241. Louis de
Bernières - Birds without wings
Real story-teller's book with something to say | 26 februari 2005 |
At
the beginning of the 20th century Eskibahce is a small, sleepy village in the
Ottoman Empire. It is inhabited by Christians, Muslims, Armenians and Jews, like
most villages in what will once become Turkey. The people live peacefully
together: the muslims ask their Christian neighbours to pray for them in front
of the icon of Mary in the local church, the Christians bury their dead with a
piece of the Koran, just in case. Small boys play together on their clay
birdwhistles, Ali the Snowbringer and his donkey provide ice to the population,
Iskander the Potter makes their pots and pans, the gendarmes play endless games
of backgammon and Philothei is kindly asked to wear a veil because her beauty
makes the men crazy. In short, business is pretty much as usual.
And then life in Eskibahce is changed forever by the bigger events of history: the fall of the Ottoman Empire, the First World War, the war of indepence against Greece all leave deep and irrepairable cuts in the social life of Eskibahce: first the Armenians are deported, then the rest of the Christians, who are now considered to be Greeks, even though they do not speek a word of Greek, are shipped to Greece and the village gets a bunch of Greek Muslims who do not speak a word of Turkish in return.
All these developments are seen through the eyes of the simple villagers, with some chapters decribing the rise of Mustafa Kemal (Ataturk) to put everything in a historical perspective. And the reader starts to love the village and its inhabitants: despite the gross injustices they sometimes commit, the killings, the stoning of an unfaithful woman, they all have their beautiful sode, even the grumpy school teacher who dreams of restoring the Greek Empire in Turkey. Louis de Bernières has written a true masterpiece: a story that makes you want to read on and on and at the same time a book explaining the history of one of the most instable areas in modern history.
Lees de recensie in de New York Times
Terug naar de lijst met
boekrecensies
242. Philip
Pullman - Northern lights
Nice book with unsatisfactory end | 2 maart 2005 |
Lyra
Belacqua is a 12-year old girl living at Jordan College in Oxford and behaving
like all other children: exploring, making mischief, wanting to be loved. The
difference with most children is that she has never known her father and mother
and that the grown ups around her know that she is destined to do something
important. And then children start to disappear from Oxford: the rumour goes
that they are abducted by Gobblers. After a spell with the seemingly nice but
demanding Mrs Coulter, Lyra is intent to free the abducted children, a quest
that takes her to the North Pole.
So far everything seems pretty normal, but Lyra’s universe is only partially like ours: every human being has a daemon: an animal that stays near to you and represents your soul. Without such a daemon a person loses his personality and may ultimately die. And witches, armoured polar bears and ferocious Tartans inhabit Lyra’s world. She also has an alethiometer, a kind of clock that can answer any question one has. With the help of the alethiometer, gyptians, witches, an exiled polar bear and a lot of inventiveness she is capable of freeing the children, but her quest takes her still further until she reaches the end of the world where she has to make a very difficult decision.
This book is the first of the “His Dark Materials” trilogy, a series often compared to the Harry Potter books. There is a lot to enjoy: action, suspense and this book is less for children than the Harry Potter books, but I like those better as the events in the Harry Potter books are more archetypical: more black and white, good and evil, which for this type of books is good. Also the end of Northern Lights is so open that it practically forces the reader to buy the second book of the series.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
243. Annejet
van der Zijl - Sonny Boy
Prachtig | 4 maart 2005 |
In
1891 wordt Rika van der Lans geboren in een goed katholiek gezin in Den Haag.
Van jongs af aan is het een onafhankelijke, vrolijke meid en als ze op haar 17e
verliefd wordt op de protestantse Willem Hagenaar vinden het ouders het beter om
haar op een kostschool in Moerdijk te stallen. Maar Rika laat zich niet
tegenhouden, trouwt met Willem en verhuist met hem mee door het hele land met
uiteindelijk een viertal kinderen. Maar het huwelijk houdt geen stand en Rika
verhuist terug naar Den Haag . In Den Haag krijgt ze iemand op kamers, Waldemar
Nods uit Suriname die met zijn gekleurde huid een bezienswaardigheid is. Als de
18 jaar oudere Rika en Waldemar dan ook nog een zoontje krijgen wordt er
natuurlijk schande van gesproken en moeten haar kinderen terug naar haar
rancuneuze ex-man, wat haar erg veel verdriet bezorgt. Maar Rika is een
onverbeterlijke optimist en weet in het door de crisis geteisterde Nederland een
goed bestaan op te bouwen als pensionhoudster in Scheveiningen. als de oorlog
uitbreekt raken Rika en Waldemar betrokken bij de opvang van joden, worden
verraden en uiteindelijk ziet de kleine Waldy ("Sonny Boy") zijn
ouders voor het laatst in de gang van het politiebureau in de Javastraat in Den
Haag. Rika overlijdt in Ravensbruck, Waldemar overleeft alle ontberingen van
Neuengamme om uiteindelijk op 3 mei bij een belachelijke samenloop van
omstandigheden alsnog het eind van de oorlog niet te halen.
Net als in Anna slaagt Annejet van der Zijl erin de lezer mee te nemen in het leven van de hoofdpersonen van het boek en ze te laten zien in al hun kracht en zwakte. Het boek is ook een eerbetoon geworden aan een (zeker voor die tijd) bijzondere liefde.
Lees
ook de recensie in de Humo
Terug naar de lijst met
boekrecensies
244. Annelies
Verbeke - Slaap!
Hap, slik, weg | 4 maart 2005 |
Maya
en Benoit zijn twee slapelozen, die elkaar vinden en 's nachts de kroegen
afschuimen. Bij Benoit is het duidelijk dat het te maken heeft met zijn jeugd:
weggehaald bij zijn liefhebbende moeder, die echter het verkeerde beroep heeft,
opgevoed door "pinguïns" mist hij de warmte van zijn moeder en kan
daardoor 's nachts niet slapen. Maya wordt 's nachts steeds helderder en kan
daardoor niet slapen. Maar uiteindelijk sloopt een gebrek aan slaap je en
"Slaap! is het enige imperatief dat niet werkt" zoals de hoofdpersonen
constateren. Best aardig, maar zeker geen boek dat zal blijven hangen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
245. Maarten
't Hart - Lotte Weeda
Keutelt een beetje voort | 13 maart 2005 |
Een
mooie fotografe, Lotte Weeda, maakt portretten van zo'n 200 inwoners van het
slaperige dorpje Monward (Warmond), maakt daar een mooi fotoboek van met een
voorwoord van de ikfiguur (die verdacht veel lijkt op Maarten 't Hart) en
verdwijnt dan met de noorderzon om de bevrijdingsstrijd van Atjeh te gaan
steunen. al vrij snel na het uitkomen van het boek beginnen er doden te vallen
onder de geportretteerden in het boek, deels omdat ze al heel oud waren, maar
deels ook door rare ongelukken en samenlopen van omstandigheden. Daardoor wordt
het steeds onrustiger in het dorp en wordt de de ikfiguur er toch wel van
verdacht iets met die overlijdens te maken te hebben. De onrust gaat zelfs zo
ver dat er een bijeenkomst voor geportretteerden belegd wordt. De ikfiguur doet
alles aanvankelijk af als bijgelovige flauwekul, maar begint zich toch ook
zorgen te maken als hij een keer bijna in een kettingzaag valt en bij een suïcidale
taxichauffeur in de auto belandt. Uiteindelijk keert Lotte Weeda terug naar
Monward en wordt het gevaar op het laatste moment afgewend.
Toch klinkt dit allemaal spannender dan het boek in werkelijkheid is. Het is vermakelijk, maar keutelt nogal voort, waardoor je als lezer niet echt de neiging krijgt om door te lezen omdat je perse wilt weten hoe het boek afloopt.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
246. Haruki
Murakami - De jacht op het verloren schaap
Bijzondere zoektocht | 26 maart 2005 |
De
hoofdpersoon is eind de twintig, zijn huwelijk is stukgelopen, maar hij heeft
sinds kort een vriendin “met onwaarschijnlijk mooie oren”. Voor zijn werk
heeft een advertentie gemaakt met een foto met schapen die hij van een
jeugdvriend -De Rat- heeft gekregen, maar dat is niet in goede aarde gevallen
bij de rechterhand van De Leider. De Leider is een vage maar zeer machtige
figuur, die al jaren bezig is om een extreem rechts imperium op te bouwen. Zijn
ideeën krijgt hij tijdens hallucinaties die veroorzaakt worden door een groot
aneurysma in zijn hoofd en waarin een schaap met een ster opzijn rug de hoofdrol
speelt. Dit schaap staat ook op de foto in de advertentie en de rechterhand
geeft de hoofdpersoon opdracht om het schaap te vinden. Na veel omzwervingen
komt de hoofdpersoon er niet alleen achter wat er met het schaap gebeurd is,
maar ook met zijn jeugdvriend De Rat.
De Japanse schrijver Haruki Marukami wordt al jaren gezien als een potentiële Nobelprijswinnaar. Dit is één van zijn eerste boeken en in dit boek kan je al zien dat hij absoluut talent heeft en een heel eigen, vervreemde wereld weet te creëren (zo heeft geen enkele persoon in het boek een naam), waarin hij onwaarschijnlijke gebeurtenissen op zo'n manier beschrijft dat alles toch plausibel wordt. Misschien dat dit boek zo af en toe nog een beetje in onbalans is, maar ik ben zeker benieuwd naar zijn latere boeken.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
247. Dan Brown
- Digital fortress
Not as good as the other ones | 1 april 2005 |
Susan
Fletcher is the head cryptographer of an ultrasecret and very powerful American
government organisation, the National Security Agency, that screens all the
e-mail that is being sent all over the world. For this they have a very powerful
decryption machine, TRANSLTR. But one Saturday Susan is called by her boss that
TRANSLTR has hit an undecypherable code. And then her life becomes a nightmare,
because she does not know who to believe or to trust. When she finds out that
the love of her life, a language professor, is also involved and that an
assassin is trying to kill him in Spain her life becomes a positive nightmare.
Luckily all is well that ends well.
This was Dan Brown's first book and the last one that I am reading: this is not the proper order as an author will develop his style and become better over time and this is probably the reason why I find this book less exciting than the previous ones. It is rather disappointing that I can solve a riddle on page 79 that takes the two main cryptographers of NSA 300 additional pages to solve and the same happens again at the end of the book.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
248. Arto
Paasilinna - Wees genadig
Het valt niet mee om God te zijn | 7 april 2005 |
God woont in de hemel, die zich bevindt
in een verlaten burcht in Bulgarije en ook al helpen Petrus en Gabriël hem met
het regeren over de hele wereld, toch heeft hij zo langzamerhand een beginnende
burn-out en is hij erg toe aan een jaartje sabbatical leave. Dus gaan zijn
engelen op zoek naar een vervanger. Uiteindelijk valt de keuze op de Finse
hijskraanbestuurder Pirjeni Ryynänen. Pirjeni heeft prachtige plannen, maar al
snel blijkt dat God zijn niet meevalt: als hij de armoede in Calcutta wil
oplossen wordt hij dwarsgezeten door een Hindoegod en vooral door zijn
priesters, er steken om de haverklap wervelstormen op die bevochten moeten
worden en tussen alle bedrijven door wordt de hemel verplaatst naar Finland en
gaat de automatisering van het registreren van de gebeden hopeloos de mist in.
Maar gelukkig komt hij Mozes tegen die hem helpt en kan hij een goede vriend,
type 12 ambachten 13 ongelukken, helpen. En natuurlijk ligt de duivel altijd op
de loer...
Een heel aardig boek: God als directeur van een onderneming die Hemel heet en die gestroomlijnd bestuurd moet worden. Toch mist net dat laatste beetje sprankeling en verrassing dat dit een absoluut fantastisch boek maakt en is het eind vergezocht en wat langdradig, maar als geheel is het boek wel de moeite van het lezen waard.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
249. Magda
Szabo - De Katalinstraat
Langzaam maar zeker wordt alles duidelijk | 18 april 2005 |
In
de Katalinstraat wonen net voor de oorlog drie gezinnen naast elkaar: de familie
Elekes met 2 dochters, Iren en Blanka, de familie Held met 1 dochter, Henriett,
en de familie Temes met 1 zoon, Balint. Ieder gezin heeft zo zijn gekkigheden en
al zijn ze heel verschillend, toch trekken zowel de ouders als de kinderen
intensief met elkaar op. Maar dramatische gebeurtenissen tijdens en na de oorlog
zetten het leven van de drie families op zijn kop. Dat wordt echter maar stukje
bij beetje duidelijk. Het verhaal begint na de oorlog en tussen de regels
door begrijp je eerst dat er iets ernstig niet goed is. Vervolgens kom je er,
door de ogen van de volwassen geworden kinderen en meer door de context dan door
het verhaal, achter wat er gebeurd is. Iedereen wil de Katalinstraat van voor de
oorlog vasthouden, maar de tijd laat zich niet terugdwingen.
Magda Szabo is de Grand Old Lady van de Hongaarse literatuur. Ze deed mij een beetje denken aan Hella Haasse en gezien haar geboortejaar (1915) kan dat ook wel kloppen. Een mooi boek, niet voor luie lezers.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
250. Jan
Siebelink - Knielen op een bed violen
Met mededogen geschreven levensverhaal | 30 april 2005 |
Hans
Sievert groeit op in Velp met een liefdevolle moeder en een strenge, zwaar
gelovige vader. Het is een wat dromerige, artistieke jongen, van jongsaf dol op
zijn klasgenootje Margje. Als zijn moeder overlijdt glijdt zijn vader langzaam
af richting een dusdanig zwaar geloof dat Hans besluit van huis te vluchten. Hij
raakt verzeild in de tuinderswereld in de buurt van Den Haag, waar hij ook in
aanraking komt met de zeer gelovige Jozef Mieras, die hij zich -soms letterlijk-
met geweld van het lijf moet houden.
Na het overlijden van zijn vader trouwt hij met Margje en beginnen ze samen een tuinderij in Velp. Vanaf het begin af aan is het sappelen: Hans is eigenlijk wat te bescheiden en te netjes om zijn klanten te vragen direct af te rekenen. Maar met kunst en vliegwerk houden ze het hoofd boven water en bovendien zijn ze dol op elkaar. Ze krijgen twee zonen, Ruben en Tom.
Mieras blijft Hans zo af en toe bezoeken, probeert hem de zeer zwart-calvinistische beweging van Oefenaar Steffen in te trekken. Hans is daar, in tegenstelling tot de veel nuchterder Margje, wel gevoelig voor en het noodlot slaat daadwerkelijk toe als Hans een visioen krijgt. Daarna gaat te veel van zijn tijd op aan bijbelstudie en aan het bezoek van bijeenkomsten van de beweging. Ondanks alles blijft zijn vrouw Margje hem trouw, evenals zijn zoon Ruben, maar Tom heeft het er zo moeilijk mee dat hij het huis ontvlucht. De aftakeling en dood van Hans worden een lijdensweg zonder weerga.
Jan Siebelink heeft een sterk autobiografisch verhaal geschreven over zijn zeer christelijke vader en zijn moeder die probeerde gezin, huwelijk en bedrijf draaiende te houden. Maar het is een boek vol mededogen geworden: nergens krijg je een hekel aan Hans, wel aan de immer in het zwart geklede en zichzelf uitnodigende Oefenaar en zijn volgelingen. Dat komt ook omdat daar geen enkel lid van de groep normaal is: ze hebben allemaal iets afzichtelijks. Een prachtig boek.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
251. Kenzaburo
Oë - Het eigen lot
Lotgevallen van een onvolwassen egoïst | 8 mei 2005 |
Vogel
is een 27-jarige getrouwde man in het Japan van de vroege jaren '60 die ervan
droomt ooit naar Afrika te gaan. In die tijd was het nog gewoon dat mannen niet
bij de geboorte van hun kinderen aanwezig zijn, dus als zijn vrouw ligt te baren
dwaalt Vogel door de stad. Uiteindelijk krijgt hij het bericht dat het kind
geboren is, maar dat er iets mis is: het kind heeft een "hersenbreuk"
en daardoor een ernstig misvormd hoofd. Voor hij überhaupt goed uitgezocht
heeft wat er aan de hand is zwelgt hij in zelfmedelijden, gaat bij een goede
vriendin langs, zuipt zich een stuk in de kraag, verliest zijn baan en gaat met de vriendin naar
bed.
In plaats van zijn vrouw en zoon bij te staan duikt hij onder bij de vriendin en brengt de baby (die hij nog niet eens een naam gegeven heeft) naar het universiteitsziekenhuis, waar hij met de dokter afspreekt dat het kind uitgehongerd zal worden zodat het zal sterven. Pas dagen later, na heel veel zelfmedelijden, vrijpartijen met zijn vriendin en omdat de baby eigenlijk min of meer weigert om dood te gaan, haalt hij de baby op uit het ziekenhuis en neemt hij zijn verantwoordelijkheid.
Op zich is het een prachtig geschreven boek, maar het gedrag van Vogel is uitermate irritant gezien vanuit de optiek van een westerse vrouw in 2005. Het is ook moeilijk te bepalen in hoeverre het gedrag van Vogel tijdsbepaald (het boek is 40 jaar oud en de optiek op bepaalde zaken kan veranderd zijn, zie volgende punt), cultuurbepaald (in Japan werd heel anders tegen misvormde kinderen aangekeken en stonden mannen hun vrouwen tijdens en na de geboorte heel anders terzijde) en/of persoonsbepaald (Vogel is gewoon een onvolwassen, egoïstische zak) is.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
252. Kees van
Beijnum - Het verboden pad
Niet bijster boeiend kijkje in de jeugdzorg | 23 mei 2005 |
Philip Soek is de zoon van een rijke onroerend goed handelaar, die echter besloten heeft dat hij iets heel anders wil: als onderdeel van zijn studie loopt hij stage bij een opvanghuis voor pubers, De Helmer. Alle kinderen hebben heel wat meegemaakt, ze zijn heel verschillend en toch ook weer niet. De groep van 8 kinderen gaat met 3 begeleiders, waaronder Philip,op vakantie in Normandië en dan slaat het noodlot toe: de Afrikaanse Djeu, een zachtaardig meisje met een onduidelijke achtergrond, valt van de rotsen af en verdringt in zee. opeens moet iedereen, kinderen zowel als begeleiders, een manier vinden om hiermee om te gaan en daardoor veranderen de verhoudingen radicaal.
Tot zover allemaal goed en wel, het inkijkje in de geschonden zielen van de kinderen is verhelderend (al zou het mijn werk niet zijn om ze te begeleiden), maar toch mist het boek iets. Ik denk dat dat spanning is: ik kon me niet echt vereenzelvigen met de hoofdpersoon en voor mijn gevoel keutelde het verhaal maar door. Ik heb zeker betere boeken van Kees van Beijnum gelezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
253. Henk van
Os - Moederlandse geschiedenis
Helder pleidooi | 3 juni 2005 |
Het boekenweekessay van 2005, geschreven door de voormalig directeur van het Rijksmuseum en presentator van het programma Beeldenstorm. Henk van Os zet een helder pleidooi op dat leidt van feitenkennis via historisch besef tot historische sensatie, het geluksgevoel dat zich van je meester kan maken bij het zien van bepaalde kunstwerken. Hij legt duidelijke verbanden tussen kunstwerken en de bijbehorende geschiedenis en legt uit waarom veel kunstvoorwerpen pas werkelijk te waarderen zijn als je de historische achtergrond kent. Uiteindelijk is dit boek een goed geschreven pleidooi voor goed geschiedenisonderwijs. Henk van Os schrijft zoals hij spreekt -licht bedachtzaam- en menigmaal had ik het idee dat ik de stem van Van Os hoorde in plaats van zijn woorden te lezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
254. Peter
Robinson - Stille blik
Te veel zaken, te weinig spanning | 5 juni 2005 |
In het kader van de maand van het spannende boek zijn er wat oudere literaire thrillers opnieuw, goedkoop uitgegeven en ik heb er twee mee op vakantie.
Inspecteur Alan Banks moet in het rustige Yorkshire stadje Eastvale maar liefst 3 zaken tegelijk oplossen: een serie roofovervallen op bejaarden, een moord op een oudere dementerende vrouw en er loopt ook nog een gluurder rond. En daarbij wordt hij geholpen door een beeldschone psychologe, die ervoor zorgt dat hij hij ook zijn hormoonspiegel nog in de gaten moet houden om zijn huwelijk niet in de waagschaal te stellen. De vraag blijft heel lang of en wat de zaken met elkaar te maken hebben, tot alles binnen 24 uur opgelost wordt.
Door al die verschillende zaken is het boek nogal rommelig en het duurt ook nog eens tot tweederde van het boek voor er wat schot in de zaken komt. Ik heb het niet met tegenzin gelezen, maar het was ook niet bepaald een topper.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
255. David
Mitchell - Cloud atlas
Intertwined sextet of stories | 20 juni 2005 |
Six stories spreading from the 19th century to after the fall of civilisation, 3 playing in the past, 2 in the future and 1 in what might be the present time. All very different, yet all related to each other: from an American notary on a clipper in the Pacific, via a young composer, a journalist in the 1970s, an elderly
book publisher, a fabricant in a world that shows what will happen if we become too consumption-oriented to one of the few suvivors of the Fall of civilization. And a different form and type of English is choosen for each section.
This is the book that nearly won the Booker Prize 2004. After Ghostwritten this is the second book by David Mitchell that I have read and again he shows how he enjoys playing with language, connecting apparently unrelated stories, so really a feast to read. However, one wonders whether the author is also capable of using other formats. I'll find this out by reading Number9dream in the near
future...
Lees de recensie in de New York Times
Terug naar de lijst met
boekrecensies
256. Tommy
Wieringa - Alles over Tristan
Aardig verhaal met onverwachts einde | 3 juli 2005 |
Jakob
Keller wordt gevraagd de biografie te schrijven van Viktor Tristan, een 17 jaar
geleden overleden dichter die de poëzie van zijn land totaal veranderd heeft
door haar te ontleden en opnieuw te construeren. Hij gaat naar zijn geboortestad
Mercedal, waar hij begint met zijn onderzoek en probeert alles over Tristan aan
de weet te komen. Al snel blijkt dat er meer aan de hand is: zijn voorganger is
onder mysterieuze omstandigheden om het leven gekomen en de mensen die Tristan
gekend hebben zijn niet bepaald toeschietelijk met informatie. Uiteindelijk komt
hij achter de waarheid, maar de vraag is of hij daar gelukkiger van geworden is.
Dit boekje werd aangeraden door Elsbeth Etty in het NRC als zijnde een ondergewaardeerd recent boek. Inderdaad is het een aardig boek, maar wel met vrij veel beeldspraak en informatie die soms maar weinig toevoegt aan het verhaal (zoals de hele uitwijding over het ontstaan van de Cisterciënzers uit de Benedictijnen). De ontknopingen volgen elkaar aan het eind van het boek in sneltreinvaart op zonder dat dat irritant is en laten de lezer uiteindelijk met een plezierig gevoel van "O, zit dat zo"achter.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
257. Alan
Hollinghurst - The line of beauty
Superficial novel on a superficial boy | 13 juli 2005 |
Nick
Guest is living in the house of the parents of his best friend Toby Fedden in
Kensignton Park Gardens, a very posh part of Notting Hill, London. Gerald Fedden,
Toby's father, is a Tory MP whose star is rising and who is obsessed with Maggie
Thatcher. Meanwhile Nick is chasing his own obsession: beautiful men. In the
first part of the book, 1983, he has a secret relationship with Leo, a black
council worker whose mother is extremely christian. In the second and third
parts of the book (1986 and 1987) Nick has a relationship with a Wani, a
Lebanese men whose filthy rich parents are not supposed to know either. While
Gerald and the Fedden family are having their own problems, ultimately leading
to the downfall of the family, Nick has to cope with secret sex, tons of cocaine
and the ravage that AIDS causes in the gay community.
Alle these are ingredients for a very touching novel, but somehow "Line of beauty" never gripped me: everything stays at the surface. The only person causing some depth is actually Catherine, the manic-depressive daughter of the family, whose caustic remarks on the life and friends of her parents are hilarious and sad at the same time. Nick is the type of person who always wants to please other people by making non-commital remarks, hardly ever going against the flow or raising an objection to anything and Gerald Fedden is so superficial that he probably invented the word. If Alan Hollinghurst wants how people live and react in a very superficial world, he certainly succeeded in that, but you never get any insight into the feelings of the characters. For example, the AIDS item, which could have added a emotional dimension to the novel because the gay community was very scared in the eighties, was in my opinion not fully exploited. This winner of the Booker Prize 2004 seems to have everything in it to become a classic, but somehow I did not see it.
Lees
ook de recensie in de Humo
Lees de recensie in de New York Times
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Luchtig, lekker lezend niemendalletje | 16 juli 2005 |
Art
Troost is geobsedeerd door koken: hij is dan ook een topkok met twee
Michelinsterren, een hele rits goedverkopende kookboeken op zijn naam, iedere
zomer een kookprogramma, Sterallures, op televisie en hij heeft ook nog een
prachtige vriendin. Kortom het lijkt erop dat hij zijn leven prachtig op orde
heeft. Voor zijn programma Sterallures heeft hij een Nederlands-Surinaamse
columniste en een Groningse TV-filosoof uitgenodigd in een kasteeltje in
Frankrijk, waar hij met de gasten kookt en praat (vergelijk Villa Felderhof).
Het blijkt dat de interactie tussen de gasten en de crew een kettingreactie van
gebeurtenissen in beweging zet die dodelijk is voor Art, zowel professioneel als
privé.
Het boek is leuk om te lezen, met grappige formuleringen ("Lul met de korte voornaam"), er wordt wel erg veel uitgewijd over gerechten, maar omdat het boek uit Troost's perspectief is geschreven is dat logisch. Om nou te zeggen dat het hoge literatuur is is overdreven, maar ik heb het zeker niet met tegenzin gelezen.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
259. Karen Joy
Fowler - The Jane Austen book club
Six people reading Jane Austen |
23 juli 2005 |
Five
women and a man meet six times during a hot summer in California to discuss the
books of Jane Austen. These meetings are used by the author to tell the readers
about the backgrounds of the different characters and their interrelationships.
The book is actually more about the present-day characters than about the books
of Jane Austen and the observations are every now and then quite funny.
It may be that Jane Austen adepts actually pick up a lot of points that may refer to Jane Austen novels, but I got this book as a present after stating that "I absolutely hate Jane Austen" (it was a compulsory read in highschool), so these clues would pass me by. All in all this book was enjoyable to read, but because 6 characters were discussed in the space of barely 250 pages, it remained kind of shallow. The last 50 pages of the book provide a lot of information on Jane Austen's books, but I have to admit that neither the abstracts of the books nor the discussions in the main body of the novel inspire me to take up Jane Austen again.
Lees de recensie in de New York Times
Terug naar de lijst met
boekrecensies
260. Arnaldur
Indridason - Maandagskinderen
Beklemmende beschrijving van gewetenloze misdaad |
26 juli 2005 |
Daniël
is schizofreen en woont al sinds jaar en dag in een psychiatrische inrichting.
Op een dag slaat hij de boel kort en klein en pleegt zelfmoord door van de
bovenste verdieping te springen terwijl zijn broer Palmi hem tot kalmte probeer
te manen. Op vrijwel hetzelfde moment wordt Daniëls oude leraar Halldor
vermoord doordat iemand hem in brand steekt. Inspecteur Erlendur en Daniëls
broer Palmi zetten allebei een onderzoek op waaruit blijkt dat vrijwel iedereen
uit Daniëls oude klas niet meer in leven is. Uiteindelijk komen ze allebei tot
dezelfde, afschuwelijke conclusie.
Een IJslands boek in de beste traditie van de Scandinavische thrillers: een nurkse inspecteur, veel psychologisch inzicht in dader en slachtoffer en de nodige maatschappijkritiek. Heerlijk leeswerk. Dit is het eerste boek van Indridason en de volgende boeken schijnen alleen maar beter te worden. Ik ben benieuwd...
Terug naar de lijst met
boekrecensies
261. Arnaldur
Indridason - Noorderveen
De dood van een ploert |
31 juli 2005 |
Inspecteur Erlendur
moet de moord op een oudere man, Holberg, oplossen, die met een ingeslagen
schedel in zijn woning gevonden wordt. Gaandeweg het onderzoek blijkt Holberg
een onvervalste ploert te zijn geweest wiens verleden hem nu heeft ingehaald. De
zoektocht van Erlendur leidt hem in de stromende IJslandse herfstregens
verkrachtingen, gevoelloze politieagenten, onwettige kinderen en moord in het
verleden naar een oplossing die alles met de moderne tijd te maken heeft. En
ondertussen heeft hij pijn op zijn borst en probeert hij zijn dochter Eva Lind
zover te krijgen dat ze van de drugs afblijft.
De vorige Indridason (Maandagskinderen) was zo goed bevallen, dat ik meteen maar nog 2 boeken van hem uit de bibliotheek heb gehaald. Ook dit boek heb ik weer in één adem uitgelezen. Een knappe mengeling van politieroman en literatuur.
Lees
ook de recensie in Trouw (eerste paar alinea's)
Terug naar de lijst met
boekrecensies
262. Arnaldur
Indridason - Moordkuil
Zo indringend dat je het niet in één keer uit kan lezen |
3 augustus 2005 |
Op
een heuvel net buiten Reykjavik wordt een lijk gevonden. Het lijkt erop dat het
er al decennialang ligt, maar het opgraven gaat tergend langzaam omdat een team
archeologen zich erover ontfermd heeft. Ondertussen proberen inspecteur Erlendur
en zijn collega's zich een beeld te vormen van wat er zich 50 tot 70 jaar
geleden heeft afgespeeld en komen ze langzaam maar zeker in de buurt van de
waarheid. Tussen het verhaal over het opsporingswerk wordt het verhaal van een
gezin verteld met een vader, een moeder, twee zoontjes en een gehandicapte
dochter. Al snel wordt duidelijk wat voor gruwelijks er zich in het gezin heeft
afgespeeld en dit is zo indringend beschreven dat ik een paar keer het boek heb
moeten wegleggen omdat het me bijna te veel werd. En ondertussen ligt Erlendur's
aan drugs verslaafde dochter Eva Lind in coma en vindt hij eindelijk de moed om
haar te vertellen wat hij voor haar voelt. Kortom, een prachtige, gevoelige
thriller met heel veel psychologisch inzicht, een goed opgebouwde spanning en
prachtige beschrijvingen van de diverse personages die het verhaal bevolken.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
263. Robert
Beaglehole (editor) - Global public health: a new era
Concise overview of the current state of public health |
9 augustus 2005 |
In
15 short chapters (about 15 pages each) the current state of public health is
discussed by a number of experts. After two introductory chapters, the core nine
chapters describe the situation of public health on the various continents. The
last chapters cover the newly emerging threat of bioterrorism, ethical issues
and the future. The book gives a concise overview of the current state of global
public health. I liked the chapter on ethical dilemmas: very down to earth
discussion of a topic that can easily lead to emotional rather than rational
discussions.
One small criticism is that the authors of the nine core chapters apparently did not get clear instructions on what to cover in their respective chapters, which lead to chapters that diverse rather widely from very epidemiology-oriented chapters (China) to chapters that use more a health systems approach (North America). But all in all this book gives a good overview of current trends and issues, probably well known to public health specialists, but interesting enough for people with an interest in public health.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
264.
J.K. Rowling - Harry Potter and the half-blood prince
Not terribly surprising, but solid and sad |
10 augustus 2005 |
Harry,
Ron and Hermione have all passed there O.W.L. (ordinary wizards level) examns
and are now in their sixth and one-but-last year of Hogwarts School of Wizardry
and Witchcraft. Harry is Captain of the Quidditch team, Ron and Hermione are
prefects, but life is not perfect: there is trouble with love, but the main
problem is that the dark forces are getting stronger and stronger, so much so
that they even threaten the students in Hogwarts. Dumbledore helps Harry to get
a better idea about the life and peculiarities of Lord Voldemort, but in the end
Harry is left alone with his friends to fight off the evil forces.
Even though the Harry Potter books are less surprising than in the beginning (one cannot go on endlessly inviting new and exiting games), it is still a very solid book with no loose ends left at the end. Maybe the start of the book is a little bit slow, but I am sure that we will need all the information when Harry tries to defeat Lord Voldemort permanently in book 7.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
265.
Yvonne Vera - The stone virgins
Beautiful ending, but for the rest hard work |
23 augustus 2005 |
Just
outside Bulawayo, Zimbabwe, is the small township of Kezi, where life revolves
around the bus that comes in from Bulawayo and the Thandabantu store, where
everything can be bought and where the population gathers on the veranda to
discuss the events of life. During the liberation struggle the old men are
replaced by soldiers - both male and female- that take a rest here. But it
becomes apparent in the book that a lot of these soldiers are quite deranged.
One such soldier kills a girl, Thenjiwe, and mutilates her sister, Nonceba.
After a long stay in the hospital, where she tries to regain her physical
well-being and mental health, Nonceba follows the ex-lover Cephas of her dead
sister to Bulawayo, where they live as brother and sister, two people forever
wounded by the war of independence.
When written this way the book seems to hold a lot of promise for a very moving book. However, it took me nearly the whole book to get into the story. Yvonne Vera uses a lot of metaphors in which she couples different senses: she describes sounds in visual terms, tastes she compares to sounds etc and the book is really packed with this. I really had problems understanding what was going on to a point that it actually got me very irritated. However, the end of the book (with the least metaphors) is a very loving description of two hurt people trying to make the most of their lives.
Lees de recensie in de New York Times
Terug naar de lijst met
boekrecensies
266.
Edward Rutherfurd - Russka
A bit tedious at times |
21 september 2005 |
Edward
Rutherfurd uses his well known method to describe the history of Russia: take
two families from a certain hamlet, start in prehistoric times and follow their
adventures, ups and downs in a number of chapters set over the centuries. And by
doing this he can give a very good description of historically important events
in the area. It worked very well for London, Sarum and The Forest, but I have to
say it works less for Russka: at times the stories are long, making them
slightly boring and the rivalries between the families are more important than
the historical events. There are some interesting chapters, notably Forest and
Steppe, Ivan (the Terrible), Peter (the Great) and Revolution, but I had to
struggle through some of the other chapters. And then 945 pages is quite a
lot…
Terug naar de lijst met
boekrecensies
267.
Jan Wiese - De naakte madonna
Mooie raamvertelling over hoogmoed, vergevingsgezindheid en waanzin |
24 september 2005 |
De
hoofdpersoon is, of beter was, hoofdarchivaris in het Vaticaan. Op een dag
ontdekt hij eerst een heerlijke wijn, afkomstig uit een plaatsje genaamd Het
Zingende Dal, en als hij op zoek gaat naar meer informatie over deze wijn ook
nog een prachtig schilderij, dat al lange tijd in het Vaticaan hangt, maar
dankzij hem herontdekt wordt. Het blijkt van een onbekende meester te zijn, maar
bijzondere gaven te hebben, zowel scheppende als vernietigende. Inmiddels zit de
hoofdarchivaris in de gevangenis en stukje bij beetje komen we niet alleen
achter de geschiedenis van het schilderij, maar ook achter de geschiedenis van
de hoofdpersoon. Beide verhalen hebben echter een open einde… Een belangrijke
rol wordt gespeeld door een verhalenverteller die de schilder van het schilderij
een spiegel voorhoudt als tijdens het schilderen niet alles gaat zoals hij wil.
Die verhalen vormen de ruggengraat van het boek.
Een prachtig boekje van een mij onbekende Noorse schrijver, met mooie verhalen in een ronde vertelling die toch een open einde heeft. Stemt tot nadenken en doorfantaseren.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
268.
Steve Berry - The Romanov prophecy
Finding the new Tsar |
26 september 2005 |
Miles
Lord is walking through Moscow after lunch when all of a sudden assassins start
shooting and kill his Russian colleague. Only inventiveness and sheer luck
prevent him from being shot as well. The Russian people have decided that they
want to reinstate the Tsar and Lord is working for an American law firm that is
helping one of the Romanov contenders for the throne. But apparently he has
stumbled onto something important because the killers keep trying to murder him.
He wants to get to the bottom of it all and he teams up with Akilina, a Russian
acrobat. Together they are the Raven and the Eagle, who, according to one of
Rasputin’s prophecies, will reinstall the Romanov’s on the Russian throne.
In the end they succeed, but before that they travel halfway over the world and
a lot of people are killed in the process.
The author has very obviously studied the style of Dan Brown, but I liked Brown better, even tohugh it is difficult to say why. A decent read while on holiday, even though the endless chases are tiring at times. I was also surprised by the fact that it takes Lord, who seems to be quite bright, such a long time to work out who the villain is behind it all. The historical background is actually quite adequate, which means that the reader can get a good insight into the end of the Romanovs and the beginning of the Communist rule.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Vluchten tot je een ons weegt |
4 oktober 2005 |
Alex
Graham is fotografe van rampen, ongelukken en terroristische aanslagen. Aan het
begin van het boek is ze bezig mensen uit te graven nadat in Colorado een dam is
doorgebroken. Als ze een goede plaat van het rampgebied probeert te schieten is
ze getuige van iets wat ze niet had mogen zien en begint er een genadeloze jacht
op haar persoon. Gelukkig is ze bevriend met de vrouw van een miljardair, die
haar (weliswaar tegen haar wil) een bodyguard in de maag splitst, een zekere
Judd Morgan. Het is en ondoorgrondelijk type en Alex is een echt hardijzer, dus
ze vechten een verbeten strijd uit met als inzet Alex' veiligheid en
bewegingsvrijheid. Het wordt al snel duidelijk dat ze nergens veilig zijn: de
CIA, de FBI en de binnenlandse Veiligheidsdienst zitten allemaal achter Alex
aan, dus ze moeten constant verkassen. En ondertussen probeert een
psychopathische moordenaar ook nog eens om Judd te pakken te krijgen. Kortom, al
de ingrediënten voor een spannend verhaal, met een fikse portie romantiek, maar
niet geweldig hoogstaand.
Terug naar de lijst met
boekrecensies
270.
Paul Auster - Oracle night
Well-written, but incomplete story lines |
9 oktober 2005 |
Sidney
Orr is a 34-year old writer in New York who is recovering from a near fatal
illness. As part of his rehabilitation he roams the streets of his neighbourhood,
where one day he finds the Paper Palace, a stationary shop where he buys a blue
Portuguese notebook from the Chinese owner. When he gets home he immediately
starts to write a story about a man who one day walks out on his wife and
disappears without a trace. But after a while he gets stuck and does not know
how to continue. In the meantime he finds out that his wife is pregnant, his
house is broken into, he endangers his marriage when he encounters the Chinese
shopowner Mr Chang again, his best friend, the renowned author John Trause,
has health problems and the son of this best friend ends up in a rehab centre.
And all that in the timespan of nine days. As Sidney tries to cope with all this
he needs his blue notebook to make sense of all the developments.
This book got mixed reviews on Amazon and I see the problems that some people have with the two relatively unfinished story lines. Paul Auster can definitely write: even though the story as such was not terribly interesting to me (except for the story within the story of the guy who disappears without a trace), the book is so well-written that I was simply forced to read on.
Lees
ook de recensie in de Humo
Lees de recensie in de New York Times
Terug naar de lijst met
boekrecensies
Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit
adres)
Door
naar de volgende 30 boekrecensies
Terug
naar de vorige 30 boekrecensies
Terug
naar de lijst met boekrecensies