Boekrecensies 421-450

421. Marc Reugebrink - Het grote uitstel

Daniël Rega woont in de jaren '70 in een dorp in het oosten des lands, waar hij zijn tijd verdeelt tussen politieke discussies in het linkse jongerencentrum Che en het tussen de benen liggen bij zijn "paardenmeisje" Mireille. Maar echt veel eigen mening heeft Daniël niet, zijn grootste zorg is het handhaven van de status quo: eigenlijk wil hij dat de wereld altijd zo blijft als zij op dat moment is. Maar Mireille gaat steeds meer eisen aan hem stellen en in Che breekt een strijd uit tussen de diverse linksgeoriënteerde jongeren. Uiteindelijk valt op één avond zijn hele wereld in duigen.
Een paar jaar later woont hij met 2 studiegenoten in een studentenhuis in Groningen. De PABO-studie loopt over van de zeer vage leraren die geheel in de tijdgeest "democratisch onderwijs" propageren, maar dat blijft voornamelijk bij kretologie. Rega hobbelt achter zijn doortastende studiegenoten aan: hij krijgt de vrijstellingen die Van Parys regelt en neemt de meisjes over die Werda afdankt, maar alweer heeft hij weinig eigen inbreng. En ook hier gaat zijn wereld, die hij niet wil veranderen, uiteindelijk in vlammen op.
In 1989 staat hij achter de bar van een striptent "Das Rote Kabinett" in West-Berlijn. Op een avond valt één van de klanten een striptease lastig, maar de uitsmijter, Dankov, blijkt afwezig: hij is vertrokken naar de Muur, die die avond open zal gaan ("Die machen auf!"). Rega gaat, geheel in de war, op zoek naar Dankov en belandt uiteindelijk in de mêlee van mensen bij de Muur.

Een boek over een jongen die opgroeit in een dorp in de jaren '70 en vervolgens in Groningen gaat studeren in de jaren '80. Zou interessant moeten zijn voor iemand die opgroeide in een dorp in de jaren '70 en in de jaren '80 in Groningen werkte, zou je denken... Helaas is dit niet het geval. Rega is een type waar ik me niet echt mee kan identificeren, de linksige sfeer en bijbehorende termen zijn wel heel erg cliché en er is een ongelofelijk irritante verteller, waarvan de persoonlijkheid en rol onduidelijk blijft, maar die zo af en toe het verhaal komt binnenvallen, waardoor het -soms midden in een alinea- van de derde in de eerste persoon enkelvoud overgaat. Bovendien komt die verteller ook nog eens niet goed uit zijn woorden: hij zoekt naar de juiste formuleringen en dat gaat altijd in drievoud. Ik heb werkelijk geen idee waarom dit boek De Gouden Uil in België heeft gewonnen, anders dan uit een soort van misplaatste nostalgie.

Terug naar de lijst met boekrecensies

422. Jared Diamond - Zwaarden, paarden en ziektekiemen

Jared Diamond is evolutionair bioloog en daarnaast geïnteresseerd in geografie, antropologie en geschiedenis. Naar aanleiding van een vraag van een kennis uit Papoea Nieuw Guinea is hij zich gaan interesseren voor de vraag waarom de Europeanen het zo veel beter lijken te hebben gedaan dan bij voorbeeld de Afrikanen of de Aboriginals. Uitgaande van de het gegeven dat er geen wezenlijke verschillen in intelligentie tussen volkeren zijn zoekt hij de verklaringen in het name de omringende natuur en geografie. De Euraziaten hadden het redelijk gemakkelijk: een groot continent zonder noemenswaardige obstakels, dus veel mogelijkheden om uitvindingen uit te wisselen, een hele verzameling domesticeerbare planten en dieren en een continent dat zich van Oost naar West uitstrekt, dus eenmaal gedomesticeerde soorten konden gemakkelijk van volk op volk overgedragen worden. In b.v. Amerika is dat veel moeilijker: afgezien van lama's geen domesticeerbare dieren en een Noord-Zuid as die ook nog eens diverse malen door woestijnen, langengtes en enorme bergketens wordt doorsneden. Landbouw leidt tot grotere bevolkingsdichtheden en daarmee tot epidemische ziekten die vervolgens de jagers-verzamelaars die ermee in aanraking komen en niet deels immuun zijn uit kunnen roeien (kijk maar naar het Incarijk dat door Spaanse kinderziekten werd verwoest. Naast de algemene verklaringen kijkt hij ook per continent en soms zelfs per land naar de verklaringen voor de ontwikkelingen. 

Een heel boeiend boek dat een zeer plausibele verklaring geeft voor de verschillen en voor het eerst een synthese maakt van kennis uit een aantal soms zeer verschillende disciplines. Een boek waar ook veelvuldig naar verwezen wordt door historici als Maarten van Rossem. En een plezier om te lezen omdat de stijl compact, begrijpelijk en leesbaar is. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

423. Jeroen Smit - De prooi

In 1990 fuseerden ABN en AMRO tot ABN-AMRO, in 2007 werd het complex overgenomen door een consortium van Fortis, Banco Santander en Royal Bank of Scotland en in 2008 nam de Nederlandse staat het Nederlandse deel van Fortis / ABN-AMRO over om te voorkomen dat het hele kaartenhuis in elkaar zou storten. In de tussenliggende periode blijkt heel veel gebeurd te zijn waar de mond van de gemiddelde burger toch wel lichtelijk van openvalt. Jeroen Smit fileert haarfijn hoe de koers van ABN-AMRO zwalkte vanaf het begin, beslissingen werden genomen op basis van niet aanwezige cijfers, het grote graaien toesloeg onder de bankiers en de leiding van de bank niet in staat was om te communiceren met wie dan ook. Bovendien was de Raad van Commissarissen, toch een belangrijk toezichthoudend en sturend orgaan, bijzonder zwak en werd de invloed van de hedge funds tegen het einde steeds sterker. Rijkman Groenink wordt geportretteerd als een sociaal ontzettend zwakke man met een bijzonder groot ego en een onbegrijpelijk gevoel voor humor dat hij op de meest verkeerde momenten naar boven laat borrelen. Eigenlijk bijna op het autistische af...

Als niet-econoom en iemand wiens financiële kennis niet veel verder gaat dan het bedrag dat de baas iedere maand op de rekening stort, was ik toch wel benieuwd wat er nou allemaal mis gegaan is bij ABN-AMRO. Niet omdat ik geïnteresseerd ben in de financiële kant, maar wel in de management kant: waarom slaat het grote graaien -met "gegarandeerde bonussen" (volgens mij een contradictio in terminis) die vele malen het jaarsalaris bedragen- nu juist toe onder bankiers, de mensen die je zou moeten kunnen vertrouwen met geld. Dat wordt in het boek uitgelegd, maar enig begrip heb ik er nog steeds niet voor. Uit het boek blijkt ook eens te meer dat een hoge positie en een enorm salaris niet garant staan voor enige bestuurlijke, laat staan intermenselijke, kwaliteiten. Bijzonder boeiend, in één adem uitgelezen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

424. Philip Kerr - Een stille vlam

Bernie Gunther werkt voor de komst van de nazi's bij de afdeling moordzaken van de Berlijnse politie. Tegen de achtergrond van de Nacht van de Lange Messen en de brand in de Reichstag  krijgt hij te maken met de moord op een meisje dat ongeveer aan stukken gesneden is. Hij weet waar hij de oplossing moet zoeken, maar wordt al snel van de zaak afgehaald omdat het allemaal te politiek belanden blijkt te zijn en hij in de ogen van de nieuwe machthebbers aan de verkeerde kant staat. Meer dan 15 jaar later zit Bernie, onder valse voorwendselen, in Argentinië, daarheen getransporteerd door het nazi-netwerk. Maar ook hier mag hij weer aan de slag als speurhond, met een zaak die erg lijkt op die in Berlijn. Uiteindelijk weet hij de zaak op te lossen, maar al doende is hij een paar hele grote geheimen van het Peronistische Argentinië op het spoor gekomen, zo groot dat het slecht voor zijn gezondheid is. Uiteindelijk weet hij er zich met het nodige blufwerk uit te redden, maar het kost hem wel een vriendschap...

Waar feit eindigt en fictie begint is moeilijk te zeggen bij dit boek, het zet wel aan tot nadenken. Ik ken Philip Kerr nog van zijn Berlin Noir trilogie, die destijds veel indruk op me gemaakt heeft. Nu valt het iets te stoere toontje van de de hoofdpersoon me wat tegen. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

425. Philippe Claudel - Het verslag van Brodeck

Brodeck woont kort na de oorlog in een klein, afgelegen gehucht in de buurt van de Duitse grens met een oude vrouw, zijn vrouw en zijn dochtertje. Op een dag verschijnt er een vreemdeling, de Anderer, en al snel raakt het hele dorp van slag van het gedrag van de man dat anders is dan anders. Uiteindelijk leidt dit tot een tragedie, waar Brodeck niet bij betrokken is, maar wel de opdracht krijgt om het verslag van te schrijven. Langzamerhand wordt duidelijk waarom Brodeck ook een buitenstaander in het dorp is en wat hij, en zijn familie tijdens de oorlog hebben meegemaakt. En dat alles tegen de achtergrond van prachtige natuur. Als aan het eind het verslag af is komt de aap bij de overige dorpsbewoners uit de mouw en trekt Brodeck alsnog aan het kortste eind.

Een prachtig boek dat je bij de strot grijpt en niet meer loslaat. Een allegorie op de shoah: nergens worden met zo veel woorden het nazisme, Hitler, de concentratiekampen genoemd, iedere historische gebeurtenis krijgt een andere, verzonnen naam, maar tussen de regels door worden alle gruweldaden duidelijk en laat het boek zien hoe mensen elkaar kunnen ophitsen tot volslagen waanzin. De beschrijving van de diverse karakters uit het dorp is bijzonder beeldend: de burgemeester, de foute buurman, de oude onderwijzer... Het boek laat ook zien dat slachtoffers soms ook daders zijn. Ik heb een aantal keren flink moeten snotteren tijdens het lezen en dat is me al lang niet meer gebeurd.

Terug naar de lijst met boekrecensies

426. Michael Connelly - The brass verdict

What do you do if after a forced 1-year sabbatical you intend to return to your practice as defence lawyer and all of a sudden you get more than 30 cases in one go? That is what happens to Mickey Haller -who we previously met in The Lincoln lawyer- when he inherits the practice of a friend who has been murdered. This murder seems to be related to the high profile case that is part of the portfolio: a movie investor who has found his young wife with her lover and is now accused of having shot them to death. Within a week Mickey has to prepare for the case and also watch his back because he might be the next one who gets shot... When the case comes to trial, Mickey has found the magic bullet with which he can het his client acquitted, but will it ever come to that?

Another smooth ride by Michael Connelly, but I prefer the Harry Bosch (who plays a side role in this book) series over the Lincoln Lawyer series.

Terug naar de lijst met boekrecensies

427. Daniel Tammer - Op een blauwe dag geboren

Daniel Tammer is een zeer hoog functionerende autist met het syndroom van Asperger. Daarnaast is hij een savant: hij kan fantastisch rekenen, uit zijn hoofd leren en nieuwe talen onder de knie krijgen en heeft hij synesthesie, waarbij hij getallen en woorden ziet als vormen en kleuren. In zekere zin lijkt hij op Rainman, die hij aan het eind van het boek ook ontmoet, maar het grote verschil is dat hij een zelfstandig leven leidt, met een relatie en een baan en dat hij heel goed kan uitleggen wat er in zijn hoofd gebeurt. In dit boek beschrijft hij zijn jeugd en zijn volwassenwording en laat hij zien dat je anders kan zijn en toch volwaardig functioneren. Het leuke is dat zijn autisme er echt doorheem schemert: hij is helemaal enthousiast over het getal Pi (dat hij tot 22.514 getallen achter de komma uit zijn hoofd geleerd heeft om geld op te halen voor de Nationale Autisme Stichting) en dat hij daar dan ook net zo gemakkelijk een heel hoofdstuk over uitwijdt. Dat maakt het verhaal heel authentiek. Verder heb ik grote bewondering voor zijn ouders, die hem echt alle ruimte gegeven hebben in een gezin met -tig kinderen, zijn partner Neil, die hem helpt om wegen te zoeken waardoor hij echt kan samen-leven, maar vooral Daniel zelf. Het valt voor geen enkele 18-jarige mee om een jaar in het buitenland te gaan wonen en werken, maar Daniel doet dat toch maar: hij gaat  als vrijwilliger Engelse les geven aan vrouwen in Litouwen en weet daar in een jaar ook nog een heel sociaal leven op te bouwen. Bang en dapper tegelijk: wie doet het hem na?

Terug naar de lijst met boekrecensies

428. Arnaldur Indridason - Het koningsboek

De jonge IJslandse student Valdemar reist begin jaren '50 naar Kopenhagen om oud-IJslands te gaan studeren. Hij heeft een aanbevelingsbrief bij zich voor een professor die behoorlijk excentriek blijkt te zijn. De professor is al jaren op zoek naar Het Koningsboek, de Edda, het boek waarin de sagen en legenden van IJsland staan opgetekend. Officieel heeft de professor het boek nog steeds in zijn bezit, maar tijdens de oorlog is het hem afgenomen door een Duitse Gestapo-officier. Hij heeft dit echter nooit bekend gemaakt. Bovendien blijkt er ook nog een verloren gewaand kwarto te zijn dat deel uitmaakt van dit koningsboek dat de professor samen met Valdemar op het spoor komt. Ze zijn echter niet de enigen die op zoek zijn naar het koningsboek en het kwarto, en hun tegenstanders deinzen voor niets terug. De reis gaat via Oost-Duitsland, Nederland en Berlijn en uiteindelijk belanden ze samen met de IJslandse Nobelprijswinnaar Laxness, waar de zaak min of meer tot een climax komt.

Op de één of andere manier kon het verhaal me, in tegenstelling tot de andere boeken die ik van Indridason gelezen heb, niet echt boeien. Het is vast een fantastisch boek voor IJslanders (het gaat tenslotte over hun geschiedenis en cultureel erfgoed), maar voor buitenstaanders blijft het een wat moeizame en ongeloofwaardige speurtocht. Het is ook geen slecht boek, maar geen aanrader. Een magere drie sterren.

Terug naar de lijst met boekrecensies

429. Bill Bryson - The life and times of the Thunderbolt Kid

Bill Bryson was born in Des Moines, Iowa in the beginning of the 1950s. In this book he describes his youth and the changes that America went through during this period of unimpeded economic growth, rapid societal changes and fear of Communism. He describes his environment, friends and family with his usual wit and sense of humor, making the book not only very recognizable for anybody over 45, but also making you laugh out loud, even in places like trains or buses. When reading the book you see how many things have changed in society, but also how many things are still very much the same. As always with Bill Bryson: a book that is definitely worthwhile to read.

Terug naar de lijst met boekrecensies

430. Patricia Cornwell - Scarpetta

Oscar Bane is a "little person", what people call a dwarf in everyday life. Kay Scarpetta gets in contact with him on New Year's day when he is taken voluntarily to a psychiatric ward after he is found with the dead body of his girlfriend Terri who is tortured to death. He refuses to be examined by anybody else than Scarpetta. The question is: did Oscar kill Terri? Everybody seems to be convinced that he did, but Oscar claims that "they" did it: since half a year he claims to be stalked by people who know his every move. Scarpetta is not sure what to believe, there are quite a few issues that point towards Oscar, but on the other hand she has the gut feeling he did not do it. In the meantime she has problems of her own: an extremely well-read sleeze blog on the Internet has open a frontal attack on her and as a result her niece Lucy has opened a not-so-frontal but extremely efficient attack on the blog. And her old colleague Pete Marino is also part of the investigation team, the first time she sees him after he assaulted her half a year before. All in all loads of complex situations that ask for attention. Scarpetta and her husband Benton, Marino, Lucy and the DA Jaime Berger try to solve the case, helped by an extrmely annoying police officer, Morales. In the end they solve the case, but not until after there has been more blood shed.

I stopped reading Patricia Cornwell's thrillers after "hornets' nest" because they started to be rather over the top and unbelievable. After a more than 10 year break I picked up this one and I have to say that it was quite a pleasure to read, even though it took me a while to get into the story. One small problem I have with the solution is that it seems to me very improbable that the killer could have multiple simultaneous careers.

Terug naar de lijst met boekrecensies

431. W.G. Sebald - Duizelingen

De hoofdpersoon reist vanuit zijn thuisland Engeland via Wenen, Venetië, Verona en Riva naar zijn geboortedorp W. in de Beierse Alpen. Onderweg volgt hij deels het spoor van Kafka in 1913. Hij verblijft in hotel van wisselende kwaliteit, kan soms wel en soms niet goed doorwerken aan zijn boek en maakt grotere en kleinere dingen mee. Zo raakt in één hotel zijn paspoort per ongeluk kwijt, maar een uitstapje naar Milaan zorgt dat hij een nieuw reisdocument krijgt. Zo af en toe zorgt zijn wel erg grote fantasie ervoor dat hij opeens niet verder durft of juist door moet reizen omdat hij schimmen ziet van achtervolgers (die er niet zijn). Eenmaal aangekomen in de zijn geboortedorp W. komen de herinneringen aan vroeger terug.

Het boek is in een plezierige stijl geschreven en geeft een paar mooie overpeinzingen over de kracht van de herinnering, maar over het algemeen weet ik niet goed wat ik met dit boek aanmoet. Het lijkt een reisverslag -compleet met kopieën van treinkaartjes en restaurantrekeningen-, maar ik ga er van uit dat Sebald meer met deze roman voorhad dan alleen zijn reisverslag. Sebald wordt ergens omschreven als een schrijver "voor langzame lezers", dus dat heb ik geprobeerd, maar veel meer inzicht verschaft me dat niet.

Terug naar de lijst met boekrecensies

432. Kate Summerscale - The suspicions of Mr. Whicher or The murder at Road Hill House

On the morning of 1 July 1860, the body of 3-year old Francis Savill Kent is found with a slit throat in the latrine pit of his father's country house. Francis is the youngest son of Samuel Kent, a middle class factory inspector. Samuel Kent's household consists of 4 children from his first marriage, 3 from his second marriage, his wife and several servants. All have had the opportunity to commit the murder and quite a few of them have a reason not to like the child or its parents. After a lot of incompetent research by the local police, Jack Whicher from the newly established Scotland Yard is called in. He immediately has his suspicions, but he is never quite able to prove his case, also because the local police do not believe in his theory as it implicates someone from a higher class than Whicher himself. In the end the suspect is acquitted, but years later it becomes clear that Whicher was probably right after all...

This book describes a case that shocked the whole of England and quite a few members of the public very actively followed the case and gave suggestions to the police. It also happened in a time when the public was longing for detective stories and this case was at the basis of the genre. The book itself is interesting to read, but somehow the characters did not seem very real me: even when a true story is being told, it should be possible to do it in such a way that the description of the characters grips the reader.

Terug naar de lijst met boekrecensies

433. Harlan Coben - No second chance

What would you do if you wake up and find that you have been in a coma for 2 weeks, shot in the chest, with your wife dead and your baby-daughter missing? This is what happens to reconstructive surgeon Marc Seidmann. The case becomes even more of a nightmare when he gets the message that his daughter is being kidnapped, but during the transfer of the ransom, things go wrong, the police intervenes and Marc's father in law is left with 2 million dollars less in his bank account, but Marc still does not have his daughter back. It even gets worse when the police start suspecting Marc of the murder of his wife, but the fact that he was nearly killed himself makes the case against him rather weak. A year and a half later there comes a second chance: with the help of his ex-girlfriend Rachel he tries to get his daughter, but what he finds is a conspiracy that goes deeper than he could ever have expected. 

This is my first book by Coben and it was definitely a joy to read: a lot of action, an interesting and challenging plot, but what makes the book special for me is the solution that Marc chooses when he gets the opportunity to get his daughter back: wise and broad-minded. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

434. Paolo Giordano - De eenzaamheid van de priemgetallen

Matteo en Alice zijn allebei getekend door een gebeurtenis uit hun jeugd: Alice heeft een lam been door een skiongeluk en lijdt aan anorexia, Matteo is ooit zijn tweelingzus verloren en verwondt nu zichzelf. Alice wil er op school dolgraag bijhoren en doet daarvoor de raarste dingen, haar klasgenoot Matteo daarentegen is op het autistische af op zichzelf en heeft maar één vriend en dan nog alleen maar omdat die achter hem aanloopt. Tussen Alice en Matteo ontstaat een vriendschap omdat ze volgens Matteo allebei "priemgetallen" zijn: alleen door 1 en door zichzelf deelbaar, maar wel twee priemgetallen die dicht bij elkaar liggen. Ze voelen zich vertrouwd en veilig bij elkaar en Matteo deelt zelfs zijn ergste geheim met Alice. Maar uiteindelijk groeien ze toch uit elkaar: Matteo wordt een briljante maar eenzame wiskundige in het buitenland, Alice trouwt en wordt fotografe. Toch blijft er een speciale band tussen hen bestaan tot de terugkeer van Matteo.

Een boek in een prachtige stijl, over twee gewonde en diep eenzame mensen aan de rand van de maatschappij. Ze vinden steun bij elkaar, maar uiteindelijk groeien ze door trots en misverstanden toch uit elkaar. Een heel veelbelovende debuutroman.

Terug naar de lijst met boekrecensies

435. JJ Voskuil - Binnen de huid

Bij het overlijden van Voskuil werd bekend dat er nog een laatste manuscript was, dat al meer dan 40 jaar op de plank lag, maar te persoonlijk was om bij zijn leven gepubliceerd te worden. Het behandelt de periode tussen "Bij nader inzien" en "Het bureau", waarin Maarten en Nicolien wanhopig proberen niet burgerlijk te worden door te leven van wat vertaalwerk, maar Maarten's vriend Paul en zijn vrouw Rosalie zien ze veranderen in een keurig stel met leraarsbaan, flat in een buitenwijk en kindje (consequent aangeduid met "het kind"). Nicolien ergert zich daar hevig aan en ziet Rosalie als de aanstichtster van alle kwaad, maar Maarten raakt steeds meer in de ban van Rosalie, die alles vertegenwoordigt wat Nicolien niet is. Rosalie reageert, maar het lijkt toch net alsof het voor haar meer een spelletje is dan voor Maarten.

Het laatste boek van Voskuil en helaas wat mij betreft één van de minder geslaagde: alle details en opgekropte emoties die in de werksituatie van Het Bureau bijzonder begrijpelijk en amusant zijn werken hier tegen het verhaal: het gaat op den duur geweldig irriteren dat geen van beiden een knoop door wil hakken. Toch blijft het Voskuil: mooi geschreven met oog voor de absurditeit van de situatie.

Terug naar de lijst met boekrecensies

436. Olga Tokarczuk - De laatste verhalen

Drie verhalen over drie vrouwen die met de dood te maken krijgen. 
In het eerste verhaal krijgt een vrouw van middelbare leeftijd een auto-ongeluk. Ze belandt bij een ouder echtpaar dat uit mededogen dieren opvangt die aan het eind van hun leven zijn, maar waarvan zij vinden dat ze op natuurlijke wijze moeten sterven. Als de vrouw het lijden van de dieren ziet vraagt ze zich af of dit mededogen is of wreedheid.
In het tweede verhaal verliest een oude vrouw hoog in de bergen en geïsoleerd door de sneeuw haar echtgenoot. Terwijl ze hem in de kou op de veranda opbaart overziet ze haar leven en probeert ze een signaal te zenden naar de mensen beneden in het dal.
Het derde verhaal speelt zich af in een heel andere setting. Een jongere vrouw reist met haar zoontje de wereld af als reisboekenschrijfster. Als ze op een idyllisch tropisch eiland belanden raakt haar zoontje helemaal geobsedeerd door de kunsten van een stervende goochelaar.

Drie verhalen, maar geen eenheid. Het middelste verhaal is prachtig: de overdenkingen van de oude vrouw die vanuit de Oekraïne in Polen belandde omdat iemand de grenzen anders tekende en haar man opeens niet meer welkom was ontroert en raakt je. Dat geldt voor de andere twee verhalen veel minder. Olga Tokarczuk beschrijft zichzelf als geboren met een oude ziel en misschien kan ze daarom het beste de gedachtewereld van oude mensen beschrijven. Jammer, want uit het tweede verhaal blijkt overduidelijk dat ze kan schrijven. Haar andere twee bij De Geus uitgegeven boeken schijnen beter te zijn (volgens twee leden van mijn boekenclub).

Terug naar de lijst met boekrecensies

437. Stieg Larsson - Mannen die vrouwen haten

Mikael Blomkvist is onderzoeksjournalist en moet na een vies spelletje van een steenrijke zakenman de gevangenis in. Bovendien besluit hij een jaar pauze te nemen van zijn eindredacteurschap van het opinieblad "Millennium". Hij wordt gevraagd door een oude ex-zakenman, Henrik Vanger, om uit te zoeken wat er met zijn nichtje Harriet gebeurd is toen ze 40 jaar eerder verdween. Mikael heeft er niet veel fiducie in, maar het betaalt goed en het geeft hem tijd om zich terug te trekken uit Stockholm en zijn drie maanden in de gevangenis door te brengen terwijl hij kan blijven werken. Al snel blijkt echter dat er meer achter de verdwijning van Harriet zit en dat de familie Vanger een aantal lijken in de kast heeft, die ze er niet graag uit willen laten komen. Mikael komt in contact het een 25-jarige hackster, Lisbeth Salander, die in alles zijn tegenpool is, maar die hem gaat helpen bij zijn onderzoek en tot hun beider verbazing kunnen ze het heel goed met elkaar vinden. Uiteindelijk lossen ze niet alleen de verdwijning op, maar zetten ze de zakenman die Mikael in de gevangenis heeft doen belanden ook nog eens de ultieme hak.

Een heerlijke pageturner. ik begrijp de hype wel: dit is de ultieme vakantielectuur en delen 2 en 3 gaan over een paar weken zeker mee in de koffer richting Turkije. Het is een lijvig boek (lekker!) en ook inhoudelijk niet flinterdun. Er zitten alle elementen in van een Scandinavische thriller: sneeuw, relatieproblemen, maatschappijkritiek (zie de titel) en bovendien is te merken dat Larsson zelf onderzoeksjournalist was: hij wijdt over een aantal onderwerpen flink uit en heeft zijn onderzoek gedaan. Lekker leesvoer.

Terug naar de lijst met boekrecensies

438. Charlotte Mutsaers - Koetsier Herfst

Maurice Maillot is een middelbare man; de zoon van een echtpaar dat veroordeeld is voor een aanslag op een circus heeft als schrijver ooit 1 bestseller geschreven, maar heeft nu al jarenlang een writer’s block. Op een dag vindt hij in het Vondelpark een mobieltje waar hij helemaal (ook seksueel) door geobsedeerd raakt. Via het mobieltje komt hij in contact met Do, een meisje die streng vegetariër blijkt te zijn en actief lid van het Lobster Liberation Front, een groep die restaurants en groothandels binnendringt en de kreeften bevrijd. Samen (en met een hondje dat hij inmiddels heeft opgepikt) vertrekken ze rond kerst naar Oostende, waar ze in een droefgeestig hotel langs elkaar heen leven, op kerstavond veganistisch proberen te dineren tot het op nieuwjaarsdag helemaal misgaat.

Ik snap niet helemaal waar alle geweldige recensies op gebaseerd zijn. In mijn opinie is het een boek met bordkartonnen karakters, een verhaal dat nergens naartoe gaat (behalve veel verontwaardiging over het levend koken van kreeften) en nogal wat losse eindjes: wat is de rol van het hondje,en van de foto van Bin Laden? Iis die Do nou een man of een vrouw? Waarom loopt het af zoals het afloopt? En het kan natuurlijk altijd aan mij liggen dat ik het niet begrijp, maar als de hele leesclub het niet begrijpt ga je je toch achter de oren krabben…

Terug naar de lijst met boekrecensies

439. Johan Harstad - Buzz Aldrin waar ben je gebleven?

Matthias is een jongen van mid-20 die in Stavanger woont, werkt als hovenier en een vriendin heeft waarmee hij samenwoont. Hij wil eigenlijk maar 1 ding: zo’n onopvallend mogelijk leven leiden. Hij is geboren in de nacht van de landing op de maan en mede daarom is Buzz Aldrin ook zijn grote voorbeeld: de tweede man op de maan, de man achter Neil Armstrong. Maar dan gaat er van alles tegelijk fout: zijn vriendin verlaat hem voor een fietskoerier, de hovenier waar hij werkt gaat failliet en als hij met zijn beste vriend Jorn en zijn band naar de Faroer gaat wordt hij midden in de nacht wakker in de stromende regen in the middle of nowhere met een bebloede hand en 15,000 kronen op zak. Gelukkig wordt hij opgevangen door een psychiater, Havstein, die hem meeneemt naar De Fabriek in het onooglijke dorpje Gjogv (54 inwoners), waar hij tussen een aantal andere licht psychiatrische patiënten komt te wonen. Voor het eerst heeft hij een echt hechte groep mensen om zich heen, maar ook hier ervaart hij weer dat stabiliteit nooit lang duurt: de samenstelling van de groep verandert, er gaat iemand dood en uiteindelijk moet de groep beslissen hoe ze met elkaar doorgaan. En Matthias moet beslissen waar zijn toekomst ligt en waar zijn thuis is…

Een prachtig boek over een vergeefse zoektocht. Wat het boek spannend maakt is dat je pas langzamerhand gedurende het verhaal de achtergronden van de diverse personen duidelijk krijgt. De stijl van het boek is mooi maar onorthodox en vraagt om langzaam lezen. Een heerlijk boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

440. Stieg Larsson - De vrouw die met vuur speelde

In het tweede deel van de Millennium trilogie wordt journalist Mikael Blomkvist geconfronteerd met 3 moorden en een verdwijning: een collega en zijn vrouw die werkten aan een reportage over vrouwenhandel en prostitutie worden doodgeschoten en de advocaat waarbij Lisbeth Salander onder curatele staat wordt ook dood gevonden. Zijn pistool is gebruikt bij de moord op het echtpaar, de vingerafdrukken van Lisbeth staan op het pistool en Lisbeth is verdwenen. De politie begint een klopjacht, maar als Mikael bij zichzelf te rade gaat gelooft hij niet dat Lisbeth het gedaan heeft. Hetzelfde geldt voor haar vroegere werkgever en haar boksleraar en tezamen probeert dit drietal de waarheid achter de moorden aan het licht te krijgen en daarmee Lisbeth's onschuld te bewijzen. Maar achter het toch al smerige wereldje van de vrouwenhandel blijkt een nog veel groter geheim schuil te gaan en er zijn heel wat klappen en schoten voor nodig om dat min of meer duidelijk te krijgen bij de politie.

Deel 2 van de Millennium trilogie is sneller dan deel 1, maar ook hier staat het boek duidelijk in de Scandinavische thrillertraditie: veel informatie, maatschappijkritiek en psychologie. Een genot om  te lezen aan de rand van een Turks zwembad.

Terug naar de lijst met boekrecensies

441. Elly Griffiths - The crossing places

Dr Ruth Galloway is a forensic archeologist at the university of North Norfolk, Detective Harry Nelson is a member of the Norfolk police who asks her help when the bones of a child are found in the marshes near her house. She quickly establishes that the bones are of a child from the Iron Age, but gets sucked into the contemporary disappearance of two small girls: one 10 years ago, one recently. With her knowledge from the marshes and the history of the place she can help the police to locate one of the girls, but the other one she only finds accidentally as the climax of the book takes place during a gruelling East England night.

Sometimes you buy a book without really knowling why: this one because there was a 3-for-2 offer at the bookshop. And then you find out that you have actually bought a very good book, as is the case with this one. A very promising debut, with a very funny main character and an unlikely friendship developing. I look forward to the next installment...

Terug naar de lijst met boekrecensies

442. Tess Gerritsen - Keeping the dead

What do you do when you find a bullet in something that is very obviously a mummy? The least one can do is conclude that the mummy has not been dead for a very long time and that is a blow for the small museum that discovered the mummy in an overlooked corner of its cellars. The next step is to check the cellar for other odd findings and lo and behold: they are there and these preserved remains are also relatively recent. After this detective Jane Rizzoli and forensic pathologist Maura Isles have to conclude that there is a definitely creepy serial killer active who is after something or someone in the museum. After thorough investigations they have a suspect, but things are -as always- more complicated than they seem. It nearly costs the lives of another three women before the case is solved.

Again a thoroughly entertaining book by Tess Gerritsen that kept me on the edge of my (deck)chair during a lazy holiday. I have to say that the cases are getting more and more weird as the series prgresses and Gerritsen has to be careful not to fall into the same pitfall as Patricia Cornwell, whose cases became so over the top as to be actually hilarious rather than scary. But for the moment Gerritsen is still on the right side of the division line.

Terug naar de lijst met boekrecensies

443. Christine Otten - Als Casablanca

De journaliste Laura is op 11 september 2001 in New York. In de hectiek na de aanslagen ontmoet ze de oude ex Black Panther en muziekproducent Charles Perry, die haar, na een nacht waarin ze het over van alles en nog wat hebben gehad, voorstelt om een tijdje bij zijn neef in Detroit door te brengen. De neef, Khalid, is tot de islam bekeerd, zijn Brits-Nigeriaanse vrouw Tania en  en verder ontmoet ze ook nog de oudere Duitse fotografe Leni Sinclair. Ze trekt met allemaal op, maar krijgt nooit echt een band met ze. Op zich vindt Laura dat wel prima en ze stelt de terugkeer naar haar man in Nederland dan ook steeds uit, mede omdat ze ernaar verlangt Charles nog een keer te zien.

De titel, die verwijst naar de film met Humphrey Bogart, snap ik nog wel: alle personen zijn een soort van ontheemden, maar de rest van de boodschap is mij onduidelijk. Het mooiste is eigenlijk het stuk over het leven van de jonge Leni in de DDR, maar verder is het wat mij betreft een boek van de gemiste kansen: 11 september, niet uitgewerkt; een moslim-man, niet uitgewerkt, een fascinatie voor een veel oudere man, niet uitgewerkt. Helaas...

Terug naar de lijst met boekrecensies

444. Catherine O'Flynn - Wat verloren is

De tienjarige Kate Meaney brengt al haar tijd buiten school door in het winkelcentrum Green Oaks. Ze wil later dolgraag detective worden en oefent nu al in observeren, volgen en allerlei andere detective-eigenschappen aan de hand van "Het Grote Detectivehandboek" dat ze van haar inmiddels overleden vader heeft gekregen. Jaren later ziet een bewaker op een bewakingscamera van Green Oaks een meisje verschijnen dat sprekend lijkt op de indertijd verdwenen Kate. Een medewerkster van een platenzaak vindt een knuffel die toebehoort heeft aan Kate, maar Kate zelf blijft onvindbaar. Als ze samen proberen het meisje op te sporen komt het tot een onverwachte ontknoping.

In het begin is het boek nogal langdradig: de humor die er zit in de observaties van het meisje sprak mij niet erg aan. Maar de ontknoping is onverwachts, vandaar toch nog (een magere) drie sterren.

Terug naar de lijst met boekrecensies

445. Haruki Murakami - Spoetnikliefde

Sumire is een aankomend schrijfster. Iedere nacht probeert ze aan haar boek te schrijven, maar iedere dag vindt ze het resultaat toch niet goed genoeg. Ze is zo druk bezig met haar schrijverschap dat ze eigenlijk vergeet te leven. Tot ze als een donderslag bij heldere hemel tijdens een bruiloftsdiner verliefd wordt op Mioe, een oudere getrouwde vrouw die een eigen importhandel heeft in wijnen en alles is wat Sumire niet is. Sumire neemt een baantje bij haar aan als persoonlijk assistente en gaat met haar mee op reis naar Europa. als ze uiteindelijk op een Grieks eiland terecht komen verdwijnt Sumire opeens spoorloos. Mioe weet niet wat te doen en belt met Sumire's enige vriend K., de verteller in dit boek. K. vliegt hals over kop naar Griekenland, maar ook hij kan Sumire niet vinden. Wel wordt hem duidelijk wat er waarschijnlijk gebeurd is.

Een boek dat bol staat van de Murakami-thema's: op reis gaan, onthechting, muziek, gene zijde, raadselachtige verdwijningen. en dat alles in de stijl die de Echte Schrijver verraadt. Prachtig boek.

Terug naar de lijst met boekrecensies

446. Rik Launspach - 1953

Julia is een boerendochter op Schouwen-Duivenland. Ze komt uit een rechtlijnig calvinistisch gezin, maar heeft een scherpe intelligentie, een groot doorzettingsvermogen en een onderzoekende geest. Als ze van school afkomt besluit ze van het eiland weg te gaan, maar ze zit nog te veel aan haar familie vast om dat onmiddellijk te doen. Dus gaat ze eerst als kamermeisje werken in een nabijgelegen hotel. Daar maakt ze via de hoteleigenaresse Minka kennis met de grote literatuur.  Geëmancipeerde vrouwen als Simone de Beauvoir en Virginia Woolf zetten haar aan tot nadenken. De jonge visser Diewer maakt haar het hof en na een dagje op zijn kotter blijkt ze zwanger. Ze draagt het kind met trots (tot grote ergernis van de dorpsbewoners, die zo'n ongetrouwd meisje toch als een hoer zien) en uiteindelijk wordt zoon Ernst wordt veel te vroeg geboren, maar blijft in leven. Na een maand in het ziekenhuis van Goes mogen hij en zijn moeder op 30 januari 1953 weer naar huis, waar (groot)vader nog steeds niet tegen zijn dochter praat, (groot)moeder wanhopig probeert de lieve vrede te bewaren en zus/tante Bekka stiekem partij kiest voor moeder en kind. Op weg van Goes naar de boerderij waaide het al vreselijk, 's nachts breekt de hel los, waarbij vader, moeder en zus verdrinken en Ernst in een houten hutkoffer verdwijnt. en dan begint voor Julia de zoektocht door het verwoeste Zeeland naar haar zoon. 

Ze wordt daarbij geholpen door Rutus, een ingenieur en luchtmachtsergeant, die haar eerst uit het water vist door uit de enige helikopter van het Nederlandse leger te springen en vervolgens begeleidt op haar zoektocht vanaf Gilze-Rijen terug het getroffen gebied in. Rutus heeft spoken uit zijn eigen verleden te verwerken: tijdens de oorlog zijn zijn broer en vader door zijn toedoen omgekomen. Na veel omzwervingen denkt Julia haar zoon gevonden te hebben, maar het verhaal heeft geen happy end.

Er is nog een verhaallijn over een een hoofdingenieur bij Rijkswaterstaat en zijn ondergeschikte die als enigen doorhebben hoe groot de ramp is, maar bij de autoriteiten op een doof oor en een enorme hoeveelheid bureaucratie en incompetentie stuiten.

Een boek om in 1 ruk uit te lezen: de verhaallijnen sluiten prima op elkaar aan, het verhaal beschrijft een belangrijke gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis en legt ook nog eens de bekrompenheid van de jaren '50 feilloos bloot. Voor mij extra interessant omdat ik uit Dordrecht kom en mijn moeder de ramp bewust heeft meegemaakt, maar er nooit echt veel over verteld heeft. Dit was een goede aanleiding om haar er toch nog eens naar te vragen.

Terug naar de lijst met boekrecensies

447. Hella S. Haasse - Oeroeg

Oeroeg was de vriend van de verteller: hun hele jeugd brachten ze samen door op de theeplantage in de buurt van Bandung. Maar langzaam drijft de maatschappij ze uit elkaar: de Nederlandse zoon van de plantage-administrateur gaat naar de Nederlandse HBS in Batavia, de inlandse Oeroeg gaat naar de MULO voor inlanders. Toch weet de verteller het steeds weer zo te regelen dat hij Oeroeg in zijn buurt heeft. Maar Oeroeg  laat zich niet in zijn ziel kijken en pas langzamerhand merkt de verteller dat hij aan het veranderen is en dat ze steeds verder van elkaar weggroeien. Uiteindelijk haalt de geschiedenis hun vriendschap (gedeeltelijk) in.

Het eerste boek van de Grande Dame van de Nederlandse Literatuur als Nederland leest boek. Ik had al aardig wat van Hella Haase gelezen, maar dit boek nog niet. een boek met een prachtige beschrijving van tempo doeloe, de vriendschap van twee kinderen over rang- en standsverschil heen en de loop der geschiedenis die uiteindelijk de vriendschap kapot maakt. een mooi boekje in het zorgvuldige proza dat Hella Haasse eigen is.

Terug naar de lijst met boekrecensies

448. Carlos Ruiz Zafon - Gaudi in Manhattan

Een heel kort verhaal dat ik kreeg als dank voor het medewerken aan een enquête over leesclubs. Nu ben ik niet zo van de korte verhalen en ook in dit verhaal (arme architectuurstudent vergezelt Gaudi op een reis naar Manhattan waar deze weigert zijn ziel aan de duivel te verkopen)  kon me niet echt boeien, al staan er veel prachtige afbeeldingen in het boekje. Grootste probleem is echter dat het onwaarschijnlijk slecht vertaald is. Bij voorbeeld: "Een boosaardige nevel kroop tussen de torens van Manhattan, deze verloren metropool op aan de vlucht onder een onweerspurperen, zwavelige hemel. Een zwarte koets wachtte ons op de pieren van Chelsea en bracht ons..." Een slechte vertaling kan het beste boek verpesten, laat staan een toch al middelmatig verhaal.

Terug naar de lijst met boekrecensies

449. Juan Gabriel Vazquez - De informanten

Gabriel Santoro is de zoon van een beroemd man: rechter, redenaar en zo belangrijk dat hij de toespraak mag houden bij het 500-jarig bestaan van Bogota. Gabriel zelf is journalist en besluit een boek te schrijven over het leven van een vriendin van de familie, de Duits-Joodse Sara Guterman, die als jong meisje met haar familie naar Colombia kwam. Maar in plaats dat zijn vader trots op hem is, blijkt hij de grootste criticus van het boek te zijn. Gabriel komt er pas na de dood van zijn vader (door een auto-ongeluk) achter waarom dit was: zijn vader bleek voor hij een held van het vaderland werd  een verrader van zijn vrienden te zijn geweest en was doodsbang dat dit uit zou komen. Met het onderzoek naar de geschiedenis van zijn vader komt Gabriel ook steeds meer te weten over de Duitse gemeenschap in Colombia en hoe deze tijdens de Tweede Wereldoorlog werd behandeld.

Op zich een redelijk boeiend boek, maar het taalgebruik is nogal stroperig, waardoor je het erg langzaam moet lezen. Dat vind ik vaak het geval met Latijns-Amerikaanse boeken en ik weet nooit of dat nou aan de vertaling ligt of aan de voor ons Europeanen ongebruikelijke zinsopbouw. Er zitten wel allerlei mooie zijlijnen in het verhaal, die het boek leesbaar houden: het verhaal van Sarah en van de familie Deresser, de relatie van pa met zijn fysiotherapeute en het (on)vermogen tot vergeten en vergeven. Wat dat betreft is het wel een heel Zuid-Amerikaans vertelboek. 

Terug naar de lijst met boekrecensies

450. Johan Harstad - Hässelby - het demonteren is begonnen

Albert Åberg woont met zijn 79-jarige vader in een flat in het troosteloze Hässelby, een voorstad van Stockholm. Hij werkt zelf in een electronicazaak en eigenlijk speelt zijn hele leven zich op de waakvlam af: er gebeurt niks, vader en zoon hebben elkaar weinig te zeggen en zo worden ze allebei ouder. tot zijn vader op een avond op weg naar zijn bridgeclub geschept wordt door een vrachtwagen en op slag dood is. Dan moet Albert opeens zijn leven onder ogen zien: wat hilarisch en veelbelovend begon met een trip naar Hongkong om een voorraad overtollige Starwarspoppetjes op te kopen en een prachtige vriendin in Parijs eindigde dus in een voorstad. Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat Albert echt behoorlijk de weg kwijt is en steeds vreemdere wanen begint te krijgen. hierdoor is het ook voor de lezer steeds moeilijker om de scheidslijn tussen waan en werkelijkheid te trekken.

In september las ik op aanraden van twee leden van  mijn leesclub met zeer veel plezier "Buzz Aldrin, waar ben je gebleven" en de nieuwe Harstad kon ik dan ook niet laten liggen in de boekhandel. Weer een boek over iemand aan de rand van de samenleving met weinig ambities maar veel geestelijke problemen, maar toch ook weer heel anders. Johan Harstad heeft in dit boek één van zijn jeugdhelden (Albert Åberg is de hoofdpersoon uit een serie kinderboeken van de Zweedse schrijfster Gunilla Bergström) tot de grond toe gedemonteerd en opnieuw (en minder onschuldig) opgebouwd. Iets minder geslaagd dan Buzz Aldrin, maar nog steeds een feest om te lezen, vooral het deel over de trip naar Hongkong is bij tijd en wijle hilarisch.

Terug naar de lijst met boekrecensies

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Door naar de volgende 30 boekrecensiesTerug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies