Boekrecensies 1141-1170 

1141. Deon Meyer - The black flood

Benny Griessel en zijn partner Cupido Vaughn zijn teruggezet vanuit het elitekorps de Hawks naar de studentenstad Stellenbosch. Daar moeten ze meteen aan de slag met een rapport over een vermiste student. Deze Callie de Bruin is een serieuze student computerwetenschappen die moet leven van een beurs en (volgens zijn moeder en zijn medestudenten) niets anders doet dan studeren en op zijn computer zitten. Maar goed, een jongen van 21 kan natuurlijk ook gewoon een weekendje onderduiken bij een vriendin of zo. Toch zijn er elementen aan de zaak die niet kloppen en al snel zijn Griessel en Vaughn tot over hun oren bezig met het nagaan van de niet zo onschuldige gangen van Callie. Ondertussen ontvangen ze ook nog een paar geprinte waarschuwingen die verwijzen naar wapens en corrupte agenten en wordt de persoon die ze (waarschijnlijk) verzonden heeft doodgeschoten tijden een hit en run schietpartij.

In de tweede lijn van het verhaal probeert Sandra Steenberg, een makelaar uit Stellenbosch, haar financiële problemen te managen tot ze een grote slag slaat met de verkoop van een wijnboerderij. Die boerderij is van Jasper Boonstra, een uitgesproken creep die verdacht wordt van een miljardenfraude en ook nog eens zijn oog op Sandra heeft laten vallen voor andere zaken dan een huizenverkoop. Zij probeert hem van het lijf te houden en tegelijkertijd de drie miljoen rand die ze kan verdienen met de deal niet in gevaar te brengen. Maar dan gebeurt er een bizar ongeluk dat alles op zijn kop zet...

Uiteindelijk komen de drie verhaallijnen (deels) bij elkaar met een leuk open einde voor wat betreft het verhaal van Sandra.

Toen ik voor het werk in Kaapstad was ben ik op mijn vrije middag naar The Book Lounge gelopen, een onafhankelijke, gezellige boekhandel waar ze de deur van het slot halen om klanten binnen te laten, kom daar in Nederland maar eens om... Ze hadden niet zo'n heel grote keuze, maar wel de nieuwste Deon Meyer en zo kwam ik aan dit boek dat ik met veel plezier gelezen heb.
 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1142. Eliot Higgins - We are Bellingcat

Bellingcat is een interessant fenomeen, waar je regelmatig over hoort, maar waar ik het fijne niet van wist. Eliot Higgins begon zich te verdiepen in de mogelijkheden om informatie te bevestigen of tegen te spreken tijdens de Arabische lente, toen hij een -blijkbaar niet al te drukke- kantoorbaan had. Al snel bleek dat via Youtube, Facebook, Twitter en Google Earth en -Maps heel veel informatie openbaar beschikbaar was en dat het mogelijk was om leugens te ontmaskeren. Al snel kreeg hij contact met en hulp van andere mensen die bereid waren om te helpen en beschikten over complementaire vaardigheden. In 2014 waren ze als team in staat om te laten zien dat vlucht MH17 was neergeschoten met een Bukraket die vanuit Rusland naar door opstandelingen bezet gebied was vervoerd en na de beschieting met 1 raket minder weer terug naar Rusland ging. Bovendien konden ze via Facebook pagina's en allerlei legale en minder legale bronnen in Rusland achterhalen wie de verantwoordelijken waren, helemaal tot aan het Kremlin aan toe. Dit was het begin van Bellingcat (de naam verwijst naar de muizendodende kat de bel aanbinden zodat hij de kleine muisjes niet meer ongestraft kan afmaken), dat over de jaren heen steeds groter, professioneler en invloedrijker is geworden, ook omdat ze cursussen organiseren over de Bellingcat-methode waardoor vrijwilligers zich aan kunnen sluiten. 

Veel in het boek behandelde zaken gaan over zaken waarin het Kremlin/Rusland de grootste boosdoener is, maar Bellingcat houdt zich met allerlei zaken bezig op het gebied van mensenrechten, strafzaken, oorlog, economie en recentelijk ook klimaatverandering. Het idee is dat het mogelijk is om uitsluitend met openbare bronnen gegevens boven tafel te krijgen te verifiëren en de veroorzakers duidelijk te maken dat ze niet ongestraft hun gang kunnen gaan. Door hun bekendheid hebben ze ook een grote mogelijkheden om veel ruchtbaarheid aan deze zaken te geven.

Een heel interessant boek over een heel interessante methode. Het enige wat je merkt is dat Higgins niet echt een journalist of schrijver is (dat geeft hij ook ruiterlijk toe). De stijl van het boek lijdt hier nogal onder. Dus 5 sterren voor Bellingcat, hun methode en hun moed, maar 3 sterren voor het boek, ook al heb ik het met veel interesse gelezen.
 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1143. Angela Marsons - Hidden scars

Na haar dood-ervaring aan het eind van Six Graves duurt het een aantal maanden voordat Kim Stone weer aan het werk kan. Haar lichaam heeft een flinke optater gehad, maar ze heeft vooral veel last van nachtmerries, die ze voor iedereen verborgen houdt. Als ze weer terugkeert moet ze het rustig aan doen van haar baas, maar haar positie als teamleider is tijdelijk overgenomen door de persoon die verantwoordelijk was voor haar verwondingen en die nog steeds weinig lijkt hebben geleerd van zijn ervaringen. En als dan ook haar team nog uit elkaar lijkt te gaan vallen besluit ze, eerder dan wijs is en dan ze zou willen, weer vol in het onderzoek te duiken Er staan 2 zaken op de rol: de vermeende zelfmoord van een 19-jarige jongen en de spoorloze verdwijning van een accountant. Al snel blijkt de zelfmoord geen zelfmoord te zijn en zijn er een paar andere zelfmoorden waar ook een luchtje aan zit. De verbindende factor is dat al deze jonge mensen hun homoseksualiteit wilden ontkennen en daarvoor in conversietherapie gingen. 

Het hele team van Stone duikt op de zaken en al snel komen er allerlei uitermate onsmakelijke en bizarre details naar boven over deze conversietherapie en de kliniek die de therapie verzorgt. Langzaam maar zeker komen ze dichter en dichter bij de waarheid, maar  p de achtergrond speelt ook nog steeds de zaak van de verdwenen accountant, die in een wel heel exclusief huwelijk vast zat, dus geen wonder dat hij even verdwenen is. Tot er een link tussen de twee zaken ontdekt wordt en het aan het speurwerk van het team te danken is dat de daders gepakt worden, een leven gered wordt en een man bevrijd.

Weer een heerlijke Kim Stone, die ik binnen 2 dagen uitgelezen had.  En over een belangrijk onderwerp dat Marsons goed uitgezocht heeft. Op naar de volgende Kim Stone!
 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1144. Michael Connelly - Desert star 

Op een cruciaal moment in zijn leven wordt Harry Bosch benaderd door Renée Ballard of hij deel wil nemen aan haar Open-Unsolved Unit (zeg maar het cold case team), waarbij hij onder andere kan werken aan een zaak die hem al heel lang bezig houdt: de moord met een spijkerpistool op een familie van vier, inclusief 2 kinderen, door een oud-medewerker van het bedrijf waar de vader directeur van is. Deze oud-medewerker is, na het financieel leegtrekken van het bedrijf, met de noorderzon vertrokken en de lijken van de familie zijn pas een jaar later bij toeval ontdekt in een graf in de woestijn.

Maar eerst moet de moord op het zusje van de politicus die geholpen heeft bij het oprichten van het cold case team opgelost worden. Dus gaan Harry en Renée aan de slag en het is aan de speurzin van Harry, in combinatie met de nieuwste genetische opsporingstechnieken, te danken dat ze een link kunnen maken met een andere moord en ook nog een andere nieuwe aanwijzing krijgen die kan leiden naar de dader. Die dader lijkt zich te bevinden in de naaste omgeving van de politicus. Dat maakt de hele situatie er niet eenvoudiger op, vooral niet omdat de campagneleider annex rechterhand van de politicus zich nogal actief met de zaak bemoeit. Uiteindelijk weten ze, na eerst het verkeerde spoor te hebben gevolgd, de zaak tot een goed einde te brengen zodat Harry Bosch verder kan met de zaak waar het hem allemaal om te doen was. En zo weet het cold case team een flink aantal moorden op te lossen en daarmee zijn bestaansrecht te garanderen.

Weer een lekker leesbaar boek, al rijst de vraag hoe lang Harry Bosch nog mee kan. Gelukkig hebben we Renée Ballard als vervanger en zijn er nog meer dan genoeg cold cases om op te lossen. Heb ook erg moeten lachen om de medewerkster die heel veel dingen voelt: ze is niet telepathisch, maar krijgt wel "empathische boodschappen" door. Niet echt iets voor Harry en Renée...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1145. John Grisham - Een tijd voor genade 

Na een avondje ongegeneerd zuipen komt hulpsheriff Stuart Kofer thuis, ramt voor de zoveelste keer zijn vriendin totaal in elkaar, zoekt nog even naar haar veertienjarige dochter en valt dan op zijn bed in slaap. De dochter en haar zestienjarige broertje zijn in totale paniek, denken dat hun moeder dood is en dan gaat het broertje, Drew, naar de slaapkamer waar hij Stuart met zijn eigen dienstwapen door zijn kop schiet. Uiteindelijk blijkt moeder Lisa niet  dood te zijn, maar Drew was in de oprechte overtuiging dat dat wel zo was. Hij wordt opgepakt en opgesloten in een gevangenis voor volwassenen, want in de staat Mississippi wordt een bang jongetje in dit soort gevallen veroordeeld volgens het volwassenenrecht, inclusief kans op de doodstraf. Aan advocaat Jack Brigance de taak om te proberen Drew van de gaskamer te redden. Daarbij wordt hij geholpen door een klein team, heeft hij de rechter (die in Amerika het proces alleen begeleidt) best wel mee en heeft hij een thuisfront dat hem tot grote steun is. Aan de andere kant krijgt hij een riante pro deo vergoeding van 1000 dollar, is ongeveer het hele dorp (Clanton is een klein stadje) tegen hem omdat ze vinden dat een moordenaar meteen opgeknoopt moet worden, en probeert de familie van Stuart Jank met veel geweld tegen te houden.

Tijdens de verdediging moet Jack alle zeilen bijzetten om zijn belangrijkste bewijs verborgen te houden voor de verdediging zodat hij het optimaal kan gebruiken tijdens de rechtszaal. En dan begint de voorbereiding van het proces en valt je mond echt pas goed open: wat is dat toch een primitief en barbaars proces, zo'n juryrechtspraak, en dan heb ik het nog niet eens over de behandeling van gevangenen en het feit dat een jochie van 16 tot de doodstraf veroordeeld kan worden. En ben ik natuurlijk zoals de meeste Nederlanders mordicus tegen de doodstraf.

Een boek dat min of meer voortkeutelt, lekker wegleest, maar me toch niet meer dan 3 sterren waard is.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1146. Kees van Beijnum - 23 seconden 

Schrijfster Anne keert na jaren weer terug naar de plek waar ze opgegroeid is: de Wallen waar haar moeder achter het raam werkte tot ze gruwelijk vermoord werd met een hamer. Anne's doel is tweeledig: ze is gevraagd om een boek te schrijven over haar eerste vriendje Hayo, die een beroemd (oorlogs)fotograaf werd tot hij werd opgeblazen en van wiens werk nu een overzichtstentoonstelling wordt gemaakt én ze wil weten hoe het nu precies zit met die moord op haar moeder. Haar overbuurjongen Johan, de wereldvreemde zoon van een Leger des Heilssoldate, is ervoor veroordeeld, maar op de één of andere manier voelt het niet goed. Daarnaast schuifelen er nog allerlei andere paradijsvogels en vreemde types rond en krijgt ze langzaam maar zeker een beter beeld van de omstandigheden rond de moord. Bovendien leert ze ook nog de broer van Hayo beter kennen: een charmante man met een leuke tienerdochter. Hij heeft jarenlang in Thailand gewoond en gewerkt, maar na het overlijden van zijn vrouw is hij weer teruggekeerd naar Amsterdam. Uiteindelijk zorgt zijn dochter voor de doorbraak die leidt tot het oplossen van de moord.

Ik zit/zat even in een periode waarin lezen wat minder lukte, vandaar dat dit boek van mij misschien niet de waardering krijgt die het verdient. Goed geschreven, maar de uiteindelijke oplossing is misschien wel een beetje vergezocht.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1147. Richard Osman - The bullet that missed 

Elizabeth, Ron, Joyce en Ibrahim proberen deze keer de cold case van een verdwenen misdaadjournaliste op te lossen. Ze was een enorme BTW-fraude op het spoor toen haar auto opeens een klif afreed. Alles wijst in de richting van moord, maar haar lichaam is nooit gevonden. Ondertussen hebben de leden van de Thursday Murder Club allemaal hun eigen besognes: Ron krijgt een relatie met een grimeuse van de televisie, Elizabeth's man wordt steeds dementer en Joyce weet het niet, maar haar leven wordt bedreigd via Elizabeth. Elizabeth moet een oude vriend uitleveren aan een witwasser, maar uiteindelijk loopt alles anders en wordt de zaak min of meer opgelost, bekent iemand een moord die niet gepleegd is en wordt de groep mensen rond de club steeds groter en met elkaar verweven.

Ik had even moeite met tijd vinden om te lezen, dus had ik mezelf dit boek cadeau gegeven met het idee: als dit niet werkt, werkt niets. Een groep oude vrienden in de trant van Omanido (Oud Maar Niet Dood), de groep eigenwijze bejaarden van Hendrik Groen. En wat was het weer een heerlijk verhaal: de karakters krijgen steeds meer diepgang, de groep helpers om de club heen krijgt ook steeds meer body en regelmatig moet ik echt hinniken van het lachen. Het was dus al met al weer de moeite waard, boek in 4 dagen uit, ik lees weer!

Terug naar de lijst met boekrecensies

1148. Jessica Townsend - Morrigan Crow and het Wondergenootschap 

Morrigan Crow is de dochter van de premier, maar ze is vooral Vervloekt: ze is geboren op de laatste dag van het jaar, Morgenstond, en dat soort kinderen veroorzaken rampen en zullen op hun elfde verjaardag sterven... Maar dat loopt even anders: op die avond wordt ze ontvoerd door Jupiter Noord en meegenomen naar Nevermoor. Daar moet ze met heel veel andere kinderen strijden om een plaats op de school van het Wondergenootschap. Daar moet je niet alleen dapper en slim voor zijn, maar ook een bijzonder talent hebben. Dat dapper en slim lukt nog wel, maar Morrigan heeft geen idee wat haar bijzondere talent is. Andere kinderen kunnen draken berijden, mooi zingen of spreken -tig talen, maar Morrigan denkt dat ze geen bijzonder talent heeft. Tot Jupiter Noord zijn bijzondere talent gebruikt om de jury te overtuigen van haar bijzondere talent.

Een tienerboek in de trant van Harry Potter, maar wel met een eigen twist. Er zijn fabeldieren (een enorme en chagrijnige kat), ze sluit vriendschap met het neefje van Jupiter Noord en ze vervoert zich met de paraplulijn, waar je aan kan haken en dan als een soort metrostel vervoerd wordt. En wat doet die rare meneer Janssen die haar persé over wil halen terug te keren naar haar vroegere wereld en daar de leerling te worden van de machtigste man van het land? Een boek ook met humor: zo is er een neushoorn, maar dat blijkt een griffioen met een ijshoorntje op zijn bek geplakt te zijn.

Een leuke eerste kennismaking.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1149. Roel Janssen - Gokkers & graaiers 

Ik heb een eigen bedrijf, maar onze belangrijkste drijfveer is niet geld, maar het helpen van mensen in ontwikkelingslanden.  Daarom kijk ik, ondanks dat ik volgens de definitie ondernemer ben, altijd vol verwondering naar al het steeds weer terugkerende gedoe in de financiële wereld. Dit boek geeft een mooi overzicht van financiële schandalen door de eeuwen heen, beginnend aan het begin van de 17e eeuw en doorgaand tot heden ten dage. En wat vooral verbijsterend is, is om te zien hoe bepaalde zaken steeds weer terugkeren: handel in tulpenbollen of handel in bitcoins: er ontstaat een hype en iedereen wil erbij betrokken worden, ook als je eigenlijk geen idee hebt wat er gaande is. Hypotheken op plantages (met slaafgemaakten als onderpand) die veel te hoog gewaardeerd worden of "rommelhypotheken" tijdens de bankencrisis van 2007: van hetzelfde laken een pak ook al zitten er eeuwen tussen. En alle grijpers die via ingewikkelde constructies zichzelf proberen te verrijken en als het dan mis gaat een spoor van leed en ellende achterlaten terwijl ze er zelf vaak niet heel slecht uitkomen. Verbijsterend...

Helaas heb ik te weinig verstand van alle financiële constructies om soms helemaal te begrijpen wat er gaande is. Ik denk overigens dat dat met wat meer uitleg wel te doen was geweest. Ik heb nooit economie gehad en weet nog niet eens het verschil tussen aandelen en obligaties, laat staan alle afgeleide producten. Achter in het boek staat wel een lijstje, maar dat veronderstelt basale kennis die ik niet heb.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1150. Jussi Adler-Olsen - Natriumchloride 

Het is midden in de coronatijd en afdeling Q wordt opgeroepen om te kijken naar de dood van een vrouw die jaren geleden haar zoontje kwijtgeraakt is bij een bizarre ontploffing in een autogarage. Het blijkt het begin van iets veel groters te zijn, waarbij God, goed gedrag, keukenzout en iemand die zo gek als een deurmat is een rol spelen. Ondertussen moet het hoofd van de afdeling, Carl, ook nog proberen uit de handen van de politie te blijven die hem verdenken van betrokkenheid bij een heleboel onfrisse zaakjes. Gelukkig staat zijn afdeling pal achter hem en langzaam maar zeker komen ze achter de methodologie van de moorden en komen ze steeds dichter bij de dader. Net als ik het eerste deel van de serie staat er een deadline op het oplossen van de zaak, waardoor vooral het laatste stuk echt heel erg spannend is.

Een hernieuwde kennismaking met de serie Q. Ik lees niet zo snel op het moment, maar het verhaal zit goed in elkaar, al zaten er behoorlijk wat foutjes in de Nederlandse vertaling. Jammer, voor een boek dat zo goed verkocht wordt zou er toch wel een redacteur overheen mogen gaan.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1151. Abir Mukherjee - The shadows of men 

Sergeant Surendranath Banerjee wordt opgepakt voor de moord op een hindoetheoloog in Calcutta. En dat terwijl hij op een geheime politiemissie was om een moslimimam in de gaten te houden. Het is 1923, er komen verkiezingen aan en de radicale hindoes en moslims proberen wederzijds onlusten uit te lokken zodat de andere partij de schuld krijgt en ze er hun electoraal voordeel mee kunnen doen. Als zijn vriend, huisgenoot en meerdere Sam Wyndham hem met veel moeite vrij heeft weten te krijgen melden ze zich bij de chef van politie om hun verhaal te doen. Maar dan volgt er een aanslag op de chef van politie en weer krijgt Surendranath de schuld. Hoog tijd dus om op de vlucht te slaan. Nagezeten door allerlei partijen weten Sam en Surendranath Bombay te bereiken, waar ze hulp krijgen  van een rijke, slimme en mooie vriendin van een vriendin van Sam uit Calcutta. Langzaam maar zeker weten ze het web van leugens, bedrog en geweld te ontrafelen, ondertussen steeds op hun hoede zijnde voor hun tegenstanders, die op de raarste plaatsen blijken te zitten.

Weer een fijn deel van de Sam Wyndham serie. Een mooie beschrijving van de spanningen in het India van 1923. Helaas is er nog niet veel veranderd: ondanks dat India inmiddels opgedeeld is in India, Pakistan en Bangladesh staan radicale elementen van de hindoemeerderheid en moslimminderheid elkaar nog steeds naar het leven. Honderd jaar verder en nog niks geleerd....

Terug naar de lijst met boekrecensies

1152. Toon Tellegen - Het komt goed 

De verhalen van Toon Tellegen zijn altijd lief en wijs: deze keer gaat het over zieke dieren en hoe ze met hun ziekte omgaan. De meeste ziekten zitten in hun hoofd ("Fysiek is altijd psychisch" zeiden De Klisjeemannetjes al), maar dankzij de hulp en filosofische raadgevingen van hun vrienden weten ze er toch weer bovenop te komen. Leve je vrienden... 

Quote: "Er zijn verschillende soorten ziek", zei de mier. "Licht ziek, hard ziek en ernstig ziek. Ernstig ziek is het ergste. [...] "Waarom dan ernstig ziek?" "Er zou iets heel verschrikkelijks kunnen gebeuren", zei de mier. "Maar het gebeurt nooit".

Een lief en wijs boekje, gekregen van een vriendin omdat ik even door een ziekteperiode heenga. En nu maar hopen dat het goedkomt...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1153. Raoul Deleo - Terra ultima  

Terra ultima is een groot, onontdekt continent met een flora en fauna die anders zijn dan in "onze" wereld. Het continent wordt geëxploreerd door de ontdekkingsreiziger Raoul Deleo, die 3 expedities onderneemt. Tijdens zijn expedities beschrijft en schildert hij prachtige, onbekende dieren die vaak een samenstelling zijn van twee bekende dieren uit onze wereld: de koraalpanter, de gorillrus en de foedraalgiraffe, om maar een paar voorbeelden te noemen. Wie de prachtige tekeningen wil zien kan naar de website van Raoul Deleo gaan. Maar niet alleen de tekeningen, ook het dagboek van de expedities is zeker ook de moeite waard. Bovendien wordt het boek samengesteld door de beheerder van de materialen van Raoul Deleo: zelf weigert hij uitsluitsel te geven over de locatie van Terra Ultima (Latijn voor "Het eind van de aarde").

Een boek dat ik uit de B-schappen van de bibliotheek heb gehaald. Een schitteren prentenboek om samen met je (klein)kinderen te lezen en bespreken. Met ook grapjes die  voor volwassenen erg leuk zijn maar waarschijnlijk door kinderen minder snel doorgrond worden. Zo is 30% van de foedraalgiraffes in de verkeerde schelp geboren (er zijn linksdraaiende en rechtsdraaiende schelpen) en zijn ze soms heel lang op zoek naar een foedraalgiraffe met een andersdraaiende schelp die wil ruilen. Geniaal toch?

Een boek dat volkomen terecht de Gouden Penseel 2022 heeft gewonnen. Ik hoop dat Raoul Deleo nog meer expedities onderneemt!  

Terug naar de lijst met boekrecensies

1154. Mark Tuitert - Drive  

Door wat beslommeringen in de privésfeer ben ik mij een beetje aan het verdiepen in het stoïcijns gedachtengoed. En dan niet stoïcijns in de trant van: nergens op reageren, maar de stoïcijnse filosofie, waarbij je het beste probeert te maken van de hand kaarten die het leven je deelt. Toevallig kwam ik dit boekje van Mark Tuitert, de Olympisch kampioen schaatsen op de 1500 meter van 2010, tegen in de bibliotheek. Met veel (naar mijn mening soms te veel) verwijzingen naar zijn schaatscarrière legt Tuitert in 10 hoofdstukken uit hoe je een stoïcijnse mindset kan trainen. Niet iedere les was even nuttig voor mij, maar een aantal elementen heb ik behouden. Sommigen daarvan wist ik al, maar het is goed om ze eens op een rijtje gezet te krijgen:

Terug naar de lijst met boekrecensies

1155. Harini Nagendra - The Bangalore Detectives Club  

Als Kaveri als 19-jarige naar het verre Bangalore verhuist om zich samen te voegen met haar man Ramu weet ze niet wat ze kan verwachten, want het is een gearrangeerd huwelijk. Zelf is ze slim, onafhankelijk en nieuwsgierig, geen eigenschappen die gewaardeerd worden bij een vrouw in het India van 100 jaar geleden. Gelukkig blijkt haar man, die als arts is opgeleid in Engeland, die eigenschappen eigenlijk wel te waarderen, waardoor ze steeds minder dingen stiekem hoeft te doen en Ramu en zij naar elkaar toegroeien en een heel goed huwelijk krijgen. Hij leert haar zelfs autorijden, ongekend voor een Indiase vrouw. 

Elke dag wordt er melk bezorgd door een koeherder, maar op een dag komt hij niet opdagen en ontdekt ze via zijn broer dat er van alles en nog wat speelt in de familie: geldproblemen, mishandeling, verdwijning... En als er dan ook nog een moord gepleegd wordt op een pooier en zware jongen tijdens een diner op de Country Club kan Kaveri het niet nalaten om op onderzoek uit te gaan, zeker niet als er een vrouw wordt gearresteerd die het zeker niet gedaan heeft. Daarbij wordt ze ondersteund door haar oude buurvrouw, haar man en de inspecteur van politie, die wel lol heeft in de ondernemende jonge vrouw. En het blijft niet bij één dode...

Tijdens het speurproces komen de vooroordelen die leven in de Indiase samenleving van 100 jaar geleden duidelijk aan de oppervlakte: het verschil tussen de kasten, het verschil tussen Indiërs en Engelsen en het verschil tussen mannen en vrouwen, maar uiteindelijk weten ze gezamenlijk de moordenaar te ontmaskeren en zelfs een bekentenis te krijgen.

Een leuke detective met veel nadruk op de rol van de vrouw. Soms ben je blij dat je 100 jaar later leeft in een land waar dit soort onderscheiden (grotendeels) weggepoetst zijn.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1156. Henk Schulte Nordholt - Is China nog te stoppen?  

Welk land heeft het meest geprofiteerd van de COVID pandemie? Inderdaad: China. Door pas (te) laat informatie te versturen naar de rest van de wereld (nog steeds geen haar beter dan tijdens de SARS epidemie), mensen die het bekend wilden maken onder druk te zetten (de arts uit Wuhan die uiteindelijk zelf aan COVID is overleden), zelf draconische maatregelen te nemen, te profiteren van de handel in (slechte kwaliteit) beschermingsproducten (lees: Sywert van L.) en de bevolking massaal vals voor te lichten over de pandemie is China er eerder beter dan minder van geworden. En dit past in een lange trend van steeds toenemende macht van de Chinese Communistische Partij (CCP) over alle aspecten van het leven van de Chinezen. Dat moet ook wel, want de 100 machtigste (en daardoor rijkste) families van de CCP hebben er veel belang bij om de Chinese bevolking aan alle kanten onder druk te houden. En dan heb ik het nog niet eens over de onderdrukking/genocide van de Tibetanen en Oeigoeren. En de machtigste man, Xi, begint trekken van Mao te vertonen met zijn filosofietjes en absolute, oneindige macht. Hoe lang dit nog goed gaat is onduidelijk: steeds vaker hoor je over opstanden (Hongkong, fabrieksarbeiders) die tot nu toe met brute kracht worden neergeslagen. Maar als de economische groei gaat afvlakken de Chinezen niet steeds meer kunnen consumeren en als de leefomstandigheden (huizen, klimaat) slechter blijven worden kan je je afvragen wat er op den duur gaat gebeuren.

Dit verhelderende kleine boekje van een sinoloog die jarenlang in China werkte las ik in het weekend dat er een "verdwaalde weerballon" uit China over Amerika dreef, waardoor het boekje opeens nog actueler werd dan het al was. Het geeft in 125 pagina's een inzicht in de cultuur en denkwijze van een samenleving, een partij en een man die we als westerlingen nooit echt zullen begrijpen, maar waar we wel rekening mee moeten houden en waar we best een beetje bang voor mogen zijn.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1157. Karen Joy Fowler - Booth  

In de 19e eeuw was de familie Booth één van de meest vooraanstaande acteursfamilies die Shakespeare vertolkten. De getrouwde vader Junius Booth ontvlucht zijn huwelijk inclusief zoon met zijn buitenechtelijke vriendin van Engeland naar Amerika en verwekt daar, letterlijk tussen de bedrijven door, nog eens 10 kinderen, waarvan er een aantal als kind zal overlijden. We volgen steeds vanuit een perspectief de levens van de overlevende kinderen in het negentiende-eeuwse, ruige Amerika, van de oudste, gebochelde vrijgezelle dochter Rosalie tot de zoon John Wilkes Booth, die uiteindelijk na een lang proces van radicalisering Abraham Lincoln zal vermoorden, en de andere kinderen die merendeels als acteurs hun brood verdienen . En tussendoor krijgen we korte inkijkjes in het leven van Abraham Lincoln. 

Een boek waar ik een vrij enthousiaste recensie van gelezen had en dat opeens in de bibliotheek beschikbaar bleek. Ik vond het nogal fragmentarisch omdat het de levens van wel heel veel mensen volgt. Bovendien is de acteurswereld niet de meest interessante wereld die ik me voor kan stellen en wordt de moord op Lincoln net te weinig uitgewerkt naar mijn smaak.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1158. Abdulrazak Gurnah - Paradijs  

Als klein islamitisch jongetje in het Tanzania van het begin van de 20e eeuw is Yusuf blij als oom Aziz langskomt, want dan wordt er goed gegeten bij de familie en krijgt hij aan het eind van het bezoek een muntje van oom. Alleen blijkt oom geen oom te zijn, maar de geldschieter bij wie zijn vader een lening heeft die hij niet terug kan betalen. Daarom wordt Yusuf als een soort onderpand/afbetaling meegegeven aan oom Aziz en moet hij, ver van huis, werken in een winkel van oom Aziz die bestierd wordt door de iets oudere Khalil, die om dezelfde reden "eigendom" van oom Aziz heeft. Uit alles blijkt dat Yusuf een hele mooie jongen is die in de smaak valt bij de vrouwen en de mannen. Zelf heeft hij dat niet door, hij is meer bezig met het werken in de tuin van oom Aziz' huis, want dat vindt hij het leukste wat er is. Maar oom Aziz heeft andere plannen met hem en neemt hem mee op een handelstocht waarbij ze met een karavaan de binnenlanden van Oost-Afrika intrekken tot aan het Victoriameer en allerlei avonturen beleven. De tocht is niet bepaald een succes, ook omdat de Duitsers steeds meer macht krijgen in Oost-Afrika en een eind aan de karavaanhandel aan het maken zijn. Aan het eind van de tocht is oom Aziz degene die schulden heeft en moet Yusuf een ander bestaan kiezen.

Een boek van een Nobelprijswinnaar, spelend in een streek waar ik regelmatig gewerkt heb, dus je zou denken dat alle elementen aanwezig zijn om dit een topboek te maken. Maar dat viel nogal tegen: of het boek is raar geschreven of het is raar vertaald dat weet ik niet (de hele leesclub had het boek in het Nederlands gelezen), ik miste een woordenlijst voor de enorme hoeveelheid Swahili en Arabische termen en woorden en voor wat betreft het verhaal werd de toenemende invloed van de Duitsers niet of nauwelijks uitgewerkt. En in deze vertaling uit 2022 wordt opeen de term "tot slaaf gemaakte" gebruikt, terwijl ik me niet kan voorstellen dat die al gebruikt werd in een boek uit 1994. Laten we alsjeblieft vertalen zoals het er staat en niet zoals het nu politiek correct is: het gaat erom wat de schrijver zegt en niet wat de vertaler er heel woke van wil maken. Voor een boek van een Nobelprijswinnaar vind ik het al met al nogal tegenvallen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1159. Antti Tuomainen - The rabbit factor  

Henri Koskinen is een veertiger die tot zijn volle tevredenheid al jarenlang werkt als actuaris. Ik moest het ook even opzoeken: een actuaris berekent voor verzekeringsmaatschappijen de premies op basis van risicoberekeningen. Na het werk gaat hij naar huis naar zijn kat Schopenhauer en zo herhaalt zijn leven zich. Tot hij op een dag ontslagen wordt omdat hij niet mee wil doen aan de nieuwste managementrages die het nieuwe hoofd van de afdeling over zijn medewerkers uitstort en die voor de licht autistische Henri niet één maar meerdere bruggen te ver is. En terwijl hij niet weet wat hij nu moet gaan doen krijgt hij te horen dat zijn broer, met wie hij nauwelijks een band heeft, is overleden en hem zijn avonturenpark YouMeFun nalaat, compleet met een verzameling rare medewerkers en, naar blijkt, een enorme schuld aan een stel Finse maffiosi. En de grootste wens van zijn broer is dat Henri het voortbestaan van het avonturenpark veiligstelt. Dus gaat hij aan het werk en weet met veel creativiteit de maffia van zich af te houden, een ambitieuze klusjesman met een flinke kluit het riet in te sturen en het park weer min of meer financieel gezond te krijgen. En ondertussen wordt hij ook nog eens verliefd op de manager van het park, een gemankeerde artieste die uiteindelijk het park fantastisch mooi opknapt alvorens met de noorderzon te verdwijnen.

Een hilarisch boek, en dat zegt wat voor een Finse schrijver, want Finnen staan niet echt bekend om hun "zonnetje in huis" karakter. De actuaris is geniaal: hij blijft zichzelf maar actuaris noemen, terwijl hij steeds meer kanten van zichzelf ontwikkelt, inclusief het repareren van alle apparaten, zijn managementkwaliteiten en zelfs zijn intermenselijke vaardigheden. Een lekker boek...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1160. Gregg Hurwith - The last orphan  

Evan Smoak is als tiener opgeleid tot rucksichtslose geheim agent, Orphan X, die deel uitmaakt van een geheim programma van de Amerikaanse overheid. Nadat dit programma gestopt is gaat Evan verder als de Nowhere Man, die mensen die diep in de penarie zitten en tegenover mensen staan die geen haar deugen helpt, wat vaak met veel geweld gepaard gaat. Aan het begin van het huidige boek wordt hij -eindelijk- opgepakt door de Amerikaanse overheid als hij bij zijn onderbuurvrouw in het ziekenhuis langsgaat. Het blijkt dat de president van de Verenigde Staten bereid is om hem pardon te geven als hij een biljonair die probeert een wet tegen te houden die ze door de senaat probeert te drukken. Dat kan ze natuurlijk niet met zo veel woorden zeggen, dus krijgt Evan een hele verzameling valse informatie en moet hij er eerst achter zien te komen wat deze biljonair werkelijk voor een mens is. Dat doet hij samen met zijn vrienden computerwizard Joey, Orphan V (Candy) en wapenleverancier Tommy. Eerst lijkt het erop dat de biljonair achter een tweetal moorden zit, maar dat blijkt toch ingewikkelder in elkaar te zitten dan je zou denken. Dus moet Evan achter een iets andere dader aan dan hij in eerste instantie dacht. Uiteraard komt dit (met het nodige knokken en ingenieuze listen) goed, maar Evan begint er wel achter te komen dat hij wat oud is voor het werk dat hij doet en dat het ook psychisch aan hem begint te knagen.

Ik vond dit niet het beste deel van de serie: de boef is niet echt een boef en de boef die hij uiteindelijk wel wil pakken is te oninteressant om een heel boek mee te vullen. Maar met name Joey en haar hond Dog blijft een feestje en ook Candy speelt een heerlijke rol in dit boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1161. Paul van Loon - Dolfje Weerwolfje  

Als Dolf (ik vind Dolfje een beetje kinderachtig) 7 wordt is het volle maan en komt hij erachter dat hij weerwolfgenen heeft en in een klein weerwolfje met een brilletje verandert. Hij schaamt zich wezenloos, maar zijn beste vriend Timmie, bij wie hij in huis woont, vindt het eigenlijk best wel stoer en Timmie's ouders, vooral zijn nogal bijzondere vader, hebben er ook geen moeite mee. En er zijn ook voordelen: als weerwolf kan Dolf de pestkoppen op school dusdanig bang maken dat Timmie en hij niet meer gepest worden. En dan is er ook nog een boze buurvrouw en een mysterieuze meneer in een regenjas die het beste voor lijkt te hebben met Dolf. 

Dit is weer een jaarlijks boek uit de serie Geef een boek cadeau!, waarbij boeken tegen kostprijs beschikbaar worden gesteld zodat ook kinderen van armere families een boekenplankje kunnen hebben. Dolfje Weerwolfje is natuurlijk van na mijn tijd, maar omdat Paul van Loon een ster is voor kinderen en de boeken regelmatig prijzen winnen was ik wel heel nieuwsgierig. Dus een goede reden om het eerste boek uit de serie te kopen en te lezen. Het is natuurlijk een beetje kinderlijk voor mij, maar ik zie dat het geweldig is voor kinderen: het is lekker een beetje spannend, een beetje stout en een leuk verhaal. Het zal je maar gebeuren, dat je op je zevende regelmatig een weerwolf wordt.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1162. Lize Spit - De eerlijke vinder  

Jimmy is een hele intelligente, maar wel wereldvreemde jongen van een jaar of 10 in een Vlaams dorp. Zijn grootste hobby is het verzamelen van flippo's, wat het boek meteen in de jaren '90 plaatst. Regelmatig schuimt hij alle automaten in het dorp af om te kijken of mensen toevallig muntjes zijn vergeten, waar hij dan weer zakken chips met flippo's van kan kopen. Maar hij is in zijn eigen ogen wel een eerlijke vinder, dus niet iemand die steelt. Als er Kosovaarse vluchtelingen in het dorp komen wonen helpt bijna alle dorpsbewoners deze mensen om te zorgen dat ze zich kunnen settelen. Jimmy's taak is om de zoon Tristan, die ietsje ouder is, de taal bij te brengen en daaruit groeit een mooie vriendschap. Tot de familie het bericht krijgt dat hun asielverzoek afgewezen is en ze uitgezet zullen worden. En net die nacht zou Jimmy bij de familie van Tristan gaan logeren. Hij is daardoor getuige van de enorme paniek bij deze hevig getraumatiseerde mensen. Tristan en zijn zus hebben een ingewikkeld plan bedacht om alsnog een verblijfsstatus te verkrijgen en Jimmy speelt daarbij een cruciale rol. De volgende dag gaan ze met z'n drieën op pad om het plan uit te voeren, maar vervolgens gaat alles mis wat maar mis kan gaan...

Een mooi boekenweekgeschenk. Omdat het maar 90 pagina's dun is kan je als schrijver niet echt de diepte in gaan, maar ik vond vooral de beschrijving van de trauma's van Tristan en zijn familie erg indrukwekkend. En Lize Spit kan zeker schrijven! 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1163. David Mitchell - Tijdmeters  

Voor de leesclub lazen we deze maand een enorme pil, maar wel van een schrijver die heel goed en soepel kan schrijven. 

"Tijdmeters" bestaat uit 6 delen die een periode van bijna 60 jaar beslaan en verschillende situaties beschrijven en ook in verschillende stijlen geschreven zijn. In deel 1 word je meteen het verhaal ingezogen: de 16-jarige Holly Sykes loopt weg van huis als haar moeder haar nieuwe vriendje (een 24-jarige tweedehands-autoverkoper, hoe cliché kan je het krijgen) niet ziet zitten. Onderweg ontmoet ze een jongen van school die haar min of meer redt en daarnaast belandt ze ook nog in een onoverzichtelijke situatie waar ze zich later niet veel meer van kan herinneren met twee alternatieve studenten. Uiteindelijk belandt ze op een aardbeienplukkerij. Deel 2 gaat over een club enorme ballen, waarvan er één Holly ontmoet tijdens een skivakantie, deel 3 beschrijft het leven van Holly's man Ed die oorlogscorrespondent is, deel 4 volgt een schrijver die ooit een keer een goed boek geschreven is, maar daarna een ééndagsvlieg blijft. Hij ontmoet Holly, die inmiddels een boek heeft geschreven over de stemmen die ze hoort, en ze raken ondanks hun verschillen toch bevriend. Als je goed oplet snap je waarom... De delen 5 en 6 spelen in de toekomst (het boek is uit 2014). In 2025 vindt er een gevecht plaats tussen twee groepen mensen die buiten de tijd kunnen leven: de Chronometristen die van lichaam naar lichaam overstappen en waar Holly deel van uitmaakt, en de Anachoreten, die lichamen leegzuigen om eeuwig jong te kunnen blijven. Dit deel is in science fiction stijl geschreven en daar moet je van houden... Uiteindelijk beschrijft deel 6 de wereld anno 2043: Holly is een oude vrouw die voor haar twee kleinkinderen zorgt in een apocalyptisch Ierland. Aan het eind van het boek moet ze een beslissing nemen die, voor mij in ieder geval, bijzonder mooi en triest beschreven is.

Een mooi boek met delen die me meer of minder aanspraken, maar die allemaal met elkaar te maken hebben (goed opletten dus) en altijd goed geschreven, zoals je mag verwachten van David Mitchell.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1164. Hans Faber - De zondaar  

Journalist Vince van Zandt en zijn leerlinge hebben na een faux pas in een stuk over een Noord-Brabantse notabele met banden in de onderwereld in essentie bureaudienst bij de Stem. Dat wordt er ook niet beter op omdat de nieuwe hoofdredacteur nogal risico-avers is en zijn oren wel erg laat hangen naar de directie. Als er op Urk een dode man op het strand gevonden wordt met naast hem in het zand geschreven Bijbelteksten jeuken de handen van Van Zandt om erop af te gaan, zeker als duidelijk wordt dat deze ouderling van de Ornankerk jarenlang jonge jongens heeft opgevangen en daarbij misbruik van ze heeft gemaakt. En dat de dominee dat alles met de mantel der liefde heeft bedekt. Al snel valt er een tweede dode, weer verbonden aan de de Ornankerk, weer iemand met een niet bepaald lelieblank verleden. En een derde, en een vierde, allemaal verbonden met de Ornankerk. Hoog tijd dus voor Van Zandt om te proberen de zaak op te lossen en meer doden te voorkomen. Daarbij wordt hij (ook fysiek) flink tegengewerkt door de door de kerk ingeschakelde Urker jeugd, maar ontmoet hij ook lieve, normale mensen die hem verder helpen in zijn zoektocht. Het aardige van dit boek is dat je eigenlijk al vanaf het begin weet wie de moorden pleegt, waarom en hoe. Regelmatig neemt deze Johan de lezer mee tijdens zijn moordtochten. Pas aan het eind wordt duidelijk waarom hij pas jaren later breekt en besluit af te rekenen met de kwelgeesten uit zijn jeugd. En wordt het de lezer duidelijk hoe kleingeestig de kerkgangers en leiding van de Ornankerk zijn. 

Altijd knap als je vanaf het begin van het boek al weet wie het gedaan heeft, maar toch niet kan stoppen met lezen. In het nawoord geeft Hans Faber aan dat hij veel veldonderzoek gedaan heeft op Urk, maar ik denk niet dat hij zich daar snel weer hoeft te vertonen: de meeste Urkers komen er niet echt goed af. Nu hebben we tijdens de Coronapandemie uitgebreid op televisie gezien wat de Urker karpatenkoppen allemaal aanrichten (welke debiel steekt er nou een testlocatie in de fik?), maar toch...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1165. Antti Tuomainen - De elandparadox  

In deel 1 van de serie, The rabbit factor, maakten we kennis met de nogal autistische en (daardoor) rechtlijnige actuaris Henri Koskinen, die door een speling van het lot op dezelfde dag ontslagen wordt en het avonturenpark van zijn broer Juhani erft, compleet met een set schulden bij de Finse maffia en een nogal onorthodox personeelsbestand. Dankzij zijn achtergrond als logisch denker weet hij alle problemen op te lossen. In deel 2 staat zijn broer Juhani als een Deus ex Machina op uit de doden en begint alle ellende weer van voren af aan: weer gedonder met de maffia, gedonder met de leverancier van speeltoestellen, gedonder met een investeerder, gedonder met de politie, gedonder met zijn personeel en dat allemaal dankzij het gedonder van zijn broer, die beloften doet die hij niet na kan komen, contracten tekent die hij niet kan of mag tekenen en die er zelfs voor zorgt dat er weer aanslagen op Henri's leven worden gedaan. Dus moet Henri, deze keer wel uiteindelijk wel gesteund door zijn personeel, weer vol aan de bak om alle problemen op te lossen.

Dit deel 2 is eigenlijk overbodig: deel 1 was erg leuk omdat het onverwachts is, deel 2 is meer van hetzelfde en daardoor veel minder leuk: ik ken het kunstje nu wel. Daardoor wordt het boek zelfs bij tijd en wijle irritant: hoeveel maffiosi zijn er in Finland en hebben die het werkelijk allemaal gemunt op avonturenparken? Het zou me verbazen... 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1166. Eva Menasse - Dunkelblum zwijgt  

Dunkelblum ligt in een uithoek van Oostenrijk, op de grens met Hongarije, het is 1989 en het IJzeren Gordijn staat op het punt van instorten. In Dunkelblum is al jaren niet heel veel meer gebeurd. Tijdens en aan het eind van de tweede wereldoorlog is er echter heel veel gebeurd: joden die afgevoerd werden, een stadsgenoot die Gauleiter werd, een sadistische nazistische stadsgenoot die een waar schrikbewind uitvoerde, de Russen die binnenvielen en weer verjaagd werden en ook verder veel schuivende panelen. Maar in de loop der jaren hebben de Dunkelblumers zich weten te verhouden tot deze gebeurtenissen, vooral door er over te zwijgen. En nu zijn er opeens allerlei gebeurtenissen die de status quo drastisch onder druk zetten. Om er maar een paar te noemen: mensen uit het verleden die weer opduiken, een groep studenten die de joodse begraafplaats in ere komt herstellen (door de Dunkelblumers eufemistisch "de vierde begraafplaats" genoemd), Oost-Duitse vluchtelingen die de grens over beginnen te druppelen ("Willen we die wel opvangen?"), de burgemeester die op sterven ligt in het ziekenhuis in Wenen en een beslissing over het drinkwater die het dorp verscheurt. Langzaam maar zeker wordt steeds duidelijker wat er in het verleden is gebeurd en waar alle Dunkelblumers staan.

En daar ligt de kracht van het verhaal, in het langzaam maar zekere. Er zijn veel Dunkelblumers, ieder met hun eigen geschiedenis die je in kleine brokjes opgediend krijgt. Dat vergt nogal wat van de lezer: gelukkig had ik veel tijd en aandacht om dit boek in snel en geconcentreerd tot me te nemen. Dan is het ook echt een schitterend boek, dat ook nog eens goed vertaald is, al schijnt het Duits zo nodig nog mooier te zijn.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1167. Robert Harris - Regicide  

In de 17e eeuw was Engeland tijdelijk een republiek onder Oliver Cromwell. Om dit voor elkaar te krijgen moest de toenmalige koning Charles veroordeeld en onthoofd worden. Als na het republikeinse intermezzo Engeland weer een koninkrijk wordt, wordt de jacht geopend op de mannen die het doodvonnis van Charles indertijd getekend hebben. Veel mannen worden als snel opgepakt, veroordeeld voor hoogverraad en op verschrikkelijke manieren ter dood gebracht. Kolonel Edward Whalley en zijn schoonzoon William Goffe vluchten naar Amerika, waar ze in de lappendeken van kleine Engelse kolonies opgevangen worden door puriteinse aanhangers van Cromwell. Ondertussen is Richard Nayler fanatiek op zoek naar de twee mannen: hij heeft daar een goede reden voor: hij schuift de dood van zijn vrouw in de schoenen van deze twee mannen.

Whalley en Goffe hebben niet echt een fijn leven in Amerika: ze moeten zich constant verborgen houden, brengen soms koude winters en warme zomers door in de buitenlucht omdat het te gevaarlijk is om bij mensen thuis te verblijven en hebben lange periodes bar weinig te doen. Met name Goffe vindt troost in zijn geloof: bij het minste of geringste valt hij op zijn knieën om fanatiek te bidden. Terwijl Goffe steeds geloviger wordt valt zijn schoonvader eigenlijk steeds meer van zijn geloof. Hij begint ook echt oud te worden en verliest zijn kracht om dingen te doen. Wel begint hij aan zijn memoires. Ook maken ze zich erg zorgen over hun familie die achtergebleven is in Engeland en dan met name over de kleine kinderen van Goffe.

En ondertussen zit Nayler onophoudelijk achter ze aan, volkomen gefrustreerd dat zelfs met een prijs van 100 pond op hun hoofd (in die tijd een godsvermogen) het niet lukt om helemaal duidelijk te krijgen waar de mannen zich bevinden en wie hen onderdak en hulp biedt.

Een boek waarvan ik in eerste instantie dacht "O jé": ik ben niet zo van de zwaar gelovige mannen die bij het minste of geringste in gebed uitbarsten, dat krijg je als je in de biblebelt bent opgegroeid. Maar Robert Harris kan natuurlijk fantastisch schrijven en dit is een periode waar ik (en met mij waarschijnlijk bijna alle Nederlanders) bijzonder weinig van af weet. Wolf Hall van Hillary Mantel (deel 1 over het leven van Oliver Cromwell) ligt ook nog steeds op de plank te wachten.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1168. Annet Huizing & Margot Westermann - De zweetvoetenman  

Op aanraden van een vriendin haalde ik dit jeugdboek uit de bibliotheek. Het begint al met een aansprekende titel, want wie wil er nou niet weten wat een zweetvoetenman met ons rechtssysteem te maken heeft. Nou, van alles zo blijkt al snel. In dit boek met veel tekeningen en dialogen tussen de lezer en de schrijvers worden alle aspecten van ons rechtssysteem uitgelegd: hoe zit het in elkaar, welke mensen zijn erbij betrokken en (vooral) waarom is het zo ontzettend belangrijk dat we überhaupt een onafhankelijk rechtssysteem met onafhankelijke, professionele rechters hebben en waarom heeft iedereen recht op een advocaat, zelfs als dat soms tegen je rechtsgevoel ingaat. 

De auteurs doen dit aan de hand van veel voorbeelden van rechtszaken, niet alleen recente, maar ook rechtszaken van meer dan 100 jaar oud, zelfs als dat om wat meer uitleg vraagt. En zo komen er naast een man met zweetvoeten ook een kreupel paard, Chinees melkpoeder, dieven op scooters en facebook langs. De uitspraken van oude zaken vormen de jurisprudentie waar uitspraken van meer recente zaken dan weer op gebaseerd kunnen zijn. Ook worden veel kanten van het recht belicht, dus niet alleen het meest aansprekende strafrecht, maar ook meer obscure onderdelen als octrooirecht en portretrecht.

Het boek staat gecatagoriseerd als informatief jeugdboek voor kinderen tot 12 jaar, maar ik als "kind" van bijna 60 heb er behoorlijk wat van geleerd en het met zeer veel plezier en heel snel gelezen, vaak met een glimlach of zelfs meer. Ik vraag me af of 12 niet wat jong is, ik denk dat het interessanter en begrijpelijker is voor middelbare scholieren. Maar al met al: zeker een aanrader!

Terug naar de lijst met boekrecensies

1169. Denise Mina - Alibi  

Wat begint as een doodgewone doordeweekse dag voor Anna MacDonald verandert al snel in een nachtmerrie. Tijdens het rustige uurtje voor het opstaan van man en kinderen zet ze een nieuwe podcastserie op en wordt keihard geconfronteerd met haar verleden: iemand die ze als een vriend beschouwt, Leon Parker, blijkt niet alleen getrouwd te zijn met haar ergste vijand, Gretchen Teigler, en is ook nog eens omgekomen bij een heel raar ongeluk met een gehuurd jacht, de Dana, voor de kust van West-Frankrijk. Als ze de podcast onderbreekt staat daar opeens een vrouw waarvan ze dacht dat het haar beste vriendin was voor de deur. Die komt haar man en dochters ophalen voor een vakantie in Portugal; ze blijken al een tijd een verhouding te hebben. Dus daar zit Anna met  een leeg huis, zelf een donker verleden en een onopgeloste driedubbele moord (de kinderen van Leon waren er ook bij). Al met al een goede reden om er een eind aan te maken, maar precies op tijd staat de man van haar beste vriendin op de deur te bonzen en samen met deze Fin, een beroemde musicus maar tevens anorexiapatiënt, gaat ze op zoek naar de waarheid achter de moord op Leon en op de vlucht voor de lange arm van Gretchen en haar ik-ga-tot-het- gaatje Personal Assistant Dauphine tot ze uiteindelijk de schaduwen uit haar verleden onder ogen moet zijn en het verhaal eindigt met een onverwachte twist in het hol van de leeuw.

Een heerlijk leesbaar boek met een complete podcast erin, een vlucht langs meerdere landen met huurmoordenaars en dubbelspel en aan het eind een onverwachte ontknoping. Typisch zo'n boek waarbij je steeds geneigd bent om te denken "Nou nog één hoofdstukje dan... Ik vond alleen het einde een klein beetje te snel gaan, dat had wel wat verder uitgewerkt mogen worden. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1170. Delia Owens - Daar waar de rivierkreeften zingen  

Kya Clarke groeit als klein meisje in de jaren '50 op in het moeras van Berkley Cove in North Carolina: haar oudere broers en zussen zijn het huis al uit, haar moeder vlucht voor haar gewelddadige vader en haar enige overgebleven broer even later ook. Zo blijft ze achter met haar vader die getraumatiseerd en gehandicapt teruggekomen is uit de tweede wereldoorlog. Na verloop van tijd verdwijnt ook hij en zo blijft ze als zevenjarige achter in de hut in het moeras. Langzaam maar zeker vindt ze manieren om te overleven, daarbij geholpen door Jumpin' Jack, de eigenaar van de pomp waar ze de brandstof voor haar oude gammele boot koopt en haar producten verkoopt, en zijn familie. Deze kleurlingen hebben het in de jaren '50 ook niet bepaald gemakkelijk, maar de liefde straalt er aan alle kanten vanaf.

Kya wordt uiteindelijk naar school gedwongen door de leerplichtambtenaar, maar daar houdt ze het maar één dag uit omdat ze gepest wordt omdat ze als "moerasmeisje" anders is dan de andere kinderen. Uiteindelijk leert ze lezen dankzij een jongen, Tate, en blijkt hoe intelligent ze is. Bovendien kan ze fantastisch tekenen, een gave die ze van haar moeder meegekregen heeft. Als ze ouder worden, worden ze niet alleen vrienden maar ook geliefden. Maar ook Tate verdwijnt naar de universiteit en laat Kya achter in het moeras. Als hij jaren later terugkeert heeft ze een verhouding met Chase Edwards, de populairste jongen van de nabijgelegen stad. Hij belooft haar gouden bergen, maar ook hij verlaat Kya uiteindelijk. 

Kya is inmiddels redelijk welgesteld: ze heeft prachtig geïllustreerde biologieboeken over het leven in het moeras op haar naam staan, maar als Chase dood gevonden wordt aan de voet van de oude brandweertoren gaat de verdenking al vrij snel uit naar dat rare, onaangepaste moerasmeisje. En zo wordt Kya haar vrijheid afgenomen en wordt er een rechtszaak begonnen waarin de doodstraf tegen haar geëist wordt. Gelukkig is daar een gepensioneerde advocaat die een geweldige verdediging voert en haar uiteindelijk terug weet te krijgen in haar geliefde moeras.

Terug naar de lijst met boekrecensies

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Terug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies Door naar de volgende 30 boekrecensies