Boekrecensies 601-630

601. Karl Ove Knausgård - Vader

Karl Ove groeit op in een liefdeloos gezin met een redelijk afwezige moeder en een vader die alleen maar opmerkingen maakt over wat er niet goed gaat: heb je als kind 2 goals gescoord met voetbal, begint hij over die ene grote kans die je gemist hebt. Als hij een jaar of 15 is ontvlucht Karl Ove dan ook het ouderlijk huis en gaat op zichzelf wonen in het oude kantoor van zijn grootouders, zogenaamd omdat het dichter bij school is. Jarenlang worstelt hij met zijn schrijverschap en met de relatie met zijn vader. Dan komt het telefoontje dat zijn vader overleden is en gaat hij samen met zijn broer Yngve naar het huis van zijn oma, waar zijn vader de laatste jaren gewoond heeft. Wat ze daar aantreffen tart iedere beschrijving: zijn vader was de laatste jaren zwaar alcoholist, zijn oma dementerend en nadat vader de thuiszorg de deur uitgezet heeft is er jaren niets meer gedaan. Het huis zit onder de drek, overal maar dan ook overal liggen flessen en oma zit in haar eigen pis verwezen in de keuken. Terwijl Karl Ove regelmatig in huilbuien uitbarst gaan zijn broer en hij therapeutisch schoonmaken en verwerkt Karl Ove langzaam zijn verleden.

Een autobiografisch boek waarin de schrijver zichzelf en zijn familie tot op het bot fileert. Je moet er even inkomen, maar dan is het echt een schitterend geschreven boek, een combinatie van filosofische beschouwingen ("deze tijd is een beeldenstorm)" via de beslommeringen van het dagelijks leven (veel koffie en sigaretjes) tot gedetailleerde beschrijvingen van de ongelofelijke rotzooi die een mens van zijn leven kan maken. En dat alles tegen de achtergrond van een jochie dat hunkert naar de liefde en aandacht van zijn vader.

Terug naar de lijst met boekrecensies

601. Joris van Casteren - Het been in de IJssel

Op 30 juni 2005 vindt een visser een linkeronderbeen in de IJssel bij Wijhe. Vervolgens begint er een speurtocht naar de "eigenaar" van dat been, maar lang blijft onopgehelderd van wie het been is. Een aantal jaren later volgt de schrijver, die het verhaal ooit op de tv zag en het niet los kon laten, het spoor van het been terug. Dan blijkt dat er in Nederland talloze mensen en instantie bij het been betrokken waren: het is keurig begraven op de begraafplaats in De Nul, forensisch pathologen, klinisch genetici, forensisch antropologen en een forensisch rechercheur hebben allemaal hun bijdrage geleverd en uiteindelijk werd duidelijk dat het been toebehoorde aan de Duitser Stephan Hensel. Als zijn ouders het been niet terug willen hebben is de zaak daarmee afgedaan. Maar niet voor Van Casteren: hij zoekt uit wie Stephan Hensel was, met wie hij omging en wat er gebeurd kan zijn. Stephan Hensel was een 38-jarige zwemvestenverkoper (!) die keihard werkte, maar ook een andere kant had met hoeren, drugs en veel geld uitgeven. Het lijkt erop dat hij tijdens de Boot Messe in Dusseldorf in de Rijn is geraakt en dat zijn linkeronderbeen na een reis van 300 km bijna een half jaar later bij Wijhe "opduikt". Van Casteren praat met familie, vrienden, collega's en de politie in Duitsland en weet een redelijk compleet beeld van Hensel te Schetsen al blijft onduidelijk hoe Hensel of zijn been in het water geraakt zijn.

Een bizar boek: Van Casteren bijt zich als een pitbull vast in het verhaal en weet niet alleen het verhaal bij elkaar te schrapen, maar ook van alle zijsporen duikt hij nog informatie op die hij in het boek weet te verwerken zonder dat het irritant wordt. Een boek dat ik te leen kreeg van een vriendin, waarin ik 's morgens begon en dat ik 's avonds uit had, niet alleen omdat het snel leest, maar ook omdat het een boeiend verhaal is. En je steekt er nog wat van op ook.

Terug naar de lijst met boekrecensies

603. Jussi Adler-Olsen - Het Marco-effect

Marco is een hele intelligente jongen van een jaar of 15 die onderdeel uitmaakt van "de clan", een groep mensen onder leiding van de niet al te frisse Zola die zich bezighoudt met inbraak, bedelen, afpersing en (naar tijdens het verhaal blijkt) moord. Als Marco meer hoort dan goed voor hem is besluit hij te vluchten en krijgt acuut de hele clan achter hem aan. Dat wordt er niet beter op als blijkt dat Marco het lijk van de huurmoord gevonden heeft: nu zit niet alleen de clan achter hem aan, maar ook allerlei onfrisse types die ingehuurd worden door de opdrachtgevers van de huurmoord. Marco moet zich staande houden in de urban jungle van Kopenhagen en doet dat met verve, gesteund door zijn intelligentie, zijn snelle voeten en voor een deel van de tijd door een ouder homostel. Maar zijn belagers komen steeds dichterbij en hij weet niet precies wat hij moet doen. Hij weet inmiddels wie de vermoorde man is, heeft zijn familie opgespoord, maar de politie vertrouwt hij niet. Toch wil hij ze inlichten en uiteindelijk blijkt de politie zijn beste vriend te zijn. Vanuit een hele andere invalshoek komen Carl Morck and de andere leden van afdeling Q deze zaak op het spoor. Uiteindelijk voeren alle sporen naar Afrika en naar een flinke fraude die te maken heeft met de bankencrisis en met het misbruiken van ontwikkelingsgeld. Door een niet erg politionele ingreep van Carl's team worden de slechteriken gepakt, maar hoeven de good guys niet te boeten voor de daden.

Een boek dat je werkelijk ademloos achterlaat: één grote verzameling achtervolgingen met hele enge types als Zola en ook Afrikaanse kindsoldaten. Zo af en toe zo eng dat ik het even weg moest leggen. Iets minder achtervolgingen had ook gekund... Gelukkig is afdeling Q weer terug want dat maakt het verhaal niet alleen spannend en eng, maar ook humorvol: Rose, Assad en Carl voelen toch zo langzamerhand een beetje als goede bekenden.

Terug naar de lijst met boekrecensies

604. Arjen Lubach - IV

Elsa Ruys, promovenda wiskunde,  is met haar vriend Joost en haar zoontje Lars op vakantie in het landhuis van haar vader (Maison Taciturne) in Zuid-Frankrijk als ze een telefoontje krijgt van de politie dat haar vader , emeritus hoogleraar Marcus Ruys, bij een misdrijf om het leven is gekomen. In allerijl vliegt ze terug naar Amsterdam, waar ze wordt opgewacht door een inspecteur Veen. Hij begint rare vragen te stellen en al snel vertrouwt Elsa het niet meer. Haar vader heeft echter een serie raadsels achtergelaten voor Elsa, die ze één voor één moet oplossen om tot de bodem van het raadsel te komen. De eerste brengt haar bij Robin, een studente kunstgeschiedenis die als bijbaantje in de universiteitsbibliotheek oude handschriften digitaliseert. Zij is op het spoor gekomen van een onbekend werk van Cicero, dat ze voorgelegd heeft aan professor Ruys en dat uiteindelijk zijn dood wordt omdat het allerlei onfrisse zaken in de Nederlandse geschiedenis oprakelt. Via de directrice van de Nederlandse Bank belanden ze bij een vroegere collega van Elsa's vader, Maarten van Eck, die hen verder helpt bij het ontrafelen van het raadsel. En dat met de politie op hun hielen en ook nog een paar bijzonder onfrisse types die koste wat kost proberen te voorkomen dat het document openbaar wordt. Stapsgewijs ontrafelt het raadsel zich met de climax als Else terug is in Maison Taciturne.

Een boek met veel geren en gevlieg, een wat ongeloofwaardig verhaal over een bedreiging van het koningshuis. Een boek dat ook op precies het juiste moment uit werd gebracht, maar meer zeg ik niet want dan verraad ik de plot. Een boek dat snel las, maar niet echt hoogstaand is en zelfs behoorlijk ongeloofwaardig.

Terug naar de lijst met boekrecensies

605. Dan Brown - Inferno

Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, wordt wakker in een ziekenhuis in Florence. hij kan zich niets meer van de vorige dagen herinneren, ook niet hoe hij in Italië terecht is gekomen en voor hij goed en wel op zijn benen kan staan wordt er op hem geschoten en wordt hij samen met de arts Sienna Brooks achterna gezeten door mannen in zwarte pakken en een huurmoordenares met stekeltjeshaar. Terwijl ze uit de handen van de hordes proberen te blijven moeten Robert en Sienna het raadsel proberen op te lossen waarin alles verwijst naar Dante's  Inferno. Eerst hollen ze van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid in Florence, vervolgens zetten ze hun speurtocht in Venetië voort om te eindigen in Istanbul. En onderweg kantelen de achtervolgingen en achtervolgers een paar keer: vrienden blijken vijanden en omgekeerd en dat allemaal om een geschifte maar geniale geneticus tegen te houden die vindt dat de mensheid met te velen zijn en dat daar een einde aan gemaakt moet worden. Vraag is of dat gaat lukken...

Dit is voor mij nu het derde boek achter elkaar waarin heel veel gerend wordt, dus het wordt hierna weer eens tijd voor een serieus stukje literatuur. Zoals al in diverse recensies stond beschreven: het geren vindt plaats in een soort reisgids: bij ieder kunstwerk, gebouw of straat (en in Venetië ieder kanaal) die de hoofdpersonen tegenkomen volgt er een beschrijving, een uitleg of wordt het geheel in historisch perspectief geplaatst. Dat geeft aan dat Dan Brown zijn huiswerk heeft gedaan, maar of het voor het verhaal altijd nodig is waag ik te betwijfelen. Toch heb ik het als een aangenaam tussendoortje ervaren: niet hoogstaand, wel vermakelijk.

Terug naar de lijst met boekrecensies

606. Catalin Dorian Florescu - Jacob besluit lief te hebben

In de 18e eeuw trokken talloze straatarme Duitse boeren op verzoek van de keizerin naar de oostelijke uithoeken van het Habsburgse rijk om daar het land te ontginnen en ook te koloniseren. Het dorpje Triebswetter in de Banaat zoals het gebied genoemd werd, werd gesticht met als rechter Frederick Obertin. Gedurende 2 eeuwen leefden Zwaben, Roemenen en zigeuners in een soort gewapende vrede met en langs elkaar, tot de grote gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis daar wreed een einde aan maken. Eerst veroveren de legers van Hitler het gebied en voelen de Zwaben zich superieur, dan komen de communisten en worden alle Zwaabse mannen verbannen naar Siberië en tot slot besluit het grootste deel van de overgebleven Zwaben zelfs terug te keren naar Lotharingen, dat nu in Frankrijk ligt.

En door dit alles speelt het levensverhaal van een aantal generaties Obertins, verteld door de jongste Obertin, Jacob (met een “c”). Hij is de zoon van Jakob zonder achternaam en “De Amerikaanse”: Elsa Obertin die ooit de euvele moed heeft gehad een tijdje naar Amerika te gaan, rijk is teruggekomen, maar nu door iedereen met de nek wordt aangekeken. Jacob is een ziekelijk jongetje, zijn vader vindt hem helemaal niets, zijn moeder heeft nergens een mening over. Jacob gaat vaak naar de zigeunerin Ramina, die prachtige verhalen kan vertellen en ook met zijn opa, met wie hij een een tijd in Timisoara woont kan hij het prima vinden. Uiteindelijk wordt Ramina’s zoon, Sarelo, de gedroomde opvolger voor Jakob en wordt Jacob, na verraden te zijn door zijn vader, door de communisten op transport gezet naar Siberië. Hij weet echter te ontsnappen, werkt enkele jaren als bottenverzamelaar in een dorp 80 km verderop en keert dan terug naar Triebswetter. Daar zijn de rollen inmiddels helemaal omgedraaid: de zigeuners zijn verdwenen, de Roemenen wonen in de boerderijen van de Zwaben en de Zwaben werken op de collectieve boerderijen waar ze de rotklussen krijgen. Ook de relatie van Jakob en Jacob verandert, want Jacob de zoon is nu de man waar het gezin om draait en hij besluit dat het hem misschien zelfs wel zou kunnen lukken om zijn vader lief te hebben. Maar dan weet zijn vader hem nog één keer te verraden…

Een mooi boek over een streek en een geschiedenis waar ik weinig tot niets van wist. En net even gecheckt op Wikipedia: Triebswetter bestaat echt en de schrijver is opgegroeid in de streek waar het boek speelt.

Terug naar de lijst met boekrecensies

607. Sylvia Witteman - tot dusver niets aan de hand

Een moeilijke missie in Kazakstan, te weinig slaap, dat vraagt om korte verhaaltjes voor het niet slapen gaan. Ik moet altijd erg lachen om de columns van Sylvia Witteman in De Volkskrant en het is leuk om ze nu gebundeld terug te lezen. Observaties uit het alledaagse leven op een Kronkel-achtige manier: een wat minder melancholieke, hedendaagse versie van Simon Carmiggelt, wat meer verhalen over huiselijk leed, maar het doet me daar toch aan denken. Scherp neergezette portretten van mensen, meestal met een twist waarbij dat chagrijnige meisje toch gewoon haar goede kanten heeft en hilarische verhalen over haar zoontje die vroeger “kankerhoer” zei als hij een kangoeroe bedoelde. Lekker lezen, nu nog lekker slapen… Maar daar kan Sylvia niets aan doen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

608. Auke Hulst - Kinderen van het ruige land

Kai, Kurt, Shirley Jane en Dedde groeien op in een huis op het Oost-Groningse platteland, bij een stukje wilde natuur dat Het Ruige Land wordt genoemd. Nadat hun vader jong is overleden moeten ze zichzelf opvoeden, want hun moeder is niet in staat om verantwoordelijkheid te nemen en de werkelijkheid onder ogen te zien. Ze is veel afwezig, zit in de plaatselijke kroeg, waar alle mannen van het dorp (getrouwd en ongetrouwd) het met haar aan proberen te leggen. Kai, Kurt en hun vriend Jarmusch bedenken de meest waanzinnige projecten en avonturen en omdat er geen ouderlijk gezag is kunnen ze dat ook heerlijk uitvoeren, Aan de ene kant alle ingrediënten voor een idyllische jeugd (omgeving, vrijheid), aan de andere kant een omgeving die desastreus is voor een kind (geen structuur, grote schulden). Kai wil schrijver worden en begraaft zichzelf in boeken, met name science fiction. Hij heeft een haat-liefdeverhouding met zijn oudere broer Kurt, die niet zal nalaten om hem te vernederen als hij de kans krijgt. Uiteindelijk vlucht moeder voor haar schuldeisers naar Frankrijk, wordt het Ruige Land verkocht en moeten de kinderen het maar zien te rooien.

Als ik het nawoord goed begrijp is het een autobiografisch boek. Wat een droefenis: wat de mooiste jeugd die je je voor kunt stellen had kunnen worden werd een nachtmerrie. Maar prachtig beschreven. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

609. Jan van Aken - De Afvallige

Het jaar 376: het loopt tegen het einde van het Romeinse Rijk. De Goten staan aan de noordoever van de Donau en bedreigen het Romeinse Rijk dat intern ernstig verdeeld is door de opkomst van het Christendom. We volgen een groepje mensen die voor het grootste deel banden hebben met Arachnion, een ondergrondse beweging die het katholicisme promoot. Hoofdpersoon Dido groeit op als straatjongen in Marseille tot hij door de groep van presbyter Vitalis bij de beweging wordt gevoegd. Swintharik groeit op in Trier als zoon van een rijke paardenfokker tot het noodlot hem treft en ook hij uiteindelijk bij de groep terecht komt en Axylus was er al. Alle drie groeien ze op tot volwassen mannen met verschillende taken in het leven, maar hun wegen kruisen steeds weer. Axylus probeert Swintharik op te sporen en te vermoorden, wat dido weer probeert te voorkomen. Swintharik weet niet wat er zich afspeelt en trekt met Aletis, een verdreven priesteres, door het rijk op zoek naar genezing voor zijn drankzucht. En dit alles tegen de achtergrond van de volksverhuizingen, de strijd tussen de keizers en de godsdienststrijd.

Misschien is het bovenstaande verhaal niet heel inspirerend, maar door het grote aantal verhaallijnen, met name in het begin, is het moeilijk een samenhangende samenvatting te maken. Het boek geeft een mooi beeld van een rijk is verval, de opkomst van het Christendom en het leven van diverse soorten "gewone mensen" in die tijd (een ijlbode, een rondtrekkende priester en zijn gevolg, een soldaat uit het Romeinse leger). Een boeiend boek dat je wel op tempo moet lezen om met name in het begin de draad niet kwijt te raken.

Terug naar de lijst met boekrecensies

610. Arnaldur Indridason - Verdwijnpunt

Inspecteur Erlendur is vertrokken naar de boerderij Bakkasel van zijn jeugd in de Oostfjorden, waar hij in een nacht met aan afschuwelijke sneeuwstorm als 10-jarige zijn jongere broertje Bergur is kwijtgeraakt. Het jongetje is nooit meer gevonden en terwijl Erlendur daarmee in het reine probeert te komen raakt hij gefascineerd door een andere verdwijningszaak, namelijk die van Matthildur, meer dan 60 jaar geleden. Langzaam maar zeker spoort hij een aantal van de -inmiddels hoogbejaarde- hoofd- en bijrolspelers op en blijkt het allemaal toch niet zo simpel te liggen als het in eerste instantie leek. Matthildur was ook verdwenen tijdens een stormnacht, maar ze zou dezelfde route gevolgd moeten hebben als een aantal Britse soldaten, die weliswaar ook in de problemen waren gekomen, maar allemaal teruggevonden werden (levend of dood). Matthildur is echter nooit teruggevonden. Ze blijkt een moeizame relatie met haar man Jacob te hebben gehad en ook nog eens verliefd te zijn geweest op zijn vriend Ezra. Kortom, alle mogelijkheden voor complicaties. En die blijken er dan ook te zijn geweest. Met geduld en vasthoudendheid ontwart Erlendur de knoop en weet uiteindelijk de zaak op te lossen. En daarmee komt hij ook een stuk dichter bij de verwerking van zijn eigen trauma.

Een boek dat leest als een trein: elke keer komen er weer nieuwe feiten aan het licht en zo voert het spoort langzaam maar zeker naar de ontknoping. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

611. Karl Ove Knausgård - Liefde

Na de mislukking van zijn eerste huwelijk verhuist Karl Ove naar Stockholm om daar een nieuw leven op te bouwen. In eerste instantie kent hij maar 1 of 2 personen en geniet van zijn nieuw verworven vrijheid en eenzaamheid. Maar al snel loopt hij een Linda tegen het lijf, die hij in het verleden al eens ontmoet heeft tijdens een schrijversworkshop. Voor hij het door heeft is hij, de ultieme vrijgezel, vader van 3 kinderen en sjouwt hij met buggies en luiers door de parken van Stockholm, moet een relatie op orde weten te houden en is hij gastheer bij allerlei etentjes terwijl hij eindelijk vindt dat hij daar de sociale vaardigheden niet voor heeft.

Het tweede deel van Mijn Strijd ontleedt met bijna dodelijke precisie de relatie van Karl Ove en Linda. Alle alledaagse beslommeringen met 3 kleine kinderen, zelf een carrière als schrijver en een vrouw die studeert, maar ook de onmetelijke vreugde bij de geboorte van hun eerste kind, de onzekerheid bij het begin van een relatie en bij contact met andere mensen. Alles gaat onder het vergrootglas en wordt geanalyseerd waarbij de schrijver zeker zichzelf niet spaart. De vergelijking met Het Bureau van Voskuil dringt zich op en dat is voor mij zeker een absolute aanbeveling.

Terug naar de lijst met boekrecensies

612. Friedrich Christian Delius - De zondag waarop ik wereldkampioen werd

Het is 4 juli 1954. De 11-jarige hoofdpersoon is de oudste zoon van een dominee op het platteland van Duitsland. God is alomtegenwoordig en de jongen wordt zo afgeknepen door die gedachte en de wetenschap dat hij eigenlijk niet gelooft dat hij van de weeromstuit is gaan stotteren. Maar vandaag is anders: vandaag speelt het Duits voetbalelftal tegen Hongarije in de finale van het wereldkampioenschap en hij heeft toestemming om de wedstrijd op de radio te volgen. De dag sleept zich met al zijn rituelen voort: 's morgens het gebeier van de kerkklokken, dan het ontbijt zonder vader, want die is al een preek aan het afleveren, in je nette kleren naar de kerk, de lunch waarbij vader het vlees snijdt en dan verplicht rusten, want dit is de Dag des Heren, dus er mag niet gewerkt worden. Hij houdt het niet uit en maakt een wandelingetje de heuvel op, vanwaar hij het dorpje kan zien dat het middelpunt van zijn leven vormt. Teruggekomen gaat hij voor de radio zitten, want vandaag is Bern het middelpunt van de wereld. Na een bloedstollende wedstrijd, waarbij de jongen intens meeleeft en zelfs vergeet dat hij stottert, wint Duitsland met 4-3 en voelt het alsof hij wereldkampioen is. Alleen moet hij nog mensen zien te vinden om dat mee te vieren...

Een prachtig, beklemmend boekje van amper 100 pagina's dat duidelijk maakt hoe in de jaren '50 het geloof nog het leven dicteerde en wat dat voor invloed kan hebben op iemands leven. En ik besefte me ook opeens dat dit pas 9 jaar na de oorlog was en het voor Duitsers ook voelde als "we winnen eindelijk weer eens iets". Een mooi verhaal, goed opgeschreven, al zijn de vertaalfouten soms storend ("longen of kiemen" in plaats van "longen of kieuwen").

Terug naar de lijst met boekrecensies

613. Jussi Adler-Olsen - Het alfabethuis

Jeugdvrienden Bryan en James zijn op een verkenningsvlucht boven Duitsland in 1944 als ze geraakt worden, neerstorten en moeten zien te ontvluchten. Dat doen ze door op een trein te springen. Ze belanden in een wagon vol SS-officieren die gewond zijn: sommigen fysiek, maar veel ook zo shellshocked dat ze niet meer functioneren. Ze gooien twee gewonde/dode officieren overboord en nemen hun plaats in. Zo belanden ze in het "alfabethuis": een strikt geheim psychiatrisch ziekenhuis in de buurt van Freiburg waar men probeert de hogere echelons van de SS weer op te knappen voor actieve dienst. Ze worden onderworpen aan shocktherapie en volgepropt met pillen. Terwijl Bryan zich heimelijk hiertegen verzet, zakt James langzaam weg in totale apathie, mede veroorzaakt door het feit dat zijn 3 buurmannen simulanten blijken te zijn die op die manier de oorlog proberen te overleven omdat ze een grote schat hebben buitgemaakt die ze willen verdelen. Ze verdenken James van simulatie en onderwerpen hem aan een gruwelijk regime van fysieke en geestelijke mishandeling. Uiteindelijk weet Bryan te ontsnappen, maar hij moet zijn vriend achterlaten.

Na de oorlog gaat Bryan op zoek naar James, maar in naoorlogs Duitsland lukt het hem niet om James op te sporen. Uiteindelijk duurt het tot 1972 voor hij terugkeert in Duitsland en in Freiburg zijn voormalige vijanden, die inmiddels gerespecteerde en rijke burgers zijn maar van binnen nog steeds totaal gestoord, moet opsporen en uitschakelen om zo uiteindelijk bij James te belanden, die nog steeds onder de pillen zit. Het weerzien wordt uiteindelijk niet wat hij ervan verwacht, maar het werkt wel bevrijdend voor allebei.

Adler-Olsen verklaarde in het voorwoord dat hij wou onderzoeken wat jarenlange onterechte psychotherapie doet met een mens en dat is hem gelukt in een spannend boek, waarbij de rillingen je zo af en toe over de rug lopen. Toch is het wat onevenwichtig: het eerste deel gaat grotendeels over de tijd in het alfabethuis, het tweede deel is een soort van wilde achtervolging door Freiburg: bijzonder hectische en totaal apathische episodes wisselen elkaar zo af, en de snelheid van die 2 had wel wat dichter bij elkaar mogen liggen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

614. Mirjam Pool - Procedures en pistolen

Op 16 juni 2008 wordt Almelo ("een stoplicht springt op rood, een ander springt op groen, in Almelo is altijd wat te doen" - Herman Finkers) opgeschrikt door 2 branden en een urenlange gijzeling in het gemeentehuis. De Almelose kok Ahmet O. is helemaal door het lint gegaan na een maandenlange strijd met de gemeente over een vergunning voor het nieuwe grand café De Rechter van zijn vrouw Ayse. Hij wil de wethouder doodmaken, maar treft de verkeerde wethouder en een stel ambtenaren die juist in vergadering zijn gegaan. Uiteindelijk weet na urenlange spanning een politieagent die Turks spreekt Ahmet O. te overreden om zijn (illegale) wapens in te leveren.

In de rest van het boek zoekt de auteur, die zelf in het gemeentehuis aanwezig was ten tijde van de gijzeling, nauwkeurig uit wat er allemaal gebeurd is. En dat wordt een verbijsterend verhaal over grootheidswaan van B&W die de hele binnenstad van Almelo op de schop willen gooien in een tijd dat de economische crisis al gaande was en een Koerdische kok die na 15 jaar in Nederland nog steeds nauwelijks Nederlands spreekt en niets begrijpt van de Nederlandse regels en dat we in Nederland toch echt anders met elkaar omgaan dan in Turkije. Hij ziet met name de burgemeester als de kwade genius die de regering, de rechterlijke macht, de politie en het gevangeniswezen aanstuurt om het hem zo onmogelijk mogelijk te maken. Hij en zijn vrouw willen maar niet inzien dat ze niet alleen slachtoffers zijn, maar ook daders: nee, je mag niet rondlopen met illegale wapens, nee je mag geen mensen gijzelen en nee, je mag niet met je restaurant beginnen voor je de benodigde papieren binnen hebt. Dat gezegd hebbende is de gemeente ook niet altijd consequent geweest: bij een vorig restaurant werd van alles door de vingers gezien, wat bij dit restaurant verwachtingen heeft gewekt en je hoort je ambtenaren in het gareel te houden, zodat ze niet in hun pauzes bij gaan klussen als adviseurs ruimtelijke ordening waardoor hun klanten de indruk krijgen dat alles geregeld is. Een ontluisterend beeld van een totaal gebrek aan wederzijdse communicatie, cultureel begrip en een hele goede vingerwijzing waarom inburgerings- en Nederlandse taalcursussen heel erg belangrijk zijn.

In het begin had ik wat moeite met de stijl, maar al snel las het boek als een detective.

Terug naar de lijst met boekrecensies

615. Michael Connelly - The black box

In 1992 Harry Bosch and his partner are called to the murder scene of a Danish journalist, Anneke Jespersen, amidst the riots resulting from the beating up of Rodney King. At that time they can only spend half an hour at the murder scene before being called to the next one, but this is one of those cases that kept haunting Bosch. Nearly 20 years later he gets a chance to reinvestigate the case. By going from one lead to the next he gets a pretty good idea that there is more to this killing than simple riotting, despite the fact that Anneke was a war reporter in essentially a war zone. Apparently she was on to something and things are not always what they seem to be. Unfortunately, the progress Bosch makes is not to the liking of the higher echelons, who want the case solved, but not at the 20th anniversary of the riots and then as the only case solved and on top of that the murder of a white person. So Bosch has to go with his instincts and in the meantime keep Internal Affairs off his back. Fortunately for him, the first is very successful but the second less so, which ultimately saves his life and his career.

Another solid Harry Bosch novel that was a pleasure to read during a very sunny camping weekend.

Terug naar de lijst met boekrecensies

616. Michael Connelly - The safe man

Brian Holloway can open any safe and thinks he knows all of them. Until he is invited to open the safe that is under the floor of the house of the famous writer Robinette. It is a Le Seuil and neither Brian nor the colleague he consults have ever heard of it. But a job is a job, so he sets to drilling the safe open. When he enters the safe there is nothing in it except the feeling that something is wrong. When he returns with some more tools there is a small girl in the room, Lucy, with whom he has a short chat. At home he tells his 8-months pregnant wife that he has met a girl with the name of their future baby girl. And then the daughter of Mr. Robinette disappears from the house of which she is sure that it is haunted. Initially, Brian is a suspect but then the girl is found and things turn out not the way you would think they would be. After talking to the daughter, he knows things about the future that he will have to tell his wife, but how to tell her...

A different type of story from Michael Connelly, a very short one (only 22 pages) at that, but it shows that he can also tell a decent ghost story.

Terug naar de lijst met boekrecensies

617. Timur Vermes - Er ist wieder da

Het is 30 april 2011 en Adolf Hitler wordt wakker op een braakliggend stukje grond in het centrum van Berlijn, compleet met snor, uniform en geen notie wat er in de tussentijd gebeurd is. Terwijl hij wat ronddwaalt wordt hij bijna aangereden en vervolgens van de straat geplukt door een eigenaar van een bladenkiosk. Die heeft al snel door dat hij iets bijzonders onder zijn hoede heeft en zo komt Adolf terecht bij de televisie. Hij heeft nog steeds dezelfde ideeën en verkondigt die ook compromisloos, maar de mensen vinden het hilarisch, denken dat hij een komiek is die zijn typetje tot in het absurde doorvoert. Zelfs de mensen direct om hem heen, zoals zijn secretaresse en een junior medewerker van de productiemaatschappij, doorzien niet dat hij het echt meent en zo wordt hij meer en meer een echte ster. Zijn commentaar op de hedendaagse maatschappij zijn hilarisch en schrijnend tegelijk: van Blitzreinigung Yilmaz tot zelfbedieningsdrogisterijen, alles wordt in het licht van de beschikbaarheid van soldaten bekeken. Het boek heeft een open einde en laat ruimte voor de fantasie.

Een boek waar veel over te doen was in Duitsland: mag je lachen om Hitler? Wat zou er gebeuren als Hitler echt terug zou komen? Kortom een boek dat stof tot nadenken geeft en wat mij betreft is de auteur nergens over de lijn van de smakeloosheid heengegaan, terwijl dat met een boek als dit zeer wel zou kunnen. En het is een feestje om het boek in het Duits te lezen, omdat sommige woorden toch echt of onvertaalbaar zijn, of totaal anders klinken in het Duits.

Terug naar de lijst met boekrecensies

618. Carla Madden - #self: taming your inner online menace

This book all of a sudden appeared in my Kobo books library. I did not but it, but Hey, if you get a free book, why not read it?

The theory of the author is that after about 15 years of internet usage your internet self has reached its puberty and that it is time to tame him/her: so do away with your email address  "fluffiebunny69@msn.com" if you seriously want to apply for a job, make sure that your boss cannot see your binge drinking pictures taken during your Saturday nights out and know the right websites to (a) make a serious internet user of yourself, and (b) not get ripped of by the many crooks that are around. A host of useful tips are provided in a format interspaced with anecdotes and funnily formulated advice.

 A nice read that also makes you a little bit wiser if you are a social media layman like me. I read it in one go on an intercontinental flight and it was fun to read. Later I can always use it for references to useful websites. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

619. Deon Meyer - 7 days

Benny Griessel is now a member of the Hawks, the newly established elite police force in Cape Town, and is immediately up for a very challenging investigation. A police officer is shot in the knee and a madman claims that he will shoot an officer everyday until the murder of Hanneke Sloet is solved. While Griessel takes a look at the murder which was committed a few months earlier, his colleague Mbali tries to catch the shooter. The murder involves Hanneke Sloet, a young and promising corporate lawyer with a rough edge in her private life. But finding the motive for the killing is not easy, especially when Griessel is sent on a wild goose chase by the shooter. And in the meantime he also has to keep the woman he is in love with away from the booze. Perseverance, good thinking, a hell of a lot of overtime from the whole team and some luck ultimately breaks both cases and as usual things are not the way they seem to be.

Another solid Deon Meyer that reads very easily and has all the ingredients to keep you glued to the book.

Terug naar de lijst met boekrecensies

620. James Bowen - A street cat named Bob

When the author finds a young, injured, ginger tomcat on his London-Tottenham doorstep he initially does not want to let him in as he is struggling with his own life as an ex-heroin addict on methadone, just living in a sheltered house and fighting to make a living every day by playing his guitar in the streets. But when the cat insists and James finds that he is also injured he takes him home and to the vet, spending his whole savings of 30 pounds on antibiotics and some cat food. The cat, which he christens Bob, takes an instant liking to him as does James to Bob. They become real pals, with Bob joining him on the bus and when he is playing his guitar (and thereby substantially rising James' income). Initially James has problems attaching himself to Bob even though he loves him dearly, but Bob is with him through thick and thin, even when James gets himself off the methodone. Slowly but surely James takes responsibility for the two mouths he has to feed now: he gives up the guitar playing and treats it in for selling The Big Issue (the homeless people magazine), moves to a less threatening location when the other vendours get jealous of him and Bob because of their success and visits his mother in Australia after 10 long years. While James initially straightened Bob out, Bob more than pays back for that by his unconditional love and support for James who finally straigthens out his life.

An enormous feel good book that makes you laugh, cry and look differently  at people who have to make their money on the street. It also makes you realize again how enormously important love and responsibility are to keep people on the straight and narrow. Loved this book!

Terug naar de lijst met boekrecensies

621. Judith Schalansky - De lessen van mevrouw Lohmark

Inge Lohmark doceert biologie aan een langzaam wegkwijnende scholengemeenschap in voormalig Oost-Duitsland; de mensen vertrekken en wat achterblijft is niet echt de fine fleur van de samenleving. Ook mevrouw Lohmark heeft erg veel moeite zich aan te passen aan de nieuwe wind die er waait: de scholieren worden nog steeds met U aangesproken, lessen zijn strikt klassikaal en bestaan uit veel praten en dicteren en enig begrip opbrengen voor haar leerlingen zit er ook niet echt in, ook niet als ze merkt dat één van hen enorm gepest wordt. Ook thuis wil het allemaal niet best lukken. Haar man Wolfgang verstopt zich achter het kweken van struisvogels en dochter Claudia is als studente naar Amerika gevlucht en heeft bijna alle contact verbroken. De enige zekerheden in het leven van mevrouw Lohmark zijn dat vroeger (in de communistische tijd) alles beter was en dat alles in de wereld op strikt biologische manier is te verklaren. Maar echt gelukkig wordt ze daar niet van. Eigenlijk is het een hele zure middelbare vrouw die echter wel een zwak heeft voor één van haar leerlinges, waar ze heel voorzichtig over fantaseert.

De Duitse titel "Der Hals der Giraffe" slaat op het evolutiedenken uit het Sovjettijdperk van Lysenko: veranderingen ontstaan door inwerkingen van het milieu (modificaties) zouden erfelijk kunnen worden: de giraf krijgt zijn lange nek door steeds maar rekken.

Een nogal stroperig geschreven boek (met prachtige tekeningen, dat wel!) over het op zich interessante thema hoe voormalige Oost-Duitsers zich staande houden in het nieuwe Duitsland.

Terug naar de lijst met boekrecensies

622. Roddy Doyle - Jimmy Jazz

Jimmy Rabbitte hates jazz, but because he loves his wife, he pretend he likes it. So she gives him two tickets for a jazz concert by Keith Jarrett, a famous jazz pianist who performs in the concert hall, not exactly the place where blue collar Jimmy feels at home. He invites his friend Outspan to join him. Problem is that Keith Jarrett hates people who wheeze, sneeze or in any other way make noise during his concert up to the point that he stops performing and makes a fool of the person. And Outspan is on oxygen because he is in the terminal stages of lung cancer, so wheezing, sneezing, the works. Initially Jimmy is only worked up about Outspan but after a while the music grabs him and all of a sudden he gets a deep insight.

Long time ago that I read something by Roddy Doyle, but this appetizer for his new book "The Guts" begs for more.

Terug naar de lijst met boekrecensies

623. Karl Ove Knausgård - Zoon

De kleine Karl Ove groeit op in een nieuwbouwwijkje in het zuiden van Noorwegen met zijn vader, moeder en vier jaar oudere broer Yngve. Hij is nogal een huilebalk, die snel uit zijn doen is, niet erg veel sociale vaardigheden heeft en waarbij bij het minste of geringste de tranen in zijn ogen springen. Dat is ook geen wonder als je het gedrag van zijn vader in ogenschouw neemt: het ene moment probeert deze leraar een band op te bouwen met zijn zoontje, het andere moment kan hij opeens om het minste of geringste volledig ontploffen, waarbij er een oren wordt getrokken, gescholden of beledigd wordt of er ingenieuze straffen worden bedacht. Zo neemt Karl Over een keer na het eten als zijn grootouders er zijn 2 appels in plaats van 1 en moet hij de volgende dag net zolang appels eten tot ze zijn neus en oren uitkomen. Ook begrijpen zijn ouders niet echt dat je voor een jongetje van 6 geen badmuts met grote bloemen koopt, dat je hem niet het tenue van Everton voor zijn verjaardag geeft als hij fan van Liverpool is, enzovoorts. Ook de contacten met andere kinderen willen maar deels lukken: hij heeft wel wat vriendjes, maar hangt er vaak toch maar een beetje bij. Verkeringen krijgt hij regelmatig (de jongens schelden hem uit voor “femi”, de meisjes houden wel van een jongen die over kleren wil praten), maar die duren nooit lang. Dus vlucht Karl Ove in lezen: eerst eindeloos veel stripboeken, als zijn moeder dat verbiedt stapt hij over op zware literatuur, science fiction, alles waar hij zijn handen op kan leggen. 

Een boek dat regelmatig een naar gevoel veroorzaakt: een jeugd in een omgeving die alles heeft om het leuk te maken wordt verpest door het onvoorspelbare gedrag van een vader. Mooi beschreven.

Terug naar de lijst met boekrecensies

624. Judith Koelemeijer - Hemelvaart

In 1985 gaat de dan 18-jarige schrijfster met 5 andere vriendinnen naar Griekenland. Ze kamperen, hoppen van eiland naar eiland en hebben een enorm leuke tijd met veel feesten, jongens, bier en lange nachten. Vooral de 20-jarige zeer levenslustige Annette gaat helemaal los. De laatste avond op het eiland Paros gaan Judith en Annette nog door als de andere 4 meiden terug naar de tent gaan. En dan slaat het noodlot toe: Judith gaat achterop bij de Griekse Nikos, Annette bij een Duitser. De Duitser raakt de weg kwijt en dan rijdt er een andere Duitser bij hem achterop: Annette valt op de straat en breekt haar schedel op meerdere plaatsen. Met een hippiebusje wordt ze vervoerd naar de lokale dorpsdokter, die ook niet veel kan doen, het wachten is op een helikopter die haar naar Athene kan brengen. De helikopter laat zo lang op zich wachten dat Annette uiteindelijk op Maria Hemelvaart overlijdt op een heet sportveld naast een kerk op het eiland Paros. En zo komen er 5 meiden en een lijkkist terug van vakantie.

Judith gaat in Baarn studeren, maar heeft eigenlijk een depressie van jewelste: slachtofferhulp en psychische begeleiding waren in 1985 nog niet zo algemeen toegepast als nu. Uiteindelijk maakt ze een lange reis en gaat dan Nederlands studeren. De ouders van Annette verhuizen naar Paros om dichter bij hun dochter te zijn, de Duitser die haar aanrijdt gaat keihard aan het werk als wetenschapper om goed te maken dat Annette en niet hij is overleden, en zo probeert iedereen een manier te vinden om met het verlies om te gaan. Uiteindelijk gaat Judith 24 jaar later op zoek naar het verhaal van en achter het ongeluk en zo ontstaat er een beeld van wat er werkelijk gebeurd is en hoe alle betrokkenen er mee omgegaan zijn.

Een zoektocht naar een gebeurtenis die de levensloop van veel mensen bepaald heeft; een ode aan een levenslustige meid van 20 die opeens er niet meer is; een verhaal hoe je als 18-jarige opeens volwassen wordt en het onbegrijpelijke in je leven moet inbouwen. Een mooi boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

625. Deon Meyer - Trackers

What do a housewife that wants to divorce, two diseases rhinos, the President Intelligence Agency (PIA), a Muslim extremist group in Cape Town and an ex-policeman who has turned private eye on his first case have in common? More than you would think. In a complicated and multi-layered thriller Deon Meyer describes the wheelings and dealings in present day South Africa where many people try to make a lot of money even if it hurts other people. For this they use hilarious, agressive or ingenious techniques and other people have to find out what is happening or happened. In a complicated thriller diamonds are smuggled from Zimbabwe to South Africa, a rhino transport is kidnapped by gangsters, the PIA tries to find what the Muslims are up to and a archeologist tries to get back his rucksack, ending in a shoutout in Cape Town. And when you think that is complicated enough much of it is tied together in the last part of the book when a deserted wife hires a private investigator to find her husband.

An ingeniously constructed thriller that one needs to ead quickly to keep track of all the developments. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

626. Silvia Tennenbaum - De Wertheims

De familie Wertheim is een uitgebreide familie van geassimileerde Joden in het Duitsland van rond 1900. Vader en moeder voeden 5 zoons op die allemaal anders zijn: de jongste, Eduard, is degene die de Pater Familias speelt en die rol blijft houden tot hij oud is,  Jakob is de intellectueel en boekenwurm, Gottfried wil niet deugen en verdwijnt al snel naar Amerika om daar zijn geluk te beproeven, Siegmund is de bleke, nietszeggende figuur en bij Nathan gaat het meer om zijn kinderen: de tweeling Ernst en Andreas en de meiden Emma en Lene. We volgen het leven van al deze figuren en ook nog een paar andere (aangetrouwde) familieleden over een periode van bijna 50 jaar met tussenpozen van een jaar of 5, waarin iedereen probeert een carrière en een liefdesleven op te bouwen. Al vrij rap wordt duidelijk dat je nog zo geassimileerd kunt zijn, maar dat de Arische Duitsers je toch steeds als Jood zien en beoordelen en uiteraard wordt het leven er niet gemakkelijker op als Hitler aan de macht komt. Iedereen gaat daar op zijn eigen manier mee om en ondervindt daar dus ook in meerdere of mindere mate de gevolgen van. 

In principe zou het een boeiend verhaal op kunnen leveren, maar het is erg hapsnap: te veel tijdsmomenten, te weinig diepgang en de vrouwen zijn -op de communistische Eva na- ook niet echt van het doortastende soort: als je getrouwd bent lever je je over aan je man. Ook een boek met veel bijvoeglijke naamwoorden, waardoor er weinig aan de verbeelding overgelaten wordt. Al met al een iets te hoog keukenmeidenromangehalte voor mij, maar vast aardig voor mensen die van dit soort uitgesponnen familiegeschiedenissen houden en niet te veel op stijl letten.

Terug naar de lijst met boekrecensies

627. Eva Weaver - De poppenspeler van Warschau

De puber Mika vindt in de jas van zijn opa een poppenkastpop. Het is niet zo maar een vondst: het is begin jaren '40 en Mika's opa is door de Duitsers doodgeschoten in het Joodse getto van Warschau. Al snel merkt Mika dat de poppen (zijn opa bleek een klein atelier te hebben waar hij poppen maakte) hem helpen om zijn verdriet te verwerken en dat ze andere kinderen helpen om de ellende van het getto even te vergeten. Hij gaat regelmatig samen met zijn nicht en beste vriendin Ellie naar het kinderziekenhuis en het weeshuis waar de poppen van hand tot hand gaan. Als hij door de Duitse soldaat Max "ontdekt" wordt moet hij optreden voor de soldaten. Hij voelt zich een verrader, maar maakt dat goed door baby's en peutertjes het getto uit te smokkelen onder zijn jas met duizend zakken, die zijn opa hem nagelaten heeft. Max weet ook te bewerkstelligen dat zijn moeder en tante niet op transport naar Auschwitz gezet worden. Als Max afscheid van hem moet nemen geeft Mika hem De Prins, de mooiste en belangrijkste pop, ook al snapt hij zelf niet waarom want hij haat de Duitsers. Mika gaat bij het verzet dat het getto met hand en tand verdedigt tegen de Duitsers, weet de oorlog te overleven en belandt in New York.

De Prins reist met Max naar de Siberische goelags, waar hij de vertrouwenspersoon van Max wordt in de mensonterende omstandigheden van het Russische gevangenkamp. Hij vergezelt Max nadat hij ontsnapt is op zijn lange reis terug naar het westen en helpt Max om te overleven in een samenleving die hij niet meer snapt en bij het verwerken van zijn nachtmerries. Uiteindelijk komt De Prins in handen van Max' kleindochter Mara, die hem gebruikt in een poppenspel over het getto van Warschau. En zo belandt De Prins uiteindelijk in New York en terug bij Mika, waarmee de cirkel rond is.

Een prachtig verhaal over de hoop, steun en afleiding die ook "dode" objecten als poppenkastpoppen kunnen geven, waarbij dat soms (bijna) nog belangrijker is dan eten, zelfs als je vergaat van de honger. Ook een verhaal dat inzicht geeft in zowel het getto van Warschau als de gevangenkampen voor Duitsers onder Stalin. Het eind is een beetje voorspelbaar en sentimenteel, maar het zij de schrijfster vergeven vanwege de rest van het boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

628. Geert Mak - Reizen zonder John

Vijftig jaar nadat John Steinbeck met zijn hond Charley Amerika doorkruiste op zoek naar het verhaal achter Amerika besluit Geert Mak hetzelfde te doen (maar dan met zijn vrouw) op zoek naar het verhaal achter de reis van Steinbeck en om de veranderingen sinds 1960 in kaart te brengen. Terwijl ze in het zelfde tempo als John Steinbeck door Amerika racen geeft Geert Mak op de van hem bekende wijze beschouwingen over Amerika: de bevolking, de geschiedenis, het land, de hedendaagse politieke situatie. En het verhaal wordt zeer actueel als je bedenkt dat ik het boek uitlees op de dag dat er voor het eerst weer een Government Shutdown is omdat de geheel geradicaliseerde politiek er niet uit kan komen en de conservatieven Obamacare willen tegenhouden omdat ze vinden dat de staat zich nergens mee mag bemoeien. Dus gaan alle niet essentiële onderdelen van de overheid (gezondheidszorg, onderwijs...) dicht terwijl een "essentieel onderdeel" als het leger gewoon door kan blijven draaien. Rare jongens die Amerikanen...

De beschouwingen van Geert Mak zijn altijd leerzaam, maar er in een boek "Reizen zonder John" zou je hopen dat hij de reis niet te veel gebruikt om te kijken wat er allemaal niet klopt in het boek "Travels with Charley" van John Steinbeck. Want om eerlijk te zijn: who cares? Tip: eerst Steinbeck lezen, dan pas Mak.

Terug naar de lijst met boekrecensies

629. John Steinbeck - Travels with Charley

After reading the book by Geert Mak in which he followed the trail of John Steinbeck 50 years later, I read the original travel report. Which was really a joy. Steinbeck and his French poodle Charley go in search of America. They encounter many strange characters and learn a lot about individual Americans as well as The American. Steinbeck has a great sense of humor and all the observations from Geert Mak about what is or cannot be true in the original book are of no concern here. Who cares whether John Steinbeck made up some or all of the encounters, who cares whether they really had to flee because Charley pissed off a grizzly bear? As long as the story is enjoyable I am more than prepared to believe that it really happened that way. Geert Mak is constantly complaining that John Steinbeck made too many miles per day, Steinbeck simply leaves out most of the travel days and picks out what he thinks is interesting to the reader. And his observations are still very much of interest to today's audience. 

Definitely worth reading, but as I noticed before, please read this one before you start on Geert Mak!

Terug naar de lijst met boekrecensies

630. Lee Child - Never go back

Jack Reacher returns to his home base, the 110th in Washington, to meet their new commander Susan Turner. But when he gets there Turner is gone, accused of taking a bribe. And Reacher also gets arrested, accused of beating up a witness sometime in the past and of fathering an illegitimate child when in active service in Korea. All accusations are a lot of rubbish, but it takes Turner and Reacher quite some time to prove that and also to find out who is behind the accusations. In order to do so, they have escape military prison, get rid of some quite unsavory types and also fight a bunch of hillbillies, but of course this is all no problem for superhero Reacher.

Not the strongest Jack Reacher of the series: the plot takes a long time to develop (even though there is quite some action along the way) and when things get solved it is not very believable that people would go to such lengths. But who cares: an easy read in between high literature. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Door naar de volgende 30 boekrecensiesTerug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies