Boekrecensies 391-420

 

391. Tess Gerritsen - The Mephisto club

What a creepy boy!

30 juni 2008

On Christmas Eve pathologist Maura Isles is called to a house where a young woman is slaughtered and the body is left in such a way that the police is sure that it means something. A few days later a second victim is made by what appears to be the same killer. This victim is left in the garden of the leader of a small group of intellectuals that aim at tracing down "evil spirits": people who are such sociopathic bloodthirsty murderers that they consider them to be either a different kind of human or not human at all. More deaths follow and the police start to see a pattern, but it takes them a while to trace down the name of the killer and after that to actually trace the killer. And in the meantime we follow the story of a young woman who feels that she is hunted down, a very creepy little boy and the relational issues between Maura Isles and her friend Daniel, the priest. 

The book is definitely a fast and engaging read, but slightly more "supernatural" than the other books by Tess Gerritsen, a thin 4 stars.

Terug naar de lijst met boekrecensies


392. André Aciman - Call me by your name

Longing and misunderstandings

11 juli 2008

Every year Elio's parents invite an overseas scholar to come to their summer cottage on the Italian coast to work on his manuscript. In the meantime he can make use of all the facilities, as long as he helps to keep up the intellectual conversation after the meals and helps Elio's father with his correspondence. The year that Elio, a very intelllectual  boy, is 17 years old they have invited Oliver, a young scientist from America. From the beginning Elio is fascinated by Oluiver: the way he behaves, the way he talks, the way he moves, his ease in life, but somehow he does not know how to get through to Oliver. Sometimes it seems that there is contact, then something happens that drives them apart again. It takes until a few weeks before Oliver's leave for Elio and Oliver to really solve their misunderstandings, after which they become very dear friends. But Oliver has to return to America...

A book about first loves, longing, the inability to express your feelings, misunderstanding when you try to interpret other people's actions and behaviour and all those other things that anybody who has been in love recognizes. Written in a beautiful style and covered in an Italian summer holiday sauce. A joy to read.

Lees ook de recensie in de Volkskrant

Terug naar de lijst met boekrecensies


393. Jed Rubenfeld - The interpretation of murder

Historical sketch of New York

13 juli 2008

In 1909 there is someone on the loose who is abusing young girls in New York city. It must be somebody in high places: he seems to be able to influence the high and mighty and the girls abused are debutantes in the rich and famous scene of the town. Two people seriously try to solve the mystery: detective Jimmy Littlemore, a young detective of the NYPD, and Dr. Stratham Younger, who is a follower of Sigmund Freud (who himself is in New York at the time and gives valuable advice to Younger). From two totally different perspectives they come to the same conclusion, but the problem is to prove their suspicions. 

Even though this is not the most exciting mystery novel I have ever read, the most important feature of this book is the painstakingly researched descriptions of New York at the beginning of the twentieth centure: its buildings, its social structures and its social life. And the author, who wrote his thesis on Freud, knows everything about psychoanalysis, which also ,eams that there are valuable insights into psychanalysis and the rift that appeared between Freud and Jung.  

Terug naar de lijst met boekrecensies


394. Kate Mosse - Sepulchre

Too supernatural for my taste

27 juli 2008

The story of two lives that are intertwined: 

  • Leonie Vernier is a Parisian teenager who travels with her brother to a country house in the French Pyrenees in 1891. She does not realize that her brother and her aunt share a secret and that her brother is on the run for a man so evil that nobody dares to stand up against him.

  • Meredith Martin is an American who writes a biography of Claude Debussy. Her trip to Eurote brings her to the French Pyrenees where she hopes to find an answer to questions about her family.

Crucial roles in the book are played by a set of Tarot cards, a ruined Visigoth sepulchre and unconditional love.

Even though the book gives a nice description of upper-class French day-to-day live at the end of the 19th century and makes fun of the stories in the Da Vinci code and some other books that all hype up the region of Carcasonne for hidden treasures and connections to biblical figures, there is a lot of supernatural mumbo-jumbo in this book. It was an anjoyable book for a holiday, but not one that I will remember for a long time.

Terug naar de lijst met boekrecensies


395. Ilija Trojanow - De wereldverzamelaar

Reizen in India, Saoedi-Arabië en Afrika in de 19e eeuw

10 augustus 2008

Het leven van Richard Francis Burton (1821-1890) vormt de inspiratiebron voor deze roman, maar de schrijver geeft toe dat hij zichzelf zeer veel dichterlijke vrijheid heeft toegestaan. Het boek beschrijft drie verschillende reizen van deze 19e eeuwse avonturier: als Brits militair in India en Pakistan, als vermomde Engelsman op hadj naar Mekka en een tocht naar de binnenlanden van Tanzania op zoek naar de bron van de Nijl. In alle gevallen is Richard Burton meer dan gemiddeld geïnteresseerd in de cultuur van het land waar hij doorheen reist: hij leert gemakkelijk de talen, draagt inheemse kleding en doet zich vaak (in Afrika lukt dat niet) voor als autochtoon. Het verschil met zijn landgenoten is opmerkelijk: de Britse officieren houden zich voornamelijk bezig met het beschimpen van de lokale omstandigheden en mensen, het neerknallen van zo veel mogelijk inheemse diersoorten en het drinken van grote hoeveelheden sterkte drank. Het aardige van het boek is dat we de reizen zien door zowel de ogen van Richard Burton als die van zijn reisgenoten: zijn bediende in India, zijn reisgenoten naar Mekka en zijn gids in Tanzania, die allemaal ook hun zienswijze op Burton en zijn gedrag geven. Zo zie je dat assimileren de ene keer gemakkelijker gaat dan de andere keer, gewoonten van verschillende culturen soms mijlenver uit elkaar kunnen liggen en wat voor de één een uitdaging is (het vinden van de bronnen van de Nijl) voor de ander onbegrijpelijke waanzin kan zijn. 

Een heel aardig boek, goed geschreven, maar het eerste deel (in India) vond ik het spannendst en dat is jammer, omdat dan het hoogtepunt aan het begin van het boek zit. Het is duidelijk dat de schrijver zelf een wereldburger is: een Bulgaarse Duitser die in Zuid-Afrika woont en in 2003 de hadj ondernam en die ervaringen zitten overduidelijk verweven in dit boek. Overigens geeft de Duitse titel "Die Weltensammler" (de wereldenverzamelaar) de strekking van het boek beter weer dan de Nederlandse titel.

Terug naar de lijst met boekrecensies


396. Adam Zamoyski - 1812: Napoleon's fatal march on Moscow

From party to nightmare in 2 weeks

20 augustus 2008

When Napoleon decided to take on Russia he was generally considered to be invincible. So he took 600,000 or so soldiers and marched into Russia. The sun was shining, there was some very serious fighting but nothing the Grand Napoleon could not conquer. And, yes, maybe the supply lines were a bit stretched, but everything would get solved once they reached Mosvow. So by mid-September the Grande Armée reached Moscow, time for Rest en Recreation, some looting and a good meal. By the beginning of October the more experienced (Polish) officers started warning Napoleon that the weather would soon turn really cold and that it would be impossible to return to winter quarters, but somehow Napoleon kept postponing the retreat. When the army finally left it was indeed too late: with the Russian army at their heels the soldiers -stille wearing their summer uniforms- had to cope with snow, mud and atrocious cold (-30 degrees centigrade was the rule rather than the exception), the horses slithered left and right because they were wrongly shod and the carriages with booty ended up in the mud, thereby blocking the roads. Within a couple of weeks three quarters of the army had frozen to death, died from frost-bite or hunger, had been killed in one of the numerous skirmishes with cossacks or had simply given themselves up to the Russians. While Napoleon abandoned his army in Vilna to make it to Paris, the remainder of the men were slaughtered off in the last fights with the Russians. It was the end of the myth surrounding Napoleon and within a few years the now mortal Frenchman ended up on, first, Elba and later St. Helena.

A fascinating book, which uses a lot of personal accounts from the rank and file, thus providing some really personal insights in how the soldiers and officers experienced the campaign. The book also shows that western Europeans cannot imagine the vastness, solitude and barrenness of the Russian countryside and the atrociousness of Russian winters. It also shows how important it is to know your history: Hitler made exactly the same mistake 130 years later when he took on Russia and had his armies caught in Russian winter conditions as well. 

Terug naar de lijst met boekrecensies


397. Haruki Murakami - De opwindvogelkronieken

Een fantastisch vertelboek

9 september 2008

Toru Okada raakt binnen korte tijd zijn baan, zijn kat en vervolgens zijn vrouw kwijt. Dat dwingt hem ertoe om zijn leven eens serieus onder de loep te nemen, waarbij hij erachter kwam dat zijn vrouw en hij zich wel erg uit het sociale leven hadden teruggetrokken. Op zoek naar zijn eigen ik en zijn vrouw Komiko, de zus van de even sinistere als succesvolle wetenschapper, televisiester en politicus Noboru Wataya, komt hij in aanraking met allerlei mensen (voornamelijk vrouwen) die hem op de één of andere manier helpen: de zussen Kreta and Malta hebben voorspellende gaven, het buurmeisje May is de rationele stem, de vrouw Nootmuskaat en haar zoon Kaneel helpen hem aan werk en tenslotte is er luitenant Mamiya, die hem na een bezoek lange brieven schrijft over de Japanse bezetting van Mantsjoerije en de tijd van de Japanse krijgsgevangenen in de Siberische strafkampen. En verder is er een mysterieus huis met een opgedroogde put, waar Toru het geheim van het vertrek van Komiko probeert de ontsluieren.

Zo samengevat klikt het boek waarschijnlijk niet erg spectaculair, maar Murakami is een briljant verhalenverteller, waardoor je wilt blijven lezen en het boek van 850 pagina's uit is voor je het weet. Het verhaal doet bij tijd en wijle magisch realistisch aan en daar moet je van houden, maar ik was als kind al dol op Hubert Lampo, dus Murakami past wel in mijn straatje.

Terug naar de lijst met boekrecensies


398. Jaan Kross - Luchtfietsen

Zakt een beetje weg na een veelbelovend begin

21 september 2008

De geschiedenis van Ullo Paerand die beschreven wordt in dit boek is en volgt eigenlijk een beetje de geschiedenis van het moderne Estland. Voor de oorlog vervalt de familie van Ullo langzaam tot armoede, waardoor Ullo allerlei bijbaantjes moet nemen en het uiteindelijk brengt tot adviseur van de onafhankelijke Estse regering. Maar dan komen de Russen, vervolgens de Nazi's en dan weer de Russen. En steeds weer wordt het kleine Estland verraden door de grootmachten: West-Europa levert Estland uit aan de Russen, de Russen trekken zich terug voor de Nazi's, en Rooseveldt en Churchill laten Stalin aan het eind van de oorlog Estland weer innemen. Al die tijd blijft Ullo min of meer op zijn post, zelfs als hij de mogelijkheid heeft om naar Zweden te vluchten. Ullo is een hele intelligente jongen die zijn talen spreekt, zich uit de benardste situaties weet te praten, maar als het Stalin tijdperk definitief aanbreekt rest hem slechts een baan als kofferspuiter in een fabriek.

Na zo'n 50 jaar, als het verhaal eindelijk verteld kan worden zonder dat de schrijver opgepakt wordt door de KGB, schrijft zijn schoolgenoot Jaan een boek over het leven van Ullo op basis van aantekeningen die hij maakte tijdens een aantal interviews. En daar zit wat mij betreft ook de makke van het verhaal: te vaak interrumpeert de schrijver in het verhaal en vertelt hij Ullo's verhaal uit de tweede hand. Dat zorgt dat er niet echt een vloeiend verhaal ontstaat waar je helemaal in op kan gaan, terwijl het thema van het boek dat op zich wel in zich zou hebben. toch was het interessant om te lezen over de geschiedenis van het 20e-eeuwse Estland, waar we hier in het westen maar bar weinig van weten.

Lees ook de recensie in de Volkskrant

Terug naar de lijst met boekrecensies


399. Unni Landell - Dromenvanger

Typisch Scandinavische thriller met wat afgeraffeld einde

29 september 2008

Een jong vrouw loopt vanuit een café even naar haar auto om een blad op te halen, maar keert niet meer terug: de volgende dag wordt haar lijk gevonden in het water. Cato Isaksen en zijn team kunnen aan de bak en dat terwijl hij verkouden aan het worden is, het net het bezoekweekend van zijn jongste zoontje uit een andere relatie is en zijn zoon drugs blijkt te gebruiken. Het gedegen speurwerk vlot van geen meter en dan verdwijnt er nog een meisje, dat in hetzelfde huis als het eerste slachtoffer woonde. Met iedereen uit hun vrienden- en kennissenkring lijkt wel wat raars aan de hand te zijn, maar niemand is echt verdacht. Het probleem is dat er nog een derde meisje in hert huis woonde, een zus van het eerste slachtoffer. Ze wordt onder politiebescherming geplaatst, maar verdwijnt uiteindelijk ook. Pas helemaal op het eind van het boek valt opeens het kwartje bij Isaksen en weet hij de zaak op te lossen.

Een gedegen Scandinavische thriller, met veel psychologie en weinig harde actie, maar dat vind ik op zich helemaal geen probleem. Wat wel een probleem was, is dat als de dader eindelijk duidelijk wordt (en ik was er niet opgekomen), het verhaal ook binnen 2 pagina's af is. Ik had nog wel een beetje meer afhandeling en uitleg gewild.  

Terug naar de lijst met boekrecensies


400. Henning Mankell - De chinees

Geen whodunnit, maar een whydunnit

9 oktober 2008

Tijdens een ijskoude nacht in Noord-Zweden worden 18 mensen op gruwelijke wijze om het leven gebracht, voor het merendeel hoogbejaard. De politie staat voor een raadsel, maar gelukkig is er vrij snel een psychisch niet erg stabiele man die bekent en vervolgens zelfmoord pleegt. Zaak gesloten, zou je zeggen. Maar niet hier: een aantal dingen kloppen niet en de Zuid-Zweedse rechter Birgitta Roslin, wier moeder opgroeide in één van de gezinnen, kan de zaak niet echt van zich afzetten: wat doet het rode lint op de plaats delict, waarom werd het enige kind met één messteek omgebracht in plaats van geslacht? Er zijn te veel open vragen. Van de politie mag ze een oud dagboek meenemen dat in het huis van haar pleegfamilie werd gevonden. Daarin staat het verhaal van een Zwwed die naar Amerika geëmigreerd is en daar aan de spoorlijn heeft gewerkt. Het tweede deel van het boek beschrijft de lotgevallen van drie Chinese broers in het arme 19e-eeuwse China en hun onvrijwillige tocht naar Shanghai en vervolgens Amerika. En daar komen de verhalen samen en wordt het al vrij snel duidelijk wie de moord waarom gepleegd heeft. Maar Mankell zou Mankell niet zijn als hij het een vreselijk spannend verhaal weet te maken waarin ook de nodige kritiek op de snelle economische ontwikkeling van China zit verwerkt. Vlot leesbaar boek als je door de gruwelijkheden heenkijkt.

Terug naar de lijst met boekrecensies


401. Jan, Jan en Bas Blokker - Nederland in twaalf moorden

Kruisverbanden en "onze" identiteit

20 oktober 2008

De laatste tijd wordt er veel ophef gemaakt over "de Nederlandse identiteit" en vooral over het feit dat allerlei bevolkingsgroepen daar niet in zouden passen. De familie Blokker is op zoek gegaan naar die Nederlandse identiteit aan de hand van twaalf moorden tussen ver voor Christus (het meisje van Yde) en de moord op Van Gogh. Ze laten zien dat het wel meevalt met onze godsdienstige tolerantie en ons flegma, dat "Trots op Nederland" ook geen uitvinding van Verdonk en de haren is (Van Speijk joeg zichzelf in 1831 al nodeloos de lucht in) en dat wat historische kennis tot een zekere bescheidenheid zou kunnen leiden. Aardige,dwarse kijken op een aantal moorden, met geheel verschillende, maar toch overeenkomstige achtergronden: Bonifatius die willens en wetens de dood opzocht voor zijn geloof in Christus en Carlo Picornie die ook niet echt handig was in het belijden van zijn geloof in Ajax. Leuk boek, weer wat geleerd.

Terug naar de lijst met boekrecensies


402. Michael Chabon - Gentlemen of the road

Enjoyable, but not special

27 oktober 2008

Zelikman and Amram could not be more different: a needle-thin, very fair-haired German Jew and a large, greying African, but together they roam the roads of the silk route around 950 AD, making their money by some simple scams. Then one day they end up with a youngster who is the child of the banished and murdered bek of the Khazar Empire. They try to return the child to the Empire, but need all their skills to do that: murdreres, thieves, soldiers, pirates all cross their path but in the end they return the child to safety and can get on with their adventures.

A little booklet by a writer many people (including some of my friends)think very highly about. Even though I enjoyed reading the book, it was not very special. However, one can recognize the talent of the author, which probably needs more pages to come to full bloom.

Terug naar de lijst met boekrecensies


403. David Leavitt - Martin Bauman

Gemakkelijk leesbaar boek over man op zoek naar zichzelf

6 november 2008

Martin Bauman is een jonge, homoseksuele man die op zoek is naar zichzelf, een vriend en een toekomst als schrijver in het New York van het begin van de jaren '80. Als student heeft hij een semester les gehad van Stanley Flint, een beroemd redacteur van Het tijdschrift op het gebied van literatuur. Deze erkent zijn talent, maar waarschuwt Martin ervoor om niet te schrijven om te behagen, maar zijn eigen weg te volgen. Toch is dat precies wat Martin gaat doen: hij schrijft verhalen met in zijn achterhoofd de vraag of Stanley Flint het goed zou vinden. En ondertussen moet hij nog uit de kast komen en een vriend vinden. Na een korte relatie met een ongecompliceerde Latino, Ricky, belandt hij in een moeizame relatie met Eli, die ook schrijver wil worden maar daar net wat minder succesvol in is dan Martin en dat steekt natuurlijk. En door dit alles heen loopt een rijke, mooi beschreven schakering van rookpotten, beursnichten, Aidsactivisten, te rijke Joodse ouders, would-be schrijvers en Koreaanse dames in mantelpak op sportschoenen.

David Leavitt is een heel plezierige beschrijver van het dagelijks leven, waarbij hij dicht bij huis blijft: New York, homoseksualiteit, het zijn terugkerende thema's bij Leavitt. Ook dit boek las weer prettig weg, ik weet alleen niet wat er precies van zal blijven hangen.

Terug naar de lijst met boekrecensies


404. Tess Gerritsen - The bone garden

How death in 1830 influences life in the 21st centurry

12 november 2008

Norris Marshall is the son of a poor farmer in the 1830s. He teaches himself all subjects necessary to become a medicine student. In order to pay for his education, he works for a corpse digger, who delivers freshly buried corpses to the medical schools in the area. He finds out that there is a serial killer present in the area and a rather dim-witted police officer even suspects him of being that person. Together with Rose Connolly, a poor but very determined girl, he solves the mystery, but realizes a moment too late who the real serial killer is.
175 years later a young, divorced woman finds an old skeleton in the garden of her new home. Together with help of family members of the previous owner of the house she uncovers the truth behind the skeleton and the two stories connect.

A gripping story and a nice insight into the practicalities of studying and practicing medicine in 1830's Boston. Two stories that come together really surprisingly and Norman Marshall is not the only one realizing very late into the story who the real serial killer is...

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


405. Philip Roth - Everyman

The slow decline of a man

19 november 2008

This novel of Philip Roth is of the fate of everyman: the slow but certain decline of the human body towards death, the unfulfilled dreams, the shortcoming s in the interactions with other people. The main character of the book, a very successful advertisement designer is not exactly a pleasant person in private life, divorcing a few times after having affairs, not being terrible fatherly to the sons of his first marriage, envying his very successful older brother. In the end he is being buried nearly on his own and one can wonder what his whole life was worth. 

This book really puts a mirror in front of you asking: who are you and what do you do to make your life a success? Not a very uplifting book (don't read it when you are already depressed), but absolutely worth reading.

Lees ook de recensie in Trouw

Terug naar de lijst met boekrecensies


406. Joosje Lakmaker - Voorbij de Blauwbrug

Opkomst van een joodse socialist

1 december 2008

Joosje Lakmaker gaat op zoek naar de geschiedenis van haar familie na de zelfmoord van haar vader. Daarbij stuit ze op haar opa Leman Lakmaker, die zich in één generatie wist op te werken van de abjecte armoede in het eind-19e-eeuwse Joodse getto in Amsterdam tot een in linkse kringen zeer gerespecteerde, maar niet altijd even succesvolle, uitgever van voornamelijk linkse literatuur. Het boek beschrijft zijn jeugd waarin hij via de vakbeweging zichzelf weet te scholen, zijn bemoeienissen in SDAP, vakbond en later linkse afsplitsingen van de SDAP, zijn vriendschappen en contacten met kopstukken uit de linkse beweging en het verzet en de moeite die hij moet doen om zijn hoofd boven water te houden. Dit laatste komt onder andere tot uitdrukking in de talloze maken dat de familie Lakmaker verhuist: groter, kleiner, uit Amsterdam weg, naar Amsterdam toe. En uiteindelijk de ondergang van deze selfmade man door een stomme samenloop van omstandigheden die eindigt op 17 december 1942 in Auschwitz.

Familiegeschiedenissen zijn zeer populair op het moment en ik heb er eerlijk gezegd wel een zwak voor. Het aardige van dit boek is dat ik als telg uit een rood arbeidersnest veel van de typische sociaaldemocratische sfeer herken, ook al ben ik bijna 80 jaar na Leman Lakmaker geboren. Ook geeft het boek een prachtige sfeertekening van de armoede in de voormalige Jodenbuurt bij het Waterlooplein en de vooroorlogse Joodse gemeenschap in zijn algemeen, een sfeer die met de komst van de Nazi's voorgoed verdween.

Lees ook de recensie in de Volkskrant

Terug naar de lijst met boekrecensies


407. Silvio d'Arzo - Andermans huis

Levensvragen en gewetensnood in 92 pagina's

2 december 2008

Het leven gaat zo zijn gangetje voor de pastoor van een klein gehucht in de Italiaanse bergen net na de oorlog: 7 huizen en het enige wat hij moet doen is wat ruzies bijleggen en de begrafenissen van de oudjes verzorgen. Tot er op een dag een oude vrouw verschijnt die met niemand praat, maar wel elke dag van de ochtend tot de avond bezig is met het wassen van kleren in het kanaal bij het dorp. De pastoor raakt door haar geobsedeerd en het wordt duidelijk dat ze een brandende vraag heeft zie ze pastoor wil stellen. Pas na maanden en twee mislukte pogingen komt het hoge woord eruit en wordt de pastoor door haar levensvraag voor een bijna onoverkomelijk dilemma gesteld.

Een novelle uit begin jaren '50 van een Italiaanse schrijver die maar 32 jaar oud geworden is. Een klein maar fijn boek, waarin je de afgelegenheid van het dorp en de kou in de winterse bergen voelt. Een klein boekje, maar met grote levensvragen, zeker voor het Italië van 60 jaar geleden. Heel mooi.

Lees ook de recensie in de Volkskrant

Terug naar de lijst met boekrecensies


408. Tom Rob Smith - Kind 44

Zoek de seriemoordenaar in Stalinistisch Rusland

16 december 2008

Leo Demidov werkt voor de geheime dienst in stalinistisch Rusland. Hij is ervan overtuigd dat zijn werk bijdraagt aan de veiligheid van de Sovjet Unie, maar langzaam daagt het besef dat de methoden die gebruikt worden niet altijd leiden tot de waarheid. Bovendien is de jaloezie binnen de dienst letterlijk moordend: ondergeschikten doen er alles aan om hun meerderen te verlinken zodat ze zelf op kunnen schuiven in de hiërarchie. Ook Leo krijgt daarmee te maken: hij moet zijn vrouw  schaduwen en verlinken om te voorkomen dat hij beschuldigd wordt. als hij dat niet doet wordt hij uiteindelijk overgeplaatst naar de laagste rang van de militie in een klein gat ergens in de provincie. Daar komt hij erachter dat er een seriemoordenaar van kinderen actief is, maar in het stalinistisch Rusland bestaat zoiets niet: mensen hebben immers geen reden om te moorden in de Heilstaat. toch weet hij zijn baas ervan te overtuigen dat er iets mis en in het diepste geheim stellen ze een onderzoek in. Uiteindelijk wordt ook dit verlinkt, maar na een reeks bloedstollende avonturen weten Leo en zijn vrouw Raisa de moordenaar te vinden.

Een boek dat een heel spannend verhaal combineert met de beklemmende sfeer van de Sovjet Unie in de jaren '50, waar iedereen er alles aan deed om simpelweg te overleven. Zeer geslaagd.

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


409. J.K. Rowling - The tales of Beedle the Bard

Fairy tales for Wizards and Witches

17 december 2008

Young wizards and witches, like young Muggles, need fairy tales to teach them the basic values of life: humbleness, friendliness, helping each other, the limitations of magic and what not. Luckily there was Beedle the Bard who wrote a number of fairy tales with a magical character. These were translated by Hermione Granger (well known to those who read the Harry Potter series) and annotated by Professor Dumbledore. These tales are not also available for ordinary Muggles like you and me and what is even better: a substantial part of your purchase goes to an NGO involved in improving the situation of children in institutions all over Europe.

A nice little intermezzo in the well-known dry style of JK Rowling, such as the comment on the differences between magical and ordinary fairy tales: "...Beedle's witches are much more active in seeking their fortunes than our fairy-tale heroines.  [...] are all witches who take their fate into their own hands, rather than taking a prolonged nap or waiting for someone to return a lost shoe..."

 

Terug naar de lijst met boekrecensies


410. Jonathan Littell - De welwillenden

Gruwelijk en minutieus verslag van het Nazi perspectief

13 januari 2009

Max Aue groeit op in Frankrijk als kind van een Duitse vader en een Franse moeder. Als zijn vader het gezin verlaat krijgt zijn moeder een nieuwe man en verhuist het hele gezin naar Antibes. Max blijft zich echter Duitser voelen en besluit aan het begin van de jaren '30 om in Duitsland rechten te gaan studeren en lid te worden van de Nazipartij. Uiteindelijk wordt hij zelfs geworven door de SD, waar hij gestaag opklimt in de pikorde, mede door twee machtige beschermheren en een hele lepe vriend/collega. Aan het begin van het boek is het ver na de oorlog en schrijft de inmiddels oude Max zijn herinneringen op. Die voeren ons van de Oekraïne en de Kaukasus, waar hij betrokken is bij de "Sonderkommado's" (lees "jodenvernietiging"), naar Stalingrad, inclusief de laatste dagen. Na een verwonding en een half jaartje recupereren wordt hij door Himmler aangewezen om de Arbeitseinsatz voor de Duitse oorlogsindustrie te regelen: hij moet van kamp naar kamp om te proberen Joden en andere "veroordeelden" los te peuteren en maakt daarbij kennis met de mishandelingen, corruptie en machtswellust zonder daar veel aan te doen. Langzamerhand worden de Duitse troepen teruggedrongen door met name de Russen, maar tot het laatst blijft Max in een steeds apocalytischer aandoend Berlijn braaf zijn werk doen. En dat alles wordt dan nog eens doorspekt met zijn toch wel erg bijzondere relatie tot zijn tweelingzus en de gevolgen die dat heeft voor zijn vriendschappen en liefdesleven.

Een uiterst minutieus boek, niet voor niks 962 pagina's, dat alle gruwelen bijna fotografisch beschrijft. Het boek laat ook prachtig schrijnend zien hoe in een bureaucratisch systeem een hele hoop mensen zeer welwillend hun werk doen zonder zich af te vragen waarom ze dat doen en wat de gevolgen ervan zijn, wat in gezamenlijkheid leidt tot de holocaust, maar zonder dat iemand zich echt verantwoordelijk voelt. En verder natuurlijk de daadwerkelijke gruwelen van de holocaust, maar nu eens niet door de ogen van de overwinnaars of de slachtoffers, maar door die van een dader. Een boek dat je bij tijd en wijle bijna fysiek misselijk maakt, vaak niet eens zozeer door de grote lijnen als wel door de details. Gruwelijk en lang, maar het lezen zeker waard.

Lees ook de recensie in Trouw

Lees ook de recensie in de Volkskrant

Terug naar de lijst met boekrecensies


411. Miriam Sluis - Zoutrif

Springt iets te veel heen en weer tussen heden en verleden

18 januari 2009

Miriam Sluis woont en werkt al jaren met tussenpozen op Curaçao als journalist. Ze is geboeid geraakt door de vroegere plantage Rif Ste. Marie, een plaats waar eerst indigo verbouwd werd, daarna zout gewonnen en dat nu omgezet wordt in een luxe resort. In het begin was het een slavenplantage, later werd er gewerkt met betaalde arbeiders. De schrijfster pluist de geschiedenis van de plantage uit, geeft haar eigen interpretatie aan het leven de de bewoners en gebruikt de geschiedenis van Rif Ste Marie ook om te proberen de moeizame verhoudingen tussen Curaçao en Nederland te verklaren, een hoogst actueel thema. Op zich is het geen slecht boek, maar de schrijfster switcht wel heel veel heen en weer tussen heden en verleden: kijkjes in het leven van de vroegere bewoners duren zelden langer dan een paar bladzijden, waardoor de mensen niet echt voor je gaan leven. Naar mijn gevoel heeft ze met het boek te veel gewild: een geschiedenis van een plantage schrijven (inclusief beschrijvingen van de bezoekjes aan het archief), literaire inkijkjes in het leven van de bewoners, haar eigen gevoelens tijdens haar zwerftochten over de voormalige plantages EN een analyse waarom het zo moeizaam gaat tussen Nederland en de Antillen is misschien wat ambitieus voor 251 pagina's...

Terug naar de lijst met boekrecensies


412. Marcel Möring - Een lange weg

Glashelder betoog over aanpassen en inpassen

25 januari 2009

Marcel Möring is op dit moment "schrijver op locatie" bij de Vrije Universiteit in Amsterdam "om een indruk van de academische wereld te krijgen". Nu blijkt uit dit boekje dat hij die al had omdat hij al eerder "writer in residence" was aan het University College of London, maar goed. Het geeft de schrijver in ieder geval de mogelijkheid om in alle rust te werken. Dat heeft onder andere geleid tot dit essay, waarin hij de moeizame tocht beschrijft van integratie van zijn (Joodse) voorvaderen in de maatschappij en ook de Nederlandse samenleving een spiegel voorhoudt wat betreft onze vermeende tolerantie. Dit naar aanleiding van het feit dat de VU de meest multiculturele universiteit van Nederland is, of in ieder geval de universiteit met de meeste Nederlanders met niet-Nederlandse ouders.

Hij vraagt zich af of die Nederlandse tolerantie niet meer desinteresse is, ontstaan na de ontzuiling van Nederland. En opeens moet nu iedereen ontzuild zijn, terwijl je juist in de Islamitische gemeenschap (en na het lezen van dit essay gebruik ik die term met schroom omdat het de individualiteit van mensen weghaalt) er behoefte is aan een soort verzuiling. Eigenlijk is het hele boek een pleidooi voor openstaan voor andere invloeden, het niet verdelen van de samenleving in "wij" en "zij" en het hebben van geduld. Een uitermate boeiend en helder betoog dat je ook weer aan het denken zet over je eigen denkbeelden.

Terug naar de lijst met boekrecensies


413. Wibke Bruns - Meines Vaters Land

Duits gründlich, geschreven met compassie én onbegrip

5 februari 2009

Wibke Bruns is de dochter van één van de militairen die ter dood werd veroordeeld na de mislukte aanslag op Hitler van 20 juli 1944. Omdat ze zelf pal voor de oorlog geboren werd heeft ze haar vader nauwelijks gekend. Pas een paar jaar geleden ging dat wringen en heeft ze de brieven en dagboeken van haar ouders uit de kast gehaald om de geschiedenis van haar familie en dan met name van haar vader Hans Georg (kortweg, HG) uit te pluizen. Dat doet ze met Duitse gründlichkeit: ze begint met de stichter van het bedrijf van de familie Klamroth in Halberstadt (op een paar uur van Berlijn), beschrijft uitgebreid haar opa Kurt en via hem komt ze terecht bij haar vader. HG neemt als jonge jongen deel aan de Eerste Wereldoorlog, tussen de oorlogen leert hij zijn vrouw Else kennen, sticht een gezin en neemt het familiebedrijf van zijn vader over. Vanaf begin jaren '30 zie je de NSDAP langzaam het huis binnensluipen: deels uit zakelijk opportunisme, deels uit overtuiging, zeker bij moeder Else. Het aardige is dat de schrijfster haar kritiek op haar ouders niet onder stoelen of banken steekt, niet alleen hierover, maar ook over de amoureuze escapades van vader HG. Vanaf 1939 zit HG weer in het leger en moet Else het thuis zien te rooien, met een huis vol familieleden en andere vluchtelingen, geen eten, de kolen zijn op etc. Haar oudste dochter trouwt met een achterneef, Bernard, die één van de zeer nauw bij de aanslag betrokken officieren is en opgepakt wordt op de dag dat zijn zoontje geboren wordt. HG wist van de plannen, deed er niets tegen, maar heeft ook niet actief meegedaan. Toch wordt ook hij ter dood veroordeeld door verhanging.

Een mooi boek over een typisch Duitse familie, die door de handel omhoog krabbelt en door de wereldgeschiedenis weer naar beneden geduwd. En geschreven door een familielid die ook echt kan schrijven: te vaak verschijnen er tegenwoordig familiegeschiedenissen, die interessant zijn, maar krakkemikkig opgeschreven.

Terug naar de lijst met boekrecensies


414. Gauke Andriesse - De dode opdrachtgever

Niet bijster spannend, wel erg interessant

8 februari 2009

Jager Havix is privédetective. hij lost meestal zaken op die te maken hebben met zwendel en verdwijning van roerend goed. Deze keer wordt hij gevraagd door Raw,Leimann, een handelaar in kostbare mineralen, om zijn dochter en een bedrag van 2,7 miljoen euro, die tegelijkertijd verdwenen zijn, op te sporen en terug te brengen. Al snel blijkt het hier om een vuil zaakje te gaan. De handel in zeldzame metalen als germanium en coltan speelt zich af in Congo, één van de meest corrupte en wetteloze landen ter wereld, waar iedereen een graantje probeert mee te pikken van de enorme hoeveelheid bodemschatten. Uiteindelijk blijkt een medewerker van Raw Leimann een omvangrijke  zwendel binnen het bedrijf op het spoor te zijn gekomen. En al doende rollen er her en der koppen. Jager verdiept zich in de hele geschiedenis van Congo alvorens te begrijpen wat er aan de hand is. Uiteindelijk lost hij de zaak op, maar niet tot zijn eigen tevredenheid.

Soms heb je zo'n boek waar tijdens de uitverkoop je oog op valt, maar waar je nog nooit van gehoord hebt, dit is er zo één. Een boek dat misschien niet superspannend is, maar wel heel interessant voor iemand die zoals ik werkt in de buurlanden van Congo, Uganda en Rwanda, die allebei grote belangen hebben in Oost-Congo en de boel daar letterlijk leegroven.Het boek geeft ook een goed inzicht in de manier waarop de Belgen hun koloniale imperium hebben gerund en de sporen die dat ook nu nog nalaat in de manier waarop mensen daar met elkaar omgaan. Misschien niet voor iedereen even interessant, voor mij in ieder geval wel.

Terug naar de lijst met boekrecensies


415. Erwin Mortier - Godenslaap

Een goede schrijver, maar geen bijster boeiend boek

18 februari 2009

Een oude vrouw kijkt terug op haar leven: 's morgens en 's avonds komt Rachida, een ziekenverzorgster waar ze bijzonder op gesteld is, haar helpen, maar tussendoor heeft ze meer dan genoeg tijd om haar levensverhaal op te schrijven. Dat gaat met name over de periode van de Eerste Wereldoorlog, waarin ze haar man leerde kennen. De verschrikkingen van deze periode worden beschreven door de ogen van een 17-jarig meisje dat bij de familie van haar moeder woont in Noord-Frankrijk, zo dicht achter het front dat verdwaalde granaten ook in hun dorp terecht komen. Bovendien verdwijnt gedurende de oorlog langzamerhand de helft van de boerenknechten die als kanonnenvlees naar het front gestuurd zijn. Zo komen op een heel indirecte wijze de gruwelijkheden van de oorlog toch heel dichtbij. Verder blijkt ze, ondanks haar bijzonder hoge leeftijd, nog steeds niet los te zijn van haar moeder: bij heel veel van haar handelingen, zowel nu als in het verleden, beschrijft ze wat de mening van haar moeder daarover zou zijn geweest.

Het boek geeft een aardige inkijk in het leven van de gegoede kleinburgerij in België en Noord  Frankrijk aan het begin van de 20e eeuw: alle conventies en does en don'ts. Toch kan ik niet zegen dat de inhoud van het boek erg beklijft ondanks het feit dat Mortier natuurlijk een rasverteller is.

Lees ook de recensie in de NRC

Lees ook de recensie in de Volkskrant

Terug naar de lijst met boekrecensies


416. Haruki Murakami - Kafka op het strand

Heerlijk magisch realistisch verhalenboek

5 maart 2009

Kafka Tamura is 15 jaar als hij besluit weg te lopen van zijn liefdeloze vader. Hij gaat naar een klein stadje in het zuiden van Japan, waar hij zich overgeeft aan zijn grote hobby, lezen. Hij doet dat in een kleine particuliere bibliotheek en al snel maakt hij als regelmatige gast kennis met de bibliothecaris Oshima, en de directrice, mevrouw Saeki. Als hij weg moet uit zijn hotel bieden zij hem onderdak in ruil voor wat lichte werkzaamheden in de bibliotheek.
Ondertussen is er een oude, simpele man in Tokyo, Nakata, die met katten kan praten. Als hij op een dag een kattenmepper doodt moet hij vluchten voor de politie en wordt hij meegenomen door een jonge vrachtwagenchauffeur, Hoshino. Deze raakt zo onder de indruk van de rust en zekerheid die Nakata uitstraalt dat hij vrij neemt om met hem naar hetzelfde stadje te reizen waar ook Kafka zich bevindt.
Langzaam maar zeker komen de twee verhalen samen in een magisch realistisch epos waarin ook het Oedipus-complex een rol speelt.

 Deze recensie is te klein om alle verhalen en zijlijnen van het boek te beschrijven; het zou ook jammer zijn als de lezer het niet zelf kan ontdekken. Murakami heeft, net als met De Opwindvogelkronieken, weer een lijvig meesterwerk afgeleverd. Als tiener was ik al weg van het magisch realisme van Hubert Lampo, als oudere jongere blijkt het me nog steeds aan te spreken, vooral omdat het ook gewoon een heerlijk verhalenboek is van iemand die geweldig kan schrijven.

Terug naar de lijst met boekrecensies


417. Aravind Adiga - The white tiger

Funny, touching, disturbing

8 maart 2009

Munna Halwai is born as the son of a rickshaw-puller in a small village The Darkness, the backward part of rural northern India where the landlords decide on your life and sometimes also on your death. He is quite a smart boy: one of the very few who learns to read and write in the local school where the headmaster in mainly busy with drinking alcohol and embezzling the money for the school uniforms. One day he is taken out of school to work in the tea shop, where he has to clean the tables and the floors. When he moves with his brother to Delhi he starts a very slow climb up the social ladder, He begs his way into driving lessons, then begs his way into a position as the second driver of a rich family, blackmails the first driver out of his job, so becoming the first driver, etc. And all the time you see the life of the rich through the eyes of the servant, the person they hardly acknowledge let alone thank for his services. And then one day the golden opportunity arises for Munna, who is now called Balram, to make a bundle of money and start a new life. But for this he will have to defy his principles and the rules with which he was brought up…

The book is written as a long letter from Balram, who is now called Ashok, to the president of China, who will visit India in the near future. In the letter he explains to the president how India really works and also how you can be an entrepreneur in India. As a self-made man he has some very uncharacteristic and funny views on world politics, but he also gives a very endearing description of the hardships that peasants and servants have to go through in India. Finally, it was quite disturbing to me as I was reading this book in Bangladesh and I could see the people fitting his description around me all the time.

Terug naar de lijst met boekrecensies


418. Erik Vlaminck - Suikerspin

Een verhaal dat blijft plakken

13 maart 2009

Josephine en Anastasia Froidecoeur worden aan het eind van de 19e eeuw geboren als Siamese tweeling. Josephine is volledig geestelijk gezond, Anastasia is geestelijk gehandicapt en de twee meisjes kunnen niet lopen omdat Josephine, die de benen aanstuurt, Anastasia niet duidelijk kan maken wat ze moet doen. Ze vallen inde handen van Jean-Baptist van Hooylandt, een medogenloze kermisklant (“forain” op z’n Vlaams), die met de meisjes in een “fenomenbarak” rondtrekt en ze tentoonstelt. Het leven is een hel voor demeisjes, zeker als hun beschermvrouwe, de foraine Anna Lambaerts, en haar vader Henri hen uit het oog verliezen. Uiteindelijk loopt het fataal af voor de meisjes.
Honderd jaar later kijkt de kleinzoon van Jean-Baptist, Arthur, terug op zijn leven en op het reilen en zeilen van de kermis door de jaren heen. In zijn commentaar heeft hij trekken van zijn grootvader, maar diep in zijn hart zitten ook zachtere stukken. Een paar jaar geleden is hij de inrichting van zijn draaimolen kwijtgeraakt tijden een in scène gezette roofpartij, nu staat hij zijn lege molen in een gekraakte loods draaiende te houden om de slechte gedachten uit zijn kop te verdrijven. Uiteraard zeer tegen de zin van zijn zoon Tony, een onderwijzer, die denkt dat zijn vader helemaal gek aan het worden is.
Als er ook nog een schrijver opduikt (die heel erg op Vlaminck lijkt) gaat Arthur op zoek naar zijn voorgeschiedenis en doet daarbij een verbijsterende ontdekking.

 Een boek over 4 generaties kermisklanten, honderd jaar kermisleven in Vlaanderen en het lot van een Siamese tweeling die in het verkeerde tijdperk werd geboren. En dat alles in heerlijk, sappig Vlaams, vooral het commentaar van Arthur op de samenleving in het algemeen en zijn eigen leven in het bijzonder. Fraai boek, waarvan de inhoud zeker zal blijven hangen.

Terug naar de lijst met boekrecensies


419. Tim Krabbé - Een tafel vol vlinders

Eerste deel geslaagder dan tweede deel

25 maart 2009

Freek is full-time reisverhalenschrijver en daarnaast de stiefvader van Bram, de zoon van zijn ex-vriendin. Als Freek een vulkaan in Siberië beklommen heeft krijgt hij een raar telefoontje van zijn huidige vriendin, die hem vraagt even later terug te bellen. Hij weet meteen: Bram is dood en dat zet een hele serie herinneringen en gedachten in gang over hoe hij Bram op heeft zien groeien, met hem heeft gereisd, gehoopt heeft dat hij schrijver zou worden (iedere gemankeerde voetballer droomt ervan dat zijn zoon in Ajax-1 speelt)  en hoe Bram eigenlijk de belangrijkste persoon in zijn leven is. 
In het tweede deel van het boek beschrijft de 19-jarige Bram hoe hij na de middelbare school eerst gewerkt heeft om geld te verdienen en vervolgens op reis is gegaan naar Nieuw-Zeeland zonder eigenlijk te weten precies waarom en waarvoor. Bij terugkeer leert hij Emma kennen, een eenvoudig meisje dat hij toevallig tegenkomt als hij op de tram stapt omdat zijn band lek is. Na de aanvankelijk dolle verliefdheid begint Bram steeds meer te twijfelen tot hij uiteindelijk de beslissing neemt die zijn vader ook genomen heeft...

Het Boekenweekgeschenk 2009 is niet bepaald gewijd aan het thema ("Dieren"), afgezien van de titel. Het eerste deel, waarin een man de vaderlijke gevoelens voor zijn onechte zoon beschrijft is heel mooi, het tweede deel is minder, vooral ook omdat in mijn ogen de beslissing van Bram niet onvermijdelijk is gemaakt.

Terug naar de lijst met boekrecensies


420. Jan Wolkers - Zomerhitte

Eerste deel geslaagder dan tweede deel

27 maart 2009

Een fotograaf ontmoet toevallig een prachtige jonge vrouw op een eiland. Hij probeert haar het hof te maken, maar ze lijkt al bezet te zijn door een oude, tanige man. Het verhaal zit echter ingewikkelder in elkaar als blijkt dat de man haar gebruikt om zijn vuile zaakjes te helpen regelen. De fotograaf gaat te rade bij een gepensioneerde chauffeur en uiteindelijk lost de hele zaak zich op.

Het Boekenweekgeschenk van 2009 heb ik laten volgen door het Boekenweekgeschenk van 2005 dat ik nog steeds had liggen om te vergelijken hoe twee schrijvers omgaan met de beperking van een bladzijde of 90 voor een groot publiek. Op zich is het verhaal van Wolkers een verhaaltje van niks: man ontmoet criminele femme fatale en op het eind komt alles op zijn pootjes terecht. Maar het is ontzettend speels geschreven, met aandacht voor de natuur (je hoort Wolkers er doorheen over de "beestjes") en met prachtige, onverwachte vergelijkingen. Voor mij is het het verschil tussen de beeldend kunstenaar Wolkers en de schaker en fietser (allebei duursporten) Krabbé. Wat mij betreft wint Wolkers... 

Terug naar de lijst met boekrecensies


Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Door naar de volgende 30 boekrecensiesTerug naar de vorige 30 boekrecensiesTerug naar de lijst met boekrecensies