Boekrecensies 241-270

 

241. Louis de Bernières - Birds without wings

Real story-teller's book with something to say

26 februari 2005

At the beginning of the 20th century Eskibahce is a small, sleepy village in the Ottoman Empire. It is inhabited by Christians, Muslims, Armenians and Jews, like most villages in what will once become Turkey. The people live peacefully together: the muslims ask their Christian neighbours to pray for them in front of the icon of Mary in the local church, the Christians bury their dead with a piece of the Koran, just in case. Small boys play together on their clay birdwhistles, Ali the Snowbringer and his donkey provide ice to the population, Iskander the Potter makes their pots and pans, the gendarmes play endless games of backgammon and Philothei is kindly asked to wear a veil because her beauty makes the men crazy. In short, business is pretty much as usual. 

And then life in Eskibahce is changed forever by the bigger events of history: the fall of the Ottoman Empire, the First World War, the war of indepence against Greece all leave deep and irrepairable cuts in the social life of Eskibahce: first the Armenians are deported, then the rest of the Christians, who are now considered to be Greeks, even though they do not speek a word of Greek, are shipped to Greece and the village gets a bunch of Greek Muslims who do not speak a word of Turkish in return.

All these developments are seen through the eyes of the simple villagers, with some chapters decribing the rise of Mustafa Kemal (Ataturk) to put everything in a historical perspective. And the reader starts to love the village and its inhabitants: despite the gross injustices they sometimes commit, the killings, the stoning of an unfaithful woman, they all have their beautiful sode, even the grumpy school teacher who dreams of restoring the Greek Empire in Turkey. Louis de Bernières has written a true masterpiece: a  story that makes you want to read on and on and at the same time a book explaining the history of one of the most instable areas in modern history.

Lees de recensie in de New York Times

Terug naar de lijst met boekrecensies


242. Philip Pullman - Northern lights

Nice book with unsatisfactory end

2 maart 2005

Lyra Belacqua is a 12-year old girl living at Jordan College in Oxford and behaving like all other children: exploring, making mischief, wanting to be loved. The difference with most children is that she has never known her father and mother and that the grown ups around her know that she is destined to do something important. And then children start to disappear from Oxford: the rumour goes that they are abducted by Gobblers. After a spell with the seemingly nice but demanding Mrs Coulter, Lyra is intent to free the abducted children, a quest that takes her to the North Pole.

So far everything seems pretty normal, but Lyra’s universe is only partially like ours: every human being has a daemon: an animal that stays near to you and represents your soul. Without such a daemon a person loses his personality and may ultimately die. And witches, armoured polar bears and ferocious Tartans inhabit Lyra’s world. She also has an alethiometer, a kind of clock that can answer any question one has. With the help of the alethiometer, gyptians, witches, an exiled polar bear and a lot of inventiveness she is capable of freeing the children, but her quest takes her still further until she reaches the end of the world where she has to make a very difficult decision.

This book is the first of the “His Dark Materials” trilogy, a series often compared to the Harry Potter books. There is a lot to enjoy: action, suspense and this book is less for children than the Harry Potter books, but I like those better as the events in the Harry Potter books are more archetypical: more black and white, good and evil, which for this type of books is good. Also the end of Northern Lights is so open that it practically forces the reader to buy the second book of the series.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


243. Annejet van der Zijl - Sonny Boy

Prachtig

4 maart 2005

In 1891 wordt Rika van der Lans geboren in een goed katholiek gezin in Den Haag. Van jongs af aan is het een onafhankelijke, vrolijke meid en als ze op haar 17e verliefd wordt op de protestantse Willem Hagenaar vinden het ouders het beter om haar op een kostschool in Moerdijk te stallen. Maar Rika laat zich niet tegenhouden, trouwt met Willem en verhuist met hem mee door het hele land met uiteindelijk een viertal kinderen. Maar het huwelijk houdt geen stand en Rika verhuist terug naar Den Haag . In Den Haag krijgt ze iemand op kamers, Waldemar Nods uit Suriname die met zijn gekleurde huid een bezienswaardigheid is. Als de 18 jaar oudere Rika en Waldemar dan ook nog een zoontje krijgen wordt er natuurlijk schande van gesproken en moeten haar kinderen terug naar haar rancuneuze ex-man, wat haar erg veel verdriet bezorgt. Maar Rika is een onverbeterlijke optimist en weet in het door de crisis geteisterde Nederland een goed bestaan op te bouwen als pensionhoudster in Scheveiningen. als de oorlog uitbreekt raken Rika en Waldemar betrokken bij de opvang van joden, worden verraden en uiteindelijk ziet de kleine Waldy ("Sonny Boy") zijn ouders voor het laatst in de gang van het politiebureau in de Javastraat in Den Haag. Rika overlijdt in Ravensbruck, Waldemar overleeft alle ontberingen van Neuengamme om uiteindelijk op 3 mei bij een belachelijke samenloop van omstandigheden alsnog het eind van de oorlog niet te halen.

Net als in Anna slaagt Annejet van der Zijl erin de lezer mee te nemen in het leven van de hoofdpersonen van het boek en ze te laten zien in al hun kracht en zwakte. Het boek is ook een eerbetoon geworden aan een (zeker voor die tijd) bijzondere liefde.

Lees ook de recensie in Trouw

Lees ook de recensie in de Humo

Terug naar de lijst met boekrecensies


244. Annelies Verbeke - Slaap!

Hap, slik, weg

4 maart 2005

Maya en Benoit zijn twee slapelozen, die elkaar vinden en 's nachts de kroegen afschuimen. Bij Benoit is het duidelijk dat het te maken heeft met zijn jeugd: weggehaald bij zijn liefhebbende moeder, die echter het verkeerde beroep heeft, opgevoed door "pinguïns" mist hij de warmte van zijn moeder en kan daardoor 's nachts niet slapen. Maya wordt 's nachts steeds helderder en kan daardoor niet slapen. Maar uiteindelijk sloopt een gebrek aan slaap je en "Slaap! is het enige imperatief dat niet werkt" zoals de hoofdpersonen constateren. Best aardig, maar zeker geen boek dat zal blijven hangen. 

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


245. Maarten 't Hart - Lotte Weeda

Keutelt een beetje voort

13 maart 2005

Een mooie fotografe, Lotte Weeda, maakt portretten van zo'n 200 inwoners van het slaperige dorpje Monward (Warmond), maakt daar een mooi fotoboek van met een voorwoord van de ikfiguur (die verdacht veel lijkt op Maarten 't Hart) en  verdwijnt dan met de noorderzon om de bevrijdingsstrijd van Atjeh te gaan steunen. al vrij snel na het uitkomen van het boek beginnen er doden te vallen onder de geportretteerden in het boek, deels omdat ze al heel oud waren, maar deels ook door rare ongelukken en samenlopen van omstandigheden. Daardoor wordt het steeds onrustiger in het dorp en wordt de de ikfiguur er toch wel van verdacht iets met die overlijdens te maken te hebben. De onrust gaat zelfs zo ver dat er een bijeenkomst voor geportretteerden belegd wordt. De ikfiguur doet alles aanvankelijk af als bijgelovige flauwekul, maar begint zich toch ook zorgen te maken als hij een keer bijna in een kettingzaag valt en bij een suïcidale taxichauffeur in de auto belandt. Uiteindelijk keert Lotte Weeda terug naar Monward en wordt het gevaar op het laatste moment afgewend.

Toch klinkt dit allemaal spannender dan het boek in werkelijkheid is. Het is vermakelijk, maar keutelt nogal voort, waardoor je als lezer niet echt de neiging krijgt om door te lezen omdat je perse wilt weten hoe het boek afloopt.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


246. Haruki Murakami - De jacht op het verloren schaap

Bijzondere zoektocht

26 maart 2005

De hoofdpersoon is eind de twintig, zijn huwelijk is stukgelopen, maar hij heeft sinds kort een vriendin “met onwaarschijnlijk mooie oren”. Voor zijn werk heeft een advertentie gemaakt met een foto met schapen die hij van een jeugdvriend -De Rat- heeft gekregen, maar dat is niet in goede aarde gevallen bij de rechterhand van De Leider. De Leider is een vage maar zeer machtige figuur, die al jaren bezig is om een extreem rechts imperium op te bouwen. Zijn ideeën krijgt hij tijdens hallucinaties die veroorzaakt worden door een groot aneurysma in zijn hoofd en waarin een schaap met een ster opzijn rug de hoofdrol speelt. Dit schaap staat ook op de foto in de advertentie en de rechterhand geeft de hoofdpersoon opdracht om het schaap te vinden. Na veel omzwervingen komt de hoofdpersoon er niet alleen achter wat er met het schaap gebeurd is, maar ook met zijn jeugdvriend De Rat.

 De Japanse schrijver Haruki Marukami wordt al jaren gezien als een potentiële Nobelprijswinnaar. Dit is één van zijn eerste boeken en in dit boek kan je al zien dat hij absoluut talent heeft en een heel eigen, vervreemde wereld weet te creëren (zo heeft geen enkele persoon in het boek een naam), waarin hij onwaarschijnlijke gebeurtenissen op zo'n manier beschrijft dat alles toch plausibel wordt. Misschien dat dit boek zo af en toe nog een beetje in onbalans is, maar ik ben zeker benieuwd naar zijn latere boeken.

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


247. Dan Brown - Digital fortress

Not as good as the other ones

1 april 2005

Susan Fletcher is the head cryptographer of an ultrasecret and very powerful American government organisation, the National Security Agency, that screens all the e-mail that is being sent all over the world. For this they have a very powerful decryption machine, TRANSLTR. But one Saturday Susan is called by her boss that TRANSLTR has hit an undecypherable code. And then her life becomes a nightmare, because she does not know who to believe or to trust. When she finds out that the love of her life, a language professor, is also involved and that an assassin is trying to kill him in Spain her life becomes a positive nightmare. Luckily all is well that ends well.

This was Dan Brown's first book and the last one that I am reading: this is not the proper order as an author will develop his style and become better over time and this is probably the reason why I find this book less exciting than the previous ones. It is rather disappointing that I can solve a riddle on page 79 that takes the two main cryptographers of NSA 300 additional pages to solve and the same happens again at the end of the book.

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


248. Arto Paasilinna - Wees genadig

Het valt niet mee om God te zijn

7 april 2005

God woont in de hemel, die zich bevindt in een verlaten burcht in Bulgarije en ook al helpen Petrus en Gabriël hem met het regeren over de hele wereld, toch heeft hij zo langzamerhand een beginnende burn-out en is hij erg toe aan een jaartje sabbatical leave. Dus gaan zijn engelen op zoek naar een vervanger. Uiteindelijk valt de keuze op de Finse hijskraanbestuurder Pirjeni Ryynänen. Pirjeni heeft prachtige plannen, maar al snel blijkt dat God zijn niet meevalt: als hij de armoede in Calcutta wil oplossen wordt hij dwarsgezeten door een Hindoegod en vooral door zijn priesters, er steken om de haverklap wervelstormen op die bevochten moeten worden en tussen alle bedrijven door wordt de hemel verplaatst naar Finland en gaat de automatisering van het registreren van de gebeden hopeloos de mist in. Maar gelukkig komt hij Mozes tegen die hem helpt en kan hij een goede vriend, type 12 ambachten 13 ongelukken, helpen. En natuurlijk ligt de duivel altijd op de loer...

Een heel aardig boek: God als directeur van een onderneming die Hemel heet en die gestroomlijnd bestuurd moet worden. Toch mist net dat laatste beetje sprankeling en verrassing dat dit een absoluut fantastisch boek maakt en is het eind vergezocht en wat langdradig, maar als geheel is het boek wel de moeite van het lezen waard.

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


249. Magda Szabo - De Katalinstraat

Langzaam maar zeker wordt alles duidelijk

18 april 2005

In de Katalinstraat wonen net voor de oorlog drie gezinnen naast elkaar: de familie Elekes met 2 dochters, Iren en Blanka, de familie Held met 1 dochter, Henriett, en de familie Temes met 1 zoon, Balint. Ieder gezin heeft zo zijn gekkigheden en al zijn ze heel verschillend, toch trekken zowel de ouders als de kinderen intensief met elkaar op. Maar dramatische gebeurtenissen tijdens en na de oorlog zetten het leven van de drie families op zijn kop. Dat wordt echter maar stukje bij beetje duidelijk. Het verhaal begint na de oorlog en  tussen de regels door begrijp je eerst dat er iets ernstig niet goed is. Vervolgens kom je er, door de ogen van de volwassen geworden kinderen en meer door de context dan door het verhaal, achter wat er gebeurd is. Iedereen wil de Katalinstraat van voor de oorlog vasthouden, maar de tijd laat zich niet terugdwingen.

Magda Szabo is de Grand Old Lady van de Hongaarse literatuur. Ze deed mij een beetje denken aan Hella Haasse en gezien haar geboortejaar (1915) kan dat ook wel kloppen. Een mooi boek, niet voor luie lezers.

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


250. Jan Siebelink - Knielen op een bed violen

Met mededogen geschreven levensverhaal

30 april 2005

Hans Sievert groeit op in Velp met een liefdevolle moeder en een strenge, zwaar gelovige vader. Het is een wat dromerige, artistieke jongen, van jongsaf dol op zijn klasgenootje Margje. Als zijn moeder overlijdt glijdt zijn vader langzaam af richting een dusdanig zwaar geloof dat Hans besluit van huis te vluchten. Hij raakt verzeild in de tuinderswereld in de buurt van Den Haag, waar hij ook in aanraking komt met de zeer gelovige Jozef Mieras, die hij zich -soms letterlijk- met geweld van het lijf moet houden. 

Na het overlijden van zijn vader trouwt hij met Margje en beginnen ze samen een tuinderij in Velp. Vanaf het begin af aan is het sappelen: Hans is eigenlijk wat te bescheiden en te netjes om zijn klanten te vragen direct af te rekenen. Maar met kunst en vliegwerk houden ze het hoofd boven water en bovendien zijn ze dol op elkaar. Ze krijgen twee zonen, Ruben en Tom. 

Mieras blijft Hans zo af en toe bezoeken, probeert hem de zeer zwart-calvinistische beweging van Oefenaar Steffen in te trekken. Hans is daar, in tegenstelling tot de veel nuchterder Margje, wel gevoelig voor en het noodlot slaat daadwerkelijk toe als Hans een visioen krijgt. Daarna gaat te veel van zijn tijd op aan bijbelstudie en aan het bezoek van bijeenkomsten van de beweging. Ondanks alles blijft zijn vrouw Margje hem trouw, evenals zijn zoon Ruben, maar Tom heeft het er zo moeilijk mee dat hij het huis ontvlucht. De aftakeling en dood van Hans worden een lijdensweg zonder weerga.

Jan Siebelink heeft een sterk autobiografisch verhaal geschreven over zijn zeer christelijke vader en zijn moeder die probeerde gezin, huwelijk en bedrijf draaiende te houden. Maar het is een boek vol mededogen geworden: nergens krijg je een hekel aan Hans, wel aan de immer in het zwart geklede en zichzelf uitnodigende Oefenaar en zijn volgelingen. Dat komt ook omdat daar geen enkel lid van de groep normaal is: ze hebben allemaal iets afzichtelijks. Een prachtig boek.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


251. Kenzaburo Oë - Het eigen lot

Lotgevallen van een onvolwassen egoïst

8 mei 2005

Vogel is een 27-jarige getrouwde man in het Japan van de vroege jaren '60 die ervan droomt ooit naar Afrika te gaan. In die tijd was het nog gewoon dat mannen niet bij de geboorte van hun kinderen aanwezig zijn, dus als zijn vrouw ligt te baren dwaalt Vogel door de stad. Uiteindelijk krijgt hij het bericht dat het kind geboren is, maar dat er iets mis is: het kind heeft een "hersenbreuk" en daardoor een ernstig misvormd hoofd. Voor hij überhaupt goed uitgezocht heeft wat er aan de hand is zwelgt hij in zelfmedelijden, gaat bij een goede vriendin langs, zuipt zich een stuk in de kraag, verliest zijn baan en gaat met de vriendin naar bed.

In plaats van zijn vrouw en zoon bij te staan duikt hij onder bij de vriendin en brengt de baby (die hij nog niet eens een naam gegeven heeft) naar het universiteitsziekenhuis, waar hij met de dokter afspreekt dat het kind uitgehongerd zal worden zodat het zal sterven. Pas dagen later, na heel veel zelfmedelijden, vrijpartijen met zijn vriendin en omdat de baby eigenlijk min of meer weigert om dood te gaan, haalt hij de baby op uit het ziekenhuis en neemt hij zijn verantwoordelijkheid.

Op zich is het een prachtig geschreven boek, maar het gedrag van Vogel is uitermate irritant gezien vanuit de optiek van een westerse vrouw in 2005. Het is ook moeilijk te bepalen in hoeverre het gedrag van Vogel tijdsbepaald (het boek is 40 jaar oud en de optiek op bepaalde zaken kan veranderd zijn, zie volgende punt), cultuurbepaald (in Japan werd heel anders tegen misvormde kinderen aangekeken en stonden mannen hun vrouwen tijdens en na de geboorte heel anders terzijde) en/of persoonsbepaald (Vogel is gewoon een onvolwassen, egoïstische zak) is.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


252. Kees van Beijnum - Het verboden pad

Niet bijster boeiend kijkje in de jeugdzorg

23 mei 2005

Philip Soek is de zoon van een rijke onroerend goed handelaar, die echter besloten heeft dat hij iets heel anders wil: als onderdeel van zijn studie loopt hij stage bij een opvanghuis voor pubers, De Helmer. Alle kinderen hebben heel wat meegemaakt, ze zijn heel verschillend en toch ook weer niet. De groep van 8 kinderen gaat met 3 begeleiders, waaronder Philip,op vakantie in Normandië en dan slaat het noodlot toe: de Afrikaanse Djeu, een zachtaardig meisje met een onduidelijke achtergrond, valt van de rotsen af en verdringt in zee. opeens moet iedereen, kinderen zowel als begeleiders, een manier vinden om hiermee om te gaan en daardoor veranderen de verhoudingen radicaal.

Tot zover allemaal goed en wel, het inkijkje in de geschonden zielen van de kinderen is verhelderend (al zou het mijn werk niet zijn om ze te begeleiden), maar toch mist het boek iets. Ik denk dat dat spanning is: ik kon me niet echt vereenzelvigen met de hoofdpersoon en voor mijn gevoel keutelde het verhaal maar door. Ik heb zeker betere boeken van Kees van Beijnum gelezen.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


253. Henk van Os - Moederlandse geschiedenis

Helder pleidooi

3 juni 2005

Het boekenweekessay van 2005, geschreven door de voormalig directeur van het Rijksmuseum en presentator van het programma Beeldenstorm. Henk van Os zet een helder pleidooi op dat leidt van feitenkennis via historisch besef tot historische sensatie, het geluksgevoel dat zich van je meester kan maken bij het zien van bepaalde kunstwerken. Hij legt duidelijke verbanden tussen kunstwerken en de bijbehorende geschiedenis en legt uit waarom veel kunstvoorwerpen pas werkelijk te waarderen zijn als je de historische achtergrond kent. Uiteindelijk is dit boek een goed geschreven pleidooi voor goed geschiedenisonderwijs. Henk van Os schrijft zoals hij spreekt -licht bedachtzaam- en menigmaal had ik het idee dat ik de stem van Van Os hoorde in plaats van zijn woorden te lezen.

Terug naar de lijst met boekrecensies


254. Peter Robinson - Stille blik

Te veel zaken, te weinig spanning

5 juni 2005

In het kader van de maand van het spannende boek zijn er wat oudere literaire thrillers opnieuw, goedkoop uitgegeven en ik heb er twee mee op vakantie.

Inspecteur Alan Banks moet in het rustige Yorkshire stadje Eastvale maar liefst 3 zaken tegelijk oplossen: een serie roofovervallen op bejaarden, een moord op een oudere dementerende vrouw en er loopt ook nog een gluurder rond. En daarbij wordt hij geholpen door een beeldschone psychologe, die ervoor zorgt dat hij hij ook zijn hormoonspiegel nog in de gaten moet houden om zijn huwelijk niet in de waagschaal te stellen. De vraag blijft heel lang of en wat de zaken met elkaar te maken hebben, tot alles binnen 24 uur opgelost wordt.

Door al die verschillende zaken is het boek nogal rommelig en het duurt ook nog eens tot tweederde van het boek voor er wat schot in de zaken komt. Ik heb het niet met tegenzin gelezen, maar het was ook niet bepaald een topper.

Terug naar de lijst met boekrecensies


255. David Mitchell - Cloud atlas

Intertwined sextet of stories

20 juni 2005

Six stories spreading from the 19th century to after the fall of civilisation, 3 playing in the past, 2 in the future and 1 in what might be the present time. All very different, yet all related to each other: from an American notary on a clipper in the Pacific, via a young composer, a journalist in the 1970s, an elderly book publisher, a fabricant in a world that shows what will happen if we become too consumption-oriented to one of the few suvivors of the Fall of civilization. And a different form and type of English is choosen for each section.

This is the book that nearly won the Booker Prize 2004. After Ghostwritten this is the second book by David Mitchell that I have read and again he shows how he enjoys playing with language, connecting apparently unrelated stories, so really a feast to read. However, one wonders whether the author is also capable of using other formats. I'll find this out by reading Number9dream in the near future...

Lees ook de recensie in Trouw

Lees de recensie in de New York Times

Terug naar de lijst met boekrecensies


256. Tommy Wieringa - Alles over Tristan

Aardig verhaal met onverwachts einde

3 juli 2005

Jakob Keller wordt gevraagd de biografie te schrijven van Viktor Tristan, een 17 jaar geleden overleden dichter die de poëzie van zijn land totaal veranderd heeft door haar te ontleden en opnieuw te construeren. Hij gaat naar zijn geboortestad Mercedal, waar hij begint met zijn onderzoek en probeert alles over Tristan aan de weet te komen. Al snel blijkt dat er meer aan de hand is: zijn voorganger is onder mysterieuze omstandigheden om het leven gekomen en de mensen die Tristan gekend hebben zijn niet bepaald toeschietelijk met informatie. Uiteindelijk komt hij achter de waarheid, maar de vraag is of hij daar gelukkiger van geworden is.

Dit boekje werd aangeraden door Elsbeth Etty in het NRC als zijnde een ondergewaardeerd recent boek. Inderdaad is het een aardig boek, maar wel met vrij veel beeldspraak en informatie die soms maar weinig toevoegt aan het verhaal (zoals de hele uitwijding over het ontstaan van de Cisterciënzers uit de Benedictijnen). De ontknopingen volgen elkaar aan het eind van het boek in sneltreinvaart op zonder dat dat irritant is en laten de lezer uiteindelijk met een plezierig gevoel van "O, zit dat zo"achter.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


257. Alan Hollinghurst - The line of beauty

Superficial novel on a superficial boy

13 juli 2005

Nick Guest is living in the house of the parents of his best friend Toby Fedden in Kensignton Park Gardens, a very posh part of Notting Hill, London. Gerald Fedden, Toby's father, is a Tory MP whose star is rising and who is obsessed with Maggie Thatcher. Meanwhile Nick is chasing his own obsession: beautiful men. In the first part of the book, 1983, he has a secret relationship with Leo, a black council worker whose mother is extremely christian. In the second and third parts of the book (1986 and 1987) Nick has a relationship with a Wani, a Lebanese men whose filthy rich parents are not supposed to know either. While Gerald and the Fedden family are having their own problems, ultimately leading to the downfall of the family, Nick has to cope with secret sex, tons of cocaine and the ravage that AIDS causes in the gay community.

Alle these are ingredients for a very touching novel, but somehow "Line of beauty" never gripped me: everything stays at the surface. The only person causing some depth is actually Catherine, the manic-depressive daughter of the family, whose caustic remarks on the life and friends of her parents are hilarious and sad at the same time. Nick is the type of person who always wants to please other people by making non-commital remarks, hardly ever going against the flow or raising an objection to anything and Gerald Fedden is so superficial that he probably invented the word. If Alan Hollinghurst wants how people live and react in a very superficial world, he certainly succeeded in that, but you never get any insight into the feelings of the characters. For example, the AIDS item, which could have added a emotional dimension to the novel because the gay community was very scared in the eighties, was in my opinion not fully exploited. This winner of the Booker Prize 2004 seems to have everything in it to become a classic, but somehow I did not see it.

Lees ook de recensie in de Humo

Lees de recensie in de New York Times

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


258. Ronald Giphart - Troost

Luchtig, lekker lezend niemendalletje

16 juli 2005

Art Troost is geobsedeerd door koken: hij is dan ook een topkok met twee Michelinsterren, een hele rits goedverkopende kookboeken op zijn naam, iedere zomer een kookprogramma, Sterallures, op televisie en hij heeft ook nog een prachtige vriendin. Kortom het lijkt erop dat hij zijn leven prachtig op orde heeft. Voor zijn programma Sterallures heeft hij een Nederlands-Surinaamse columniste en een Groningse TV-filosoof uitgenodigd in een kasteeltje in Frankrijk, waar hij met de gasten kookt en praat (vergelijk Villa Felderhof). Het blijkt dat de interactie tussen de gasten en de crew een kettingreactie van gebeurtenissen in beweging zet die dodelijk is voor Art, zowel professioneel als privé.

Het boek is leuk om te lezen, met grappige formuleringen ("Lul met de korte voornaam"), er wordt wel erg veel uitgewijd over gerechten, maar omdat het boek uit Troost's perspectief is geschreven is dat logisch. Om nou te zeggen dat het hoge literatuur is is overdreven, maar ik heb het zeker niet met tegenzin gelezen.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


259. Karen Joy Fowler - The Jane Austen book club

Six people reading Jane Austen

23 juli 2005

Five women and a man meet six times during a hot summer in California to discuss the books of Jane Austen. These meetings are used by the author to tell the readers about the backgrounds of the different characters and their interrelationships. The book is actually more about the present-day characters than about the books of Jane Austen and the observations are every now and then quite funny.

It may be that Jane Austen adepts actually pick up a lot of points that may refer to Jane Austen novels, but I got this book as a present after stating that "I absolutely hate Jane Austen" (it was a compulsory read in highschool), so these clues would pass me by. All in all this book was enjoyable to read, but because 6 characters were discussed in the space of barely 250 pages, it remained kind of shallow. The last 50 pages of the book provide a lot of information on Jane Austen's books, but I have to admit that neither the abstracts of the books nor the discussions in the main body of the novel inspire me to take up Jane Austen again.

Lees de recensie in de New York Times

Terug naar de lijst met boekrecensies


260. Arnaldur Indridason - Maandagskinderen

Beklemmende beschrijving van gewetenloze misdaad

26 juli 2005

Daniël is schizofreen en woont al sinds jaar en dag in een psychiatrische inrichting. Op een dag slaat hij de boel kort en klein en pleegt zelfmoord door van de bovenste verdieping te springen terwijl zijn broer Palmi hem tot kalmte probeer te manen. Op vrijwel hetzelfde moment wordt Daniëls oude leraar Halldor vermoord doordat iemand hem in brand steekt. Inspecteur Erlendur en Daniëls broer Palmi zetten allebei een onderzoek op waaruit blijkt dat vrijwel iedereen uit Daniëls oude klas niet meer in leven is. Uiteindelijk komen ze allebei tot dezelfde, afschuwelijke conclusie.

Een IJslands boek in de beste traditie van de Scandinavische thrillers: een nurkse inspecteur, veel psychologisch inzicht in dader en slachtoffer en de nodige maatschappijkritiek. Heerlijk leeswerk. Dit is het eerste boek van Indridason en de volgende boeken schijnen alleen maar beter te worden. Ik ben benieuwd...

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


261. Arnaldur Indridason - Noorderveen

De dood van een ploert

31 juli 2005

Inspecteur Erlendur moet de moord op een oudere man, Holberg, oplossen, die met een ingeslagen schedel in zijn woning gevonden wordt. Gaandeweg het onderzoek blijkt Holberg een onvervalste ploert te zijn geweest wiens verleden hem nu heeft ingehaald. De zoektocht van Erlendur leidt hem in de stromende IJslandse herfstregens verkrachtingen, gevoelloze politieagenten, onwettige kinderen en moord in het verleden naar een oplossing die alles met de moderne tijd te maken heeft. En ondertussen heeft hij pijn op zijn borst en probeert hij zijn dochter Eva Lind zover te krijgen dat ze van de drugs afblijft.

De vorige Indridason (Maandagskinderen) was zo goed bevallen, dat ik meteen maar nog 2 boeken van hem uit de bibliotheek heb gehaald. Ook dit boek heb ik weer in één adem uitgelezen. Een knappe mengeling van politieroman en literatuur.

Lees ook de recensie in Trouw (eerste paar alinea's)

Terug naar de lijst met boekrecensies


262. Arnaldur Indridason - Moordkuil

Zo indringend dat je het niet in één keer uit kan lezen

3 augustus 2005

Op een heuvel net buiten Reykjavik wordt een lijk gevonden. Het lijkt erop dat het er al decennialang ligt, maar het opgraven gaat tergend langzaam omdat een team archeologen zich erover ontfermd heeft. Ondertussen proberen inspecteur Erlendur en zijn collega's zich een beeld te vormen van wat er zich 50 tot 70 jaar geleden heeft afgespeeld en komen ze langzaam maar zeker in de buurt van de waarheid. Tussen het verhaal over het opsporingswerk wordt het verhaal van een gezin verteld met een vader, een moeder, twee zoontjes en een gehandicapte dochter. Al snel wordt duidelijk wat voor gruwelijks er zich in het gezin heeft afgespeeld en dit is zo indringend beschreven dat ik een paar keer het boek heb moeten wegleggen omdat het me bijna te veel werd. En ondertussen ligt Erlendur's aan drugs verslaafde dochter Eva Lind in coma en vindt hij eindelijk de moed om haar te vertellen wat hij voor haar voelt. Kortom, een prachtige, gevoelige thriller met heel veel psychologisch inzicht, een goed opgebouwde spanning en prachtige beschrijvingen van de diverse personages die het verhaal bevolken.

Terug naar de lijst met boekrecensies


263. Robert Beaglehole (editor) - Global public health: a new era

Concise overview of the current state of public health

9 augustus 2005

In 15 short chapters (about 15 pages each) the current state of public health is discussed by a number of experts. After two introductory chapters, the core nine chapters describe the situation of public health on the various continents. The last chapters cover the newly emerging threat of bioterrorism, ethical issues and the future. The book gives a concise overview of the current state of global public health. I liked the chapter on ethical dilemmas: very down to earth discussion of a topic that can easily lead to emotional rather than rational discussions. 

One small criticism is that the authors of the nine core chapters apparently did not get clear instructions on what to cover in their respective chapters, which lead to chapters that diverse rather widely from very epidemiology-oriented chapters (China) to chapters that use more a health systems approach (North America). But all in all this book gives a good overview of current trends and issues, probably well known to public health specialists, but interesting enough for people with an interest in public health.

Terug naar de lijst met boekrecensies


264. J.K. Rowling - Harry Potter and the half-blood prince

Not terribly surprising, but solid and sad

10 augustus 2005

Harry, Ron and Hermione have all passed there O.W.L. (ordinary wizards level) examns and are now in their sixth and one-but-last year of Hogwarts School of Wizardry and Witchcraft. Harry is Captain of the Quidditch team, Ron and Hermione are prefects, but life is not perfect: there is trouble with love, but the main problem is that the dark forces are getting stronger and stronger, so much so that they even threaten the students in Hogwarts. Dumbledore helps Harry to get a better idea about the life and peculiarities of Lord Voldemort, but in the end Harry is left alone with his friends to fight off the evil forces.

Even though the Harry Potter books are less surprising than in the beginning (one cannot go on endlessly inviting new and exiting games), it is still a very solid book with no loose ends left at the end. Maybe the start of the book is a little bit slow, but I am sure that we will need all the information when Harry tries to defeat Lord Voldemort permanently in book 7.

Terug naar de lijst met boekrecensies


265. Yvonne Vera - The stone virgins

Beautiful ending, but for the rest hard work

23 augustus 2005

Just outside Bulawayo, Zimbabwe, is the small township of Kezi, where life revolves around the bus that comes in from Bulawayo and the Thandabantu store, where everything can be bought and where the population gathers on the veranda to discuss the events of life. During the liberation struggle the old men are replaced by soldiers - both male and female- that take a rest here. But it becomes apparent in the book that a lot of these soldiers are quite deranged. One such soldier kills a girl, Thenjiwe, and mutilates her sister, Nonceba. After a long stay in the hospital, where she tries to regain her physical well-being and mental health, Nonceba follows the ex-lover Cephas of her dead sister to Bulawayo, where they live as brother and sister, two people forever wounded by the war of independence.

When written this way the book seems to hold a lot of promise for a very moving book. However, it took me nearly the whole book to get into the story. Yvonne Vera uses a lot of metaphors in which she couples different senses: she describes sounds in visual terms, tastes  she compares to sounds etc and the book is really packed with this. I really had problems understanding what was going on to a point that it actually got me very irritated. However, the end of the book (with the least metaphors) is a very loving description of two hurt people trying to make the most of their lives.

Lees ook de recensie in Trouw

Lees de recensie in de New York Times

Terug naar de lijst met boekrecensies


266. Edward Rutherfurd - Russka

A bit tedious at times

21 september 2005

Edward Rutherfurd uses his well known method to describe the history of Russia: take two families from a certain hamlet, start in prehistoric times and follow their adventures, ups and downs in a number of chapters set over the centuries. And by doing this he can give a very good description of historically important events in the area. It worked very well for London, Sarum and The Forest, but I have to say it works less for Russka: at times the stories are long, making them slightly boring and the rivalries between the families are more important than the historical events. There are some interesting chapters, notably Forest and Steppe, Ivan (the Terrible), Peter (the Great) and Revolution, but I had to struggle through some of the other chapters. And then 945 pages is quite a lot…

Terug naar de lijst met boekrecensies


267. Jan Wiese - De naakte madonna

Mooie raamvertelling over hoogmoed, vergevingsgezindheid en waanzin

24 september 2005

De hoofdpersoon is, of beter was, hoofdarchivaris in het Vaticaan. Op een dag ontdekt hij eerst een heerlijke wijn, afkomstig uit een plaatsje genaamd Het Zingende Dal, en als hij op zoek gaat naar meer informatie over deze wijn ook nog een prachtig schilderij, dat al lange tijd in het Vaticaan hangt, maar dankzij hem herontdekt wordt. Het blijkt van een onbekende meester te zijn, maar bijzondere gaven te hebben, zowel scheppende als vernietigende. Inmiddels zit de hoofdarchivaris in de gevangenis en stukje bij beetje komen we niet alleen achter de geschiedenis van het schilderij, maar ook achter de geschiedenis van de hoofdpersoon. Beide verhalen hebben echter een open einde… Een belangrijke rol wordt gespeeld door een verhalenverteller die de schilder van het schilderij een spiegel voorhoudt als tijdens het schilderen niet alles gaat zoals hij wil. Die verhalen vormen de ruggengraat van het boek.

Een prachtig boekje van een mij onbekende Noorse schrijver, met mooie verhalen in een ronde vertelling die toch een open einde heeft. Stemt tot nadenken en doorfantaseren.

Terug naar de lijst met boekrecensies


268. Steve Berry - The Romanov prophecy

Finding the new Tsar

26 september 2005

Miles Lord is walking through Moscow after lunch when all of a sudden assassins start shooting and kill his Russian colleague. Only inventiveness and sheer luck prevent him from being shot as well. The Russian people have decided that they want to reinstate the Tsar and Lord is working for an American law firm that is helping one of the Romanov contenders for the throne. But apparently he has stumbled onto something important because the killers keep trying to murder him. He wants to get to the bottom of it all and he teams up with Akilina, a Russian acrobat. Together they are the Raven and the Eagle, who, according to one of Rasputin’s prophecies, will reinstall the Romanov’s on the Russian throne. In the end they succeed, but before that they travel halfway over the world and a lot of people are killed in the process.

The author has very obviously studied the style of Dan Brown, but I liked Brown better, even tohugh it is difficult to say why. A decent read while on holiday, even though the endless chases are tiring at times. I was also surprised by the fact that it takes Lord, who seems to be quite bright, such a long time to work out who the villain is behind it all. The historical background is actually quite adequate, which means that the reader can get a good insight into the end of the Romanovs and the beginning of the Communist rule.

Terug naar de lijst met boekrecensies


269. Iris Johansen - De schok

Vluchten tot je een ons weegt

4 oktober 2005

Alex Graham is fotografe van rampen, ongelukken en terroristische aanslagen. Aan het begin van het boek is ze bezig mensen uit te graven nadat in Colorado een dam is doorgebroken. Als ze een goede plaat van het rampgebied probeert te schieten is ze getuige van iets wat ze niet had mogen zien en begint er een genadeloze jacht op haar persoon. Gelukkig is ze bevriend met de vrouw van een miljardair, die haar (weliswaar tegen haar wil) een bodyguard in de maag splitst, een zekere Judd Morgan. Het is en ondoorgrondelijk type en Alex is een echt hardijzer, dus ze vechten een verbeten strijd uit met als inzet Alex' veiligheid en bewegingsvrijheid. Het wordt al snel duidelijk dat ze nergens veilig zijn: de CIA, de FBI en de binnenlandse Veiligheidsdienst zitten allemaal achter Alex aan, dus ze moeten constant verkassen. En ondertussen probeert een psychopathische moordenaar ook nog eens om Judd te pakken te krijgen. Kortom, al de ingrediënten voor een spannend verhaal, met een fikse portie romantiek, maar niet geweldig hoogstaand.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


270. Paul Auster - Oracle night

Well-written, but incomplete story lines

9 oktober 2005

Sidney Orr is a 34-year old writer in New York who is recovering from a near fatal illness. As part of his rehabilitation he roams the streets of his neighbourhood, where one day he finds the Paper Palace, a stationary shop where he buys a blue Portuguese notebook from the Chinese owner. When he gets home he immediately starts to write a story about a man who one day walks out on his wife and disappears without a trace. But after a while he gets stuck and does not know how to continue. In the meantime he finds out that his wife is pregnant, his house is broken into, he endangers his marriage when he encounters the Chinese shopowner Mr  Chang again, his best friend, the renowned author John Trause, has health problems and the son of this best friend ends up in a rehab centre. And all that in the timespan of nine days. As Sidney tries to cope with all this he needs his blue notebook to make sense of all the developments.

This book got mixed reviews on Amazon and I see the problems that some people have with the two relatively unfinished story lines. Paul Auster can definitely write: even though the story as such was not terribly interesting to me (except for the story within the story of the guy who disappears without a trace), the book is so well-written that I was simply forced to read on. 

Lees ook de recensie in Trouw

Lees ook de recensie in de Humo

Lees de recensie in de New York Times

Terug naar de lijst met boekrecensies


Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Door naar de volgende 30 boekrecensiesTerug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies