811. Mensje van Keulen - Schoppenvrouw
Prachtig geschreven, beetje dun verhaal |
10 december 2016 |
Paula
heeft het allemaal mooi voor elkaar: een eigen galerie, een man die als
notaris bakken met geld binnenbrengt, een schitterend huis in een van
de duurste straten van Amsterdam, een opgroeiende puberdochter. Tot zo
op een avond toevallig Opsporing Verzocht aan heeft staan in de keuken
en ze erachter komt dat dochterlief helemaal niet zo lief is... Omdat
haar man het niet heeft gezien besluit Paula het zelf op te vangen en
terwijl ze bezig is een strategie te bedenken (die waarschijnlijk
uitkomt op verzwijgen, want er wordt niet zo veel gepraat i nde
familie), gaan haar gedachten terug naar haar jeugd. Zelf komt ze uit
een gezin met een alleenstaande moeder die als toiletjuffrouw werkt,
maar omdat ze "kan leren" komt ze op een school terecht waar een heel
ander soort mensen rondloopt. Daar leert ze kortstondig Charlie en haar
broer Tobias kennen, die als expats tijdelijk in Nederland zijn. Via de
familie komt ze in contact met het medium Dr. Adami die de kaarten
voor haar legt en voorspelt wat er met haar gaat gebeuren met als
belangrijkste advies "Neem nooit een kind". En dan blijken haar man en
dochter ook een geheim voor haar te hebben...
Tot mijn verbazing had ik nog nooit wat van Mensje van Keuken gelezen. Zoals iemand schreef in een recensie: "De stille kracht van de Nederlandse literatuur". Ik ben niet zo van de novelles, ze geven de schrijver niet de kans om de karakters echt mooi te ontwikkelen, maar je ziet wel aan alles dat Mensje van Keuken prachtig kan schrijven: glashelder proza.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Minstens zo goed als deel 1 |
23 december 2016 |
Na
een jaar pauze besluit Hendrik Groen weer een jaar een dagboek bij
te houden. Inmiddels is hij 85, alles gaat nog een beetje moeilijker,
zijn geheugen wordt wat wiebeliger (vindt hij) maar zijn observaties
blijven net zo scherp als in het verleden. Na het overlijden van Eefje
is er een nieuw vrouwelijk Omanido (Oud maar niet dood) lid bijgekomen,
die zich bekommert om anarchistische brompot Evert. Evert en Hendrik
zijn aan de ene kant tegenpolen, aan de andere kant hartsvrienden. Maar
Hendrik moet met lede ogen aanzien dat het niet goed gaat het Evert.
Evert wil er lang niet over praten, de uitjes van Omanido gaan
onverdroten voort (ze verkennen onder andere eetgelegenheden uit
diverse landen en hebben voor nog geen 10 euro per persoon een
hilarische maaltijd bij de MacDonalds), maar Evert krijgt het
moeilijker en moeilijker. Als eindelijk het hoge woord eruit is doen
alle leden van Omanido hun uiterste best om Evert een mooie laatste
tijd te geven en ook om Hendrik op te vangen die het er erg moeilijk
mee heeft. En daarnaast gaat
natuurlijk ook het leven in het verzorgingshuis door met zijn gekonkel,
hilarische observaties en strijd met de directrice. Er komen steeds
meer lege kamers en de leden van Omanido vrezen dat het huis op de
nominatie staat om gesloten te worden. Dus besluiten ze tot een coup...
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Prachtig geschreven, maar ontzettend traag |
25 december 2016 |
Een
onbekende klopt aan bij de verteller om te vragen of hij bonen bij hem
kan kopen. Eigenlijk verkoopt de verteller geen bonen meer, maar hij
heeft nog wel een voorraadje liggen en terwijl ze samen de bonen doppen
vertelt de hoofdpersoon zijn levensverhaal. Hij is momenteel een soort
zelfbenoemd opzichter/bewaker van de vakantiehuisjes die aan het
stuwmeer van de rivier de Rutka staan. Hij is in dit gebied opgegroeid,
tot het dorp waar hij woorde in de oorlog platgebrand werd. Hij is als
klein kind wonderwel ontsnapt en komt via de partizanen uiteindelijk
terecht in een soort weeshuis voor jongens en jong volwassenen waar bij
een opleiding volgt tot electricien. Maar zijn groete liefde is muziek
maken, in het bijzonder het spelen op de saxofoon. Uiteindelijk weet
hij een saxofoon te bemachtigen en wordt hij beroepsmuzikant die ook
buiten zijn land optreedt. Hij probeert tijdens het vertellen diverse
malen er achter te komen wie de bezoeker is, maar die wil zijn
identiteit niet prijsgeven. Hierdoor kreeg ik de indruk dat de bezoeker
eigenlijk staat voor De Dood, maar ik kan er helemaal naastzitten.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Gruwelijk einde van een hele goede serie |
5 januari 2017 |
Kyra Slagter krijgt te maken met de (vermoedelijke) moordenaar van haar zus. Aan het eind van het vorige boek (Ritueel)
werd hij opgepakt, nu zit hij in een Engelse gevangenis en wil alleen
met haar praten. Wat volgt is een kat en muis spel: Kyra wil weten wat
er met haar zus gebeurd is, maar ook waar Sarah, die de link vormt met
haar zus en in ieder geval nog wel in leven is, gebleven is. De
moordenaar, Vincent, probeert haar te bespelen en deels lukt dat ook.
Het is inmiddels wel duidelijk dat hij een handlanger moet hebben en
langzaam maar zeker komen Kyra, haar vriend Tom en de Amsterdamse
rechercheurs Maud en Niels erachter wie dat naar alle
waarschijnlijkheid is. Probleem is dat dfeze handlanger net als
Vincent invloedrijke connecties heeft en dat de Engelse politie
daar nogal van onder de indruk is. Dus moeten ze het zelf oplossen. En
naast de hoofdlijn van het verhaal krijg je ook de andere kant te zien:
het verhaal van Sarah, haar verleden maar ook haar heden. En dat is
bijna te gruwelijk voor woorden.
In dit laatste deel van de Noordzeemoorden komt alles samen en weet Kyra aan het eind eindelijk wat er met haar zus gebeurd is. De verhaallijn van Sarah is echter zo gruwelijk dat ik het boek soms even weg moest leggen om op adem te komen. En het allerergste is dat de gebeurtenissen in het boek gebaseerd zijn op de werkelijkheid. Je moet er toch niet aan denken... Of juist wel en beseffen dat er mensen zijn die echt onverbeterlijk ziek zijn. Helaas komt met dit boek een einde aan de Noordzeemoordenserie. Ik hoop dat we nog meer boeken krijgen waarin de afgestudeerde Kyra een rol speelt.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Te kort om goed uitgewerkt te zjn |
21 januari 2017 |
Van
een vriendin kreeg ik een boekje van 61 pagina's. Daarvan bleken er 40
een introductie te zijn tot de Noordzeemoordenserie, en de overige 21
een kerstverhaal.
In het verzorgingshuis in Amsterdam Noord wordt de 100-jarige mevrouw Mathilde Helderings gevonden: opgemaakt, in een mooie jurk, op hoge hakken. Vroeger was ze werkzaam bij het variété als Rode Riek, dus tot zover past het nog binnen het verwachtingspatroon. Maar ze is niet alleen dood: ze heeft ook met een kandelaar die ferm in haar buik gestoken is. En juist op dat moment komen de hoofdrolspelers van De Noordzeemoorden op bezoek: inspecteur Maud bij haar moeder, Kyra en haar vriend Tom bij de opa van Tom, die de eigenaar van de kandelaar blijkt te zijn en deze al als vermist had opgegeven. Ondertussen zit mevrouw Helderings' beste vriendin, Emma, beneden bij de bingo en probeert daar uit alle macht een kerstengel te winnen terwijl ze ondertussen terugblikt op haar leven...
Met 21 pagina's heb je dit boekje zo uit. Er zit een mooi verhaal achter, maar 21 pagina's is echt te kort om het goed uit te werken. Voor wie de Noordzeemoorden niet kent hoop ik dat het aanzet tot meer lezen van Isa Maron, want dat is het zeker waard.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
816. Wieslaw Mysliwski - Steen op steen
Hele mooie beschrijving van het harde boerenleven in Polen |
23 januari 2017 |
De
oude boer Szymon Pietruszka vertelt in dit boek zijn levensverhaal. Op
het eerste gezicht is hij een simpele boer. Geboren in een arm gezin
met 3 broers, Michal, Antek en Stasiek, is hij uiteindelijk degene
die de boerderij overneemt van zijn ouders omdat Antek en Stasiek naar
de stad zijn getrokken en er met Michal iets onduidelijks aan de hand
is. Szymon voelt zich verantwoordelijk voor en verbonden met de aarde.
Gaandeweg komen we erachter dat de kreupele boer (hij is bijna zijn
benen verloren toen hij de snelweg over wilde steken met zijn paard en
wagen) vroeger militair (luitenant), partizaan, kapper, ambtenaar (van
de burgerlijke stand) en algemeen erkend charmeur en dronkenlap geweest
is. Hij heeft aan de ene kant veel bezwaren tegen de katholieke kerk,
aan de andere kant smaakt hem niets beter dan gewijde eieren voor
Pasen. En verder is hij bezig om een grafkelder voor zijn familie (die
hij grotendeels niet meer ziet) te bouwen, wat hem in contact brengt
met de communistische bureaucratie in Polen: hoe praat je 8 kuub cement
los bij de burgemeester? Door hem te laten praten... En deze ruwe
bolster heeft een hele blanke pit: tijdens zijn 2-jaar durende verblijf
in het ziekenhuis na zijn ongeluk krijgt hij een band met een
medepatiënt, die advocaat was. Als de man op sterven ligt vertelt hij
hem een prachtig verhaal over hele lieve konijntjes om het sterven te
verzachten...
Een heel mooi boek dat de hardheid van het eenvoudige boerenbestaan, de bizarre wendingen onder het communistisch regime en het leven in een klein simpel dorp op de rand van het bestaansminimum beschrijft in hoofdstukken met veelzeggende namen als "de weg", "de grond" en "moeder".
Terug naar de lijst met
boekrecensies
817. Geert Mak - De levens van Jan Six
Minder boeiend dan zijn andere boeken |
24 januari 2017 |
De
familie Six hoort al sinds het eind van de zestiende eeuw tot de
rijkste en invloedrijkste families van Amsterdam. Alle oudste zonen
heten Jan, vandaar de vele levens van Jan Six. Al snel na hun komst in
Amsterdam vanuit België gaat het ze bijzonder voor de wind: hard
werken, optimaal gebruik maken van de vele handelsmogelijkheden die
Amsterdam bood en een ijzersterk netwerk opzetten zorgt er al snel voor
dat de familie op de Herengracht komt te wonen. Ze zijn door de eeuwen
heen enorm geïnteresseerd in kunst en kopen goed in en weten het ook in
de familie te houden. Nog steeds hangen er in het pand van de familie
Six (inmiddels aan de Amstel) schilderijen van oude meesters als
Rembrandt. Nadat ze rijk zijn geworden is een logische volgende stap
dat ze zich gaan bemoeien met het bestuur van Amsterdam: belangrijk
voor de prestige, maar ook een schitterende bron van inkomsten door
alle (betaalde) erebaantjes die er te vergeven zijn. En natuurlijk de
buitens die er aangeschaft worden: eerst in Hillegom (vandaar de naam
"Six van Hillegom") en later in 's-Graveland. De 19e eeuw is een
eeuw van saaiheid, stijfheid en stilstand, net als in de rest van
Nederland. In de twintigste eeuw moeten de Sixen serieus gaan werken
voor hun geld, maar nog steeds doen ze hun best om het familiekapitaal
(met name het niet-financiële deel) bij elkaar te houden. En tussen al
deze beschrijvingen van het wel en wee van de familie als geheel (en
daarmee de geschiedenis van de bovenkant van de Nederlandse
samenleving) door lopen heel wat kleurrijke mannen en vrouwen rond die
Geert Mak smakelijk beschrijft.
Geert Mak heeft een aantal jaren besteed in het privé archief en de privé collectie van de familie Six en het boek geeft een aardig overzicht over het leven van de hoge burgerij gedurende een aantal eeuwen. Toch kon het me minder boeien dan eerdere boeken van Mak, misschien omdat de hogere burgerij vaak ook "stijf burgerlijk" was.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Lekker leesbaar boek over hoe alles mis kan gaan | 9 februari 2017 |
Dr.
Pietro Paladini heeft een redelijk goed leven: een dochter die bijna
volwassen is, een vriendin om flink mee van bil te gaan, een baan in
Rome als autoverkoper van dure leasebakken die door de bank zijn
teruggehaald bij hun leasers. En dan gaat in 24 uur echt alles mis wat
er mis kan gaan. Eerst moet hij een dure leasebak terughalen bij een
mooie vrouw en dat mislukt grandioos. Hij verliest zijn mobiel, zijn
rijbewijs, zijn baan, zijn vriendin, zijn dochter en zo gaat er nog
veel meer mis... Dat dwingt hem om zijn hele leven weer eens goed onder
de loep te nemen, maar dat moet hij doen terwijl hij op de vlucht is,
want hij weet niet of de politie achter hem aanzit of niet. Gelukkig
heeft hij een paar mensen in zijn omgeving die hij wel kan
vertrouwen... Uiteindelijk ziet hij de grootste fout uit zijn leven
onder ogen en spreekt die uit zittend tussen de mineraalwaterflessen in
een supermarkt.
Een heerlijk soepel, leesbaar boek, soms gevoelig, soms komisch of zelfs hilarisch, maar of het nou hoogstaande literatuur is kan je je afvragen. Er gaat wel heel veel mis, maar soms is de werkelijkheid natuurlijk bizarder dan een schrijver kan verzinnen. Met veel plezier gelezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Viel beetje tegen, beetje erg gekopieerd |
15 februari 2017 |
Marc
Dane werkt in een uiterst geheim MI6 team, "Nomad", als de
computer man. Op een nacht moeten ze in Frankrijk een schip
uitschakelen en vanaf da moment gaat alles gruwelijk mis: al zijn
collega's worden opgeblazen en alleen dankzij dom geluk blijft
Marc in leven. Met veel moeite weet hij zich terug te slapen naar het
hoofdkantoor van MI6, waar hij prompt wordt opgepakt omdat hij zijn
collega's zou hebben verraden. Wat volgt is een ontsnapping gevolgd
door een achtervolging met veel slaan, schieten en hollen. En
natuurlijk zitten de Arabieren met hun jihad achter alles. Gelukkig
krijgt hij hulp van een geheime organisatie, Rubicon, en met name van
field agent Lucy. Samen proberen ze op bijna bovenmenselijke wijze
een aanslag te voorkomen die zijn weerga niet kent en ook nog eens te
ontdekken wie Marc en zijn team verraden heeft.
Het klinkt allemaal heel veelbelovend als je zin hebt in een gewoon hol- en schietboek, maar dit is toch een wat minder aftreksel van Jason Bourne, Jack Reacher en nog een paar van dat soort superhelden. Het verhaal is wat dun en hier en daar wel erg karikaturisch. Een superheld is een superheld, maar er zijn momenten dat zelfs de verwondingen zo erg zijn dat superhelden niet verder kunnen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
820. J.K. Rowling - Harry Potter en het vervloekte kind deel 1 en 2
Erg bekend gegeven |
17 februari 2017 |
We
zijn een flink aantal jaren verder en Harry en Ginny's zoon James Albus
Potter gaat naar Zweinstein. Daar wordt hij tot zijn eigen ontzetting
ingedeeld in Zwadderich, met als enige troost dat zijn inmiddels
beste vriend Scorpius Malfidus ook in Zwadderich zit. De relatie met
zijn vader Harry is niet al te best: hij vindt het vreselijk om het
kind van De Harry Potter te zijn en hoe Harry ook zijn best doet, James
wil weinig van hem aannemen. En dan komt er een mogelijkheid voor James
om de geschiedenis te (her)schrijven. Niet beseffend wat hij doet gaat
hij - overigens met de beste bedoelingen- samen met Scorpius
terug in de tijd. Wat volgt is een alternatieve wereld waar alles
anders en slechter is. Er zijn een flink aantal tochten terug in de
tijd nodig om alles weer op z'n pootjes terecht te laten komen en Draco
Malfidus, Harry, Hermelien en Ginny werken allemaal samen om alles weer
op z'n pootjes terecht te laten komen.
Een bekend gegeven: wat...als... in de geschiedenis. Ik had nog nooit een toneelstuk gelezen, maar vond het wonderwel meevallen. Vraag me alleen af hoe ze dit in godsnaam op het toneel uit gaan werken.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
821. Stefan Hertmans - De bekeerlinge
Millennium oude geschiedschrijving |
21 februari 2017 |
Al
jaren heeft Stefan Hertmans een huis in het Provencaalse dorpje
Monieux, in de buurt van de Mont Ventoux. Er doet een verhaal de ronde
dat daar meer dan 900 jaar geleden een schat zou zijn verborgen en
Stefan Hertmans gaat op zoek naar het verhaal achter dit verhaal. Tot
zijn totale verbijstering komt hij erachter dat aan het eind van de 11e
eeuw de Noordfranse jonkvrouwe Vigdis Adelais, van Vikingafkomst, hier
terecht is gekomen met haar man David Todros, de zoon van de
opperrabbijn van Narbonne, nadat ze zich heeft laten bekeren tot het
Jodendom. Een eental jaren leven David en -inmiddels- Hamoutal rustig
en gelukkig. Ze krijgen 3 kinderen en dan slaat het noodlot toe: de
eerste kruistocht doet het dorp aan het bijna alle Joden worden
verbrand in de synagoge of vermoord. Hamoutlal hoort dat haar kinderen
zijn meegenomen doorde kruisvaarders en reist ze achterna. Ze belandt
in Cairo, hertrouwt daar en trekt uiteindelijk toch terug naar
Frankrijk. Na bijna op de brandstapel te zijn beland verliest ze haar
verstand en komt uiteindelijk om in Monieux.
Een prachtig verhaal dat op bizarre wijze fragmentarisch bewaard is gebleven: Hamoutlal had van haar schoonvader en van de rabbi in Monieux een aanbevelingsbrief meegekregen voor haar reis richting het oosten. Omdat brieven met de naam van Jahweh niet vernietigd mogen worden gooiden de Joden ze in de synagoge in Cairo ze in een afgesloten ruimte, de Geniza, waar ze wonderwel de tand des tijds hebben doorstaan tot ze uiteindelijk gevonden en bestudeerd werden. Hertmans heeft deze documenten verder uitgebreid en is Hamoutal achterna gereisd, wat leidde tot een boeiend en ontroerend verhaal over een vrouw die zeker niet de gemakkelijkste weg in haar leven koos. En dat alles 900 jaar geleden...
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Goed gegeven, spannend uitgewerkt |
25 februari 2017 |
Evan
Smoak does not exist, at least not officially. The Nowhere Man,
previously known as Orphan X, was part of a highly secret US
project where orphaned adolescents were trained to become mercenaries
and assassins that were not in the official system. When Evan decided
not to be part of this system anymore, he started to help vulnerable
people who were in deep trouble but had nowhere to go. He can only be
reached by telephone and once he has helped someone, they can give his
number to one other person. After helping Morena with a corrupt policy
officer that wants to assault her 11-year old sister, he gets 2 phone
calls and this is when his whole system starts to crumble. One of these
calls is not through Morena, but through someone who wants to kill
Evan, but which one? And then his downstairs neighbours Mia and Peter
have problems of their own and lone wolf Evan is sucked into their
problems as well. A lot of puzzling, fighting and interrogating and a
few stitches here and there later, Evan can decide how he wants to
continue with his life.
The first installment of what seems to be a series was a very nice one. Another superhero, like in Nomad which I read a few weeks ago, but this time one that is more believable and not only physical action, but also trying to work out what is going on and going through the alternatives. Really liked it.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Beautiful description of a shameful part of American history |
4 maart 2017 |
Cora
is a young slave on a cotton plantation in Georgia and in a sense an
orphan as her mother is the only slave that ever successfully escaled
the plantation. Life is hard and when the owner dies and his cruel
brother takes over, she decides to risk everything and tries to escape
together with Caesar. She discovers that there is a complete
underground railroad (literally) that helps slaves to escape to the
north, where life is slilghtly better. First she finds herself in South
Carolina, where she seems for the first time to be a free woman and
even is allowed to learn to read. But it is a thin layer of
civilization: white doctors try to convince black women to get
sterilized in order to solve the "colored problem". When the slave
hunter Ridgeway shows up and nearly catches her to bring her back to
Georgia, she again is able to escape and ends up in North
Carolina, a state that is so cruel to black people that they are all
hung on trees, leading to an endless road full of tress with corpses.
She stays for several months in the house of the underground railroad
master until she is discovered, her benefactors are killed and she is
handed over to Ridgeway who ttries to take her back to Georgia. But
then fate intervenes in the form of Royal, a black one who frees her
and takes her to the farm of Mr. Valentine in Indiana, a very light
brown and enlightened man, who let the former slaves almost
democratically run the farm. But the white neighbours are not happy and
Cora has to start all over again...
Slavery is of course a black chapter in human history (and the world is still not completely slave-free) and slavery in the southern states of the US was completely institutionalized and widespread. Whitehead creates a protagonist that, through her odyssey through America, encounters all aspects of slavery: the cruelty, the way in which it influences the people's feelings so that even when free they cannot believe and do not feel free, the experiments that were carried out on black people, but also the (few) very brave people that risked their lives to help runaways. By keeping the tome relatively light it is possible to read all the gruesome details: if it would have been more "pounding the message in", it would probably have been so gruesome that it is impossible to finish. Sometimes you read something and afterwards think "wow..." or "oh no...". A very important book.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
En baksteen van een boek |
24 maart 2017 |
Een
klein, niet nader genoemd stadje in Hongarije is in de ban van het
circus of niet zozeer een circus als wel de tentoonstelling van een
enorme walvis. En met de walvis komt een massa sinistere, zwijgende
mannen mee waarvan iedereen vermoedt dat ze niet veel goeds in de zin
hebben maar niemand kan het bewijzen. We volgen de intens burgelijke
mevrouw Pflaum, de ultra-ambitieuze mevrouw Eszter en hun wereldvreemde
zoon en man. Ieder reageert op zijn eigen manier op de situatie.
Een boek dat we lazen voor de leesclub en dat veelbelovend begon, maar gaandeweg steeds onleesbaarder werd. Een van de leesclubleden beschreef het als 'een baksteen' en dat is precies wat het is: nauwelijks hoofdstukken, nauwelijks alinea's en heel veel geneuzel over oninteressante onderwerpen. En uiteindelijk blijft ook nog eens onduideljk waar alle ophef nou door veroorzaakt werd.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Second installment is a bit slower than the first one |
31 maart 2017 |
After
his previous adventure Evan Smoak has to start afresh. Unfortunately he
falls into the hands of a very rich psychopath, Rene, who initially
holds him for a simple drugs dealer and wants to alleviate him from
(part of) his money. Evan tries to escape time and again, but every
time Rene and his team stop him. When Rene finds out who he really is
he organizes an auction that ultimately costs him his health and sanity.
According to the summary this second installment is better than the first one, but I found the time spent at Rene's castle a bit too long. Still, an enjoyable read.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Viel ontzettend mee... |
2 april 2017 |
Tom
Sanders is een hele succesvolle en daarmee ook zelfingenomen schrijver
van zelfhulpboeken (40 miljoen verkocht en hij wil het weten ook). Maar
als het huwelijk van zijn lievelingszoon verkeerd gaat maakt hij
ongeveer alle fouten die je kan maken wat hem uiteindelijk zijn
relaties met zijn geliefden kost.
Ik had eerder al een boek van Herman Koch gelezen (Het diner) dat me niet heel erg bevallen was, had wat recensies gelezen van dit boek en dacht dat het niets voor mij zou zijn. Maar hé, het boek is gratis en dus even tussendoor gelezen. Het viel me enorm mee, al blijft zo'n dun boekje niet helemaal mijn favoriete genre.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
De zelfkant op minder dan 2 km van ons huis |
7 april 2017 |
Cor
en Zingende Ron zijn broers maar totaal verschillend. Cor heeft VWO
gedaan en is schrijver (of pretendeert schrijver te zijn). Ron is type
12 ambachten 13 ongelukken en ook in de liefde wil het niet erg lukken
omdat hij de stellige mening is toegedaan dat vrouwen gered moeten
worden. Daardoor belandt hij ook nog eens 2 jaar in de bak en vervreemt
hij nog verder van zijn zoon Kevin. Kevin is heel intelligent maar niet
slim. Hij rommelt wat met gestolen laptops en iPhones in de garagebox
van Witte Mo, die eigenlijk Edwin heet. En iedereen communiceert niet
echt met elkaar...
Een boek dat speelt in de wijk waar ik woon met zeer herkenbare losers. Kleine crimineeltjes die zich groter voordoen dan ze zijn, mannen die nergens voor deugen en ook nog eens niets afmaken. Ik heb het boek met veel plezier gelezen maar ik kan me voorstellen dat de gedetailleerde routebeschrijvingen minder interessant zijn voor niet-Osdorpers.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Een kwetsbaar jongetje in Jeruzalem |
23 april 2017 |
Een
autobiografische pil over de jeugd van Amos Oz in het Jeruzalem van
rond de oprichting van de staat Israel. Amos groeit op als enig kind in
een conservatief, intellectueel gezin met on zich heen enorme
hoeveelheden boeken, professoren en discussies over alles. Hij begrijpt
niet alles, maar heeft toch over het algemeen goed door wat er gaande
is. Zijn vader werkt in de bibiotheek van de Hebrew University, zijn
moeder zit thuis en houdt zich voornamelijk bezig met het huishouden en
heel veel lezen. Rond zijn tiende jaar wordt zijn moeder steeds
depressiever en pleegt uiteindelijk zelfmoord. Iedereen staat er
machteloos bij en snapt niet wat er gaande is. Rond zijn zestiende
besluit Amos te breken met zijn milieu en gaat hij in een kibboets
werken waar hij hoopt op te groeien tot een zongebruinde arbeider. Maar
het bloed kruipt waar het niet gaan kan, hij blijft lezen, begint te
schrijven en gaat uiteindelijk studeren, een positie die zijn vader
ambieerde maar nooit gehaald heeft.
Door het boek heen lopen de geschiedenissen van de families Klausner (van zijn vaders kant) en Mussman (van zijn moeders kant) die uit Oost-Europa naar Palestina emigreerden voor de holocaust, al werd een deel van de familie niet gespaard. De verhalen over de discriminatie van de joden en de pogroms zijn schrijnend, maar waren me niet onbekend. Waar ik minder van wist was de geschiedenis van Jeruzalem en Israel rond 1948. Ik wist dat er letterlijk voor lijfsbehoud gevochten werd, maar dat de burgerbevolking uitgehongerd werd heb ik nooit geweten.
Het boek is een dikke pil, je moet het met aandacht lezen vanwege de vele personages die erin voorkomen, maar het is prachtig geschreven en het jongetje Amos is aandoenlijk, eigenwijs en wereldvreemd tegelijk.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Slechte vertaling is hinderlijk |
28 april 2017 |
Op
een dag wordt er "ragdoll" (lappenpop) lijk gevonden in Londen. Het
bestaat uit de overblijfselen van maar liefst 6 personen en het is
opgehangen in het huis tegenover het nieuwe apartement met inspecteur
William-Oliver Layton-Falkes, kortweg Wolf. Inspecteurs Simmons,
Baxter, Edmunds en Wolf zelf gaan achter de moordenaar aan, maar worden
daarbij op de hielen gezeten door de tijd. De moordenaar heeft namelijk
aangekondigd welke volgende 6 mensen er vermoord zullen worden en op
welke datum in de komende 2 weken en de laatste op die lijst is
Wolf. Het blijkt bovendien een bijzonder inventieve moordenaar die het
team steeds een stapje voor is en zo stapelen de lijken zich op. De
sensatiepers, aangevoerd door Wolf's ex-vrouw, laat zich ook nog
eens van zijn slechtste kant zien en maakt daarmee het werk van het
team nog moeilijker. De jongste bediende van het team, Edmunds,
wordt door zijn begeleidster Baxter als oud vuil behandeld, maar blijkt
uiteindelijk door noest speurwerk cruciaal voor het oplossen van het
mysterie wat het verband is tussen de 12 personen die op de dodenlijst
van de seriemoordenaar staan.
Een spannend boek, maar de slechte vertaling zit plezierig lezen in de weg: er wordt ongeveer alleen maar gegild en geschreeuwd en de Engelsen een beetje kennende is dat niet hoe ze op de werkvloer met elkaar omgaan. Ook zijn er regelmatig woorden die volgens mij krom Nederlands zijn, maar waar wel heel duidelijk is wat er in het Engels gestaan heeft. Een boek dat ik waarschijnlijk beter in het Engels had kunnen lezen, maar dat ik kon lenen van mijn zwager.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Slechte vertaling is hinderlijk |
5 mei 2017 |
Kim
Stone and her team get a call from a pathologist who, during a training
dig, finds human bones. It soon becomes clear that the bones are not
only from multiple people, but also that they were murdered. There are
a number of complicating factors, though: the bones are old, so it is
difficult to find out who they are from, and the field is on the border
of two police force areas. So Kim is ordered to work with her
ex-colleague Tom, with whom she had an enormous clash several years
before. In the beginning the situation is very awkward, but over time
they find a way to work together. In the meantime, Kim's team is
looking into some other issues (kidnappings, a suicide, trolling on the
internet) who seem to be unrelated, but in the end it turns out that
everything is related.
In each book Angela Marsons tries to put Kim Stone into a new situation, investigating also a new type of crime. In this case the new situation is that she has to collaborate with an ex-colleague and another team, and collaboration is not her strong point to start with... The new type of crime is hate crimes: with the advance of racist, nationalist and populist movements, this is extremely opportune. More and more people are being harassed because of race, gender, sexuality or whatever else intolerant idiots deem unwanted.
This is another solid installment of the Kim Stone series, I look forward to the next one!
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Mooi boek en veel geleerd over Libanon |
14 mei 2017 |
Als
hij 8 is verlaat de vader van Samir zijn gezin in Duitsland. Of dat
vrijwillig is of dat er een ongeluk gebeurd is blijft voor Samir
onduidelijk en daarmee stopt eigenlijk zijn leven. Hij adoreerde zijn
vader: uit Libanon gevlucht naar Duitsland bouwt hij met veel moeite
voor zijn gezin een goed bestaan op. Hij wordt jeugdwerker maar is voor
Samir vooral verhalenverteller: zijn vader vertelt prachtige verhalen
over een sprekende dromedaris en zijn eigenaar Abu Youssef. Zelfs op de
laatste avond vertelt zijn vader nog een verhaal en dat blijjkt
uiteindelijk een sleutel te zijn tot wat er gaat gebeuren. Iedere
episode van het verhaal vertelt Samir aan zijn buurmeisje en
hartsvriendinnetje Yasmin. Als hij 2 decennia later Yasmin weer tegen
het lijf loopt blijkt de band nog steeds even sterk, maar Yasmin dwingt
hem zijn verleden onder ogen te zien voor ze zich aan hem wil binden.
Dus reist Samir af naar Libanon, waar hij de hele geschiedenis van de
burgeroorlog over zich heen krijgt om te begrijpen wat er gebeurt is.
Ik ga niet verraden hoe het verhaal verloopt, maar via een stortvloed aan verhalen die ongeveer alle partijen die betrokken waren bij de burgeroorlog beslaan komt Samir langzaam maar zeker achter de waarheid. Die verhalen zijn zeer aanstekelijk geschreven en dat maakt het boek zeker de moeite van het lezen waard.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Verwacht geen klassieke thriller |
21 mei 2017 |
Katrine
keert vanuit Londen terug naar Zweden om haar dementerende moeder
tijdelijk te verzorgen. Uit de post blijkt dat er een huis in het hoge
noorden van Zweden is, op de grens met Finland. Een onbekende biedt 1,5
miljoen kronen voor een kleine bouwval waar al decennia lang niemand
gewoond heeft. Dat triggert Katrine's nieuwsgierigheid en ze besluit af
te reizen naar het ijskoude en donkere Kivikangas om het huis met eigen
ogen te aanschouwen. Ondertussen wordt in Kivikangas de zonderlinge
Eric doodgeslagen met zijn eigen bijl. Decennia geleden was hij
langlaufkampioen van Zweden, maar na het afzeggen voor de Olympische
Spelen van 1952 woont hij in een bijgebouw van het oudelijk huis. Het
gerucht gaat dat hij veel geld in huis heeft en na de moord beginnen
dan ook meteen de speculaties, die met name richting de Russen wijzen.
De gepensioneerde politieman uit het dorp probeert de moord op te
lossen. Ondertussen komt Katrine achter de familiegeheimen, die haar
naar Rusland voeren. Daar blijkt haar familie groter te zijn dan ze
altijd gedacht heeft, maar of ze daar blij mee moet zijn... En
ondertussen valt er een tweede dode, en een derde en een vierde, maar
het is onduidelijk wat precies de relatie is met de moord op Eric en
het hoge bod o phet huis van Katrine's moeder.
De titel "Het stille graf" doet een klassieke thriller vermoeden en als je dat verwacht kom je een beetje van een kode kermis thuis. Voor wie een razend spannende zoektocht naar het familieverleden thriller genoeg vindt is dit boek zeker een aanrader. En en passant leer je ook nog heel wat over Stalin, de communisten in Scandinavië in de jaren '30 en de relatie tussen Karelië en Finland. Ik heb het boek met veel plezier en vrij vlug uitgelezen, maar dat kan ook komen omdat ik in een warm buitenland zat en vervolgens heel lang op vliegvelden en in vliegtuigen, dan kan je geconcentreerd doorlezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Aardig boek voor in het vliegtuig, niet meer dan dat |
23 mei 2017 |
Nadine
en Derek Ravendorp hebben een exclusief kuuroord in een prachtige villa
op een paar kilometer van het strand. Obese captains of industry en
andere rijke personen kunnen daar, op straffe van een boete van een
jaarsalaris als ze hun doelen niet halen, keihard werken aan het laten
verdwijnen van overtollige kilo's. Alleen gaan de laatste tijd de zaken
niet meer zo heel goed en de situatie blijkt veel erger dan
hoofdpersoon Nadine zich in eerste instantie realiseert. En dan gaat
binnen een paar dagen alles mis wat mis kan gaan: ze wordt opgepakt met
een slok op, rijdt een zwerver aan, haar meest belangrijke werkneemster
blijkt op zoek naar een andere baan, xe krijgt een anorexiapatiente in
de schoot geworpen en tot overmaat van ramp is het totaal onduidelijk
wat haar man Derek uitspookt op een congres in IJsland. Kortom, het
hele kaartenhuis dreigt in elkaar te storten.
Een nogal anale hoofdpersoon (als in: controlfreak) en een interessant bedrijfsplan leiden toch niet tot een superboeiende roman. Maar voor een lange tocht in het vliegtuig is het prima.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Te gruwelijk om in 1 keer uit te lezen |
27 mei 2017 |
Helen
Grace zit opgescheept met een hele rare serie moorden: ze zijn allemaal
gepleegd door iemand die ontvoerd is. Om vrij te komen moeten ze iemand
vermoorden die hun bekend of dierbaar is. En het is in eerste instantie
volslagen onduidelijk wat de link tussen de ontvoerden is. Degenen die
het uiteindelijk overleven zijn voor de rest van hun leven geknakt en
getekend en dus sterven er eigenlijk iedere keer twee personen. Wat
volgt is een race tegen de klok: kan Helen en haar team de sleutel tot
het mysterie vinden en daarmee de serieuze psychopaat die achter deze
moorden zit arresteren? En kan ze haar brigadier Mark van de drank
afhouden?
Een boeiende thriller, maar de ontvoeringen zijn zo levendig beschreven dat je het boek zo af en toe weg moet leggen: te gruwelijk om door te lezen. En dat vind ik dan eigenlijk weer geen aanrader. In deel 2 van de Helen Grace reeks (Piep zei de muis) gaat de schrijfster wel erg psychologiseren over de relaties in het team, maar dat is in dit deel nog niet het geval.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Verslag van een bijzondere vriendschap |
4 juni 2017 |
Graaf
Alexander von Wrangel ziet als tiener hoe een aantal (vermeende)
samenzweerders waaronder de beroemde schrijver Fjodor Michaelovitsj
Dostojevski ter dood worden veroordeeld, naar het schavot geleid en op
het laatste moment gratie krijgen van de tsaar. Dostojevski wordt
verbannen naar Siberië, waar bij na het strafkamp vastgehouden wordt
als onvrijwillig soldaat in Semipalatinsk. Daar kruisen de wegen van
Alexander en Dostojevski weer: ondanks het leeftijdtijdsverschil
ontstaat er een hechte vriendschap tussen de oudere schrijver en de
beginnende ambtenaar. Ze praten over alles, worden allebei verliefd op
onbereikbare (want getrouwde) dames en Alexander doet zijn uiterste
best om het leven van Dostojevski zo aangenaam mogelijk te maken. Dit
bereiken ze onder andere door in het zomerhuis "De Kozakkentuin" een
bloemen- en platentuin aan te leggen die in de wijde omgeving
bewondering oproept. Daarnaast doet Alexander zijn uiterste best om de
straf van Dostojevski (deels) kwijtgescholden te krijgen. En
ondertussen blijft Dostojevski maar geld van hem lenen, niet zozeer
voor eigen gebrui als wel om zijn liefde Maria (die eerlijk gezegd een
enorme zeikerd is) tevreden te stellen. Uiteindelijk vertrekt Alexander
uit Semipalatinsk en verwatert de vriendschap al blijft Alexander hem
schrijven en zijn werk volgen.
Een boek dat grotendeels op de aantekeningen en correspondentie van Alexander von Wrangel is gebaseerd, met een uitgebreide set noten, maar het verhaal wordt nergens droog. Je ziet de heren zitten, pijp in de mond, koude Siberische nacht buiten de deur. Een zeer leesbaar boek van een rasverteller.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Liever niet... |
5 juni 2017 |
Het
is halverwege de 19e eeuw. Een niet nader bij naam genoemde, wat
oudere advocaat heeft een kantoor op Wall Street. Omdat de zaken goed
gaan moet hij een extra klerk aannemen en dat wordt Bartleby. Bartleby
doet zijn werk uitstekend, vraagt niets, leeft op een paar
gemberkoekjes en lijkt ook verder een redelijk normaal persoon. Tot hij
begint normale taken te weigeren. Dat doet hij op zo'n keurige manier
dat de advocaat eigenlijk niet weet wat hij ermee aan moet. Op het
laatst stopt Bartleby zelfs helemaal met werken, maar de advocaat
krijgt hem de deur niet uit, omdat hij ook dit op bijzonder beleefde
manier weigert. Uiteindelijk zorgt een doortastende verhuurder ervoor
dat Bartleby uit het pand verwijderd wordt, maar dit wordt
tegelijkertijd zijn ondergang.
Een bizar verhaal dat speelt op Wall Street. Je mocht willen dat wat meer mensen op Wall Street een tiental jaren geleden geweigerd hadden aan bepaalde activiteiten op Wall Street mee te werken, dan stond de wereld er nu veel beter voor. Maar voor deze novelle kan gezegd worden: bijzonder verhaal, mooie tekeningen in de Nederlandse uitgave.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Misschien geen literatuur, maar lekker leesboek |
18 juni 2017 |
Drie
broertjes worden wees nadat de vissersboot van hun vader gezonken is.
Het is Noorwegen, eind 19e eeuw en hun moeder ziet geen andere
oplossing dan ze naar de stad te sturen om te gaan werken. Daar vallen
ze op door hun technisch vernuft en worden ze naar de beste
ingenieursschool van Europa in Dresden gestuurd op voorwaarde dat ze na
hun studie terugkeren om gedurende een aantal jaren mee te werken aan
de bouw van de spoorlijn naar Bergen, een taak die voor onmogelijk
wordt gehouden. Uiteindelijk keert na hun afstuderen de oudste van de
broers, Lauritz, terug. Een andere broer, Oscar, komt terecht in
Tanzania, waar hij meerwerkt aan de bouw van de spoorlijnen daar. In
wisselende hoofstukken krijgen we de lotgevallen van de twee broers mee
en en passant krijg je ook heel veel informatie over het leven in
Noorwegen, de high society in Duitsland van rond de eeuwwiseling, de
kolonisatie van Afrika, de Boerenoorlog en de Eerste Wereldoorlog.
Misschien
is dit boek geen hoge literatuur, maar het is een heerlijke
avonturenroman, die heel soepel wegleest, geweldig voor de vakantie. En
er zijn nog een aantal delen in deze serie!
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Soms heb je begrip voor de dader |
26 juni 2017 |
De
Afdeling Q houdt zich normaliter met lang geleden gepleegde,
onopgeloste moorden bezig, maar soms komen heden en verleden samen. Eén
van de medewerkers, Rose, heeft altijd al psychsiche problemen gehad,
maar het wordt nu zo erg dat ze opgenomen moet worden. En net op het
moment dat het team de organisatorische- en analysevaardigheden van
Rose heel erg zou kunnen gebruiken, want er is een vrouw vermoord op
een manier die erg lijkt op die van een oude zaak en er worden jonge
vrouwen doodgereden in de straten van Kopenhagen en het team weet niet
hoe ze dat op moeten lossen. Terwijl Carl, Assad en Gordon de
zaken proberen op te lossen proberen ze ook Rose te helpen door te
begrijpen wat er in het verleden is gebeurd en haar te voorzien van het
bewijs dat het niet haar schuld is.
Alweer het zevende deel van de serie over de afdeling Q. De mensen van de afdeling komen meer en meer tot leven. Toch is dit niet het sterkste deel van de serie: het verhaal is nogal gefragmenteerd en niet alle verhaallijnen zijn even belangrijk. Wat interessant is, is dat ik veel begrip opbrengen voor de persoon die de jonge vrouwen doodrijdt en dat maakte het boek toch nog interessant.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Wat een mededogen... |
27 juni 2017 |
Aan het eind van "Ma"
is de moeder van Hugo Borst zo in de greep van de Alzheimer dat ze
opgenomen moet worden in een verpleeghuis. Ze wil in het verpleeghuis
waar haar - eveneens dement geworden- zussen ook hun laatste jaren
versleten hebben, maar van de geweldige verzorging die haar zussen
kregen is weinig meer over. En Hugo Borst maakt heel duidelijk dat dat
NIET aan het personeel ligt, dat zich het vuur uit de sloffen rent,
maar waar steeds verder op beknibbeld wordt. Het management neemt de
ene ongelukkige beslissing na de andere, heeft geen idee van wat er in
een verpleeghuis speelt en het verpleeghuis zeilt dan ook langs de rand
van een faillisement.
En ondertussen gaan Hugo, zijn vrouw en zijn broer met zijn vrouw bijna iedere dag langs, ook al valt er steeds minder te communiceren met zijn moeder en is de aftakeling pijnlijk om mee te maken. Gelukkig zijn er nog heel veel andere bewoners die voor reuring zorgen, zoals meneer Schimmel, die ietwat ontremd moeite heeft zijn handen thuis te houden en waar dus uiteindelijk een prostituee voor geregeld wordt. En de echte Rotterdamse dames die zeer gehecht zijn aan hun plekje bij het raam. Hugo beschrijft het allemaal met mededogen en de nodige dosis humor. En verder neemt hij het onvoorwaardelijk op voor het personeel, dat zo graag wil, maar gemangeld wordt,
Een mooi, maar vooral een belangrijk boek, zeker omdat het de ondersteuning is van de acties die Borst aan het voeren is om de verpleeghuiszorg hoger op de politieke agenda te krijgen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Personal and big history intertwined, a must read! |
6 juli 2017 |
Lviv,
Lvov, Lemberg: different names for the same city that is now part of
the Ukraine. But in the 19th and 20th century it was Russian, Polish,
German, Soviet and Ukrainian at different times. Philippe Sands is an
international law expert whose family was originally from a small
village near Lviv. When he is invited to give a lecture, it start a
quest into the history of his Jewish family, but also into the two
lawyers that coined the terms "genocide" and "crimes against humanity",
Rafael Lemkin and Hersch Lauterpacht, who
both studied in Lviv and also were both Jewish. The terms were both
used for the first time during the Nuremberg trials and Sands gets in
contact with the son of Otto Frank, the Nazi governor of Poland, of
which Lviv was part at that time, and who actively hates his father. He
even carries in his wallet a picture of his father after he was hanged.
This book is an excellent mix of big history (the Nuremberg trials), personal history (the stories of Lemkin, Lauterpacht and Frank) and family history (Sands' great- grandparents, grandparents and parents). And all of it written in a compassionate way with some unexpected friendships forged along the way. A must-read!
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Terug
naar de vorige 30 boekrecensies
Terug
naar de lijst met boekrecensies
Door naar de volgende 30 boekrecensies