyle gelezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1094. Kazuo Ishiguro - Klara en de zon
Begint aardig, maar gaat een beetje als een nachtkaars uit |
23 januari 2022
|
Klara
is een KV, een Kunstmatige Vriendin. Een KV is een robot die pubers
helpt om door een lastige tijd heen te komen. Klara wordt gevoed door
zonne-energie en dicht dus speciale krachten toe aan de zon. Dit begint
al als ze in de winkel staat te wachten op een kind dat haar wil
hebben. En dat valt niet mee, want inmiddels is de nieuwe generatie KVs
op de markt verschenen. Maar Klara is niet zomaar een KV, het is een
hoogsensitieve robot die snel doorheeft hoe het met iemand gaat, al
zoekt ze er soms de verkeerde verklaring bij. Uiteindelijk wordt ze de
KV van Josie, een meisje dat op het platteland woont en eigenlijk maar
één echte vriend heeft, haar buurjongen Rick. Maar Josie is "opgetild"
en Rick niet, waardoor zij allerlei privileges heeft. Het nadeel van
"opgetild" zijn is dat veel kinderen er zo ziek van worden dat ze er
zelfs dood aan kunnen gaan. De zus van Josie is op die manier al
overleden en de moeder van Josie heeft een plannetje bedacht voor het
geval Josie ook dood gaat. En het gaat echt niet goed met Josie: ze
voelt zich constant niet goed (of wordt aangepraat dat ze zich
niet goed voelt). Klara probeert op alle mogelijke manieren Josie
te helpen met haar genezing, zelfs als dat ten koste van haar eigen
"gezondheid" gaat. Uiteindelijk komt er een keerpunt en is Klara niet
meer nodig en belandt op de stort.
Het blijft lang onduidelijk
wat "opgetild" inhoudt, maar volgens mij is het een genetische
modificatie waar met name pubers (tijdelijk) last van hebben. Het
verhaal begint best boeiend, omdat je niet vaak de wereld ziet vanuit
het perspectief van een robot, maar op den duur is het nieuwe er wel af
en verandert Klara meer in een wat communicatief gemankeerde vrouw. Op
dat moment wordt het boek ook wat minder interessant. Voor mij was het
niet het meesterwerk dat veel recensenten er van maakten.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1095. Ragnar Jónasson - Poolnacht
Veel snel wisselende verhaallijnen, dus je moet het boek snel lezen |
27 januari 2022
|
Als
het dorpje Siglufjördur in quarantaine moet omdat er een toerist met
een hemorrhagische koorts is geweest, heeft agent Ari tijd om te kijken
naar de dood van de tante van inwoner Heddin in 1955, bijna 60 jaar
geleden. Ze zou rattengif hebben ingenomen omdat ze niet meer tegen het
leven kon in de winterse afgelegen fjord Hedinsfjördur: of dit per
ongeluk of expres is gebeurd is onduidelijk. Alleen duikt er een foto
op waaruit blijkt dat er iemand in de fjord woonde die onbekend is.
Ondertussen
wordt de zoon Snorri van een voormalige IJslandse partijleider
doodgereden en raakt er een klein kind kwijt. En dit wordt allemaal
gevolgd en verslagen door de journaliste Isrun, die voor het nationale
ournaal werkt.
Uiteindelijk worden (uiteraard) alle
verhaallijnen opgelost, maar je moet er wel goed bij blijven , want er
zijn veel personages en veel verhaallijnen en er wordt vaak geschakeld
tussen deze verhaallijnen. Dit is weer een boek van een IJslandse
thrillerschrijver. Het maakt voor mij in ieder geval duidelijk dat
IJsland, met zijn eindeloze poolnachten, niet de plaats is waar ik zou
willen wonen, al wil ik er dolgraag een keer naartoe.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1096. Heidi Benneckenstein - Een Duits meisje
Een inkijkje in een gesloten wereld |
1 februari 2022
|
Heidrun
wordt geboren in een gezin met 4 dochters, een redelijk onzichtbare
moeder en een tyrannieke vader, die zijn kinderen ultra-rechts opvoedt.
En als kind denk je dat dat de normale wereld is, dus zingt ze vol
overgave verboden liederen, leest neonazistische lectuur, gaat op
zomerkamp ergens diep in het bos (dat blijkt later te zijn omdat zulke
kampen verboden zijn) en deelt op marktpleinen pamfletten van
neonazistische partijen uit. Als ze in de puberteit raakt wordt dit
eigenlijk alleen maar erger: met haar schoolverlatende, werkloze
"kameraden" zuipt ze zich een stuk in de kraag, slaat gewone mensen in
elkaar en gaat naar concerten van ultrarechtse popbands. Daar ontmoet
ze als 14-jarige de wat oudere Felix Benneckenstein, een man die in
hoog aanzien staat binnen de scene omdat hij de zanger en
liedjesschrijver van één van de bekendere bands is en voor de duvel
niet bang. En dan gebeurt er min of meer een wonder: Heidrun (die zich
Heidi is gaan noemen) en Felix keren zich niet alleen steeds verder van
hhet nazistische gedachtengoed af, maar gaan zelfs actief helpen om
mensen die uit willen treden op te vangen en wegwijs te maken in de
gewone wereld.
Want het is echt uittreden: opeens is je hele
"vrienden"kring verdwenen, word je zelfs bedreigd, moet je een nieuwe
invulling aan je leven geven en een nieuw wereldbeeld opbouwen. Het
deed me nog het meest aan de verhalen van afvallige Jehovah's getuigen
denken. Een boek dat belangrijk is omdat het laat zien dat er echt een
substantiële nazistische onderstroming is (en niet alleen in Duitsland
vrees ik) die veel gevaarlijker is dan je zou denken, vooral omdat het
bestaat uit gedesillusioneerde losers die niet nadenken voordat ze iets
doen aangestuurd door opportunistische narcisten. En door het zuipen,
de muziek, de kleding en het tegengeluid heeft het een grote
aantrekkingskracht op pubers. En zit je er eenmaal in, probeer er dan
maar eens uit te komen... Een boek dat misschien niet heel goed
geschreven is, maar wel een belangrijk inkijke geeft in een gesloten
wereld.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1097. Hans Faber - De minister
Waarschijnlijk hoger waarheidsgehalte dan je zou willen |
6 februari 2022
|
Jan
de Reuver is een jonge politicus die een komeet-achtige carrière
doormaakt: van wethouder in Tilburg tot minister van economische zaken
en voor hij het weet is hij de minister-president van Nederland. Hij
wordt alom geprezen om zijn moed, zeker nadat hij eigenhandig een
bezetting van een varkensstal door een groep activisten van Meat the
Victims heeft "opgelost". Maar Jan de Reuver is niet alleen: achter hem
staan een aantal adviseurs die gratis advies leveren. Alleen weten we
allemaal dat gratis advies niet bestaat: de organisatie waar deze
adviseurs voor werken is één van de machtigste lobby-organisaties van
Nederland, die ook nog allerlei schimmige handeltjes heeft. Als er na
de bezetting van de varkensstal een dode activiste wordt gevonden gaat
misdaadjournalist Vince van Zandt op onderzoek uit en langzaam maar
zeker ontrafelt hij, met gevaar voor eigen leven en dat van zijn
collega's, de waarheid achter Jan de Reuver, de lobby-organisatie en
Meat the Victims.
Een boek dat goed geschreven is, lekker
actueel is (politici mogen nu niet meer direct bij lobby-organisaties
gaan werken nadat ze de politiek verlaten hebben) en de misstanden in
de intensieve veehouderij en de internationale handel aan de kaak
stelt. Weer met veel plezier gelezen na De Rus. Kom maar op met het volgende deel van de serie!
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1098. Elvin Post - De cursus
Tien kleine negertjes, maar dan anders... |
20 februari 2022
|
Carol
Arrington heeft een droom: schrijfster van thrillers worden in plaats
van de journaliste van een weinig inspirerend magazine die ze nu is.
Als ze wat geld erft besluit ze naar een peperdure schrijfcursus Kill
Your Darlings te gaan van de bestsellerauteur Victor Astor. Die cursus
duurt een week, vindt plaats op een afgelegen eiland voor de kust
van Vancouver en de deelnmers moeten hun telefoons en laptops
op het vasteland achterlaten, waarmee ze wel erg afgesneden zijn
van de buitenwereld. De cursus begint veelbelovend, maar al snel
verandert het in een thriller: één voor één komen de deelnemers en de
ondersteunende staf om op hele diverse manieren. Dit geheel volgens de
schrijfopdracht die Victor Aster zijn cursisten heeft gegeven. De
overlevenden weten niet waar ze het moeten zoeken en de politie bellen
kan dus niet. Al snel slaat de paranoia toe en proberen de deelnemers
zichzelf en hun medecursisten te behoeden tegen het onzichtbare kwaad.
Ondertussen probeert de vriend van Carol haar te bereiken omdat hij een
vraag heeft. Als dat alsmaar niet lukt besluit hij op onderzoek uit te
gaan en dat blijkt uiteindelijk een cruciale beslissing.
Een
lekker spannend boek. Misschien niet superliterair en het doet wel erg
aan "Tien kleine negertjes" van Agatha Christie denken, maar je voelt
de spanning en pas aan het eind wordt het duidelijk wie de oordenaar is
en waarom deze de slachtpartij aanricht.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1099. Gregg Hurwitz - Dark horse
Eenmansleger rolt twee drugskartels op |
26 februari 2022
|
De
Nowhere Man is terug. Nadat de flat van Evan Smoak opgeblazen is door
een raket heeft hij even de tijd nodig om de boel weer op orde te
krijgen. Als zijn hulplijntelefoon weer afgaat komt hij in een
gecompliceerde zaak terecht: de hulpvrager is de vader van een
ontvoerde tiener: het meisje is ontvoerd door een drugskartel tijdens
haar verjaardagsfeest. Alleen is pa zelf ook niet bepaald brandschoon:
ook hij is drugsdealer, maar wel (zo blijkt) een drugsdealer met ook
nog een andere kant: hij helpt de bewoners van het gebied, woont in een
redelijk bescheiden huis en is zelf geen drugsgebruiker. Dit in
tegenstelling tot zijn opponent en de ontvoerder van zijn dochter: die
spoort echt niet. Raul Montesco van het Leones cartel vermoordt
gemakkelijker mensen dan dat hij een broodje kaas eet, is omrings door
psychopaten, zit in de mensenhandel en zit tot aan zijn nekharen in de
drugs, die hij niet alleen verhandelt, maar ook produceert en gebruikt.
Evan gaat op pad om dochter Anjelina te bevrijden, maar de zaak blijkt
ook in dit geval gecompliceerder te liggen. Anjelina heeft een paar
hele slechte beslissingen genomen op basis van angst voor de reactie
van haar vader en komt er te laat achter dat angst een slechte
raadgever is. Eénmansleger Evan heeft af te rekenen met een heleboel
bad guys om de zaak tot een goed einde te brengen. En daarnaast spelen
er ook nog allerlei zaken in zijn privéleven: 16-jarige protegé Joey
wil met Dog de hond op reis en Evan ziet dat niet zitten,
onderbuurvrouw Mia krijgt een toeval en haar 9-jarige zoon Peter is
doodsbang na zijn vader ook zijn moeder te verliezen.
Weer een
hele goede thriller en geweldig dat Smoak steeds meer en tegen wil en
dank een privéleven begint te krijgen, waardoor er ontwikkeling in zijn
personage zit. Lekker boek, uitgelezen in het vliegtuig terug uit
Zimbabwe.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1100. Matt Brolly - Dead eyed
Beetje rommelige jacht naar een seriemoordenaar |
5 maart 2022
|
DCI
Michael Lambert is al een paar jaren op non-actief gesteld van zijn
werk bij een speciale eenheid van de politie, The Group, na de dood van
zijn dochtertje als hij toch weer een zaak ingezogen wordt: een
oud-studiegenoot van hem wordt dood gevonden met zijn ogen verwijderd
en een latijnse spreuk in zijn borst gekerfd. En dit is niet bepaald de
eerste persoon die zo sterft, 18 jaar geleden was een andere
studiegenoot ook al zo vermoord, evenals een flink aantal andere
mensen. Alleen rijst nu de vraag waarom de moordenaar na een pauze van
18 jaar zijn "vak" weer opgenomen heeft. De speurtocht brengt Michael
van Londen naar Bristol, waar hij samen met DCO Sarah May op zoek gaat
naar het verhaal achter deze zogenaamde "Souljacker". Ondertussen
probeert hij ook nog een manier van leven te vinden met zijn vrouw en
moet hij min of meer passen op een zwaar alcoholistische
oud-studiegenoot. De moordenaar blijkt zich te verstoppen achter een
hele serie stromannen, die stuk voor stuk bepaald geen lievertjes zijn,
maar ook hun leven niet zeker zijn. En dat zijn Michael en Sarah ook
niet: in een race tegen de klok moeten ze neit alleen proberen de
moordenaar te identificeren om zo meer doden te voorkomen, maar zijn ze
ook hun eigen leven niet zeker.
Een boek met een behoorlijk
complex plot, waarbij je soms zoiets hebt van "wie was dat ook
alweer?", ook iets te veel overgoten met alcohol (ik zou niet kunnen
functioneren met zoveel alcohol in mijn bloed), maar wel het lezen
waard, zeker voor een eerste deel.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1101. Angela Marsons - One hour
Hoe 1 uur je toekomst kan bepalen |
6 maart 2022
|
Als
17-jarige werkt Kim Stone, na een leven van kindermishandeling en
opvanghuizen, in een hotel waar ze steeds een andere positie krijgt
omdat ze nergens echt op haar plaats is. Bovendien probeert ze haar
hoofd boven water te houden door soms eten uit de vuilnisbak te halen
en mee naar huis te nemen. Maar haar hart is niet in haar werk en
uiteindelijk wordt ze ontslagen. Als ze op weg naar huis een supermarkt
bezoekt ziet ze hoe twee opgeschoten knapen eerst binnen lopen te
etteren en vervolgens buiten een zwerver het leven zuur maken. Na een
paar flinke klappen komt ze in aanraking met een politieagent die haar
laat zien dat ze ook opeen andere manier haar rechtvaardigheidsgevoel
vorm kan geven. Het begin van een carrière...
Een heel kort
(gratis) verhaal dat toch alles heeft wat de boeken van Angela Marsons
zo de moeite waard maken: humor, rechtvaardigheidsgevoel, en het
opkomen voor de zwakken in de samenleving. Leuk verhaaltje.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1102. Jozef Wittlin - Het zout der aarde
Het vermalen van de gewone man in de oorlogsmachine |
18 maart 2022
|
Pjotr
is een simpele, ongeletterde ziel die in de
West-Oekraiense uithoek van het Habsburgse Rijk overleeft door
klusjes te doen op en rond een klein stationnetje. Zijn bezit bestaat
uit een hond, een simpel huisje en een baanwachterspet. Hij vertrouwt
compleet op de wijsheid van de keizer en als in 1914 de oorlog
uitbreekt vraagt hij zich niet af of dat een goede beslissing was. Hij
gaat naar de keuring, waar hij, in tegenstelling tot de rest van de
mannen, zich niet slechter voordoet dan hij is. Hij wordt
goedgekeurd, maar iedereen gaat ervan uit dat de oorlog binnen een paar
weken afgelopen zal zijn. Uiteindelijk wordt hij toch opgeroepen als
soldaat en moet hij, voor het eerst in zijn leven, zijn vertrouwde
omgeving achter zich laten. De soldaten nemen afscheid van hun
geliefden en worden in veewagons geladen en naar Hongarije gereden,
waar ze zullen worden "opgeleid" tot kanonnenvoer. Pjotr mag bij de
deur staan omdat zijn medereizigers denken dat hij weet waar ze zijn
omdat hij bij de spoorwegen werkt. Aangekomen bij het opleidingscentrum
moeten ze wachten op de opleidingssergeant die er stiekem van droomt om
naar het front te worden gestuurd en daar heldendaden te verrichten. En
dan eindigt het boek...
De Poolse Jood Jozef Wittlin was voor de
tweede wereldoorlog een bekende schrijver, die zelfs genoemd werd als
kanshebber voor de Nobelprijs. Maar daarna werd hij volkomen vergeten.
Dit boek zou het eerste deel van een trilogie zijn, maar hij verloor
zijn onderzoeksgegevens en zijn conceptteksten tijdens zijn
omzwervingen en vlucht. Uiteindelijk zijn delen twee en drie er nooit
gekomen. Het zout der aarde is een verrassend modern boek dat heel knap
vertaald is. Hiep hiep hoera voor de leesclub, anders had ik dit boek nooit gelezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1103. Jonathan Kellerman - Motive
Een culinaire seriemoordenaar |
22 maart 2022
|
Katherine
Hennepin wordt gewurgd gevonden in haar huis, waar de tafel gedekt is
voor een romantisch etentje voor twee. Toch is het voor detective Milo
Sturgis niet mogelijk om de zaak rond te krijgen, omdat de verdachte
een waterdicht alibi heeft. En dan begint het aantal zaken toe te nemen
waarbij vrouwen vermoord worden en er in hun buurt eten wordt
aangetroffen: alles van een supersjiek diner tot fastfood. Milo
schakelt zijn vriend en psycholoog Alex Delaware in en samen proberen
ze duideilijk te krijgen wie de dader zou kunnen zijn. In het begin
zitten ze op een compleet verkeerd spoor, maar uiteindelijk wordt het
opeens duidelijk wie de dader is, maar dan moeten ze hem nog te pakken
krijgen...
ik had al lang niets meer van Jonathan Kellerman
gelezen, maar het was een plezierige hernieuwde kennismaking. Een boek
dat ik in een paar dagen uitgelezen heb tijdens een missie naar Mali.
Grootste uitdaging was het lezen van een boek in het Engels als je de
hele dag in het Frans bezig bent, maar dat doe ik mezelf aan.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1104. Jaap Scholten - Kameraad Baron
Had volgens mij ook in de helft van het aantal bladzijden gekund |
2 april 2022
|
Jaap
Scholten is getrouwd met een vrouw van oude Transsylvaanse adel die in
Boedapest woont. Over de jaren heen heeft hij het gebied heel veel
bezocht en kennis gemaakt met ongeveer ieder lid van de adel. In
Kameraad Baron beschrijft hij met name de periode van de twintigste
eeuw, waarin Transsylvanië, en met name de adel vermorzeld, werd tussen
Hongarije en Roemenië en door het communisme. Mensen werden
vermoord, in detentie gezet, kinderen mochten niet naar school,
volwassenen mochten alleen ongeschoold werk doen, bezittingen werden
onteigend, misbruikt en vernietigd. In de 21e eeuw begon de teruggave
van met name de kastelen, maar de restauratie is bijna niet op te
brengen en de corruptie in Roemenië en Hongarije is dusdanig dat veel
inmiddels in het buitenland wonende leden van de adel niet willen of
durven te beginnen aan de terugvordering van hun bezittingen.
Het
boek bevat veel getuigenverslagen, maar is soms een beetje rommelig van
opzet. Ook is iedereen familie van iedereen, waardoor de
familieverbanden, zeker voor iemand zoals ik die uit een hele kleine
familie komt, onontwarbaar zijn. Wel een boek dat vragen bij mij
oproept: Waarom wisten we in het Westen niet hoe slecht de situatie in
Roemenië was onder Ceauçescu? Hoe is het mogelijk dat
bananenrepublieken als Hongarije en Roemenië lid konden worden van de
EU? Maar ik denk dat het boek ook in de helft van het aantal
bladzijden had gekund.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1105. Jeroen Windmeijer - De genesissleutel
Beetje flauwekul |
14 april 2022
|
Angel
en Luz zijn piloten die toeristen rondvliegen boven de Nazca-lijnen in
Peru. Als ze op een dag een examenvlucht maken zien ze een man halfdood
en uitgedroogd in de woestijn liggen. Het blijft de priester Tomas te
zijn. Hij is iets groots op het spoor en tegen wil en dank worden Angel
en Luz deze speurtocht ingezogen. Alles draait om een alternatieve
interpretatie van veel bijbelverhalen, die allemaal zouden verwijzen
naar de activiteiten van een buitenaardse beschaving. Tomas heeft
aantekeningen gemaakt in een opschrijfboekje en de halve wwereld lijkt
achter dit boekje aan te zitten. Angel en Luz hebben het teruggegeven
aan Tomas' medepriester Alvaro, die probeert uit te vogelen wat Tomas
op het spoor is. Langzaam maar zeker wordt het duidelijk dat het
verhaal (ook) draait om een hedendaagse sekte rond een Duitse dame, die
een stuk land heeft gekocht in de buurt van Nazca, zich bezig houdt met
ethisch verwerpelijke praktijken en denkt dat het einde der tijden
nabij is. Uiteindelijk komt het verhaal tot een apotheose op de avond
voor Allerheiligen, als alles en iedereen bij elkaar komt op een grote
begraafplaats.
Bij ons thuis stond er een boek op de plank
"Waren de goden kosmonauten?" Ik vermoed dat mijn vader dat een keer in
een vlaag van verstandsverbijstering gekocht heeft, maar ik moest er
aan denken toen ik dit boek aan het lezen was. Jeroen Windmeijer is,
als Leidse schrijver, behoorlijk populair in mijn woonplaats Leiden,
maar aan mij is dit niet besteed. Daar waren eigenlijk twee redenen
voor. Het eerste is inhoudelijk: ik vond het allemaal nogal flauwekul,
ik ben niet zo van de extraterrestriële complottheorieën. Het andere is
stylistisch: het boek bevat 85 korte hoofdstukken en het perspectief
wisselt bijna altijd per hoofdstuk, ook als dat niet echt nodig is. Dit
maakt het boek nogal rommelig om te lezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1106. Marieke Lucas Rijneveld - Het warmtefort
Mooi, melancholisch boekenweekessay |
15 april 2022
|
Marieke
Lucas woonde als kind in een klein dorp, Nieuwendijk, aan de rand van
de Biesbosch. Als hij drie is komt zijn broer om bij het oversteken van
een drukke weg en verandert het gezinsleven radicaal: de ouders slagen
er niet echt in om over hun verdriet heen te komen en daardoor voelt de
kleine Marieke zich niet echt gezien. Dat verandert als hij op school
komt en een serie juffen krijgt die stuk voor stuk liefdevol en
beschermend geven en zelfs als hij niet mee kan komen niet kwaad
worden, maar blijven proberen om hem bij de rest van de klas te
trekken. En nu is Marieke Lucas terug omdat De Regenboog, de school
waar het zich allemaal afspeelde, gesloopt dreigt te worden. De enige
reden dat dat niet gebeurt is een kolonie (beschermde)
dwergvleermuizen die de school tot hun huis hebben gemaakt. Met zijn
rug tegen de Rijneveldboom, vernoemd naar Vader Rijneveld die een
gewaardeerd onderwijzer was op De Regenboog en met zicht op het
schoolgebouw haalt hij herinneringen op aan de school, de juffen, de
meesters, maar ook de opa van een vriendinnetje die vertelde over de
geschiedenis van de school. En daartussen door wordt er verwezen naar
het boek Mathilda van Roald Dahl, die ook door een liefdevolle juf werd
opgevangen.
Marieke Lucas Rijneveld is amper dertig en nu al in
staat om een melancholisch boek te schrijven met ook nog eens prachtige
omschrijvingen zoals ogen die "smurfensnoep-blauw" zijn, hoe kom je
erop... Het is ook fijn om een keer een boek van hem te lezen dat niet
van ellende aan elkaar hangt. Een geslaagd boekenweekessay met de
eerste liefde van veel mensen, de juffen op school, in de hoofdrol.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1107. Ilja Leonard Pfeijffer - Monterosso mon amour
Behoorlijk geslaagd boekenweekgeschenk |
17 april 2022
|
Carmen
heeft als de vrouw van een diplomaat haar hele leven achter haar man
aangereist en zelf eigenlijk niets gedaan behalve sherry drinken
en tennissen. Nu is haar man met pensioen (en weigert het huis te
verlaten) en werkt zij als vrijwilligster bij de lokale openbare
bibliotheek in L***. Na een lezing van Ilja Leonard Pfeijffer besluit
ze te vertrekken naar Monterosso in Italië, waar ze op zoek wil gaan
naar haar eerste liefde, Antonio, die ze bijna een heel leven geleden
als puber ontmoette tijdens een vakantie met haar ouders. En dan slaat
het noodlot toe: eerst wordt haar telefoon gestolen, dan breekt de
coronacrisis los en zit te dus zonder communicatiemogelijkheden veel
langer vast in Monterosso dan ze oorspronkelijk van plan was. De
eigenaresse van de Bed & Breakfast "organiseert" een Antonio, maar
dat blijkt een opzetje te zijn. Ondertussen ontmoet ze in het dorp een
jongetje die uiteindelijk de sleutel blijkt te zijn tot het oplossen
van het raadsel Antonio.
Een behoorlijk geslaagd
boekenweekgeschenk. Ik hoop en ga er vanuit dat de cameo van Ilja
Leonard Pfeijffer in een boek van Ilja Leonard Pfeijffer bedoeld is als
een tongue in cheek, anders is het behoorlijk ijdel. Een boekje dat
prettig wegleest en mooi aansluit bij de (corona-)actualiteit zonder
dat dat overheersend wordt.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1108. Edmund de Waal - Brieven aan Camondo
Beschrijving van een verdwenen wereld, maar boeide me niet zo |
19 april 2022
|
Aan
het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw heeft
Parijs een grote groep rijke Joodse families die zich in stadspaleizen
in de buurt van het Parc Morceau vestigen waaronder bankiers
en kunstverzamelaars. Enkele deuren naast het huis van de familie
Ephrussi (de voorouders van Edmund de Waal) bevindt zich het huis van
de familie Camondo. Pater familias Moïse start een
kunstverzameling die hij op een dag wil overdragen aan zijn zoon
Nissim. Zodra de Eerste Wereldoorlog uitbreekt meldt Nissim zich
aan bij het leger, wordt piloot en komt om tijdens de gevechten.
Dochter Beatrice is dol op paardrijden en bij het uitbreken van de
Tweede Wereldoorlog hebben zij en haar dochter grote moeite om hun
paarden achter te laten. Daardoor vluchten ze uiteindelijk net te laat
voor de nazi's en worden ze in Auschwitz vermoord. Het huis van de
familie Camondo en de kunstcollectie blijven achter als een aandenken
aan tijd en stijl van leven die door de geschiedenis weggevaagd is.
Momenteel is het huis een museum, het Musée Nissim de Camondo. Edmund
de Waal mocht een tijdlang in het museum onderzoek doen, waarbij hij
onder andere de uitgebreide correspondenties van de familie, de
meubelen en de kunst als basis nam voor een reeks brieven aan Camondo
waarin hij het leven van de familie beschouwt.
Ik heb eerder van Edmund de Waal "The hare with the amber eyes"
gelezen, een wonderschoon boekje waarbij hij ook aan de hand van
voorwerpen het verloren gegane leven van Joodse families voor de oorlog
beschreef. Op de een of andere manier had ik minder met dit boek dan
met zijn vorige boek, misschien door de gekozen vorm: de brieven
interesseerden me minder dan wanneer hij een meer beschrijvende vorm
had gekozen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1109. Yrsa Sigurdardottir - R.I.P.
IJslandse thriller over een moderne vorm van pesten |
24 april 2022
|
Een
populair tienermeisje wordt 's avonds aan het eind van haar werk in een
bioscoop aangevallen en meegenomen. Er verschijnen filmpjes op Snapchat
voor haar vriendinnen waarin ze haar ontvoerder smeekt om haar niet te
mishandelen en in leven te laten, maar uiteindelijk wordt haar lijk
gevonden met een papier met daarop het cijfer 2. Even later gebeurt er
hetzelfde met een populaire jongen die het cijfer 3 krijgt. Maar
wie is dan nummer 1? Het is aan inspecteur Huldar en psychologe Freyja
om te proberen deze zaak op te lossen. En de oplossing zit in een
richting waar onze generatie niet meteen aan denkt: cyberpesten.
Vroeger was pesten al erg genoeg (sprak zij uit ervaring), maar het
bleef in ieder geval beperkt tot direct contact pesten. Met de huidige
internetmogelijkheden kan iemand helemaal kapot gemaakt worden zonder
dat hij/zij zelfs maar weet wie erachter zit. En dat moeten Huldar en
Freyja dus zien op te lossen. De speurtocht brengt hen naar iemand die
als kind zodanig gepest werd dat de enige uitweg zelfmoord leek te zijn.
Een
IJslandse thriller in de Scandinavische traditie: donker, grimmig,
licht depressief, maatschappijkritsch en met de nodige aandacht voor
het privéleven van de speurders. Ik kende Yrsa Sigurdardottir nog niet,
maar dit eerste boek was zeker de moeite waard om eens verder te kijken
in haar oeuvre.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
1110. Olga Ravn - Het personeel
Hier kon ik niet veel mee |
8 mei 2022
|
Aan
boord van een ruimteschip werken mensen en mensachtige robots samen om
een nieuwe planeet te ontdekken. Maar er gaat iets mis en een
onderzoekscommissie verhoort alle personeelsleden om te kijken wat er
aan de hand is en of het probleem nog op te lossen is. Het boek bevat
een verzameling verslagen van deze verhoren. Uiteindelijk komt de
commissie tot de conclusie dat drastische maatregelen nodig zijn...
Het
boek schijnt een ilosofisch pamflet te zijn over de verhouding tussen
mensen en namaak-mensen, maar ik kon er niet veel meer: de verhoren
zijn te fragmentarisch en vormen geen geheel. Het boek valt wel in de
huidige trend van boeken over de relatie tussen mensen en mensachtigen
en op de één of andere manier is het ook een trend in onze leesclub om
deze boeken te lezen. Na Ian McEwan's Machines like me en Kazuo Ishiguro's Klara en de zon
is dit al het derde boek over dit onderwerp. De andere twee vond ik ook
al weinig boeiend, maar dit was wel de minste van de drie voor mij.
Overigens was het boek niet slecht geschreven.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Voor
reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)
Terug
naar de vorige 30 boekrecensiesTerug
naar de lijst met boekrecensies Door
naar de volgende 30 boekrecensies