Boekrecensies 1111-1140

1111. Angela Marsons - Six graves

Bij wat op het eerste gezicht een gewoon gezin lijkt worden alle gezinsleden dood aangetroffen. Het lijkt erop dat de moeder eerst haar kidneren, vervolgens haar man en tot slot haarzelf heeft doodgeschoten. De vrouw leed al jaren aan depressies na het verlies van een kind, maar toch klopt er volgens inspecteur Kim Stone iets niet. Via de oudste zoon en zijn echtgenoot, de psychiater van de vrouw en de buurman probeert ze erachter te komen wat dat "iets" is, maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Wat ook niet helpt is dat Kim Stone zelf ernstig bedreigd wordt. Een psychopaat die ze ooit heeft opgesloten is ontsnapt en alles lijkt erop dat hij maar 1 doel heeft: Kim met zo veel mogelijk pijn vermoorden. Dus wil haar baas dat ze zich aan de andere kant van het land gaat verstoppen, maar dat staat Kim niet toe. Dus krijgt ze een persoonlijke bewaakster toegewezen die overgeheveld wordt uit het getuigenbeschermingsprogramma. Deze Leanne King kennen we al uit één van de vorige boeken en Kim en zij zijn niet bepaald vrienden en dat wordt niet beter als de beveiligster haar huis en manier van leven overneemt. Ondertussen komt de psychopaat steeds dichter bij Kim en schuwt hij geen enkel middel om haar uit te roken. Aan het eind komt het tot een directe confrontatie die bijna té spannend is.

Een heerlijke nieuwe Kim Stone, nummer 16 alweer. Het begin zet je (deels) op het verkeerde been en ook dit boek heeft me weer een nacht slaap gekost. Ik heb gelachen (de dialogen tussen Leanne King en Kim Stone zijn bij tijd en wijle hilarisch), gehuild en op mijn nagels gebeten. Kortom, alles wat een 5-sterren thriller moet hebben. Op naar het volgende deel, waarin ik verwacht dat we een iets andere Kim Stone gaan zien, maar dat weet je met haar (en met Angela) maar nooit...
 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1112. Maurice Leblanc - De drie misdaden van Arsène Lupin

Het boek begint met Arsène Lupin, meesterzwendelaar, in de gevangenis omdat hij zich heeft voorgedaan als het hoofd van de Parijse recherche en ook als een prins en ook nog eens beschuldigd wordt van moorden die hij niet gepleegd heeft. Maar Lupin zou natuurlijk Lupin niet zijn als hij de situatie niet compleet naar zijn hand zet en vanuit de gevangenis verder gaat met zijn activiteiten. Die behelzen een set brieven die als ze openbaar zouden worden gemaakt de Duitse keizer in grote verlegenheid zou brengen alsmede een kasteel aan de Moezel dat ten onrecht afgenomen is van de kasteelheer. Lupin belooft de keizer de brieven terug te brengen in ruil voor Elzas-Lotharingen voor Frankrijk (dat was aan het begin van de twintigste eeuw in handen van Duitsland) en ook nog iets met Marokko. Kortom, het valt allemaal weer niet mee en Lupin rijdt wat heen en weer tussen Parijs en Duitsland, daarbij dwarsgezeten door een man in het zwart die hem probeert te vermoorden. Om hem heen vallen er ook de nodige slachtoffers. Lupin denkt te weten hoe de vork in de steel zit, maar uiteindelijk blijkt alles toch net even anders te zijn dan gedacht en zijn er ondertussen drie doden gevallen.

Dankzij de Netflix serie met Omar Sy is Arsène Lupin een beetje een hype geworden en toen ik dit boek in de bibliotheek zag liggen heb ik het maar even meegenomen om te lezen. Het is voor een boek van bijna 120 jaar oud best modern, al vallen er toch net te veel mensen (met name vrouwen) flauw. En de arrogantie van Lupin gaat op den duur wel een beetje op je zenuwen werken. Bij de hedendaagse Lupin van Netflix is dat wat minder het geval, dus geef mij Omar Sy maar, want daar word ik altijd vrolijk van.

 
Terug naar de lijst met boekrecensies

1113. Maike Meijer - Wen er maar aan

M. is een middelbare, werkloze actrice met een man, maar geen noemenswaardig seksleven, een zoon die bijna het huis uit gaat en alles aan moeder raar vindt, een supersuccesvolle toneelschoolklasgenote en een beste vriendin die steeds meer het alternatieve pad op gaat. En een heleboel kleine lichamelijke ongemakken die komen met het klimmen der jaren. Als middelbare actrice is het al niet gemakkelijk om nog een baan te vinden dus het UWV wil dat ze in de Efteling gaat werken, maar  dat probeert ze zo lang mogelijk uit te stellen door te schermen met al dan niet bestaande audities. Kortom, het typische leven van een middelbare vrouw. En dat alles wordt hilarisch beschreven, ik heb echt regelmatig hardop zitten lachen. Het is natuurlijk geen hoogstaande literatuur, maar daar is dit boekje ook niet voor bedoeld. Wel om gewoon lekker vermaakt te worden, inclusief grappige tekeningen. Een boek dat je in een paar uurtjes uitleest.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1114. Colson Whitehead - Harlem shuffle

Ray Carney lijkt op het eerste gezicht een keurige meubelverkoper in het Harlem van de jaren '50 en '60. Hij is afegstudeerd, heeft een vrouw en een paar kinderen en lijkt het onderwereldleven van zijn nietsnut van een avder achter zich te hebben gelaten. Maar de meubelzaak heeft een achterdeur, Ray heeft een neef Freddy, die voor geen meter deugt én dom is en Ray kan geen nee zeggen. Bovendien heeft hij een zwakke plek voor zijn neef. Dus raakt hij betrokken bij allerlei louche zaakjes terwijl hij in het dagelijks leven probeert de schijn van een keurige burgerman op te houden. Het gaat van kwaad tot erger: van heling tot betrokkenheid bij roofovervallen, schuilplaatsen bieden en ondertussen moet je dan ook nog corrupte politieagenten omkopen, de maffia van je lijf houden en zorgen dat je familie dit alles niet te weten komt. 

Een mooie beschrijving van het leven van niet-witte Amerikanen in het Harlem van zo'n 60 jaar geleden, inclusief racisme, maar ook beschrijvingen van de meubels en andere zaken die in die tijd verkocht werden. Alleen vind ik het geen echte thriller, ondanks dat het in de VN thrillergids tot thriller van het jaat werd gekozen. Het boek hinkt daarvoor te veel op twee gedachten: enerzijds een literaire roman over het leven in Harlem, anderzijds een kleine crimineel die het hoofd boven water probeert te houden.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1115. Peter Mohlin & Peter Nyström - Het laatste leven

Als FBI agent John Adderley een getuigenbeschermingsprogramma in moet besluit hij terug te gaan naar zijn roots: het Zuid-Zweedse Karlstad waar zijn halfbroer jaren geleden is opgepakt omdat hij verdacht werd van het verkrachten en vermoorden van een tienermeisje dat de erfgename is van een steenrijke familie. Haar lichaam is echter nooit gevonden en zijn broer houdt bij hoog en bij laag vol dat hij er niets mee te maken heeft. John gaat onder een andere naam deel uitmaken van het cold case team en begint, in tegenstelling tot de rest van het team, van voren af aan. Al snel haalt hij de leden van het team in: hij komt erachter dat het meisje, Emilie, een tatoeage had die op de laatste dag veranderd is, vindt haar lijk en achterhaalt een aantal mensen die een cruciale rol spelen in het verhaal dat geleid heeft tot de dood van Emilie. Wat volgt is een ontrafewling van het (trieste) verhaal achter de dood van een meisje dat nooit in de voetsporen van haar moeder had kunnen treden. En ondertussen beginnen er aan de andere kant rafelranden te verschijnen in zijn getuigenbeschermingsprogramma-alias en moet hij zich opmaken om verder te trekken.

Via een recensie in de Volkskrant kwam ik op het spoor van dit schrijverduo en ik moet zeggen dat het me goed bevallen is: vooral het begin en het laatste deel zijn superspannend met een geweldige achtervolging door half Zweden alvorens het net zich sluit om de dader.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1116. Lee Child - Better off dead

Op zijn doelloze trektocht door Amerika is Reacher deze keer op de grens van Amerika en Mexico belandt. In een afgelegen stadje bevrijdt hij een vrouw van vier schurken. Deze legerveteraan en FBI agente blijkt echter prima voor zichzelf te kunnen zorgen. Ze is op zoek naar haar broer Michael, die in de handen lijkt te zijn gevallen van een gewetenloze en paranoide smokkelaar van illegale goederen, Dendoncker. Om in de buurt van Dendoncker te komen moet je echter dood zijn, dus trekt Reacher alles uit de kast om dood te lijken. Langzaam maar zeker komt hij steeds dichter in de buurt van Dendoncker en krijgt hij ook een beter beeld van de rol die Michael speelt in het hele verhaal. Met flink wat knokpartijen links en rechts en wat hulp van zijn contacten bij het leger komt Reacher erachter wat er echt gaande is, maar Dendoncker is een waardige tegenstander.

Gewoon een lekker Jack Reacher voor tussendoor, gekocht op de luchthaven in Johannesburg omdat mijn vorige boek de ruim tien uur durende vliegreis niet zou overleven.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1117. Karin Slaughter - Gespleten

Tijdens een lunch met haar moeder leert Andrea haar moeder Laura opeens van een heel anderre kant kennen als een doorgedraaide tiener een bloedbad begint aan te richten in het restaurant waar ze zitten. Terwijl Andrea alleen maar in totale paniek is blijft moeder Laura doodkalm en overmeestert de dader. En dat ondanks het feit dat ze een middelbare vrouw is die net hersteld is van borstkanker. Er lijkt echter meer aan de hand te zijn, want als het telefoonfilmpje dat natuurlijk gemaakt is door een omstander op de tv verschijnt moet Andrea van haar moeder vluchten en krijgt daar zelfs gedetailleerde instructies voor. Voor ze vertrekt redt ze echter nog wel het leven van haar moeder. Op haar roadtrip door Amerika valt ze van de ene verbazing in de andere, komt een flink aantal hele bijzonderer mensen tegen en krijgt langzaam maar zeker een beter beeld van het verhaal van haar moeder. Ondertussen krijgt de lezer inzicht in wat er in de jaren '80 gebeurd is in het leven van Laura (die toen Jane heette) en passeren een hele serie misdadigers en gekken de revue, inclusief Laura's minnaar Nick, de sekteleider die de vader van Andrea blijkt te zijn.

 Het eerste boek dat ik van Karin Slaughter lees. Uiteindelijk worden de vrouwen sterker, maar wat zijn het grotendeels een mutsen die van paniekaanval naar paniekaanval leven en zich wel heel afhankelijk opstellen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1118. Paolo Cognetti - Het geluk van de wolf

Tijdens zijn scheiding besluit Fausto om zich een tijdje terug te trekken in de bergen in het kleine dorpje Fontana Fredda. Hij is schrijver, maar er komt niet echt veel van schrijven. In plaats daarvan maakt hij lange wandelingen, gaat eten in het lokale restaurant, waar hij uiteindelijk kok wordt gedurende de toeristische wintermaanden en een relatie krijgt met Silvia, een stadsmeisje dat er in de bediening werkt. Als het voorjaar wordt gaat het restaurant dicht, maar kan hij verder als kok voor de bosbouwers die de bomen opruimen die tijdens een winterstorm zijn omgewaaid. Silvia gaat in een berghut op 3500 meter werken, maar blijft in contact met Fausto. En ondertussen gaat het bergleven verder: dorpsbewoner Santorso valt op een hele vervelende manier van een berg af en bezeert daarbij allebei zijn handen. Maar hij kan nog steeds de bergen intrekken, waar hij ziet dat de wolven aan het terugkomen zijn. Vanuit de berghut trekken de toeristen naar de gletsjes, maar niet iedereen overleeft die tocht. Aan het eind van het boek moet iedereen beslissen hoe hij of zij zijn/haar leven verder in wil invullen. 

Dit is echt de niche van Paolo Cognetti: het leven van mensen in de (Italiaanse) bergen en de wens van stadsmensen om zich terug te trekken in de bergen en een "simpel" leven te leiden. Ik kreeg dit boek van een collega voor mijn verjaardag met de mededeling dat je je dan meteen op vakantie voelt. En dat klopt helemaal.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1119. Bernard Cornwell - Sharpe's assassin

Richard Sharpe is geboren in de goot in Londen als een bastaard. Al jong gaat hij het leger in en in de loop van de jaren heeft hij zich opgewerkt tot luitenant-kolonel, een uitzonderljke prestatie voor iemand van zo'n lage afkomst. Het boek begint op de dag na de Slag bij Waterloo: Napoleon is verslagen, het slagveld ligt vol doden en gewonden en Sharpe en zijn mannen (waaronder de onnavolgbare sergeant Pat uit Ierland) krijgen de opdracht van de Graaf van Wellington om een paar geheime opdrachten uit te voeren, waarvoor ze zo snel mogeljk naar Parijs moeten gaan, dat op dat moment nog niet door de geallieerden bezet is. De opdrachten bestaan onder andere uit het helpen met het leeghalen van het Louvre om de kunst terug te geven aan de landen waarvan de Fransen het gestolen hebben, maar ook het oprollen van een samenzwering van Napoleongetrouwen die er alles aan zullen doen om de Graaf van Wellington te vermoorden. Wat volgt is een verhaal dat van gevechten aan elkaar hangt, waarin Sharpe al zijn slimheid en militair inzicht moet inzetten om alles tot een goed einde te brengen.

Een vriend van mij is een groot fan van de Sharpe serie en ik vind Bernard Cornwell lekker soepel schrijven, dus toen ik dit boek in een boekhandel in Monmouth tegenkwam tijdens het bezoek aan een vriendin kon ik het niet laten liggen. Het leest inderdaad heel soepeltjes, wat lekker is als je met COVID opgehokt zit in een hotelkamer in Kenia, maar ik heb er toch wel wat bezwaren tegen. Het belangrijkste bezwaar is dat Sharpe zich niet echt aan de Geneefse conventie houdt: als hij iemand niet mag is hij best wel bereid om hem in zijn rug te (laten) schieten en bij mij thuis is dat moord.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1120. Richard Osman - The Thursday murder club

Elizabeth, Joyce, Ibrahim en Ron zijn allemaal tegen de tahctig en wonen in een ouderencomplex, waar ze iedere donderdagmorgen bij elkaar komen om onopgeloste moordzaken nogmaals onder de loep te nemen om te kijken of ze ze op kunnen lossen. Die moordzaken komen binnen via Elizabeth, die vroeger iets heel geheims is geweest, over de hele wereld heeft gezworven en nog steeds een enorm netwerk bij de politie en de geheime diensten heeft. En niemand durft nee tegen haar te zeggen... Ibrahim is een van oorsprong Egyptische psycholoog, gezondheidsfreak en op het autistische af georganiseerd, Ron is een ex-vakbondsman die zich heel druk kan maken over dingen en Joyce is de onopvallende, maar zeer scherp waarnemende, verpleegster die door iedereen aardig gevonden wordt en daardoor allerlei brandjes in de kiem kan smoren. En dan zijn er opeens een paar echte moorden die allemaal te maken lijken te hebben met de toekomstige uitbreiding van het wooncomplex en mogen ze opeens echt aan de slag. Gelukkig hebben ze een hele goede relatie met de plaatselijke politie en zo kunnen ze elkaar helpen om de waarheid boven tafel te krijgen. Het zijn met recht krasse knarren die fysiek misschien wat langzamer gaan, maar dat ruimschoots compenseren met hun geslepenheid en levenservaring. En ze zijn vooral heel erg leuk...

Ik had dit boek gekocht tijdens een bezoekje aan vrienden in Engeland, niet wetend dat ik een week later opgesloten zou zitten op een hotelkamer in Kenia met een positieve covid-test. Je hebt dan echt alle tijd om te lezen (naast podcasts luiteren en cricket op tv kijken), en ik heb echt hardop mmoeten lachten om dit niet alledaagse viertal "detectives" en de situaties op het wooncomplex. Het verhaal zit behoorlijk ingewikkeld in elkaar, maar doordat ik het snel uitgelezen heb had ik daar geen last van. Een aanrader, deel 2 ligt al klaar...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1121. Suzanne O'Sullivan - The sleeping beauties

Suzanne O'Sullivan is een Ierse neurologe die over de hele wereld reist om bijzondere aandoeningen te bestuderen, met name die waarbij kinderen en (jonge) vrouwen onverklaarbare klachten krijgen en vaak ook flauwvallen of in een soort slaaptoestand geraken. Het begint met de jonge dochters van Yezidi vluchtelingen in Zweden, die volledig van de wereld zijn, soms wel meer dan een jaar lang en dat is niet iets wat je als kind gemakkelijk kan faken. die kinderen hebben dan ook al heel veel meegemaakt: gevlucht naar Zweden, dan na jaren geen vluchtelingenstatus krijgen terwijl je als kind helemaal ingeburgerd bent, maar wel bij alle gesprekken aanwezig moeten zijn omdat je voor je ouders moet tolken. Dat is geen leven voor een prepuberaal meisje en het is dan ook begrijpelijk dat hun systeem besluit in een soort shutdown the gaan. Er zijn andere voorbeelden uit Nicaragua, Kazakhstan, Korea, de Verenigde Staten en nog veel meer landen. De gemeenschappelijke noemer is dat het gaat om sociale situaties waarin met name meisjes of vrouwen zich door de omstandigheden gedwongen voelen om dingen te doen of te ondergaan waarin ze zich machteloos voelen. O'Sullivan pleit dan ook voor een beter begrip van de sociale omstandigheden van patiënten om psychosomatische aandoeningen te kunnen verklaren. En om beter te kijken hoe de sociale omgeving het probleem aanpakt: misschien is het voor de westerse medische wetenschap niet de aanpak die ze voorstaan, maar als het werkt dan werkt het.

Wat ik ook bijzonder vond was het verhaal van Tara, een onderwijzeres die van een pijnlijke rug via een traject van te weinig uitleg door de artsen, te veel Dr. Google en verkeerde interpretatie van de gegevens uteindelijk in een rolstoel belandt. Het belangrijkste is dat ze totaal het vertrouwen in haar lichaam kwijtgeraakt is, waardoor ze alle kleine pijntjes en dingetjes die in haar lichaam gebeuren heel groot maakt. Iedere dag heeft iedereen wel kleine pijntjes en dingetjes: eventjes oorpijn, eventjes een scheut in je rug als je voorover buigt, eventjes opeens erg moe. Een mens die goed in zijn/haar vel zit besteedt daar weinig aandacht aan, iemand die het vertrouwen in zijn lijf is kwijtgeraakt gaat er iets heel groots van maken, waardoor die kleine alledaagse dingetjes het dagelijks functioneren gaan beïnvloeden. ik zie dat momenteel ook in mijn omgeving met long covid-patiënten. En begrijp me niet verkeerd: de klachten zijn echt, maar op het moment dat ze veroorzaakt worden door het bovenstaande fenomeen kunnen ze ook afgeleerd worden door mensen te leren weer om hun eigen lichaam te vertrouwen.

Een verhelderend boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1122. Lisa Weeda - Aleksandra

Lisa Weeda reist op verzoek van haar stokoude oma Aleksandra naar Oost-Oekraïne om een geborduurde doek met de familiegeschiedenis terug te brengen naar haar geboortegrond om daar de doden en de levenden bij te staan. Grootmoeder Aleksandra is tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers als "Untermensch" getransporteerd naar Duitsland om daar in de oorlogsindustrie te werken en uiteindelijk na de oorlog in Dordrecht beland. Ze krijgt met enige regelmaat haar zussen uit de Oekraïne op bezoek, maar is zelf niet meer in staat om terug te keren. Dus gaat Lisa via de Oekraïne naar de Volksrepubliek Loegansk, het deel van Oost-Oekraïne waar sinds 2014 de handlangers van Poetin het voor het zeggen hebben. En deze groep schurken en opportunisten regeert op basis van totale willekeur en richt een ware ravage in het land aan, waardoor het weinige dat er opgebouwd was systematisch naar de knoppen gaat. 

Maar het grootste deel van het boek bevindt Lisa zich in het fictieve Paleis van de verloren Don Kozak, waar zij haar overgrootvader Nikolaj ontmoet die haar het verhaal van haar familie, gewone mensen in Oost-Oekraïne, vertelt. Hoe hij als arme kleermaker zijn vrouw Anna weet te veroveren en daarmee toetreedt tot een familie van iets inder arme boeren. Na de Russische revolutie worden die echter opeens ge zien als koelakken en krijgen ze het zwaar te verduren. Ook nu wordt er geregeerd op basis van willekeur en worden bestaande structuren zo vernield dat zelfs de oneindige vruchtbare grond van Oost-Oekraïne niet in staat is om de bevolking te voeden.

Een boek waarin het heel duidelijk wordt dat de gewone man (m/v) uiteindelijk altijd de pineut is en het meest te leiden heeft onder oorlogen, opstanden en machtsmisbruik. Een boek dat voor de Libris Literatuurprijs 2022 was genomineerd, waarschijnlijk niet in de laatste plaats omdat de hele toestand door de oorlog in Oekraïne uitermate actueel is. Ik vond het een aardig boek, maar nou ook weer niet zo goed dat het me lang bij zal blijven. En, ondanks dat er een stamboom achter in het boek zit, tolde het me af en toe wie nou wie was.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1123. Malcolm Gladwell - The bomber mafia

In de Tweede Wereldoorlog waren er twee verschillende visies op hoe je het best kon bombarderen. De Engelsen hadden de traditionele opvatting dat je zo veel mogelijk, ook civiele, doelen moest zien te raken om de bevolking uit te putten. Een groep (jonge) Amerikaanse luchtmachtofficieren had voor de oorlog echter de theorie ontwikkeld dat je door middel van precisiebombardementen de oorlogsindustrie plat kon leggen, waardoor je de oorlog kon bekorten en het aantal doden kon minimaliseren. Dit vergde ook twee totaal verschillende aanpakken: de Engelsen wilden vanaf grote hoogte gedurende de nacht bombarderen, terwijl de Amerikanen overdag (want je hebt zicht nodig) en vanaf kleinere hoogten (want je probeert zo precies mogelijk te bombarderen) wilden bombarderen. Voor dat precisiebombarderen hadden ze een geniale doch gestoorde Nederlandse Amerikaan, Carl Norden, een richtapparaat laten ontwikkelen, dat soms heel redelijk werkte, maar soms ook helemaal niet. 

Dit werd met name duidelijk bij de eindstrijd rond Japan vanaf het vroege voorjaar van 1945, waar de B29's vanaf Guam aan hun limiet zaten qua vliegafstand, er vaak hele lage wolken hingen en er ook nog eens een straalstroom stond boven Japan met windsnelheden van rond de 140 km/uur, wat het precisiebombarderen zo goed als onmogelijk maakte. En ondertussen hadden een stel pyromane chemici napalm ontwikkeld en aangetoond dat ze daarmee Japan plat konden branden. En hier werd het verschil tussen generaals cruciaal. De oorspronkelijke luchtmachtgeneraal op Guam was Haywood Hansell die weigerde over te gaan tot massabombardementen met napalm omdat het tegen zijn principes inging. Hij werd dan ook vervangen door de meer opportunistische generaal LeMay, die vervolgens al voor de aanval met de atoombommen maandenlang dood en verderf onder de bevolking aanrichtte en hele steden verwoestte.

Een heel interessant en uitermate goed geschreven boek over hoe de opkomst van de luchtmacht de oorlogsvoering veranderde dankzij een groep jonge honden die zich niet door de conventionele ideeën van de klassieke oorlogsvoering liet leiden. Maar ook hoe groot de menselijke factor is bij de uiteindelijke uitvoering. Een boek dat ik binnen 24 uur uit heb gelezen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1124. Richard Osman - The man who died twice

De Thursday Murder Club is deze keer zelf het middelpunt van een aantal moorden. In deel 1 hadden we al het vermoeden dat Elizabeth een behoorlijk hooggeplaatste spion was voor ze met pensioen ging en nu komt haar verleden haar opzoeken in de vorm van een ex-echtgenoot die zijn handjes niet thuis kon houden toen hij tijdens zijn werk bij de geheime dienst op bezoek was bij een bankier van de onderwereld. En zo zijn er opeens diamanten ter waarde van 20 miljoen pond verdwenen, is de bankier en degene die de diamanten bij hem in bewaring had gegeven not amused en wordt de ex, Douglas, dus van alle kanten bedreigd. Dus besluit hij onder te duiken in hetzelfde complex waar Elizabeth woont. Elizabeth is daar niet bepaald blij mee, zeker niet als er ook nog doden beginnen te vallen. En ondertussen is Ibrahim op straat overvallen en in elkaar getrapt door een jong drugsdealertje en wil de club daar ook nog wraak voor nemen, En proberen Donna en Chris, die inmiddels verkering heeft met Donna's moeder, de lokale drugshandelaar the pakken te krijgen. Kortom, meer dan genoeg te doen voor Joyce en Ron, terwijl Ibrahim samen met Ron's kleinzoon camerabeelden bekijkt en Elizabeth probeert alle aanwijzingen te intrafelen die Douglas voor haar achter gelaten heeft over verstopplaats van de diamanten. Uiteindelijk komt alles tezamen in een apotheose op een onwaarschijnlijke plaats en krijgt iedereen wat hij/zij verdient.

Het tweede deel van de Thursday Murder Club is zo nodig nog grappiger en beter dan deel één. Ik heb echt regelmatig hardop moeten lachen om de verwikkelingen en het gedrag van de leden van de club. En je gaat ook steeds meer van ze houden omdat je ze beter leert kennen. Ik kijk nu al uit daar deel 3!

Terug naar de lijst met boekrecensies

1125. Mark Galeotti - A short history of Russia

Rusland is op het moment volop in het nieuws en weinig mensen begrijpen echt wat de Russen drijft. Om dat te begrijpen is het belangrijk om naar de geschiedenis te kijken. Mark Galeotti propt de geschiedenis van Rusland in minder dan 200 pagina's, waardoor je (ondanks alle koningen en tsaren met dezelfde namen) alles toch goed kan volgen. De analyses blijven noodzakelijkerwijs wel aan de oppervlak, maar aan het eind van ieder hoofdstuk staan suggesties voor andere boeken. 

Galeotti vergelijkt Rusland met een palimpsest (ik moest het ook opzoeken): een document dat steeds overgeschreven wordt, maar waar de vorige tekst(en) wel door de huidige tekst heenschemeren. Rusl;and is dan ook een land dat zichzelf steeds weer moet (her)uitvinden, waarbij het probeert de gebeurtenissen zo te draaien dat het ten goede van Rusland uitgelegd kan worden. Galeotti begint in de tijd van de Vikingen die, ironisch genoeg, Kiev als belangrijkste plaats hadden. Dit werd het land van de Rus, weet ik eindelijk ook waar die term vandaan komt. Vervolgens kwamen de Mongolen, de Fransen, de communisten en tussendoor waren er steeds zeer autocratische vorstenhuizen die gesteund werden door een door en door corrupte landadel die de plaatselijke bevolking onderdrukte en als slaven behandelden. En dit werd eigenlijk min of meer voortgezet onder de communisten en nu dus onder Poetin en zijn kliek. De Russische bevolking weet niet beter... En wat is er handiger dan de rest van de wereld afschilderen als een bende machtswellustige potentiële bezetters die het gemunt hebben op Moeder Rusland.

Als je kijkt naar de geschiedenis snap je Rusland beter en snap je ook beter waarom de bevolking niet massaal in opstand komt. Een goed boek om even snel je kennis van Rusland op te poetsen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1126. Elif Shafak - Het eiland van de verdwenen bomen

Tegen de achtergrond van de Cypriotische burgeroorlog vallen in 1974 de Turks-Cypriotische Dephne en de Grieks-Cypriotische Kostas als een blok voor elkaar. Maar natuurlijk kunnen de tieners elkaar alleen in het geheim ontmoeten en dat doen ze in de herberg van Yusuf en Yiorgos, die net als Dephne en Kostas van twee kanten van het eiland komen en daarnaast ook nog homo's zijn. Uiteindelijk worden ze ingehaald door de gebeurtenissen op Cyprus en wordt Kostas een wereldberoemde botanicus in Londen en Dephne een archeologe op Cyprus. Na decennia ontmoeten ze elkaar weer en krijgen uiteindelijk een dochter, Ada, die niets weet van de geschiedenis van haar ouders tot tante Meryem langskomt...

Dit klinkt als een simpel verhaal, maar in het boek is het schitterend uitgewerkt: langzaam maar zeker kom je achter de gebeurtenissen, mede aan de hand van de herinnering van de vijgenboom die in de achtertuin van Kostas in Londen staat. Dit vind ik echt heel mooi gedaan: voor mij is de vijgenboom de held van het verhaal. Shafak schrijft over en vergeten stuk geschiedenis (ik herinnerde me de naam "bisschop Makarios" nog van het nieuws in de jaren '70, maar was het oprecht vergeten) en neemt tegelijkertijd grotere thema's mee. Tante Meryem geeft het verhaal de broodnodige lichtheid, Yusuf en Yiorgos zijn een voorbeeld van liefde en generositeit, het verhaal van Dephne laat zien hoe beschadigd iemand kan zijn door de grote gebeurtenissen op het geopolitieke toneel en vader Kostas is licht wereldvreemd, maar houdt ongelofelijk veel van zijn vrouw en zijn dochter. En daartussendoor zitten pareltjes van observaties, vooral van de vijgenboom. Een boek dat ik echt iedereen aan kan raden.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1127. Slobodan Snajder - De reparatie van de wereld

Duro Kempf is een in 1919 geboren Kroaat die in alles Kroaat is, behalve (heel lang geleden) in zijn afstamming: een paar eeuwen geleden is zijn voorvader als arme sloeber vanuit Duitsland naar "Transsylvanië" gelokt om daar een nieuw bestaan op te kunnen bouwen. En nu heeft Hitler opeens bedacht dat al deze "Volksduitsers" na de bezetting van hun land mee moeten doen aan de Duitse kant van de Tweede Wereldoorlog. Dus gaat Duro als "gedwongen vrijwillger" in 1941/42 onder de wapenen bij de Waffen-SS. Het idee is dat zijn compagnie uiteindelijk naar het oostfront gestuurd gaat worden, waar ze als kanonnenvoer moeten dienen, maar op de één of andere manier blijven ze hangen in Polen. Ook niet bepaald een land waar het veilig is (de Russen zijn al flink aan het oprukken en de oorlog is voor de Duitsers eigenlijk al verloren) en waar de Joodse bevolking met alle egards wordt behandeld, maar toch net iets minder onveilig voor Kempf. Tijdens een schermutseling wordt hij in zijn schouder geschoten en op een nacht besluit hij uit het lazaret weg te lopen en naar de partizanen te gaan, waar hij via een verpleegster die het met hem aangelegd heeft contact mee heeft. Maar het overlopen mislukt en zo zwerft Kempf tijdens zijn "kleine Poolse oorlog" door Polen waar hij in contact komt met Joden, als een soort horige gevangen genomen en doorverkocht wordt door Poolse boeren, en tenslottebevrijd door de Russen . Op de één of andere manier kan hij het prima vinden met de leiding van de Russen en komt hij zelfs in het bezit van een verklaring dat hij een goede communist is. En dat terwijl hij alle geweld en politieke betrokkenheid afgezworen heeft. Tenslotte weet hij op een oude fiets te rug te keren naar zijn geboorteplaats, daarbij het verwoeste en ontheemde Oost-Europa doorkruisend.

Terug in Kroatië ontmoet hij Vera, een overtuigd communiste die bij de Tito-partizanen heeft gevochten, ze trouwen net na de oorlog en samen krijgen ze een kind. Maar het huwelijk houdt geen stand: Kempf heeft te veel meegemaakt en wil zich terugtrekken in zijn eigen wereld als dichter, Vera wil bijdragen aan het opbouwen van de communistische heilstaat en is niet alleen een fervent aanhanger van Tito, maar ook van Stalin. Uiteindelijk gaan ze uit elkaar en leven hun leven terwijl ze langzamerhand steeds verder vervreemden van de wereld om hun heen.

Een heel mooi geschreven boek: het leest niet snel, maar wel gemakkelijk (dit lijkt een tegenspraak, maar probeer het zelf uit) en geeft een beeld van een wereld waarin de kleine man gemangeld wordt in de grote gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1128. Gideon Rachman - The age of the strongman

Ik ben fan van de podcast "Maarten", waarin Maarten van Rossem commentaar levert op de gebeurtenissen in Nederland en de wereld. Tijdens zijn vakantie op Texel had hij dit boek gelezen en noemde het expliciet in de podcast.  

Dus naar de boekhandel, waar het een week duurde om het te bestellen, maar dan biedt de ereader uitkomst. Tijdens een korte vakantie in een snikheet Zuid-Limburg heb ik dit boek hijgend en puffend gelezen. En ik moet zeggen: het stemt nogal somber. In discussies over de wereldpolitiek kan ik een heel rijtje populistische idioten die momenteel in een groot aantal landen aan de macht is/was opnoemen, maar het blijken er nog meer te zijn dan ik dacht: naast Trump, Putin, Xi, Modi, Bolsenaro, Orban, Erdogan, Johnson en Duterte laat Rachman zien dat het echt een wereldwijde trend is. En hij benoemt wat ze met elkaar gemeen hebben: de cultus rond hun persoon, een totale minachting voor de democratie en de democratische instituties, het bevoordelen van hun familie, het waar mogelijk leegroven/misbruiken van de staatskas, het gebruik van geweld tegen tegenstanders, het wantrouwen dan wel muilkorven van de traditionele media die gebruik maken van hoor en wederhoor, het populisme met het idee dat complexe problemen simpele oplossingen hebben, enzovoorts. Rachman behandelt de meeste van deze "strongman" en laat zien wat welwillende democraten als Makron, Merkel en Soros te verduren krijgen als ze hun recht proberen te houden. Rachman wijst er ook op dat er na de Tweede Wereldoorlog grofweg 3 politieke perioden zijn te onderscheiden: 30 jaar opbouw van de welvaartsstaat (1945-1975), 30 jaar neo-liberalisme (1975-2005) en nu dan de periode van de Sterke Mannen (het zijn ook allemaal mannen, wat zegt dat?). Het stemt niet vrolijk als je bdenkt dat dit waarschijnlijk dus nog tot 2035 gaat duren en dat ondertussen het klimaat naar de kloten is, de vrijheid van meningsuiting onder druk staat en er allerlei onnodige oorlogen met mogelijk desastreuze gevolgen worden gevoerd. En het enige dat ik als "kleine man" kan doen is verdomd goed opletten en niet in de fabeltjesfuik van dit soort idioten trappen. En hopen dat de Nederlanders te nuchter zijn om mensen als Thierry Baudet (de Nederlandse would-be strongman) massaal te gaan volgen. Maar als ik zie hoe de samenleving er voorstaat, maak ik me ernstig zorgen...

Kortom, een heel belangrijk boek dat echter niet het grote publiek die dit tot zich zouden moeten nemen zal bereiken. Maar een boek dat ik ieder weldenkend mens aan kan raden...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1129. Colm Tóibín - The magician

Een boek over het leven van de typisch Duitse schrijver Thomas Mann, en dat in het Engels door een Ierse schrijver... 

Het boek is een biografie met literaire elementen. Thomas Mann heeft het grootste deel van zijn leven wel dagboeken bijgehouden, maar in hoeverre Tóbín daar gebruik van heeft gemaakt weet ik niet. Thomas Mann groeit op in een typisch gegoede burgermansgezin in Lübeck in Noord-Duitsland. Zijn vader sterft jong en Thomas moet vechten om schrijver te kunnen worden. Uiteindelijk lukt hem dat en zelfs zo goed dat hij in 1928 de Nobelprijs voor de Literatuur krijgt. Tegenwoordig weten we vaak een paar jaar later niet eens meer wie die prijs gewonnen heeft, maar Mann kan  de rest van zijn leven op zijn roem teren en het maakt ook zijn overgang naar de Verenigde Staten in de jaren '30 (hij was een erkend criticus van Hitler en het nazisme) gemakkelijker. Samen met zijn vrouw Katia krijgt hij zes kinderen, de meesten met eigenschappen die ze lichtelijk buiten de maatschappij plaatsen. De oudste twee, Erika en Klaus groeien op in de Weimarrepubliek en zijn bekende cabaretiers, maar ook voortrekkers van de homo- en bi-beweging. Zelf houdt Thomas ook van de jongens, maar daar heeft hij, volgens het boek, zijn hele leven niets mee gedaan. Wat ontstaat is een rare, soort van half-functionele, familie met een pater familias die zijn hele leven de meeste van zijn kinderen financieel bleef ondersteunen. Zijn vrouw Katia is de stabiele, rationele en betrokken factor van het gezin (al schijnt het ook een klerewijf geweest te zijn volgens andere bronnen), die Thomas, dieautistische trekjes heeft en zich meestentijds terugtrekt op zijn studeerkamer om te schrijven, bij de les probeert te houden.

Ik heb "De toverberg" nog steeds in de kast staan, waarschijnlijk voor na mijn pensionering of zo, dus ik wist niet veel van Thomas Mann. Naast het boek heb ik ook Wikipedia er op na geslagen om de geschiedenis nog eens na te lezen en er beeld bij te krijgen. Een beschrijving van een boeiend leven van een man met verrassend moderne standpunten die zichzelf echter niet over kon geven aan de geneugten die de meeste van zijn kinderen wel omarmden. En Tóibín kan natuurlijk heel mooi schrijven, al heb ik wel het idee dat hij zichzelf nogal beperkt door te kiezen voor een soort van biografie, waarbij hij wel min of meer gedwongen is om het leven van de hoofdpersoon te volgen en daardoor minder zijn fantasie op hol kan laten slaan.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1130. Stephen King - Fairy tale

Charlie Read is een min of meer gewone tiener in een kleine Amerikaanse stad. Ik zeg "min of meer gewoon", omdat hij in sommige opzichten wel erg braaf is. Op een dag hoort hij een hond blaffen en als hij gaat kijken vindt hij een oude man, Mr. Bowditch, met een gebroken been achter zijn huis. Terwijl Mr. Bowditch herstellende is zorgt Charlie voor het huis maar vooral voor de hond, Radar, een oude herder waar Charlie op slag verliefd  op wordt. Radar is er wel erg slecht aan toe en Charlie vreest dan ook dat ze eerdaags dood gaat. Als meneer Bowditch weer thuiskomt blijft Charlie hem verzorgen, eigenlijk voornamelijk voor Radar. Er zijn rare dingen ijn en om het huis van meneer Bowditch zoals een emmer met gouden bolletjes en een schuur waar enge geluiden uit komen. Als meneer Bowditch overlijdt laat hij een cassettebandje achter voor Charlie met het verhaal van de schuur en de alternatieve wereld die zich onder de schuur bevindt. Omdat zich in die alternatieve wereld een zonnewijzer bevindt waar Radar gered kan worden besluit Charlie op pad te gaan. Hij belandt in een grijze wereld waar de meeste mensen misvormt zijn doordat er een slechte kracht over de wereld regeeert. Charlie gaat op weg naar de hoofdstad om Radar te redden maar wordt gevangen genomen en belandt in een gladiator-achtige situatie ter vermaak van de slechte tiran die over de wereld heerst. Uiteindelijk weet hij met een aantal mede-gladiatoren te ontsnappen en samen met een aantal bewoners die hij onderweg ontmoet heeft gaan ze op pad om Het Kwaad te vernietigen.

Ik word altijd blij van de alternatieve werelden van Stephen King en ook deze keer lukt het hem weer on een geloofwaardige wereld te creëren. Charlie is wel een erg brave goedzak, maar Radar maakt veel goed en het verhaal is gestoeld op een gevecht van Goed tegen Kwaad en dat werkt altijd. Vier sterren in plaats van vijf omdat er in het midden van het boek een paar shortcuts genomen worden waarin opeens mensen en voorwerpen verschijnen die niet uitgelegd worden, maar verder weer een boek voor lange avonden op de bank en korte nachten.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1131. David Rooney - About time: A history of civilization in twelve clocks

David Rooney is al vanaf zijn jeugd geobsedeerd door tijd en in het bijzonder klokken. Aan de hand van twaalf klokken over een periode van bijna 2300 jaar beschrijft hij de ontwikkeling van het concept tijd en waarom tijd cruciaal  is voor een hele hoop activiteiten. Zoals dat vaak gaat met mensen die geobsedeerd zijn door een onderwerp heb ik soms het idee dat Rooney de boel een beetje omdraait: worden sommige ontwikkelingen gedreven door betere klokken of worden betere klokken ontwikkeld omdat ze nodig zijn voor het oplossen van problemen? Ik heb eerlijk gezegd het idee dat het vaak het laatste in plaats van het eerste. Maar ik heb best wat geleerd: dat je wel kan weten op welke breedtegraad je bent met de je kleine scheepje op weg naar India, maar dat je toch echt een goede klok nodig hebt om te weten waar je precieze lengtegraad te bepalen en dat er daarom overal langs de kusten exacte klokken beschikbaar waren zodat schepen bij tijd en wijle hun klokken konden calibreren. En leuke verhalen over lokale tijden, maar ook over steden en klokmakers die tegen elkaar opboden door steeds ingewikkelder en mooiere klokken te maken. En dat Engeland de grootste klokkenmaker was voor de uit pure arrogantie zich voorbij lieten streven door de lagere prijzen in Zwitserland (toen wel...) en de technische ontwikkelingen en standaardiseren en daarmee gepaard gaande opschaling van de productie in Amerika.

Een aardig boek met informatie die ik nog niet in mijn arsenaal had.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1132. Abir Mukherjee - A rising man

Na de Eerste Wereldoorlog, waarin hij gewond is geraakt en zijn vrouw overleden is aan de Spaanse groep, vertrekt Sam Wyndham van Scotland Yard naar het politiekorps in Calcutta. Hij is nog niet aangekomen of één van de hoogste ambtenaren wordt vermoord gevonden in een puur Indiase buurt op de stoep van een bordeel. Omdat hij nog niet de kans heeft gekregen om corrupt te worden besluit de commissaris om het op de zaak te zetten. Daarbij moet hij samenwerken met de behoorlijk rascistische en arrogante inspecteur Digby en de jonge, intelligente Indiase sergeant "Surrender-not" Banerjee. Omdat Wyndham één van de weinige niet rascistische ambtenaren is vertrouwt hij steeds meer op de inzichten van Banerjee. Al speurend leert hij de samenleving kennen en de mening en houding die de Engelse bezetter heeft over de Indiase bewoners (en vice versa) . Iedereen wil dat hij snel een onafhankelijkheidsstrijder arresteert zodat ze snel een schuldige aan kunnen wijzen en executeren. Maar Wyndham voelt aan zijn theewater dat er iets gaande is en hij blijft de zaak onderzoeken om het tot de bodem uit te zoeken.

Een boek met behoorlijk wat droge "tongue in cheek" humor dat een mooi beeld geeft van het leven onder Brits bestuur (de zogeheten "Raj"), de manier waarop de Engelsen met hun onderdanen omgingen en ook van het leven in een tropische stad als Calcutta.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1133. Steve Brusatte - De opkomst en ondergang van de dinosaurus

Ik heb met groot plezier alle afleveringen van de dinopodcast  van Maarten van Rossem en Gijs Rademakers. Het is ontzettend leuk om Maarten van Rossem oprecht enthousiast over een onderwerp te horen en ze slagen erin om hele interessante gasten te krijgen en de laatste ontwikkelingen op te nemen in hun podcasts. Eén van de boeken die aangeraden werrden was "De opkomst en ondergang van de dinosaurus" van de Amerikaanse paleoloog Sam Brusatte. Omdat er veel foto's instaan wilde ik de papieren versie van het boek hebben en in de boekhandel was alleen de Nederlandse versie te krijgen, dus dan maar de Nederlandstalige versie gekocht. En dat was dus een vergissing: wat een ontzettend slecht vertaald boek! Dusdanig slecht dat het een deel van het leesplezier zelfs weghaalde.

Op zich is de inhoud interessant: je krijgt een goed idee van het ontstaan, de ontwikkeling en het verdwijnen van de dinosauriërs. Al zijn ze nooit helemaal verdwenen, getuige de meesjes die hier buiten het raam rondfladderen. Er zijn een aantal dingen die ik me nooit gerealiseerd heb: de verschillende periodes en de verschillende gebieden waarin verschillende soorten dinosauriërs rondstampten, kropen, renden, fladderden en vlogen. En de enorme verscheidenheid aan soorten: ik heb met Internet naast het boek gezeten om regelmatig soorten waar ik echt nog nooit van gehoord had op te zoeken en me te verwonderen over hun soms bizarre uiterlijk. 

Een boek met een heel interessante inhoud, geschreven door een echte Amerikaan waarvoor iedereen een vriend is in plaats van een collega, vol anekdotes, maar onzettend jammer dat de Nederlandse uitgever Ambo/Anthos, die toch het best wel een goede reputatie heeft, niet even de moeite heeft genomen om de vertaling na te laten kijken door een redacteur die de ergste kromme zinnen en vertalingen eruit had kunnen halen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1134. Bill Bryson - Notes from a small island

Na jaren in Engeland te hebben gewoond besluit Bill Bryson terug te keren naar Amerika (daar is hij inmiddels overigens weer van teruggekomen). Maar voor hij vertrekt wil hij nog één keer van noord naar zuid en van oost naar west over het eiland reizen. En daarbij stelt hij zichzelf ten doel om dat met het openbaar vervoer te doen, wat in het post-Thatcher tijdperk een hele opgave is, want al het openbaar vervoer is op sterven na dood. 

Op zijn gebruikelijke hilarische manier observeert Bryson de eigenaardigheden van de Britten, van de rare plaatsnamen (die hij regelmatig aanvult met eigen verzinsels) tot de neiging om alsmaar sorry te zeggen, ook als je er niets aan kan doen. Maar hij belijdt ook zijn liefde voor de Britten en hun eiland, waar alle afstanden klein zijn, de discussies in de pubs onnavolgbaar en waar je op iedere straathoek Indiaas kan eten. Hij haalt herinneringen op aan zijn vele jaren, reizen en ontmoetingen, zijn werk bij de krant, de rol van de vakbonden, de liefde voor de plaatsen waar hij gewoond heeft en ga zo maar door.

Zoals gebruikelijk is het weer een boek waar ik hardop om moest lachen en waar ik, met regelmatige bezoeken aan vrienden in Engeland, heel veel herkenbare situaties in tegenkwam.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1135. Abir Mukherjee - A necessary evil

Het boek is nog maar net begonnen of de kroonprins van Sambalpore wordt doodgeschoten onder de ogen van inspecteur Sam Wyndham en zijn sergeant (en vriend) Surrender-not Banerjee. Deze prins Adhir is de troonopvolger van het kleine, maar invloedrijke en ontzettend rijke koninkrijkje Sambalpore, waar de huidige maharadja op sterven ligt en de strijd om de troonsopvolging dus lijkt te zijn uitgebroken. Dus gaan Sam en Surrender-not naar Sambalpore waar ze proberen te begrijpen wat er gebeurt tussen de 3 vrouwen, 3 troonsopvolgers en honderden bijvrouwen van de maharadja. Wat volgt is een speurtocht en een prachtig inkijkje in de stinkend rijke levens van mahardja's aan het begin van de twintigste eeuw. En uiteindelijk is alles natuurlijk weer anders dan je zou denken...

Het tweede deel van de Sam Wyndhamserie die ik cadeau kreeg van een vriendin. Het zijn heerlijke boeken voor "tussendoor", deze keer een reis naar Kaapstad, waar ik 's avonds op mijn hotelkamer heerlijk weg kon dromen in de exotische wereld van Oost-India, maar dan zonder de hitte aan den lijve te hoeven ervaren.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1136. Anjet Daanje - Het lied van ooievaar en dromedaris

In 1847 verschijnt het boek van Eliza May Drayden, de dochter van een dominee in het kleine dorpje Bridge Fowling in Yorkshire. In eerste instantie is het geen hot, maar over de jaren heen worden steeds meer mensen gebiologieerd door het boek, en in het bijzonder door het leven en de dood van Eliza May. Wat volgt zijn een aantal hoofdstukken die de levens van deze mensen (het zijn met name vrouwen) beschrijven.  Ik heb het gered tot het achtste hoofdstuk van de 11 en toen was ik er helemaal klaar mee. Het is allemaal zwaar, zwaar, zwaar. Er zit geen greintje humor in en het zijn allemaal van die lijdende types waarbij alles in het leven fout loopt en ze er zelf niet altijd invloed op (willen) uitoefenen. Te Victoriaans, te zwaar, te alles... 

Ik stop niet snel met boeken, maar het idee dat ik na 400 bladzijden er nog 300 moest lezen was te veel voor mij, dus met deze wel gestopt.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1137. Abir Mukherjee - Smoke and ashes

Na "Het lied van ooivaar en dromedaris" had ik enorme behoefte aan een boek met humor en een doorlopend verhaalwaar ik me in onder kon dompelen. Dus deel 3 van de Sam Wyndhan serie maar opgepakt. En ik werd niet teleurgesteld: de eerste twee zinnen van het boek "It's not unusual to find a corpse in a funeral parlour. It's just rare for  them to walk in the door under their own steam." bevat al meer humor dan 400 bladzijden ooivaars en dromedarissen, wat een genot. 

Tijdens een bezoek van Sam aan een opiumkit in Calcutta is er een inval van de Engelse politie. Via daken en trappen weet hij te ontsnappen, maar daarbij belandt hij uiteindelijk in een begrafenisonderneming, waar hij dus een vermoorde man aantreft. Natuurlijk kan hij dat niet melden bij de politie, maar het laat hem als goed politieman niet los. Zeker niet als er snel achter elkaar nog een aantal doden en aanslagen volgen, die, zonder dat duidelijk is hoe precies, met elkaar verbonden lijken te zijn. En dit alles tegen de achtergrond van door Gandhi uitgeroepen massabetogingen en een bezoek van de kroonprins Edward aan India en Calcutta rond kerst 1921. Sam en Surrender-not worden door hun baas regelmatig als boodschappenjongens naar de plaatselijke leider van de Congrespartij, een gewaardeerde advocaat, om hem duidelijk te maken dat de demonstraties moeten stoppen, maar deze houdt zijn poot stijf. Ondertussen wordt langzaam maar zeker duidelijk wat en wie er achter de moorden zit, en dat maakt de situatie alleen maar gevaarlijker, want probeer maar eens iemand met een Indisch uiterlijk te vinden in een massa Indiërs... Sam en Surrender-Not moeten alle zeilen bijzetten om een massaslachting te voorkomen, het leven van de kroonprins te redden en te voorkomen dat de leider van de demonstraties, die niet bepaald in goede gezondheid verkeert, in de gevangenis belandt, wat hij waarschijnlijk niet zou overleven. En aan het eind van het boek belooft Sam om af te gaan kicken en Surrender-not om goed na te gaan denken over zijn toekomst bij de politie en zijn relatie met zijn familie, die niet bepaald enthousiast zijn over zijn beroepskeuze.

Een boek dat leest als een trein, zeker tijdens een reis naar Senegal en Zimbabwe, waar devliegreizen en hotelavonden lang en saai zijn. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1138. Philip Dettmer - Immune

Immunologie: een onderwerp waar alle biomedische studenten mee worstelen: een prachtig op elkaar afgestemd systeem van krachten en tegenkrachten met cellen, genen, eiwitten, antistoffen en chemische verbindingen die allemaal op elkaar afstemd zijn, elkaar allemaal beïnvloeden, maar wel allemaal op een verschillende manier werken. Meer dan genoeg om binnen een vloek en een zucht de weg volkomen kwijt te zijn. 

In "Immune: a journey into the mysterious system that keeps you alive" neemt wetenschapsjournalist Philip Dettmer je aan de hand mee door dit geweldig complexe systeem. Dit doet hij aan de hand van goede voorbeelden (wat gebeurt er als je op een roestige spijker trapt), hilarische beschrijvingen (cellen die werken als chimpansees met ADHD die coke gesnoven hebben en over een machinepistool beschikken) en veel herhalingen en teruggrijpen op eerder beschreven situaties, waardoor je het verhaal kan blijven volgen. En daarnaast een flink aantal terzijdes waar hij de spot met zichzelf en zijn beschrijvingen drijft. 

Een heerlijk boek over een bijzonder ingewikkeld onderwerp dat (als je het leest) ontzettend goed te volgen is. Zelfs met mijn behoorlijke vakkennis van immunologie heb ik nu een veel duidelijker beeld hoe het allemaal in elkaar zit. Vraag me niet om het woordelijk te herhalen, maar het plaatje is completer en duidelijker geworden. Ik heb het boek in 4 dagen uitgelezen omdat ik niet kon stoppen (maar wel moest zo af en toe), wat een prestatie is voor zo'n onderwerp. Chapeau!

Terug naar de lijst met boekrecensies

1139. Abir Mukherjee - Death in the East

Sam Wyndham probeert in 1922 eindelijk van zijn opiumverslaving af te komen: hij gaat naar een ashram in een bijzonder afgelegen gebied aan de andere kant van India, maar al bij aankomst ziet hij een gezicht dat het doet denken aan een paar moordzaken uit zijn verleden, toen hij nog maar net begonnen was als politieagent in het ruige deel van Londen's Eastend. De hoofdstukken springen heen en weer tussen het oplossen van die moordzaken en het huidige afkickproces, maar het verhaal laat zien dat de speurder Wyndham niet wezenlijk veranderd is, inclusief zijn zwakte voor vrouwelijk schoon. Het afkickproces verloopt relatief gemakkelijk, waarna Wyndham verder mag bijkomen in het dorp dat bij de ashram gelegen is. Daar krijgt hij onderdak in het huis van één van de Engelsen, maar al snel valt er een dode en komen de twee verhaallijnen bij elkaar. 

Sam vraagt zijn sergeant Surendranath, die hij eindelijk bij zijn echt naam gaat noemen, niet Surrender-not, om naar Assam te komen en daar wordt Surendranath aangesteld als hoofd van het onderzoek. Dit tot groot ongenoegen van de racistische Britse bewoners, maar Surendranath maakt optimaal gebruik van zijn nieuwe positie. Met een hoop ouderwets speurwerk, goed nadenken en een paar hele heldere momenten weten ze de moord op te lossen .

Dit boek is neit de meest gecompliceerde uit de reeks: ik had al vrij snel op grote lijnen door hoe de moord in elkaar stak. Wat het verhaal de moeite waard maakt is de beschrijving van India en hoe de Indiërs behandeld werden door de Engelsen. En ik vermaak me erg met de beschrijvingen en vergelijkingen die Mukherjee uit zijn pen weet te toveren.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1140. Martin Berendse & Paul Brood - Historische Atlas NL

De ondertitel van dit boek is "Hoe Nederland zichzelf bijeen heeft geraapt" en dat is precies waar dit boek over gaat. Beginnend in de Oudheid beschrijft dit boek aan de hand van oude kaarten hoe Nederland ontstaan is. Elk van de 75 hoofdstukken geeft een kort overzicht van de geschiedenis tijdens een jaartal of een korte periode, laat een atlaskaart zien en vaak nog andere afbeeldingen zoals akten of schilderijen. En zo zie je langzaam Nederland oprijzen: van de eindeloze hoeveelheden graafschapjes en heerlijkheden uit de Middeleeuwen tot de Republiek tijdens (en na) de Tachtigjarige Oorlog, tot het Franse Rijk en daarna de Verenigde Nederlanden met België en tot slot het huidige Nederland. Elke keer zijn er grote of kleine grenswijzigingen, of worden gebieden aan een andere heerser toegewezen. Ook zijn er kaarten over onderwerpen als inpolderingen, de Deltawet, de Waterlinie en veldslagen. Wat ik erg interessant vond was een goed overzicht van alle Aktes, Vredesverdragen, Traktaten en al die andere dingen die je wel eens hoort, maar vaak niet kan plaatsen. 

Ik ben altijd al dol op (land) kaarten geweest en dit is een prachtig geïllustreerd boek met een harde kaft, op mooi dik papier gedrukt (dat ook nog eens lekker ruikt, ook niet onbelangrijk), waarin ik me heerlijk heb kunnen uitleven op alle kaarten. Soms is de druk wat klein, waardoor het slecht te lezen is, maar dat is bijna niet te voorkomen, want het boek is al uitgegeven op een ruim A4 formaat.

Er zijn nog een aantal delen in deze serie en de "Streekatlas" ligt al klaar.

Terug naar de lijst met boekrecensies

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Terug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies    Door naar de volgende 30 boekrecensies