Boekrecensies 1021-1050

1021. Hélène van Beek - Kinderen van de Staat

Nederland is kampioen uit huis plaatsen van kinderen: duizenden kinderen zijn uit huis geplaatst, worden van pleeggezin naar pleeggezin en van instelling naar instelling gesleept, opgesloten in gesloten inrichten, en daarbij vaak voor hun leven beschadigd. Nee, het zijn vaak geen lieverdjes, maar het zijn wel kinderen, dus eenzame opsluiting en zelfs lijfstraffen zouden uit den boze moeten zijn. De kinderen worden vaak uit huis geplaatst omdat hun ouders zich geen raad weten, maar het wordt pas echt nijpend als de professionals van de jeugdzorg ook niet in staat zijn om adequaat op te treden. Er wordt dan ook veel gepleit voor veel meer zorg in het gezin: laat de kinderen thuis zolang ze daar veilig zijn en geef de ouders alle ondersteuning die ze nodig hebben om hun kinderen op te voeden. Dat is altijd nog goedkoper dan opsluiten in een gesloten instelling à 150.000 euro per jaar en dat is dan nog afgezien van de nevenschade die je aanricht. Aan de hand van de ervaringen van kinderen en ouders die met jeugdzorg en gesloten instellingen te maken hebben gehad laat Van Beek zien wat er allemaal mis is. Ook (ex-)medewerkers and experts komen aan het woord. 

In het tweede deel van het boek hekelt de auteur (tezamen met een flink aan experts) de verregaande vercommercialisering van de jeugdzorg aan de hand de grootheidswaan van gemeenten in Noord-Holland, die persé die zorg aan wilden besteden, ondanks dat dit niet vereist was. Er was een hele goede jeugdzorgorganisatie actief in het gebied, met een gezonde kijk op de zorg, een uitstekend (en duur!) gebouw en een netwerk in Noord-Holland. Maar de aanbesteding werd gewonnen door een jeugdzorgmoloch uit Rotterdam, die beter was in het invullen van de aanbestedingspapieren (en daar een team van duurbetaalde adviseurs voor had), die prachtige dingen beloofde, maar die absoluut niet waar kon maken. Gevolg: jeugdzorg naar de knoppen, maar vooral heel veel verder beschadigde kinderen, die ook nog eens verstoken waren van goed onderwijs. Het deed me nogal aan een act van Van Kooten en De Bie denken, waarbij Juinen een dure Italiaanse architect inhuurt omdat ze mee willen in de vaart der volkeren. Omdat iets Kan, Hoeft het nog niet...

Hélène is een vriendin van me en (belangrijker voor dit boek) een uitstekende onderzoeksjournalist, die zich echt kan vastbijten in een onderwerp, en dat is dus deze keer Kinderen van de Staat geworden. Je raakt steeds meer verbijsterd, maar je voelt vooral diep meelijden voor al die kinderen die onnodig beschadigd raken. een belangrijk onderzoek, dat helaas door alle nieuw overde COVID-pandemie niet de aandacht in de media en van de politiek krijgt dat het verdient.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1022. Robert Harris - V2

Aan het eind van de tweede wereldoorlog probeert Duitsland wanhopig alsnog de oorlog te winnen. Daatoe schieten ze V2 raketten (met "V" voor "Vergeltung"') af op Londen (dat wist ik) en Antwerpen (dat wist ik niet). Die raketten verwoesten vooral veel huizen, veroorzaken aardig wat doden en gewonden en ontregelen compleet het sociaal leven. We bezien de V2 raketaanvallen vanuit twee perspectieven: een belangrijke Duitse ingenieur, Dr. Rudi Graf, die zich vooral druk maakt over de technische aspecten van het afschieten en richten en een Engelse vrouwelijke luitenant, Kay Caton-Walsh, die probeert op te sporen waar die raketten precies afgeschoten worden zodat de RAF die locatie kan bombarderen en hopelijk de lanceerinrichtingen uitschakelen. Een echte wedloop dus. Graf kijkt terug op zijn samenwerking met Werner von Braun, een opportunist van jewelste die na de oorlog naadloos over zal gaan naar de Amerikanen en daar cruciaal is voor het Apollo-project. Hijzelf heeft niets met de nazi's, maar denkt er ook niet erg over na, tot er een Gestapo-officier opduikt die de manschappen moet motiveren, maar die vooral Graf scherp in de gaten houdt omdat hij hem voor geen meter vertrouwt. Uiteindelijk moet Graf een paar belangrijke beslissingen nemen: aan wiens kant staat hij en wat is hij bereid op te geven voor zijn keuzes.

Zoals gewoonlijk schrijft Harris een heel goed onderzocht en doorwrocht verhaal en het is boeiend dat hij de twee verschillende perspectieven gebruikt. Zoals Matthijs van Nieuwkerk al in De Volkskrant schreef: je zit niet trillend op je stoel, maar het is spannend genoeg om toch door te blijven lezen. En je steekt er wat van op...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1023. Ann Patchett - Het Hollandse huis

De vader van Danny en Maeve koopt aan het eind van de tweede wereldoorlog het Hollandse Huis, compleet met alles wat erin stond en hing. Hij laat het trots aan zijn vrouw zien, maar die kan er niet aan wennen en laat al snel de vader achter met twee kinderen. Na een paar jaar hertrouwt hij met Andrea, die zich ontpopt als een echte "stiefmoeder van Assepoester", haar twee jonge dochtertjes bij alles voortrekt en er ook nog eens voor zorgt dat alles van Danny's vader op haar naam komt te staan. Maeve studeert af als een geniale wiskundige, maar gaat als administrator aan de slag bij een bedrijf in diepvriesgroenten. En dan overlijdt de vader... Het enige wat overblijft is een studiefonds voor Danny: alles wat hij uit dat fonds haalt gaat niet naar Andrea's dochters. Dus moet Danny van Maeve medicijnen gaan studeren: de duurste en langste studie die ze kan bedenken. Danny wil dat eigenlijk niet, hij wil liever de makelaardij in, net als zijn vader. En bij hem zie je alles gebeuren wat er bij zijn vader ook mis ging: een niet al te gelukkig huwelijk, een huis waar hij gelukkig in is, maar zijn vrouw niet echt, etcetera. En daar doorheen speelt de toch niet helemaal gezonde relatie me zijn zus Maeve, waarmee hij regelmatig gaat posten buiten het Hollandse Huis. En dan krijgt Maeve, die al haar hele leven diabeet is, een hartinfarct en verschijnt ook hun echte moeder nog op het toneel.  Dan moet Danny een heleboel loslaten: Maeve, de woede tegen zijn moeder en schoonmoeder en Het Hollandse Huis.

Een boek voor de leesclub, dat goed geschreven is, maar het kon me niet erg boeien. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

1024. Michael Connelly - The law of innocence

Mickey Haller, de halfbroer van Harry Bosch en opererend aan de andere kant van de rechtbank (als advocaat), wordt na een feestje aangehouden en blijkt met een lijk achter in zijn auto rond te rijden. Hij weet van niets, maar het Openbaar Ministerie, en vooral de officier van justitie, zien hier een uitgelezen kans om het kapot te maken.  Als advocaat is het niet genoeg om bij gebrek aan bewijs vrijgesproken te worden omdat er dan altijd een luchtje aan je blijft hangen, een luchtje dat je zeker als advocaat niet wilt hebben. Er zit dus maar één ding op: zorgen dat je bewijst dat je onschuldig bent door aan te tonen wie de moord wel heeft gepleegd. Gelukkig gelooft iedereen om hem heen dat hij het niet gedaan heeft en zo begint er een race tegen de klok om uit te zoeken hoe het wel zit. Zelfs zijn halfbroer (ex-politierechercheur) en zijn ex-vrouw (officieel werkend voor het Openbaar Ministerie) geloven zo heilig in zijn onschuld dat ze overstappen naar de andere kant van het rechtssysteem. Maar de officier van justitie trekt alle vieze trucs uit de kast om het Haller zo moeilijk mogelijk te maken. Gelukkig heeft hij een rechter die redelijk op zijn hand is, of in ieder geval de trucjes van het OM doorziet.

Ik ben niet zo van de rechtzaakromans: ik vind ze vaak veranden in allerlei procedureel gedoe dat misschien voor het Amerikaanse rechtssysteem heel belangwekeend is, maar niet voor het Nederlands rechtssysteem dat god zij geloofd op een heel andere manier is ingericht. Toch houdt deze roman flink de spanning en het tempo erin, al weet je na afloop weer waarom je blij bent dat je in Nederland niet afhankelijk bent van juryrechtspraak, maar rechtspraak door mensen die ervoor geleerd hebben (en dan gaat het nog steeds zo af en toe mis).

Terug naar de lijst met boekrecensies

1025. Angela Marsons - Deadly cry

In korte tijd worden er een aantal vrouwen vermoord, dus het team van Kim Stone mag weer aan de bak. De zaken lijken erg op elkaar, maar toch zitten er kleine subtiele verschillen in. Het lijkt steeds paarsgewijs te gaan, maar het tweede geval lijkt steeds empatischer te zijn dan het eerste (voor zover dat kan met moord). En de moordenaar, Noah, zoekt ook contact met Kim Stone persoonlijk om hem te helpen om hier mee te stoppen. Dat wil ze uiteraard graag, maar het duurt even voor ze voldoende handvaten hebben om de zaak uit te kunnen pluizen. En ondertussen moet ze zich ook nog bezighouden met de bescherming van een "celebrity": een ex-soapie die een boek heeft geschreven over haar buitenechtelijke relatie met een sportster, niet echt Kim's interesseveld en ze wordt ook nog eens afgebekt door de politie-inspecteur doe de leiding heeft over die bescherming. En Penn moet dealen met het overlijden van zijn moeder en de moeite die zijn broertje met Down daarmee heeft en Tracey zit pal voor haar huwelijk en heeft zich ook nog eens op een unsolved case van een zware verkrachting gestort. Met dank aan het hele team worden de moorden uiteindelijk opgelost, maar dat heeft heel wat voeten in de aarde.

Weer een prima boek van Angela Marsons. Ik word altijd heel blij van de verhalen over het team, maar ook over de maatschappijkritische toon van Marsons, die zo langzamerhand haar niche heeft gevonden in moorden die te maken hebben met kinderen of met dingen die mensen in hun kindertijd hebben meegemaakt.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1026. Marijke Schermer - Liefde, als dat het is

Eén relatie, vier mensen en ook nog eens twee kinderen. David en Terri zijn al jaren getrouwd, hebben twee tienerdochters en alles lijkt goed te gaan. En dan opeens laat Terri weten dat ze een verhouding heeft met filosoof Lucas, dat ze ruimte nodig heeft, dat David nooit leuk geweest is omdat hij de betrouwbaarheid zelve is. Dus Terri vertrekt om op zichzelf te gaan wonen en opeens staan de levens van David en dochters Krista en Ally volledig op zijn kop. De dochters, en met name Krista, zijn woedend op hun moeder: Krista krijgt per ongeluk een nogal expliciete app-wisseling van haar moeder met Lucas onder ogen en besluit vanaf dat moment niet meer te communiceren met haar moeder (en wist de app-wisseling en Lucas' telefoonnummer uit de telefoon van haar moeder). Ally probeert er nog iets van te maken, gaat 2x per week bij haar moeder haar huiswerk maken, en loopt daat Lucas tegen het lijf, die zich gedraagd als de arrogante, denigrerende lul met vingers die hij het hele boek door is. Geen idee wat Terri in hem ziet... Als haar moeder naar hun huis komt doet Krista's vriend Rafik de deur open en hij is eigenl;ijk de enige die zich normaal en rationeel gedraagt. En David zorgt voor zijn dochters en gaat wat internetdaten. Daarbij komt hij in contact met Sev, een sterke vrouw die op zoek is naar liefdevolle seks, maar geen relatie. En die David die door zijn vrouw afgeserveerd is als een saaie lul blijkt voor Sev een prina minnaar te zijn.

Een boek voor de leesclub, heel mooi geschreven en veel boeiender dan ik in eerste instantie had gedacht. Ook een boek dat tot nadenken stemt over einde van relaties, over waarom je verliefd wordt op bepaalde mensen en over waarom die liefde ook over kan gaan.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1027. Gerbrand Bakker - De 3 bestaat niet

Gerbrand Bakker is wel een wandelaar geweest, maar als hij het weer oppikt in de Eifel, waar hij tegenwoordig woont, vindt hij "de 1" (rondwandeling nummer 1) van 11 km in eerste instantie te ver. Toch gaat hij er steeds verder op uit en uiteindelijk heeft hij de wandeling zowel linksom als rechtsom gewandeld. Het is hem wel opgevallen dat de bewegwijzering aan vernieuwing toe is en hij biedt dan ook aan de eifelverein aan om dat te doen. En zo gaat hij met een flinke stapel "schildchen", stickers en pijlen op pad. Onderweg maken we kennis met de (niet altijd even gemakkelijke) honden uit de omgeving en met de mensen: wat wonen er veel Nederlanders en Belgen in dat gebied! Bakker heeft veel te mopperen: over de honden, over de vorige bewegwijzering, over de route die niet altijd even logisch is. En zo moppert hij zich de route rond.

Een klein boekje uit de wandelserie van Van Oorschot, waar in deze Coronatijd waarin mensen massaal zijn gaan wandelen, een paar nieuwe deeltjes in zijn uitgekomen over wandelen dicht bij (je) huis. Aardig om te lezen, maar ik vond het een beetje een rommelig boek dat minder over wandelen dan over de tekortkomingen van mens, dier en route ging.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1028. Stephen King - Als het bloedt

De donkere dagen voor kerst zijn ook de dagen om lekker te gaan zitten lezen en wat is dan lekkerder dan 4 korte verhalen (nou kort... de langste is een kleine roman) van Stephen King, allemaal met een bovennatuurlijke twist. In het eerste verhaal heeft een puber veel steun an de telefoon die hij in het graf van een oude vriend achterlaat. In het tweede verhaal gaat de wereld ten onder omdat de 39 fantastische jaren van Chuck er opzitten. In het derde verhaal komen we een aantal oude bekenden tegen: Holly en haar vrienden Jerome en Barbara van Finders Keepers gaan na een aanslag op een middenschool tot het gaatje om een Buitenstaander te ontmaskeren, terwijl ondertussen Holly heel wat te stellen heeft met haar theatrale moeder, maar er goed in slaagt om eindelijk voor zichzelf op te komen. En in het laatste verhaal krijgt een leraar eindelijk de inspiratie om een boek te schrijven, maar terwijl hij met griep in een afgelegen blokhut een poolstorm uitzit verkoopt hij zijn ziel aan de duivel. Denkt hij...

Zolang het geen horrorverhalen zijn ben ik dol op Stephen King, ook nu weer een aantal avonden net te laat gaan slapen...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1029. Jens Henrik Jensen - Oxen 2: De schaduwmannen

Deel 2 van de serie over de ex-commando Niels Oxen, die, geteisterd door PTSS, probeert om een rustig leven te leiden na zijn eerste aanvaring met het Danehof, een geheime club van politici en rijke mannen (en vrouwen) die proberen om Denemarken naar hun hand te zetten. Hij heeft een plaats gevonden bij een oude viskwekerij, waar hij de dagen vult met klusjes op de kwekerij en het bijhouden van het aanpalende bos. Maar natuurlijk kan hij wel rust willen, maar die krijgt hij niet. Wat volgt is een achtervolging met behoorlijk wat doden waarbij het voor Oxen en zijn maatje Margarethe Francke hee lang onduidelijk is wie bij de "good guys" hoort en voor wie de "bad guys" werken. Aan het eind van het boek ziet Oxen zich zelfs genoodzaakt om Denemarken te ontvluchten.

Deel 2 kan je niet lezen zonder eerst deel 1 te hebben gelezen. Het begin van het boek geeft veel informatie, maar het is niet altijd even duidelijk hoe het allemaal bij elkaar past. Het midden van het boek is een lekker hoop actie, maar dan gaat het boek uit als een nachtkaars: je zou toch willen dat er een soort van (al is het maar tijdelijke) oplossing is aan het eind van het boek, maar dat is niet zo. Het is een trilogie, maar dat betekent in mijn ogen niet dat je het middelste deel niet een soort van einde mee moet geven.Dit is ook een manier om boeken te verkopen, maar laat de lezer wel achter met een onbevredigend gevoel. Jammer...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1030. Hendrik Groen - Opgewekt naar de eindstreep

Hendrik Groen is inmiddels 90 en verhuisd naar een verzorgingshuis in Bergen aan Zee. Daar heeft hij het eigenlijk prima naar zijn zin: Leonie uit zijn oude huis is mee, er is een klein meisje Frida, die regelmatig bij hem langskomt en hij heeft Juffrouw Jansen, de (mannelijke) hond van zijn beste vriend Evert. Regelmatig gaat hij bij het graf van Evert langs, zo af en toe is er een reunie van Omanido (Oud maar niet dood) en hij loopt met Leonie, Frida en juffrouw Jansen langs he strand. Maar hij merkt ook dat de vergeetachtigheid begint toe te slaan: zijn wereld wordt steeds waziger, hij heeft steeds meer briefjes nodig om dingen te onthouden en zo af en toe treft hij zichzelf op plaatsen aan waarvan hij niet weet hoe hij er gekomen is. Hij steekt zijn kop niet in het zand, vraagt hulp aan zijn vrienden en begint zich voor te bereiden op de tijd dat de mist in zijn hoofd niet meer op zal trekken. En bij dat alles wordt hij misschien vergeetachtig en soms wat ongeremder, maar hij behoudt zijn gevoel voor humor en bij tijd en wijle zelfs zijn scherpe blik.  Maar de eindstreep is onvermijdelijk...

Een misschien wat minder vrolijk boek dan de eerste delen van de oude Hendrik Groen, maar daarom niet minder. Liefdevolle herinneringen aan zijn vriend Evert, zijn dochter Aafke en zijn vriendin Eefke overheersen en zelfs als hij de weg wat begint kwijt te raken is hij nog in staat om een nieuwe vriendschap met een nieuwe bewoner aan te gaan, met als gezamenlijke hobby puzzelen en verder veel praten over hun verleden als schoolmeesters. Een mooi boek en een waardige afsluiting van de serie.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1031. Raynor Winn - Het zoutpad

Wat doe je als je van middelbare leeftijd bent en binnen een paar dagen je huis (en daarmee je broodwinning) verliest en je man te horen krijgt dat hij een dodelijke hersenziekte heeft? Ray en haar man Moth besluiten te gaan wandelen: als je dan toch dakloos bent kan je beter zorgen dat je je vrienden en familie niet tot last bent en dat je iets te doen hebt. Dus gaan ze "Het Zoutpad", het 1014 kilometer lange South West Coast Path door Cornwall en aanpalende graafschappen lopen: wandelen, wildkamperen en heel veel goedkope noedels eten en (gratis) thee drinken. Aan het begin schiet het niet erg op: ze zijn niet echt gewend aan lopen en Moth heeft heel erg veel last van zijn schouder, een gevolg van de slopende ziekte, maar al doende wordt het -tegen de verwachtig van de dokter in- steeds beter. En ze komen erachter dat Moth lijkt op een Simon Armitage, een dichter waar ze nog nooit van gehoord hadden, maar die nu goed uitkomt omdat Moth er zelfs in slaagt er geld mee op te halen door voor te lezen uit zijn Beowulf, het enige boek dat ze bij zich hebben. Aan het eind van de zomer kunnen ze verder lopen, hebben ze een ritme gevonden en hebben ze besloten niet alleen langs de noordkust naar Land's End te lopen, maar ook langs de zuidkust terug. De winter brengen ze door bij een jeugdvriendin van Ray, maar Moth'gezondheid gaat achteruit en ze voelen zich opgesloten. Inmiddels hebben ze wel een soort van besluit over de toekomst genomen: Moth gaat weer studeren zodat ze studiefinanciering krijgen en aan de zuidkust kunnen wonen. Tot die tijd gaan ze de volgende zomer de rest van het pad lopen, wat leidt tot nieuwe ontmoetingen en onverwachte oplossingen voor problemen.

Een lekker feel good boek. Ik ben dol op wandelboeken: het langzame tempo, de overdenkingen en de dagelijkse routine geven rust en regelmaat. Lekker boek voor overdenkingen zo in de donkere dagen voor kerst.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1032. Robert Galbraith - Troubled blood

Het detectivebureau van Comoran Strike en Robin Ellacott loopt zo goed dat ze extra mensen hebben aangenomen en zelfs een wachtrij hebben. Eén van de nieuwe medewerkers is iets te opdringerig richting Robin, dus naast alle zaken en haar scheiding moet ze daar ook nog mee dealen. Ondertussen ligt de pleegmoeder van Comoran op sterven en gaat hij regelmatig voor langere periodes naar Cornwall. En dan krijgen ze ook nog, voor het eerst in hun bestaan te maken met een cold case: in 1974 is een jonge huisarts, Margaret Bamborough, spoorloos verdwenen en nu wil haar dochter weten wat er me haar moeder gebeurd is. De zaak is in 1974 al uitgebreid onderzocht, maar de eerste politierechercheur stond op het punt om gek te worden en heeft alles geinterpreteerd als astrologische aanwijzingen. Comoran and Robin krijgen een jaar de tijd om te proberen de zaak op te lossen. Na dat jaar zijn ze best een stuk gevorderd, maar opgelost is de zaak nog niet. Toch laat het ze niet los en gaan ze in hun eigen tijd door. En daartussendoor krijgen we ook nog verslagen van de andere zaken en van de privé-beslommeringen van Comoran en Robin. 

En dat leidt dan uiteraard tot een zeer lijvig boek van bijna 1000 pagina's. Het is een ietwat langzaam, meanderend boek, waarbij het oplossen van de zaak/zaken wel belangrijk is maar slechts één van de vle verhaallijnen. Een prettig leesbaar boek, maar verwacht geen nagelbijtende whodunnit.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1033. Marieke Lucas Rijneveld - Mijn lieve gunsteling

Tijdens een lange, hete zomer wordt een 49-jarige veearts smoorverliefd op de 14-jarige dochter van een veehouder waar hij regelmatig langsgaat. Zowel de veearts als de dochter hebben een verleden waardoor ze psychisch beschadigd zijn: de veearts is als kind misbruikt door zijn moeder, waardoor hij moeite heeft om relaties met volwassen vrouwen aan te gaan, het meisje heeft toen ze heel jong was haar broertje verloren door een verkeersongeluk, waarna haar moeder na een paar jaar met de noorderzon vertrekt. De arts is echt helemaal geobsedeerd en gaat alle (ook seksuele) grenzen over, waarbij hij min of meer willens en wetens de signalen van het meisje negeert. En natuurlijk komt het verhaal uit in de kleine boerengemeenschap en uiteindelijk belandt de veearts voor de rechtbank.

Tot zover klinkt het redelijk rechttoe - rechtaan en ook niet als een boek waar ik nou persé voor sta te trappelen om het te lezen, maar Marieke Lucas Rijneveld kan schrijven als geen ander. Soms hele lange zinnen, maar je verdwaalt geen moment. Leuk om eindelijk eens een boek waarin het platteland centraal staat in plaats van het stadsleven. En ze spaart haar lezers niet: ik heb best een redelijke woordenschat, maar heb soms toch woorden op moeten zoeken. Het is geen boek dat ik snel kon lezen, door het thema maar ook door de taal. Maar wel een schitterend boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1034. Gregg Hurwitz - Prodigal son

Evan Smoak is als kind is uit het weeskinderensysteem geplukt door een supergeheim Amerikaans programma en is  door zijn "pleegvader" Jack opgeleid tot een geheim agent die over de hele wereld schurken vermoord. Als hij uit het programma geschopt wordt gaat hij als the Nowhere Man mensen helpen die door geweldadige organisaties vermorzeld dreigen te worden. Nuis hij gedwongen met pensioen: na een afspraak met de Amerikaanse president mag hij niet meer onder de radar mensen helpen. Maar dan wordt hij gebeld door een vrouw die beweert zijn moeder te zijn. Na wat onderzoek blijkt hij dat ook te zijn en moet hij zich bedenken hoe hij zich tot haar verhoudt en hoe met zijn nieuwe gevoelens om te gaan. Zijn moeder Veronica vraagt hem om zich te ontfermen over een man die hij van vroeger uit het weeshuis blijkt te kennen. En weer moet hij bedenken hoe hij zich verhoudt tot deze André. André is in de problemen geraakt en dus moet Evan zijn rol als The Nowhere Man weer op zich nemen.  Hij moet het opnemen tegen een hele rijke technerd die zich bezighoudt met drones, zaken doet met het Amerikaanse leger, maar ook zijn eigen agenda heeft. Dus gaat Evan op zijn geheel eigen wijze het probleem te lijf, daarbij geholpen door met name zijn "pleegdochter" Joey. En weer moet hij zich bedenken hoe hij zich verhoudt tot haar.

Een boek waarin weer lekker ongecompliceerd geknokt wordt, maar ook een boek waarin het karakter en de gedachtenwereld van Smoak weer verder uitgediept worden. Een goede combinatie...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1035. Jan Terlouw - Koning van Katoren

Al een paar jaar is er een heel sympathiek en belangrijk initiatief, "Geef een boek cadeau", waarbij ieder jaar één klassiek kinderboek uit de Nederlandse taal wordt uitgegeven zonder winstoogmerk, waardoor ook kinderen van armere ouders een bibliotheekje op kunnen bouwen. Ik had als kind het boek verslonden en wist, bijna 50 jaar later, me zelfs nog het verhaal van de schuifelende kerken van Uikemene te herinneren, dus hoog tijd om het weer eens te lezen.

De 17-jarige Stach is geboren in de nacht dat de oude koning van Katoren overleed. Sindsdien wordt het land geregeerd door een groep ministers. Zijn pleegoom ziet in een droom Stach als de nieuwe koning van Katoren, maar de ministers, die duidelijk last van "plucheplak" hebben, vinden dat hij eerst zeven opdrachten moet uitvoeren (en uiteindelijk ook nog een opdracht 4a). En zo reist Stach naar alle uithoeken van Katoren, waar hij logeert bij de burgemeesters, goed luistert naar de mensen om hem heen en dan een creatieve oplossing van het probleem vindt. En zo wordt hij uiteindelijk onder groot gejuich van de mensen van Katoren gekroond tot koning.

Een boek dat na 50 jaar (het is voor het eerst gepubliceerd in 1971) nog steeds heel leesbaar is en waarvan de opdrachten verwijzen naar problemen die voor een groot deel ook in deze tijd nog actueel zijn. Het is altijd een beetje eng om een lievelingsboek uit je kindertijd te herlezen, maar ik kon het niet wegleggen, dus dat is een goed teken.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1036. Stephan Enter - Grip

Drie mannen die in hun studententijd samen geklommen hebben komen na jaren weer samen. Het boek beschrijft de overdenkingen die ieder van hen heeft tijdens hun reis naar het ontmoetingspunt in Wales. In de achtergrond spelen er twee grote zaken: een krantenbericht dat over een jaar of 20 onsterfelijkheid binnen handbereik komt en of dit wel of niet wenselijk is en de vraag wat er twintig jaar geleden tijdens een klimexpeditie op de Lofoten nu echt gebeurd is toen hun vriendin Lotte (op wie ze heimelijk alle 3 verliefd waren) een val maakte en gered werd door één van hen, maar daar verkering met een ander aan overhield. 

En verder weet ik eigenlijk niet precies wat ik erover moet zeggen: een boek dat me geen moment geboeid heeft, wat alleen al duidelijk wordt door het feit dat ik maar liefst 8 dagen gedaan heb over het lezen van 240 pagina's.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1037. Sander Kollaard - Uit het leven van een hond

Henk van Doorn is 56, werkt als IC-verpleegkundige, is gescheiden en woont in een huis met zijn hond Schurk en een hele verzameling boeken. Het is een bloedhete zaterdag, Henk hoeft niet te werken en we volgen hem tijdens één dag van zijn leven. Hij gaat boodschappen doen, gaat bij een demente vriendin langs, moet met Schurk naar de dierenarts omdat Schurk hartfalen blijkt te hebben, ontmoet een leuke vrouw en gaat naar het verjaardagsfeestje van zijn nichtje. Tot zover niks aan de hand zou je zeggen, maar het boek is echt fantastisch goed geschreven, waardoor je helemaal meegezogen wordt in het leven van Henk. Misschien komt het omdat ik als 57-jarige alleenstaande me nogal herken in Henk (kom alleen maar op met die leuke vrouw!).maar ik vond het een fantastisch boek.

Voor onze leesclub hebben we alle 6 de boeken van shortlist van de Librisprijs gelezen. Voor mij was de volgorde:

1. Sander Kollaard - Uit het leven van een hond (voor mij de terechte winnaar dus)

2. (ex aequo) - Marijke Schermer - Liefde als dat het is    en     Manon Uphoff - Vallen is als vliegen (de eerste prachtig geschreven, de tweede een heel belangrijk thema)

4. Oek de Jong - Zwarte schuur (goed geschreven maar een onderwerp dat me niet ligt)

5. Saskia de Coster - Nachtouders (lesbisch geneuzel)

6. Wessel te Gussinklo  - De hoogstapelaar (kwam ik echt niet doorheen)

Een heel erg leuk initiatief om alle zes de boeken te lezen omdat we altijd een hele hoop commentaar hebben maar nog nooit alle boeken gelezen hebben. In dir geval was ik het dus met de jury eens, en de rest van de leesclub merendeels ook.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1038. James Swallow - Verbannen

Marc Dane is ma zijn avonturen in Nomade geplaatst bij een saaie en bueaucratische organizatie in voormalig Joegoslavië, waar ze toezicht houden op de wapenstromen die via diverse louche kanalen van oost naar west gaan. Als Marc een heuse atoombom op het spoor komt wil zijn baas daar niet aan en moet hij besluiten of hij tegen de regels in zal gaan. Uiteraard doet hij dat en moet hij de strijd aanbinden met een corrupte politieagent, een geldgedreven Russische generaal, een gewelddadige Somalische warlord, een gepensioneerde bommenmaker in Dubai en een wereldwijde criminele organisatie die de wereldorde wil houden omdat ze daar crimineel garen bij spinnen. Gelukkig wordt hij geholpen door een betrouwbare politieagent, een nadenkende Joegoslavische crimineel, de Russische geheime dienst, en Rubicon, de organisatie waar hij al eerder mee gewerkt heeft en die probeert alle georganiseerde criminaliteit uit te bannen en dan met name met "superwoman" Lucy. Dat gaat gepaard met veel gehol, geschiet en geweld, maar uiteindelijk overwint het recht (uiteraard).

Het eerste boek heb ik snel uitgelezen, maar bij dit boek zat de hoeveelheid onnodig geweld me echt in de weg. Het is tot daar aan toe om (in een boek) boeven uit te schakelen, zelfs de beschieten, maar standrechtelijke executies gaan me dan net een stap te ver. Bovendien kunnen Marc en Lucy wel heel veel verwondingen aan. Bij Lee Child is het ook niet altijd realistisch wat Jack Reacher aankan, maar daar is het met veel humor beschreven. Er zijn nog een aantal delen uitgekomen na dit deel 2, maar ik denk dat ik die voorlopig maar oversla.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1039. Sander Donkers - Tante Jo

Bij het begin van de Coronacrisis herinnerde Sander Donkers zich zijn Tante Jo, wier verhalen regelmatig op de voorkant van de Volkskrant verschenen en die door het hele lezerspubliek in de armen werd gesloten. Tante Jo was de alleenstaande oud-tante van Sander, die in Rotterdam woonde en regelmatig de ouders van Sander kwam helpen en dan met name door het hele huis eens lekker te soppen. Daarnaast was Sander ("Goudkopje") haar totale oogappel en kon hij niets fout doen. Bovendien was ze zacht wereldvreemd, dus als Sander en zijn vrienden stoned als een garnaal of helemaal doorgezopen bij haar waren, begreep ze niet helemaal wat er gebeurde.

Tante Jo was al fantastisch toen ze in de Volkskrant verscheen, nu heeft Sander Donkers ook haar achtergrond uitgediept (of ik heb die verhalen gemist). Een boekje dat ik met een lach op het gezicht in één adem heb uitgelezen. Iedereen verdient een Tante Jo...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1040. Deon Meyer - Onzichtbaar

Emma Le Roux, succesvol "product placement" specialiste in Kaapstad, denkt op de televisie haar lang geleden verdwenen broer Jacob te zien. Hij zou in het Krugerpark vijf mensen vermoord hebben zie beschermde gieren gedood hebben. Als ze afreist naar het noorden loopt ze niet alleen tegen een muur van zwijgzaamheid aan, maar wordt ze ook fusiek bedreigd. Dus huurt ze een bodyguard in, Lemmer, want ze wil weten wat er aan de hand is. Samen met Lemmer overleeft ze een flink aantal aanslagen op haar leven, maar op een gegeven moment krijgen ze haar toch bijna te pakken en gaat Lemmer (die inmiddels eimelijk verliefd is geworden op Emma) in zijn eentje verder om het raadsel op te lossen. Maar Lemmer heeft zijn eigen geheimen... Uiteindelijk blijkt het allemaal terug te voeren op een situatie ten tijde van de apartheid, maar eer dat bekend is zijn er al flink wat aanslagen, bedreigingen en achtervolgingen geweest.

Deon Meyer schrijft altijd boeken die goed in elkaar zitten. De belangrijkste reden voor mij om dit boek te lezen was dat ik, na een jaar gedwongen thuiszitten vanwege corona-lockdowns, hevig verlang naar de sfeer van Afrika. Ik heb wel op bijna dagelijkse basis contact met Afrikanen, maar dat is toch niet hetzelfde als de geur, de geluiden, de temperaturen en de rest van Afrika. Was weer even lekker...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1041. Nicolien Mizee - Moord op de moestuin

Als Judith op latere leeftijd trouwt met Thijs krijgt hij drie dagen na hun huwelijk een knetterende hartaanval, waarvan hij langdurig moet revalideren. Haar zus Cora (die dol is op kabouters en daar mee gepest wordt door Thijs) en zwager Ab besluiten dat ze daarvoor de rust van het platteland op moeten zoeken en huren voor een paar maanden een boswachterswoning. Deze blijkt te liggen op het landgoed van hun jeugdvriendinnen Anne en Fiep. Wat een gezellige hereniging en een rustgevende omgeving voor revalidatie van Thijs zou moeten zijn wordt verstoord door 3 doden en een hele serie rare, verdachte eigenaren van de moestuinen op het landgoed. Tussen veel goede maaltijden met overvloedig wijn en veel informatie over moestuinieren door worden de moorden ook nog opgelost.

Een inhoudelijk flinterdun boekje dat maar zelden echt aanzet tot lachen (en dat verwacht je toch wel van Mizee). Evem tussendoor gelezen, maar ik denk niet dat er veel van zal blijven hangen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1042. Matthias M.R. Declercq - De ontdekking van Urk

In 2009 gaat de auteur als piepjonge verslaggever één dag naar Urk om verslag te doen van de moord op Dirk Post, een jongetje dat door een 14 dat door 3 andere jongens van 12, 13 en 15 naar het Urkerbos was gelokt en daar door één van hen met een mes was afgemaakt. Eén dag is natuurlijk nooit genoeg om zo'n zaak te kunnen begrijpen en al helemaal niet in een gesloten gemeenschap als Urk. Dus besluit Declercq 10 jaar later terug te gaan naar Urk, maar nu voor een lange periode en bij een familie in huis. Hij duikt zo veel mogelijk onder in de cultuur: bezoekt alle 20 kerken, gaat zelfs mee vissen en drinkt talloze biertjes met Jan en alleman. Langzaam ontrafelt hij min of meer hoe de Urkse samenleving in elkaar zit, met aan de basis vis en God. En hoe je in een relatief egalitaire vissersgemeenschap kerkschisma's nodig hebt om status te kunnen verwerven: als je er vroeg bij bent kan je ouderling worden en dan bén je iemand. Maar ook de enorme hoewveelheden geld die met de visserij en de visverwerking werden en worden verdiend en hoe dat zorgt voor jeugd met veel te veel geld op zak en geen interesse in andere dingen dan materiële zaken en je op zaterdag een hersenversuffing zuipen, blowen en snuiven. En dan zondag weer netjes in de kerk 2 uur lang hel ende verdoemenis aanhoren. Niet omdat je nog gelovig bent, maar het is zo veel gemakkelijker dan je losscheuren van je familie en gemeenschap. En dan heb ik het nog niet eens over de cokehandel waar de Urkse gemeenschap ook nog een flinke rol bij speelt. Mijn conclusie was: angst, schijnheiligheid en oppervlakkigheid onder een saus van geloof en bier (en coke), maar er zijn mensen die daar ongetwijfeld anders naar kijken. 

Declercq is wonderwel in geslaagd om met alle geledingen van de Urkse samenleving in contact te komen en toch zichzelf te blijven (die niet-gelovige Belg). Hij biedt een boeiende kjk: eerst op het oude centrum van Urk, dan op het leven in de trossteloze buitenwijken en tot slot op alles wat er omgaat op het industrieterrein van Urk. Een boeiend boek, dat me af en toe deed denken aan dingen die ik gezien heb toen ik (ook ongelovig) opgroeide in een dorp in de Biblebelt.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1043. Stefan Hertmans - De opgang

In 1979 koopt Stefan Hertmans als halve hippie een krot van een huis in het oude centrum van Gent in de wijk Patershol. Op dat moment denkt hij niet na over wie er voor hem in het huis gewoond hebben, maar als hij het huis 20 jaar later weer verkocht heeft komt hij erachter dat er voor hem een hoge SS-er heeft gewoond en niet zo maar een hoge SS-er, maar een Belgische SS-er. Hij gaat op zoek naar de geschiedenis achter deze Willem Verhulst en komt erachter dat hij via een jeugd waarin hij gepest werd met zijn luie oog en het Vlaams nationalisme steeds radicaler is gewonrden om uiteindelijk bij de SS terecht te komen. Zijn taak was om lijsten te maken: van mensen die hij verdacht, van mensen die weggevoerd werden, van mensen die "ondervraagd" moesten worden. Thuis zat zijn diep-religieuze Nederlandse vrouw Mien met de kinderen te wachten tot Willem zich meldt, maar Willem houdt zich steeds meer en steeds openlijker op bij zijn maitresse Griet, een eveneens rabiate flamingante, de zelfs na de oorlog nooit ingezien heeft hoe fout de Duitsers waren. Moeder Mien is helemaal niet fout, helpt mensen waar ze kan en gaat vanuit haar geloofsovertuiging tegen de praktijken van Wim in. Na de oorlog wordt Wim Verhulst tot een gevangenisstraf veroordeelt, waardoor Mien het huishouden draaiende moet houden zonder inkomsten anders dan van mensen die bij haar op kamers wonen. Tot zijn dood in 1975 heeft Willem Verhulst nooit spijt betuigd en 

Willem Verhulst is de vader van Adriaan Verhulst, hoogleraar geschiedenis te Gent en schrijver van het boek "Zoon van een 'foute' Vlaming", waarin hij ondanks zijn verder scherpe intelligentie er toch niet in slaagt om afstand van zijn vader te nemen.  

Een intrigerend boek met veel fotootjes dat een inkijjkje geeft in de links tussen Vlaams nationalisme en Duits nationaal socialisme en hoe een verder onopvallend iemand, à la Adolf Eichmann, als bureaucraat heel veel schade aan kan richten. En Hertmans is er weer in geslaagd om het verdelen tot leven te wekken.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1044. Elly Griffiths - A dying fall

Na jaren wordt forensische archeologe Ruth Galloway benaderd door een oud studiegenoot die meldt dat een vriend en medestudent omgekomen is in een brand in zijn huis. Het wordt alsmaar raarder: het huis blijkt in brand te zijn gestoken, de vriend had een belangrijke ontdekking gedaan en had pal voor zijn dood een brief aan Ruth geschreven of zij haar licht eens over zijn vondst wou laten schijnen. Dus reist Ruth met dochtertje Kate en vriend en druïde Cathbad af naar de obscure universiteit waar Dan Golding werkte. Daar komt ze terecht in een web van uiterst vreemde mensen en rechts-extremistische intrige, waar niets is wat het in eerste instantie lijkt. En ondertussen is de (geheime) vader van Kate, inspecteur Harry Nelson, op bezoek in het nabijgelegen Blackpool, waar zijn roots liggen. Uiteraard gaat ook hij zich met de zaak bemoeien als blijkt dat er sprake is van moord in plaats van van een ongelukkige samenloop van omstandigheden. 

Ik had een aantal boeken geprobeerd, maar merkte dat ik zin had in gewoon een spannend boek. toe ik deze eenmaal geselcteerd had heb ik hem dan ook snel uitgelezen. Gewoon een fijn boek voor tussendoor, waarbij je de hoofdpersoon en haar vrienden en kennissen steeds beter leert kennen. Dit was het vijfde deel van de serie. Helaas bleek ik het vierde deel niet te hebben, dus dat heb ik gekocht en ben ik nu aan het lezen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1045. Elly Griffiths - A room full of bones

Het museum van King's Lynn heeft de grafkist van een vroeg-middeleeuwse bisschop ontvangen, voorvader van de familie Smith, eigenaars van een stoeterij van racepaarden en eigenaren van het museum. Maar het openen van de grafkist is niet de mooie gelegenheid die iedereen gehoopt had: er vallen een hele verzameling doden door onbekende oorzaken en forensisch archeologe Ruth Galloway ontdekt ook nog eens dat de bisschop niet is wie of wat het lijkt te zijn. En daarnaast roert een groep "Elginisten" zich omdat ze willen dat de schedels van de Aboriginals die in het museum bewaard worden terug gaan naar hun geboortegrond om daar hun rust te vinden. En alsof het allemaal nog niet genoeg is wordt inspecteur Harry Nelson, vader van Ruth' dochtertje Kate erg ziek en moet ze samen met Harry's vrouw een manier vinden om daar mee om te gaan. Kortom, genoeg ellende om op te lossen. 

Een deel van de zieken en doden was door mijn microbiologie-achtergrond te verklaren, een deel ook niet en verder is het altijd een genot om Cathbad, vriend van Ruth en zelfbenoemd druïde, in actie mee te maken. Een lekker boek voor op de camping tijdens een weekje voorjaarsvakantie.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1046. Herman Koch - Finse dagen

Een autobiografisch boek van Herman Koch over de periode rond het einde van zijn middelbare schooltijd waarin hij , in tegenstelling tot andere jongeren die gaan backpacken in Azië, besluit om naar Finland te gaan om daar op een boerderij te werken. En zo vertrekt een sprieterige stadsjongen naar een land waar hij de taal niet spreekt en waar het of godvergeten koud is, of er een godvergeten hoeveelheid muggen rondzoemt. En toch heeft hij het er naar zijn zin, vooral het eindeloze op de tractor tijden en het neerhalen van bomen. Als gesllagd schrijver kjkt hij terug op die periode, maar ook op waarom hij naar Finland ging en op de relatie met zijn jongestorven moeder, zijn vader en de vriendin van zijn vader.

Na op de eerste dag van mijn voorjaarsvakantie het vorige boek uitgelezen te hebben, zocht ik op mijn e-reader naar een nieuw boek. Tussen het opladen van de e-reader door (die kan niet zo goed tegen koude nachten en het vroor 's nachts in de tent) heb ik dit boekgelezen met meer plezier  dan ik gedacht had: de vorige boeken die ik van Herman Koch heb gelezen vond ik niet veel aan, maar dit vond ik een mooi boek omdat het een herkenbaar coming-of-age boek is, al heb ik zelf nooit zo veel gezopen...

Terug naar de lijst met boekrecensies

1047. Richard Flanagan - The narrow road to the deep north

En toen was ook het tweede boek van de voorjaarsvakantie uit en de voorjaarsvakantie nog niet afgelopen. Dus maar weer eens de krochten van mijn e-reader ingedoken en dit boek, dat ik al een hele tijd had staan, te voorschijn gehaald. En wat een goede keuze! Dorrigo Evans wordt geboren op Tasmanië in een doodarm gezin met weinig tot geen kansen. Maar hij doet het goed op school, gaat medicijnen studeren en vindt een -doodsaai, dat wel- meisje uit een gegoede familie die zorgt voor de nodige standing. En dan gaat hij het leger in en ontmoet tijdens zijn verlof de vrouw van zijn oom, Amy, en valt echt als een baksteen voor haar. Maar de oorlog komt en het Australische leger, inclusief nu kolonel Dorrigo wordt de hele wereld overgestuurd. In  het Midden Oosten is het vooral lol wat de klok slaat, maar uiteindelijk belanden ze via Singapore en Java in de handen van de Japanners, die ze inzetten in Thailand om aan de beruchte Birma-spoorlijn te werken. Ondervoeding, marteling, cholera, tropische zweren, tropische hoosbuien, parasieten, eindeloze geforceerde marsen, het is bijna onmogelijk om te overleven. En de Japanners tonen geen greintje mededogen, vinden het vooral heel raar dat je je als soldaat overgeeft aan de vijand. Dorrigo probeert het goede voorbeeld te zijn voor zijn manschappen, waarvan er steeds meer onder de meest  afschuwelijke omstandigheden om het leven komen. En dan is de oorlog voorbij en moeten al die lichamelijk en geestelijk gehavende mannen terug naar het "normale" leven, iets wat bijna onmogelijk is.

Als je het zo vertelt is het redelijk rechttoe-rechtaan, maar het bijzondere van het boek is dat het steeds heen- en weerschakelt tussen voor, tijdens en na de oorlog, tussen jonge en oude mannen, tussen levenden en doden, tussen Australiërs en Japanners. Dit geeft inkijkjes in ieders leven, maar maakt het boek ook lichter dan wanneer je het verhaal helemaal chronologisch zou vertellen. Ik denk dat dan het deel over de Dodenspoorlijn simpelweg zo zwaar zou worden dat je er niet doorheen komt.

Een heel bijzonder boek dat ik net voor 4 mei uit had en dat me tijdens de dodenherdenking heeft doen denken aan al die mensen in Indië, de vrouwen in de kampen, maar vooral de mannen die aan de dodenspoorlijn moesten werken. En ik begrijp Wim Kan's enorme razernij tegen de Japanse keizer nu nog beter.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1048. Stephen Fry - Troje: een verhaal van liefde en oorlog

In mijn "verrassingstasje van de bibliotheek" (een pakket van 5 boeken samengesteld omdat de bieb op dit moment dicht is) zatdit nieuwe boek van Stephen Fry over de Trojaanse oorlog. Op de middelbare school heb ik mij samen met mijn klasgenoten door de complete Odysseus geploegd tijdens Grieks, maar van het deel ervoor, de Ilias, die over de Trojaanse oorlog gaat had ik swlechts de grote lijnen meegekregen. Die hiaat is nu voor eens en voor altijd gedicht door Stephen Fry, die ruim voor de Trojaanse oorlog begint met het verhaal over de goden en de mensen, hun interacties en de aanleiding van het schaken van Helena, de vrouw van de Spartaanse koning Menelaos, door Paris, één van de vele prinsen van Troje. Dus gingen de Grieken op pad om Helena terug te krijgen en wraak te nemen op de Trojanen. Dat ging niet van een leien dakje maar na 10 jaar gesteggel en gedoe slaagden de Grieken erin door een list (het Paard van Troje, het zal u niet verbazen) Troje te veroveren en met de grond gelijk te maken.

Stephen Fry beschrijft dit op montere wijze, weet je, ondanks alle goden, redelijk bij de les te houden en vergeeft je al bij voorbaat als je even kwijt bent wie wie is. Gelukkig hielp mijn klassieke achtergrond met een flinke scheut kunstgeschiedenis me om me voor het grootste deel op het juiste pad te houden. Al met al een mooie opfrisser in een stijl die licht en luchtig is.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1049. Gerda Blees - Wij zijn licht

Vier mensen die samen woongroep "Klank en Liefde" vormen, besluiten dat ze gaan proberen te leven zonder eten (of althans met heel weinig eten) omdat er in de alternatieve scene berichten zijn dat je van licht kan leven. Nou, niet dus: één van de groepsleden, de zus van de leidster, overlijdt aan ondervoeding en de schouwarts weigert een verklaring van natuurlijke dood af te geven. Dus pakt de politie de overige drie leden op, sluit ze onafhankelijk van elkaar op en verhoort ze. Uiteindelijk kunnen ze niet aantonen dat het criminele nalatigheid was dus worden de leden na een paar dagen weer vrijgelaten. Tot zover het (waargebeurde) verhaal, gebasserd op de gebeurtenissen bij de nog steeds bestaande Utrechtse woongroep Contact & Muziek (kijkt en huivert op https://www.contactmuziek.nl/) . 

Wat het interessant maakt is de psychologie van de individuele leden en de groepsdynamiek: Melodie, de leidster van de groep, benoemt alles als "wij", maar neemt ondertussen alle besluiten voor de groep. Haar zus Elisabeth, de overledene, heeft weinig in te brengen en heeft overduidelijk een psychisch probleem (wie niet in die groep, trouwens), de andere twee huisgenoten (een man en een vrouw) hebben ieder hun eigen dingetjes en zijn door hun zwakheden een prooi van Melodie gewonrden. Tijdens het afgezonderd van elkaar zijn moeten zij hun leven nu individueel weer inrichten. En ook de agenten die de zaak onderzoeken hebben zo hun eigen ideeën bij wat er gebeurt is.

Het bijzonderste aan het boek is het vertelperspectief, of eigenlijk de vertelperspectieven. Elk  van de 25 hoofdstukken begint met "Wij zijn..." en dan volgt er een vertelperspectief dat niet altijd voor de hand ligt "de slowjuicer", "de sinaasappelgeur", "de cello" enzovoorts. Aan het begin vrees je even dat dit "kunstje" gaat vervelen, maar dat is absoluut niet zo. Een prachtig boek dat in mijn opvatting volledig terecht op de Libris shortlist 2021 stond.

Terug naar de lijst met boekrecensies

1050. Petra de Koning - Mark Rutte

Tien jaar lang een premier waar alles van afglijdt, die vindt dat een visie beleid in de weg staat, die heel erg boos kan worden, maar ook de verjaardag van de secretaresse feilloos onthoudt terwijl hij toch in andere opzichten een heel slecht geheugen lijkt te hebben. Iemand die hondstrouw is aan zijn vrienden, altijd aan hetzelfde tafeltje in een restaurant wil zitten (en liefst op dezelfde stoel), de boodschappen voor zijn moeder deed, maar ook op zijn best is als het hele land op zijn grondvesten trilt (MH17, corona), mits de crisis niet te lang duurt. Kortom, net een mens. Ik ben het absoluut niet met zijn ideeën eens, maar ik heb wel bewondering voor hoe hij dingen van zich af kan laten glijden.

In het boek van Petra de Koning komen, in niet al te chronologische of logische volgorde, allerlei aspecten van de mens, politicus en premier Mark Rutte aan bod. Ik vond het allemaal wel een beetje anekdotisch en ik miste de duiding. Het zou het boek interessanter hebben gemaakt als de auteur een poging had gedaan om te verklaren waarom Rutte zo doet en had geprobeerd vast te stellen of zijn woede-uitbarstingen echt zijn of toneelspel: een manier om zijn zin te krijgen. Iemand die er  in slaagt om tien jaar premier te blijven doet óf iets goed óf is premier van een land met bijzonder dom stemvee. Idereen mag dat voor zichzelf bepalen...

Terug naar de lijst met boekrecensies

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Terug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies   Door naar de volgende 30 boekrecensies