931. Jan Brokken - De rechtvaardigen
Een onbekend verhaal dat het waard is verteld te worden |
21 april 2019 |
Jan Zwartendijk is vertegenwoordiger van Philips in Litouwen en daarnaast honorair consul voor Nederland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog krijgt hij het verzoek om visa uit te schrijven voor Joden die de Duitse bezetting willen ontvluchten. Een visum schrijven lukt niet, maar hij komt er al snel achter dat hij wel een verklaring kan uitgeven dat er geen visum nodig is om naar de Nederlandse Antillen te reizen. Daarmee kunnen de Joden dan weer naar de Japanse consulaat voor een doorreisvisum voor Japan en daarmee kunnen ze dan een ticket voor de Transsiberische spoorlijn boeken. En zo kunnen duizenden Joden hun leven redden dankzij een een-tweetje tussen Nederland en Japan. Voor Zwartendijk is het relatief simpel: hij heeft een stempel met de tekst laten maken en hoeft deze alleen maar te tekenen, wat op zich al een gigantische klus is, maar voor de Japanse consul moet alles met de hand schrijven en belt zo af en toe wanhopig op hoeveel er nog gaan komen die dag. Uiteindelijk zullen heel veel Joden Japan bereiken en lang niet allemaal reizen ze door, en zeker niet naar Curacao. Na de oorlog is er nauwelijks aandacht voor het verhaal en Zwartendijk blijft zitten met de knagende vraag hoeveel mensen het nou echt gehaald hebben, want door communistisch Rusland reizen was ook geen sinecure.
Een mooi boek over een onbekend verhaal dat het waard is om verteld te worden: gewone mensen die als ze onrecht zien dat niet kunnen laten gaan en met een creatieve oplossing duizenden mensen redden.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Had ik meer van verwacht |
6 mei 2019 |
Aan het eind van de veertiende eeuw begint Isidorus van Scarborough als een weesjongetje in een onbetekenend klooster in Engeland. Verzot op boeken en kennis weet hij zich op te werken tot geneesheer, maar zijn diepste droom is om bouwmeester te worden. Al zijn kennis slaat hij op in "de ommegang", een ingebeelde stad waar iedere straat en ieder huis staat voor de kennis die hij opgedaan heeft. Na veel omzwervingen in het echte leven lukt het hem om bouwmeester te worden in Oezbekistan, waar hij de opdracht krijgt om de mooiste en grootste moskee te bouwen, maar met een deadline die onhaalbaar is. Dus reist hij weer verder, dit keer op de vlucht, en belandt uiteindelijk in China. Vanaf daar gaat het weer terug richting Europa en onderweg ontmoet hij een oude bekende en zijn dochter, met wie hij uiteindelijk opreist naar Konstanz, waar een belangrijke en eindeloos durende kerkelijke bijeenkomst wordt gehouden en waar voor een geneesheer annex bouwmeester genoeg werk is, mits je de politieke spelletjes goed speelt. Op het moment dat hij dat niet meer doet belandt hij in de gevangenis, waar de ommegang hem helpt om de tijd in zijn donkere en van ratten vergeven cel door te komen.
Een boek waar ik meer van verwacht had: ik vond het allemaal nogal fragmentarisch beschreven: Van Aken probeert heel veel gegevens in één boek te proppen (de middeleeuwen, middeleeuwse geneeskunst, bouwkunde, reizen) en daardoor worden de meeste dingen niet goed uitgewerkt.
Terug naar de lijst met boekrecensies
De eerste is niet altijd de beste... |
11 mei 2019 |
In het eerste deel van de Jack Reacher serie gaat de ex-militaire politie Jack Reacher de strijd aan met een heel dorp. Hij zwerft doelloos door Amerika, vrij na het beeindigen van zijn loopbaan in het leger. Als hij in een willekeurig dorpje in Georgia uit de bus stapt, wordt hij al snel beschuldigd van een moord. Al snel vallen er meer en meer doden, maar uiteindelijk overwint uiteraard het goede (in de persoon van Jack Reacher). En ondertussen heeft hij natuurlijk ook een mooie dame op de kop getikt.
Het eerste deel van de Jack Reacher serie en zeker niet de beste, maar ach... Een echte superhero knokboek is best lekker als je midden in een verhuizing zit..
Terug naar de lijst met boekrecensies
...en de tweede ook niet |
27 mei 2019 |
Als Jack Reacher in Chicago een vrouw met een kruk helpt die ook nog een vracht kleding uit de stomerij probeert te vervoeren, raakt hij opeens betrokken bij een enorm complot dat probeert de Verenigde Staten te ondermijnen. De dame met de kruk blijkt de dochter van een hoge generaal, maar ook een FBI agente die prima voor zichzelf kan zorgen. Toch hebben ze elkaar meer dan hard nodig om de psychopaat die hen ontvoert en zijn trawanten het hoofd te bieden.
Het tweede deel van de Jack Reacher serie, ook niet echt gedenkwaardig, maar ach... Ik zit nog steeds midden in een verhuizing.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Wat wist ik weinig over de Nederlandse communisten |
3 juni 2019 |
Jolande Withuis groeide op in een fanatiek communistisch gezin. In dit boek gaat ze op zoek naar de achtergrond van haar vader, Berry Withuis, die aanvankelijk journalist was bij De Waarheid, maar daarna werkte als schaakverslaggever en schaakfestijnorganisator. Berry groeide op in Zutphen in een gereformeerd gezin, waar Jolande goede herinneringen aan bewaart. Al voor de oorlog bekeert haar vader zich tot het communisme en in de oorlog zit hij er zelfs voor vast. Tot in haar studententijd is Jolande ook een overtuigd communist, maar daarna valt zij op haar beurt van haar geloof. De band tussen haar en haar vader is nooit echt warm geweest en na zijn overlijden probeert ze aan de hand van zijn BVD dossier zijn leven en ideeën te reconstrueren.
Ik moet zeggen dat dat laatste naar mijn mening maar gedeeltelijk gelukt is: ik had niet het idee dat ik een echt diep inzicht in de mens Berry Withuis kreeg. Wat ik wel heel interessant vond was het verhaal over het communisme in Nederland, met name net na de oorlog en de invloed van de Koude Oorlog daarop. Het viel wel op dat het behoorlijk sektarisch was en het deed nog het meest denken aan de Jehovah's Getuigen, met een compleet parallel leefsysteem: eigen verenigingen, eigen nieuwsvoorziening en vooral niet omgaan met mensen buiten je eigen kleine kringetje. Waarschijnlijk is dat ook wat er gebeurt als je in de Koude Oorlog aan de andere kant van de streep staat dan waar de meeste Nederlanders zich bevinden.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Klein tussendoortje |
4 juni 2019 |
Jack Farrell is de misdaadkoning van de streek en misschien wel van het land, maar als zijn negenjarige dochter bij een brand om het leven komt lijkt hij compleet de kluts kwijt te raken en wordt uiteindelijk teruggevonden in zee. Het lijkt een gevalletje zelfmoord, maar al snel komt het team van inspecteur Andy Martin erachter dat er meer aan de hand is: opeen worden er allerlei schurken die proberen de opengevallen plaats in te nemen op gruwelijke en inventieve wijze vermoord. Andy en zijn collega's gaan op zoek naar de waarheid, maar daarbij krijgt Andy te maken met een onverwachte wending waar hij absoluut niet op zat te wachten...
In 2006 werden er in de UK een aantal boeken geschreven door vermaarde auteurs die laaggeletterden aan het lezen moesten krijgen. Het idee was dat het volwassen inhoud in een gemakkelijk leesbaar jasje moest zijn. Daar is Val McDermid prima in geslaagd. Omdat het een dun boekje is (handig voor laaggeletterden) hebben de karakters niet de diepgang die je normaliter vindt bij McDermid, maar het is een prima leesbaar tussendoortje.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Prachtig boek over heel verschillende mensen en vossen |
10 juni 2019 |
In
Londen kruisen een aantal levens zich: Atilla is een Ghanese
traumapsychiater die over de hele wereld in oorlogsgebieden werkt en nu
als keynote speaker is uitgenodigd op een congres. Hij is wat eerder
gekomen om te zoeken naar zijn verdwenen nichtje en haar zoontje.
Toevallig loopt hij Jean tegen het lijf, een Amerikaanse die in Londen
onderzoek doet naar het gedrag van stadsvossen en daarnaast een bedrijf
heeft in het maken van dak- en balkontuinen. Jean heeft een heel
netwerk van (voornamelijk buitenlandse) bewakers, schoonmakers en
stadswachten die haar helpen de vossen in kaart te brengen
en dit netwerk wordt nu ingezet om Atilla's nicht en haar zoontje te
vinden. De warmte van deze mensen die aan de onderkant van de
samenleving verkeren is hartverwarmend en de Afrikaanse gastvrijheid
die Atilla tentoonspreid is zeer herkenbaar voor iemand die in Afrika
geweest is. Uiteindelijk wordt het nichtje teruggevonden en logeert
haar zoontje een tijdje bij Jean. We krijgen ook de achtergronden van
Atilla en Jean gepresenteerd en daardoor begrijp je beter waarom ze
doen wat ze doen. En soms zien we Londen door de ogen van een vos.
Uiteindelijk
gaat het allemaal om gelukkig zijn: ben je automatisch ongelukkig als
je tegenslag ondervindt, of kan het je ook sterker en op termijn
gelukkiger maken? En is alles wel zo zwart wit? Zijn vossen automatisch
slecht en katten en honden goed?
Een prachtig boek dat leest als een trein, ontroert, verwarmt en tot denken aanzet.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Een schrijver met een fascinatie voor de bergen |
16 juni 2019 |
Omdat zijn carrière in de grote stad niet echt opschiet gaat de hoofdpersoon terug naar zijn grote jeugdliefde: de bergen. Hij huurt voor een lang seizoen een berghut waar hij van de laatste sneeuw tot de eerste sneeuw verblijft. In het begin is het nog heel eenzaam, maar dan verschijnen de boeren die 's zomers hun vee weiden en hun gras hooien op de alm. Langzaam maakt hij zich los van het gestresste stadsleven en wordt hij onderdeel van de zomerweide bevolking: hij wordt steeds sterker, gaat fysiek werk doen en komt zo volledig tot rust.
Na De acht bergen is dit het tweede boek van Cognetti dat zich in de bergen afspeelt. Het laat het rauwe, eenzame leven van de bergbewoners zien, maar ook de vriendschap en afhankelijkheid die in zulke kleine gemeenschappen zo belangrijk is. Toch was ik niet super onder de indruk van het boek, maar zeker niet met tegenzin gelezen...
Terug naar de lijst met boekrecensies
Begon geweldig, maar ging me op den duur tegenstaan |
27 juni 2019 |
In het dorpje Beek onder de rook van Nijmegen woont de Wylerheks: ze verschijnt en verdwijnt met dichtgenaaide ogen en een dichtgenaaide mond in woningen, winkel en op straat in het dorp. En ze heeft een eigenaarige invloed op de bewoners: wie te lang of te ver weg blijft uit Beek krijgt allemaal suicidale gedachten en maakt er soms ook daadwerkelijk een einde aan. Dus wie eenmaal in het dorp woont kan er nooit meer weg. Omdat de buitenwereld dit niet zal geloven is er een overheidsprogramma opgezet dat ervoor moet zorgen dat dit alles geheim blijft. En dan zijn er drie pubers die de status quo aanvechten: één van hen deugt echt niet en gaat op een dag te ver en dan begint er een spiraal van ellende en gewelddadigheden die uiteindelijk leidt tot de totale ondergang.
Een boek in de traditie van Stephen King, maar op een gegeven moment wordt het allemaal wel heel gruwelijk en ongeloofwaardig. Het verschil met King is dat hij het bovennatuurlijke in zijn verhalen mee laat spelen, maar niet helemaal overboord gaat, waardoor het toch geloofwaardig blijft. Bij dit boek was dat niet het geval...
Terug naar de lijst met boekrecensies
De Scandinavische traditie down under |
3 juli 2019 |
Inspecteur Matt Joubert moet een reeks moorden en bankovervallen in Kaapstad oplossen. Dat doet hij samen met zijn team, waaronder Benny Griessel, die stevig aan de drank is omdat hij moeite heeft om te verwerken wat hij iedere dag tijdens zijn werk ziet. Een nieuw hoofd van de afdeling, de verwerking van de dood van zijn vrouw Lara, therapie, het helpt allemaal niet mee om er iets goeds van te maken. Toch probeert er het beste van te maken. De moorden worden gepleegd met een pistool dat een eeuw oud is en de doden vallen in rap tempo en het is onduidelijk wat het verband tussen de diverse personen is, al moet dat er wel zijn. Noeste arbeid, goed speurwerk en een dosis geluk leiden uiteindelijk tot de oplossing.
Een vroeg boek van Deon Meyer, maar het heeft alle kenmerken van een echte Meyer: het gaat niet al te snel, maar de karakterschetsen van de twee hoofdpersonen zijn geweldig. Eigenlijk een Afrikaanse tegenhanger van de Scandinavische thrillers met "helden" zoals Wallander van Henning Mankell.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Het verleden hangt als een nat laken over het verhaal |
14 juli 2019 |
Als het blauwe huis net buiten het Kroatische bergstadje Gost nieuwe bewoners krijgt werpt Duro zich op als klusjesman. Hij is geboren en getogen in Gost, is een aantal jaren weggeweest, maar vervolgens weer teruggekomen. Het huis wordt bewoond door de Engelse Laura en haar puberkinderen Grace en Matthew. Al snel krijgt hij met alle drie een goede band: Grace is dol op zijn jachthonden Kos en Zeka en Matthew wil graag leren jagen. Maar het wordt steeds duidelijker dat er schaduwen over het verleden van Duro en Gost liggen, ook door de gebeurtenissen in het stadje in relatie tot het blauwe huis en Duro. Langzaam maar zeker komen we via verhalen over de jeugd en jonge jaren van Duro er achter wat er in het verleden gebeurd is.
Je weet dat het te maken moet hebben met de Joegoslavische burgeroorlog en, hoe mooi het boek ook is, het verleden hangt als een nat laken over het verhaal. Zeker met het Nederlandse Sbrenica verleden vrees je met grote vreze welke geheimen het stadje Gost en zijn bewoners herbergen. Gek genoeg maakt dat het prachtig geschreven verhaal toch moeilijk om te lezen.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Good read, but not her best |
20 juli 2019 |
The team of Kim Stone has to solve a number of murders on people involved with prodigies. All of them are displayed in close proximity of child plays.The big problem is that due to a memo from the powers that be they are on a strict "office hours only" schedule. Instead of taking the stress away this actually causes a lot of stress to the theam members and their families. So a new (permanent? temporary? we will know in the next installment) team member is introduced, who quickly gets the nickname Tinkerbell. When diving into the world of child prodigies, they find not only information on the warped lives of these "wonderkids", but also the influence it has on their normal brothers and sisters. In the end they go to a meeting of highly gifted children called "Brainbox" where they hope to solve the cases.
In the meantime, team member Penn has a problem of his own as a court case against a murderer start to fall apart. He temporarily moves back to his former team to take a second look at the case and comes to some shocking conclusions that ultimately lead to his mentally challenged brother having to do exactly as Penn says.
Again, a good read, but not as smooth as the previous installments. There are two reasons for that. One: I am personally not a fan of this new trend that every thriller nowadays has to have two independent storylines on cases that need to be solved. Better one good, deep storyline. And two, there seems to be some carelessnesses in the writing. For example, in one sentence a child id first 5 and then 14 years old at the same event. Also, some of the sentence do not run as smooth as in previous books. Asks for some more editing and careful re-reading before the book is published...
Terug naar de lijst met boekrecensies
Kirrende vrouwtjes is niet echt mijn ding... |
31 juli 2019 |
Een paar jaar geleden was dit boek een enorme zomerhype. Het stond al een hele tijd op mijn ereader, dus het moest er nu maar een keer van komen. Ik het begin lijkt het nog wel wat: jonge schrijver probeert er jaren later achter te komen of zijn docent aan de universiteit Harry Quebert daadwerkelijk een 15-jarig meisje heeft vermoord en haar vervolgens in zijn eigen tuin begraven (lijkt me heel dom)...
Ik zal het nooit weten, want ik kon er niet doorheen komen: wat een flutboek! Alle vrouwen in het boek zijn van die kirrende kindvrouwtjes die bij iedere vent die in hun buurt komt spontaan weke knieën krijgen en beginnen te kirren. Na de 243ste "O Harry..." was ik pas halverwege, Ik was er echter wel klaar mee en ben ik met het boek gestopt (en dat doe ik echt heel zelden).
Terug naar de lijst met boekrecensies
De tocht is herkenbaar, het gedoe wat minder |
2 augustus 2019 |
De pas gescheiden Amerikaanse Zoë en de al wat langer gescheiden Martin uit Engeland besluiten onafhankelijk van elkaar om vanuit Cluny een stuk te gaan wandelen richting Santiago de Compostela: Zoë wil een paar weken gaan wandelen om tot zichzelf te komen, Martin wil bewijzen dat zijn zelfontworpen bagagekarretje geschikt is om dit soort wandeltochten mee te ondernemen. Onderweg komen ze elkaar regelmatig tegen en langzaam maar zeker bouwen ze een band op. Dat gaat wel gepaard met veel misverstanden, waardoor het al met al wat gedoe wordt. Gelukkig zijn daar een paar ongecompliceerde Braziliaansen, een horkerige Duitser en nog zo wat pelgrims die het leven soms moeilijker maken, soms verlichten. En uiteindelijk komen ze in helemaal in Santiago aan.
Zelf heb ik in 2004-2005 de Tocht der Tochten ondernomen op de fiets. Ik herkende veel: de ontmoetingen met andere pelgrims, de onverwachte pareltjes in de vorm van een bed dat je niet verwacht had, de onbaatzuchtige goedheid van veel mensen onderweg en het soms helemaal op jezelf teruggeworpen zijn. Gelukkig heb ik geen last gehad van het relationele gedoe...
Een boek dat ik met veel plezier in het ziekenhuis heb uitgelezen na een blindedarmoperatie in Nepal (of all places).
Terug naar de lijst met boekrecensies
Zo af en toe hartelijk moeten lachen |
6 augustus 2019 |
Elenoor Jansen is 28, ZZP-er in de online marketing en PR sector en het vriendinnetje van Erik, de bloedmooie zoon van een rijke, maar louche zorgmakelaar die overal geld in ziet en zich voornamelijk omringt met vrouwen die de leeftijd van zijn zoon hebben. Erik ziet het leven als simpel: ze gaan samenwonen, hij blijft werken aan zijn eindeloze en uitzichtloze script voor een documentaire over de oorlog en zo dobbert het leven door. Maar Elenoor wil meer, al weet ze niet precies wat. Dus besluit ze in een opwelling te gaan wonen in een activistische, vegetarische woongroep in het oude Arenagebouw aan de Mauritskade met een aantal bijzondere bewoners. Wat volgt is een beschrijving van de dagelijkse beslommeringen van een linkse woongroep.
Het deed me nog het meest denken aan mijn tijd in een Leids studentenhuis: de geplunderde koelkast, de vraag wie wat schoon moet maken, de mensen die zich meer of minder afzijdig houden. Maar ook de leuke momenten, de diepzinnige gesprekken, de spontane activiteiten (bij ons was dat meer zaalvoetballen dan actie voeren tegen de consumptiemaatschappij).
Een boek dat niet al te goede recensies kreeg, maar waar ik bij tijd en wijle hartelijk om heb moeten lachen.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Heel mooi coming of age boek van een 27-jarige schrijfster |
12 augustus 2019 |
Marianne en Connell groeien op in hetzelfde stadje in Ierland, zitten zijn elkaar in de klas en zien elkaar ook regelmatig buiten schooltijd omdat de moeder van Connell het huis van de rijke ouders van Marianne schoonmaakt. Aan het eind van de middelbare school krijgen ze iets met elkaar, maar Connell houdt dat verborgen voor de rest van de klas omdat Marianne een buitenbeentje is. En na een onvergeeflijke actie voor het eindbal raken ze elkaar kwijt.
Tijdens hun studie aan het prestigieuze Trinity College in Dublin krijgen ze weer wat met elkaar, het gaat weer uit, ze blijven vrienden etc. Ondertussen krijgt Marianne, die hier minder buitenbeentje is, een relatie met een werkelijk ongelofelijke eikel die haar absoluut niet in haar waarde laat. En thuis is er dan altijd nog haar broer die haar geestelijk en soms ook lichamelijk mishandelt. Ergens lukt het haar niet om de "gewone liefde" van Connell te accepteren en stort ze zich in "abusive relationships".
Een prachtig boek van een pas 27-jarige schrijfster: je wordt er al met al niet vrolijk van, maar wat is het schitterend geschreven en wat heb je te doen met de twee hoofdpersonen. Een pareltje.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Heel veel nare, gewetenloze mannetjes... |
15 augustus 2019 |
De Mocromaffia in Amsterdam regeert al jaren de onderwereld. Dat doen ze op zeer gewelddadige en gewetenloze wijze. Dit boek is een soort "Wie is wie" in het Marokkaanse maffiamilieu. In veel gevallen is het trouwens "Wie was wie" want er wordt wild om zich heen geschoten en een mensenleven telt echt niet.
Ik blijf me altijd verbazen over dit soort mafkezen: ik heb toch het idee dat het aan de opvoeding ligt: alles gericht op geld en bezit en vooral op manieren om dit snel te krijgen, nauwelijks toezicht van de ouders, het idee dat schieten in het echt hetzelfde is als schietspelletjes op de computer en ondertussen komen er onschuldige mensen om tijdens schietpartijen op straat of tijdens "vergismoorden" (het woord alleen al...).
Ik mis in het boek een beetje de kritische context: het is nogal een opsomming van personen en moorden, maar het wordt niet echt goed in de sociaal-culturele context geplaatst.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Een thriller die in Nood-Korea speelt! |
19 augustus 2019 |
In de jaren '90 verdwijnt de tweelingzus van de half-Koreaanse Jenna Williams spoorloos als zij met haar vriendje op het strand in Zuid-Korea zit. Het wordt al snel afgedaan als een verdrinking, maar jaren later komt Jenna erachter dat haar zus misschien nog leeft. Ze geeft haar veilige baantje als Korea-specialist aan een universiteit op en gaat werken voor de CIA. Al snel wordt ze betrokken bij de onderhandelingen met Noord-Koreaanse delegaties en komt zo langzaam maar zeker steeds dichter bij de waarheid.
Ondertussen komt het hoofd van de Noord-Koreaanse delegatie erachter dat het regime allemaal niet zo geweldig is als hij denkt: als kind is hij geadopteerd door een politiek gezien brandschoon echtpaar, maar ergens in zijn verleden zit er een smetje en -hoe lang geleden ook- dat kan natuurlijk niet door de beugel en hij krijgt keihard te maken met de geheime dienst.
Een derde lijn is het leven van een eenvoudige marktkoopvrouw ergens aan de grens met China: als ze zich bemoeit met zaken waar ze zich beter niet mee had kunnen bemoeien krijgt ook zij te maken met de repressieve kant van het regime.
Aan het eind van het boek komen alle verhaallijnen samen, maar dan zit je al tijden met open mond en kloppend hart je te realiseren hoe afschuwelijk Noord-Korea is. Her verhaal bevat veel elementen die gebaseerd zijn op de werkelijkheid: aan het eind van het boek licht de schrijver die ook toe. Een bijzonder boek over een land dat echt totaal van de pot gerukt is. Terecht 5 sterren in de VN thrillergids (en daar ben ik het lang niet altijd mee eens).
Terug naar de lijst met boekrecensies
Very funny |
23 augustus 2019 |
On the last day of his work as a police inspector in Mumbai, Ashwin Chopra gets two surprises: one is the case of a young man who has apparently commited suicide by drowning himself in a few inches of mud, the other is a baby elephant that is sent to him from his native village by his uncle. One at home he finds it difficult to settle in: once a policeman, always a policeman. He notices that his successor is not willing to open de case of the drowned young man, so he decides to look into it himself. Working with the many people in his network that he has met over the years, he discovers that the case stinks more than the mud the young man drowned in. He even has to reconsider the friendship with one of his oldest friends. And in the meantime baby elephant Ganesha has to recover from a depression (which he does beautifully) and Chopra's wife Poppy has to come to terms with the fact that her husband does (or does not) have a mistress...
I got this book from a colleague while being hospitalized in Nepal and I have to say: it was a very enjoyable read: the English is quite Indian (despite the author living in the UK), the atmosphere is very Indian (no wonder when a baby elephant follows you around) and the case to solve has enough twists and turns to keep you interested.
Terug naar de lijst met boekrecensies
It grows on you |
3 september 2019 |
When Inspector Chopra and his wife Poppy visit the exhibition of the English crown jewels in Mumbai, they land in the middle of a heist which results in 20 fainted visitors and a missing Koh-i-Noor. Soon, Chopra's nemsis arrests a "usual suspect", but Chopra does not believe for one moment that he is the culprit. What follows is a crusade of one man and his baby elephant to retrieve the jewel in the crown. And meantime Chopra and Poppy have more or less adopted a street urchin, Irfan, who becomes the best friend of Ganesha. Moreover, Chopra's detective agency has so much ork that he really needs to hire and an extra hand, which he finds in an ex-colleague who solves the theft of a boy's school's mascotte.
After the first episode I was craved for some more easy reading and I must say that the whole cast and its typically Indian complications really grow on you.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Donkere verwikkelingen |
8 september 2019 |
Sebastian Bergman is verbannen van het Nationale Rechercheteam in Stockholm, maar wordt ingehuurd door het hoofd van de recherche in Uppsala, waar ze te maken hebben met een serieverkrachter die de vrouwen eerst bedwelmd. En dat gaat niet altijd goed: al snel vallen er ook doden. Bovendien lijken de vrouwen iets met elkaar gemeen te hebben, maar wat dat is, is in eerste instantie onduidelijk. Complicerende factoren zijn dat het Uppsala team moet samenwerken met het team uit Stockholm en dat Sebastian absoluut niet geaccepteerd wordt door zijn dochter Vanja. En in de achtergrond speelt er de sadistische verslaving van computernerd Billy, die zijn eigen problemen op moet zien te lossen.
Veel verwikkelingen, maar uiteindelijk had ik zo'n 20 bladzijden voor het einde door hoe de vork in de steel zat. Goed geschreven met interessante wendingen.
Terug naar de lijst met boekrecensies
As Indian as can be |
10 september 2019 |
Bollywood star Vicky Verma disappears near the end of a concert in packed stadium. Not many people notice, but Chopra -who has front row seats together with Poppy, Irfan and Ganesha- thinks there is something strage with the person leaving the stage. And surely, the next day he is summoned to meet the mother of Vicky, another Bollywood star, who wants him to find her son. He seems to be kidnapped and Chopra is trying to find out why. Vicky is the star in the most expensive Bollywood production ever, and his kidnapping may actually help the producerswho are financially in dire straits. Of course it is not as simple as that and Chopra literally risks life and limb to solve the case.
Meanwhile his sidekick Rangwalla gets a strange case of his own. Mumbai has a large community of eunuchs that live as transsexuals. One of the eunuchs is an informant of Chopra and Rangwalla and now asks them for help to solve a strange case. This means that Rangwalla has to go out of his comfort zone and pose as a eunuch.
A book that I read almost in one go during a lazy day in the sauna. You cannot get it more Indian than a case involving a Bollywood star, secret love, corruption and a bunch of eunuchs. Lovely!
Terug naar de lijst met boekrecensies
Slightly less gripping than the previous three |
21 september 2019 |
Retired inspector Ashwin Chopra is called by one of his ex-colleagues to investigate the suicide of an ultrarich American in the most prestigious hotel in Mumbai, the Grand Raj Palace. This American, Hollis Burbank, has just bought a very expensive piece of contemporary Indian art and in the process he has been able to piss off what seems like half the population of Mumbai. It is up to Chopra to find out what really lies behind this suicide (or is it murder?). The more he dives into the past of Burbank, the more dirty details he is able to uncover and the more people have a good reason to have a grudge against him.
In the menatime Chopra's wife Poppy (and Irfan and Ganesha) tries to solve the riddle of the missing bride. She is from one of the old noble families and it is not clear whether she wants to go into the arranged marriage with the son of another noble family. And Ganesha has to ward off a furry movie star who is constantly trying to lay the blame on him.
In the end all mysteries are solved and Poppy gets the 25th wedding anniversary that she was so craving for.
Again, very enjoyable, but somehow the story gripped me less than the previous ones. Probably because the murder of an American is less typically Indian than the previous stories. But still worth reading.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Horrible story based on a true story |
27 september 2019 |
Elwood Curtis is a black boy that lives in the South of the USA at the beginning of the 1960s. He is a boy that is the pride and joy of his grandmother who raises him in the absence of his parents: he works hard, is good at school, helps everyone. And then fate strikes: on his way to a course at the university he decides to hitchhike to save money, but he gets into the wrong car and is sent to a corrective institute, the Nickel Academy, where the staff is corrupt as you can imagine (see: The Shawshank Redemption with sexual abuse by the staff thrown in) and black and white boys are strictly separated. Elwood strikes up a friendship with another boy, Turner. Even in his adult life he is permanently damaged by his experiences in the Nickel Academy. And at the end of the book, the story takes an unexpected turn.
And the worst thing is that this book is based on a real story of how young black people were treated in the USA in the 1960s including non-recorded deaths (read: murders) and how the corpses were disposed of. Colson Whitehead has again given an impressive voice to a group of Afro-Americans that were mistreated during the segregation era in the USA.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Supernatural kids fighting mad grownups |
4 oktober 2019 |
Luke Ellis is a 12-year old boy from a loving family living in small town America. The only thing that makes him extraordinary is that his IQ is off the charts and that he sometimes is able to move things. Then one night he is kidnapped and brought to the institute, where he meets other kids that either have telepathic or telekinetic capacities. Initially, the stay in the Front Half, where they are subjected to all kinds of cruel experiments aimed at improving their capacities. Most of the experiments make you think of Josef Mengele. Ultimately, the kids will go to Back Half, where unspeakable things are happening which are dreaded by all the kids. Luke strikes up a friendship with some fellow victims as well as one of the cleaners and together they set up a plan to make Luke escape. With half of the Insittute and the very powerful organization behind that is behind it, Luke travels through the US and ultimately has the good fortune to meet people that believe his story. Together with kids from all over the world they attempt to bring an end to the unethical practices of the organization.
Stephen King sets up a system where Good (the kids) and Bad (sadistic adults) struggle with each other. He throws in a good amount of the supernatural as is often the case in his books. Except for the end it stays believable, and you really sympathize with the kids.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Meanderend verhaal over een mythisch land |
1 november 2019 |
Julia Blackburn is gebiologeerd door Doggerland, het land tussen Nederland en Engeland dat oprees uit de Noordzee toen de ijstijden het waterpeil deed zakken. Maar langzamerhand eiste de zee Doggerland terug en moesten de mensen die er woonden onder steeds moeilijker omstandigheden hun bestaan bij elkaar schrapen. Momenteel worden er langs de Engelse oostkust en op zee nog steeds delen van Doggerland en zijn bewoners gevonden: versteende bomen en voetstappen, vuurstenen gereedschappen, botten van dieren.
Julia Blackburn gaat niet alleen op zoek naar het verleden langs de oostkust, maar reist ook af naar Nederland, de Severn aan de westkust van Engeland en zelfs naar Gibraltar, al is het niet altijd even duidelijk wat het nut daarvoor is in het kader van het boek. En tussendoor schrijft ze ook nog gedichten over het verloop van de geschiedenis van Doggerland (met voor mij onbegrijpelijke kunst van een vriend) en probeert ze over het overlijden van haar man heen te komen. Daardoor krijgt het boek een wat meanderend, weinig gefocust verhaal, terwijl ik meer van een strak verhaal ben. Maar Doggerland is natuurlijk de noordelijke equivalent van Atlantis, en dat maakt het verhaal toch heel boeiend.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Een zware zoektocht naar de zin van beproevingen |
4 november 2019 |
Engel Smit wordt eind van de 19e eeuw geboren in een gewoon Alkmaars katholiek gezin. Hij groeit op en gaat in de leer als timmerman. Hij is diep gelovig, maar God gaat hem zwaar beproeven. Als jongeman ziet hij hoe een slagersknecht doorgeslagen wordt in een volksgericht, maar hij grijpt niet in, wat hem de rest van zijn leven achtervolgt. Na zijn huwelijk met de dochter van de havenmeester, Marrit, gaan er steeds meer dingen mis: kinderen sterven, familieleden verliezen hun verstand en Engel heeft steeds meer moeite om zijn geloof te bewaren. Uiteindelijk neemt hij een drastisch besluit en berooft Alkmaar van een kostbaar reliek.
Een mooi boekje dat ik uit de bibliotheek geleend had om gewoon eens een paar kleine boekjes te lezen tussendoor. Maar het is geen gemakkelijk boek: het leven van Engel is een onafgebroken stroom van beproevingen die je bij de strot grijpt en toch op de een of andere manier afstandelijk beschreven is.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Niet gemakkelijk te begrijpen |
9 november 2019 |
Het is 2080 en de mensheid dreigt ten onder te gaan door een ramp die zich rond 2050 heeft voltrokken. Wanhopig probeert een aantal mensen van project Permafrost in te grijpen in het verleden om retrospectief de ramp af te wenden dan wel de gevolgen te niet te doen (dat werd me niet geheel duidelijk). Dat doen ze door geselecteerde "piloten" terug te sturen naar lichamen van mensen van rond 2030 via een portal die ze ontdekt hebben. Een 70-jarige vrouwelijke wiskundige weet als eerste in het lichaam van een vrouw te belanden en gaat zelfs samen met haar de strijd aan. Maar wie rommelt dingen verandert in het verleden beinvloedt ook het heden en dat leidt tot rare verschijnselen, zeker als de toekomst zich er ook mee blijkt te bemoeien.
Een niet gemakkelijk boek dat je snel moet lezen om het enigszins te begrijpen, maar op zich wel goed bedacht. Het is geen dik boek en het duurt tot een derde van het boek voor je enigszins begint te begrijpen wat er gaande is, maar uiteindelijk wilde ik toch weten hoe het af zou lopen.
Terug naar de lijst met boekrecensies
En Lisbeth Salander is nog steeds niet klaar met haar verleden |
16 november 2019 |
Lisbeth Salander zit in de zwaarbewaakte vrouwengevangenis waar ze zich de haat op de hals haalt van de plaatselijke "koningin" van de afdeling, Benito (inderdaad, naar Mussolini) omdat ze het opneemt voor een Bengaalse vrouw die haar broer die haar terroriseerde uit het raam geduwd heeft. En ondertussen wordt Lisbeth's beschermengel Holger Palmgren vermoord, is er iets raars aan de hand met Leo Mannheimer, een specialist van een financiele firma, en probeert Mikael Blomkvist alle draden te ontwarren en er een lopend verhaal van te maken.
Deel 5 van de Millennium trilogie en het begint zo langzamerhand wel een beetje uitgekauwd te raken, maar ach, ik had het boek van de bibliotheek geleend.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Huilend van het lachen gelezen |
16 november 2019 |
Carolina Trujillo is geboren in Uruguay, maar kwam als jong meisje als vluchtelinge naar Nederland. Daar is ze, met een uitstap naar Zuid-Amerika om een boek te schrijven (waarom dat er niet kwam moet je zelf maar lezen), gebleven en nu is ze columniste voor de NRC en voor Hard Gras, voetbaltijdschrift voor lezers. Ze analyseert de Uruguayaanse voetbalbeleving, zet het bijten van Luis Suarez in (hilarisch) perspectief en vertelt over de wijn-overgoten Skypegesprekken met haar moeder. Ze vertelt ook hoe ze als jong meisje van asielzoekerscentrum naar Amsterdam Oud Zuid naar Abcoude verhuisde en hoe ze daar samen met haar zusje het voetbal van hun lagere school naar een hoger plan trok dankzij hun eindeloze geoefen in het asielzoekerscentrum. Uiteindelijk wordt ze hartstochtelijk fan van ADO Den Haag en beschrijft met veel humor het inventieve gescheld van de supporters, maar ook het excessieve drugs- en drankgebruik.
Ik had het boek aangeraden gekregen door een vriendin en heb het -vaak huilend van het lachen- uitgelezen in een Engelse trein, waar mijn medepassagiers stoicijns maar toch wel nieuwsgierig waren. Een aanradertje voor tussendoor.
Terug naar de lijst met boekrecensies
Terug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies Door naar de volgende 30 boekrecensies