Terug naar het begin
In het aankomsthalletje van de luchthaven van Suratthani krijgen we de in Chiang Mai geboekte tickets voor bus en boot naar Koh Samui. Met onze rugzakken lopen we naar de gereedstaande bus, die zich al snel vult met voornamelijk farangs (niet-Thais). In een uur rijden we naar de haven. Onderweg krijgt een suikerpatiënt nog een hypo, die met de druivensuiker van R. en de Mars van iemand anders verholpen wordt.
In de regen gaan we de expresboot naar Koh Samui op. Ik neem een primatourtje om te voorkomen dat ik groen uit ga slaan en dan gaan we om 14.45 op weg. Links is al snel open water, rechts blijft de kust voor het grootste deel van de reis zichtbaar. Zo af en toe passeren we krathongs. De golven zijn fiks, maar dankzij mijn primatourtje heb ik geen centje pijn.
Na 2½ uur staan we in Nathon, waar we onmiddellijk besprongen worden door touts. We nemen echter gewoon het openbaar vervoer naar Lamai. Gezien de ruwe zee wordt Koh Tao toch niets, dus dan maar op Koh Samui iets vinden. Onderweg stoppen we even voor een kokospalm, die een telefoonpaal gekraakt heeft, en rijden dan weer door. Het landschap vertoont een hoog Bountygehalte: overal palmbomen. In Lamai staat de straat her en der flink onder water. We stappen, samen met een Amerikaan, uit bij het Lamai Resort. In het donker kiezen we een hut aan de zee uit. Nadat R. een fikse kakkerlak heeft doorgespoeld gaan we op zoek naar eten.
We belanden in een restaurant dat haai op het menu heeft staan en leuke muziek draait. We wachten eindeloos op ons eten, terwijl we naar weer een hoosbui kijken. Lamai is bijna Panajachel, alleen zijn er absoluut weinig toeristen. Na de haai doen we boodschappen (w.c. papier, drinkwater, batterijen) en gaan dan terug naar onze hut. Weer een kakkerlak, en weer één, maar we snappen nu waar ze vandaan komen, dus we sluiten de ingangen af, poetsen onze tanden en gaan bij tienen slapen.
Terug naar het begin
Zeven uur ben ik wakker. Het is droog buiten en er zijn zelfs blauwe plekken aan het zwerk en soms is er een waterig zonnetje zichtbaar. Terwijl ik buiten op de veranda zit te suffen komt er een hond bij, die heerlijk op het tafeltje op de veranda gaat liggen luieren. De rest van ons verblijf in Lamai zal dit onze "huishond" worden, die regelmatig eens langs komt om te kijken of alles goed met ons gaat en om eens lekker geaaid te worden. Na de douche (met koud water, wat een afknapper na meer dan een week warme douches) gaan we ontbijten. Het ontbijt in het hotel is niet om over naar huis te schrijven, dus morgen maar een ander tentje proberen.
Na het eten is het tijd voor dolce far niente, alleen de laatste restjes wasgoed doen, verder Niets. We drinken wat bij een concurrent 100 meter verderop en dan weer Niets. Het weer houdt zich goed, het is vloed aan het worden, want er spoelen kokosnoten aan. R. zit in de zon, ik in de schaduw en we beseffen terdege wat een zwijnen we zijn: de eerste mooie dag op Koh Samui in november valt samen met onze eerste dag op Koh Samui. Blijkbaar klopt de redenering van de eilanders dat na Loi Krathong het regenseizoen ten einde is. Om bij enen sloffen we weer naar de concurrent, nu voor de lunch. Inmiddels hangt er een gemeen donkere lucht boven zee en is er een flinke wind opgestoken, maar tot regen komt het niet. Nadat de dreigende lucht overgedreven is, is het weer tijd voor Niets, dit keer in een strandstoel in de schaduw van een palm. Mijn boek schiet lekker op zo. Niets wordt slechts afgewisseld met een colaatje en een beetje hondje aaien tot ik om kwart voor 5 ga douchen. Koud water 's middags is net iets minder erg dan koud water 's morgens.
Na de douche willen we Ban Lamai gaan verkennen, maar we zijn nog niet vertrokken of het begint te regenen. Dan eerst maar een kokosshake en een citroensap in het restaurant. Na 10 minuten is het weer droog dus gaan we op pad. Ban Lamai is een aaneenschakeling van restaurantjes (met video) en reisbureautjes (zonder prijslijsten). Na gezocht te hebben naar een shirtje voor R. (vergeefs, alleen maat XL voorradig) gaan we eten bij Will Wait, voornamelijk vanwege de voor R. onweerstaanbare taart als dessert. Na de kip met cashewnoten en een flinke ijs met vruchten lopen we terug. We kopen nog een fles drinkwater in een supermarkt annex souvenirshop: rijen en rijen houten Boeddha's staren ons aan. Op de terugweg is zelfs de maan zichtbaar. We maken een paar foto's van de maan, het strand en de zee en gaan dan lekker zitten tutten op de veranda. Er valt nog een klein piezelbuitje, maar verder is het lekker weer. Om half 10 kruip ik onder mijn lakentje.
Terug naar het begin
Ik word wakker en kijk op mijn horloge. Al 10 voor 8 en prachtig weer buiten! Ik sta op, gooi de deur open en ga een douche nemen. Als ik geheel fris en vrolijk en aangekleed ben, bromt R. welke gek er om 7 uur...? Met bril op blijk ik me inderdaad een uur vergist te hebben. Als ook R. wakker en gedoucht is, lopen we naar de New Hut. Het is 27 november, half 8 's morgens en ik loop op blote voeten door de zee... Tijdens de bananenpannenkoek en sap kijken we naar 3 Thaise vrouwen, die al kwekkend in de vloedlijn zitten te wroeten op zoek naar kleine schelpdiertjes.
Na het ontbijt gaan we op weg naar de Na Muang watervallen in het binnenland van Koh Samui. Na een kwartiertje songthaew staan we bij de afslag. We lopen een klein kwartiertje over een betonplatenweg door een kokospalmplantage en worden daar door een Thaise restauranteigenaar naar het begin van het pad geloodst. Niet dat we het hadden kunnen missen: overal staan bordjes. De eerste 5 minuten gaat het steil omhoog over boomwortels en losliggende, marmerachtige stenen. Vervolgens verandert de jungle weer in een kokospalmbos. In de verte is de waterval al zichtbaar. Het terrein loopt geleidelijk verder omhoog tot aan stap 2 van de waterval: veel water spuit over grote rotsen. R. bereikt ook nog stap 3, maar dat is mij te veel geklauter. Op de terugweg gaan we nog even langs stap 1, maar daar is weinig te zien. Helemaal beneden vullen we de vochtvoorraad aan en lopen dan nog door naar de onderste "commerciële" waterval. Die is inderdaad commercieel, maar ook spectaculair een enorme watermassa, die zich vrijwel loodrecht omlaag stort langs een enorme, gladde plaat steen. Na nog wat rondshoppen bij de kraampjes lopen we terug naar de hoofdweg en nemen een songthaew tot even voor Lamai.
We lopen naar het strand in de hoop dat hier snorkelbare riffen zijn. Niet, dus. Dan maar door richting Lamai. Onderweg zwik ik bijna door mijn rechtervoet en vang dat met mijn linkervoet zo raar op dat ik de nagel van mijn grote teen blauw zie worden. Dat wordt de rest van de dag strompelen... We lopen/strompelen naar Will Wait voor cheeseburger, patat en soda. Heerlijk! Vervolgens boeken we voor morgen een snorkeltocht naar een natuurreservaat en voor vrijdag de boot, bus en trein naar Bangkok.
's Middags doe ik Niets, afgezien van wat lezen en met mijn voet in een emmer water zitten. Eind van de middag douchen we en maken de financiële balans voor de rest van de vakantie op. Dan het dorp in: cheques inwisselen en eten. R. neemt als toetje een bananenpannenkoek die met veel flair en gooi- en smijtwerk in elkaar gezet wordt bij een karretje langs de kant van de weg. Om even over achten zijn we terug in Lamai Resort. Ik ga ik een strandstoel met de "huishond" aan mijn voeten mijn dagboek bijwerken. Vervolgens lees ik het hele verhaal nog eens door en ga dan om half 11 slapen.
Terug naar het begin
Half 7 op, douchen, snorkelspullen inpakken en stipt om 7 uur ontbijten. Om half 8 staan we langs de kant van de weg en om kwart over 8 zijn we in Nathon. We lopen naar de High Seatour boot: een flink schip met al met al misschien 20 mensen aan boord. Het begint met de dag drukker te worden op Koh Samui, maar echt hoogseizoen is het nog lang niet.
We varen over een gladde zee in zo'n 1½ uur naar het Ang Thong National Marine Park ten westen van Koh Samui. Dit nationale park bestaat uit 41 (onbewoonde) eilandjes plus de bijbehorende koraal- en visrijke wateren. Bij één van de eilandjes leggen we aan voor een stop van 2½ uur. Er is een klein Bountystrand en verder kan je naar de top van het eiland klauteren of een grot verkennen. Ja, da-hag! We kwamen hier om te snorkelen, dus we zullen ook snorkelen. Het zicht is niet super door de regen van de afgelopen weken, maar na wat gezoek vind ik een groot veld met koraal en de bijbehorende vissen. Het koraal is redelijk, weinig kleurrijk; de vissen zijn -zoals gewoonlijk- mooi. In totaal dobber ik iets meer dan een uur in het water, slechts gehinderd door iets wat steekt, het lijken wel kwallenstekeltjes.
Tegen half 1 begint het verdacht donker te worden. We worden op tempo geëvacueerd. De eerste groep (waaronder wij) komt nog zo goed als droog op de boot aan, maar de tweede groep arriveert als een kudde verzopen katten. Aan boord staat de lunch klaar: rijst, groentesaus, kip, ananas, soep en water. Geen klagen dus. We kijken naar de regen die bij bakken naar beneden komt.
We varen door naar onze tweede stop, waar een steile,
nauwe klauterpartij ons bij een meer in de berg brengt. Het ligt
schitterend tussen het groen en is glashelder. Gezien de
overeenkomst tussen de vissen hier en in de zee zal er wel ergens
een verbinding zijn. Ondertussen is het vrijwel droog geworden en
terug op het strand zwem en snorkel ik nog wat. Daarna is het
tijd voor de terugtocht. Afgezien van nog een enorme hoosbui
gebeurt er niets spectaculairs.
Terug op Koh Samui lijkt het erop dat het daar totaal niet geregend heeft. We eten bananencake, terwijl we wachten op het vertrek van de songthaew naar Lamai. Vijf over 5 heeft de chauffeur er eindelijk zin in en rijden we het eiland over. Terug in onze hut hang ik de natte spullen op en neem dan een uitgebreide mandi. Nadat ook R. -met de boot/bus/treinkaartjes voor morgen- gearriveerd en gedoucht is, kunnen we Lamai in voor eten en boodschappen. Ik ben helemaal rozig van het gezwem en het geronk van de scheepsmotor, dus na een snelle maaltijd en de aanschaf van koekjes voor morgen is het hoogste tijd voor inpakken, schrijven en om half 10 plat.
Terug naar het begin
Om half 6 gaat de wekker af. Ik ben vandaag aan de beurt om als eerste te douchen en dus sta ik even later bibberend onder het koude water. Vervolgens de laatste spullen inpakken en dan om 5.55, terwijl de zon boven de zee verschijnt, op naar de weg. Om 10 over 6 komt de eerste songthaew langs, die zich rap vult tot we uiteindelijk met z'n vijftienen of zo op weg gaan naar Nathon. Naast me zit een Thaise met aan haar arm een hele dronken Duitser. Het is echt ongelofelijk hoeveel eenzame, Duitse mannen hier op zoek zijn naar een vrouw. En ik heb echt alleen maar Duits-Thaise gemengde huwelijken gezien.
Om kwart voor 7 zijn we in Nathon, terwijl de boot om 7.15 vertrekt. Ruim tijd voor ontbijt zou je denken, maar in de bakkerij gaat alles zo s-l-o-o-m, dat we niet verder komen dan sinaasappelsap en koffie. Dan maar wat broodjes mee voor aan boord. De boot is flink vol, maar het is mooi weer en de zee is glad, dus de meeste mensen zitten op het dek. Ik lees mijn boek uit, slaap wat en kijk naar een Thais programma (ook hier t.v.), dat of komisch bedoeld is of uitermate slecht geacteerd.
Om 10 uur zijn we in de haven van Suratthani en na een ritje van 3 kwartier met een hele chique bus staan we op het station. We hebben nog 20 minuten om drinkyoghurt, ijskoffie en 2 maaltijden met mie te kopen en gaan dan in de trein heerlijk lunchen. We hebben een prachtige trein met airconditioning én fan (erg koud), een schoonmaakmiep die elke paar uur veegt, dweilt en de w.c.'s schoonmaakt, en een zuur kijkende troel in een paars pakje, die onze stewardess blijkt te zijn. Wisten wij veel, maar het treinkaartje blijkt inclusief eten en drinken te zijn, dus om 1 uur lunchen we voor de tweede keer.
Het is een lange treinreis, 9 uur in totaal, maar het valt wel mee: genoeg beenruimte, ik lees meer dan een half boek uit, doezel wat en kijk naar de palmbomen, rijstvelden en heuvels die buiten langsschuiven. Het is opvallend hoe "leeg" dit deel van Thailand is: geen onafgebroken aaneenschakeling van huizen en hutjes zoals bij voorbeeld op Java, maar afzonderlijke dorpen, die ook een redelijk eind uit elkaar liggen.
Om even over achten staan we op Bangkok CS. We vinden al snel een taxi met een taxichauffeur met een inadequate leesbril, die ons voor 51B naar hotel Trang brengt. We willen de laatste nacht goed, rustig slapen, een warme douche en een airco en dat geintje kost ons 1150B: daar kun je bijna 8 dagen voor in Sukothai verblijven. Nadat we de bagage in onze kamer hebben gezet gaan we op zoek naar avondeten. In ons gebruikelijke restaurantje eten we wat en drinken 2 bananenshakes de man: even inhalen van de rest van de dag. We lopen nog een stukje over Khao San Road, maar het is veel herrie en veel lichtjes en verder niets. De night bazaar in Chiang Mai is beduidend leuker. Terug in het hotel probeer ik zo lang mogelijk wakker te blijven, maar na een warme douche is het om kwart over 11 echt uit met de pret en val ik als een blok in slaap.
Terug naar het begin
De laatste dag in Thailand. Om kwart voor 9 word ik wakker. Het is heerlijk koel in de kamer en omdat het R.'s scheerdag is mag ik nog heerlijk bijna 3 kwartier blijven liggen onder een deken! Dat zal morgen wel wennen zijn: het sneeuwt en vriest in Nederland.
Om even half 10 gaan we op zoek naar een ontbijt. Het restaurant van het hotel heeft voor 110B p.p. een ontbijtbuffet. Aanvalluh! Om half 11 staan we lichtelijk verdwaasd en tot onze nekharen vol weer buiten. Tot kwart voor 12 hangen we wat rond op onze kamer. Na het uitchecken en in bewaring geven van onze rugzakken gaan we de stad in voor ons laatste rondje Bangkok.
We beginnen bij Wat Intharawihan, een
tempel met een enorme, moderne, staande Boeddha. Het is vandaag
"bezoek uw lokale tempel dag" geloof ik. Overal zitten
mensen te mediteren en brengen offers (kaarsen, wierook, bladgoud,
lotusbloemen). Het is al met al een aardig complex van tempeltjes,
niet opgesmukt of zo, maar gewoon zoals ze hier zijn.
Onze volgende stop is Wat Arun, aan de overkant van de rivier. We nemen een boot, maar die blijkt niet bij de Wat Arun pier te stoppen, dus voor we het weten staan we een pier te ver. Dan maar weer de boot terug en vanaf de vorige pier een pontje. Wat Arun blijkt grotendeels in de steigers te staan, maar het is er rustig en er is zelfs wat groen te bekennen. We drinken een fanta lemon, terwijl we zittend op een bankje over de rivier uitkijken en slenteren nog wat rond op het tempelterrein. Dan nemen we het pontje weer terug en gaan op zoek naar lunch. Het is inmiddels half 2 en goed benauwd, dus we lunchen aan de rivier en drinken ieder een grote fles sodawater bij het eten.
Om half 3 lopen we naar Wat Mahathat, een tempel die vol in bedrijf is als school en universiteit. In de wihan zitten 2 monniken voor het Boeddhabeeld, die met 2 families in steeds wisselende samenstelling op de foto moeten. Als we weer buiten komen staat ons een jonge monnik op te wachten, die dolgraag een praatje met ons wil maken om zijn Engels -dat overigens heel goed is- te oefenen. Na een kwartiertje kunnen we hem afschudden en lopen we een rondje door het monnikenkwartier alvorens op weg te gaan naar Lak Muang. Mijn darmen zijn behoorlijk van de kook (waarschijnlijk te veel airco gehad gisteren), maar gelukkig staat er midden op het plein een grote w.c.auto, waarschijnlijk als voorbereiding op de festiviteiten ter ere van Bhumibol's 69e verjaardag op 5 december.
Lak Muang is aardig, maar niet meer dan dat. Een gouden paal (model Amsterdammertje), waar veel mensen komen bidden omdat het de bescherming van Bangkok belichaamt. Na nog een sinaasappelsap op Khao San Road slof ik terug naar Trang, terwijl R. nog verder gaat shoppen. Nadat ik zowel de Bangkok Post als The Nation heb uitgelezen loop ik naar het restaurant, alwaar ik met R. heb afgesproken. Ik heb totaal geen trek, alleen dorst, dus ik neem eenvoudige gebakken rijst, 2 cola's en een bananenshake.
Om kwart over 7 lopen we terug naar Trang. We hadden dit hotel vooral ook genomen omdat de douches bij het zwembad 's avonds open zijn. Het is heerlijk om na een warme dag Bangkok een douche te kunnen nemen, ook al is die dan koud.
Om bij achten zijn we verkleed en gepakt en gaan we op zoek naar een taxi. We hebben twee opties: 1. we nemen een taxi direct naar de luchthaven, maar het is onduidelijk of taxichauffeurs daar happig op zijn; of 2. we nemen een taxi naar het treinstation en gaan van daaraf met de trein. We besluiten 3 taxi's te polsen voor optie 1 alvorens tot optie 2 over te gaan. De eerste taxi hapt meteen, mits voor 250 foppen. Dat is weliswaar 70B meer dan het geschatte meterbedrag, maar ik heb geen zin om te onderhandelen, dus vooruit maar. Alle straten in de buurt van het koninklijk paleis zijn prachtig verlicht: lichtjes aan de muren, lichtjes in de bomen. Vooral de laatsten zijn overvloedig verlicht en dat geeft een prachtig effect.
Binnen een uur staan we op de luchthaven. Onze vlucht staat nog niet eens op de monitors en voor de röntgencontrole staat een gigantische rij Aeroflot passagiers (inclusief Russen met heel veel bagage), dus eerst maar omkleden (mijn lange broek aan), de fototoestellen leeg maken, R. tandjes poetsen, alles zo veel mogelijk uit de handbagage in de grote rugzak, die toch nog steeds zo leeg is dat ik de klep er maximaal over kan trekken, krantje voor een vriendin kopen, ma bellen, geld wisselen (precies 20 dollar terug), wat drinken, nog even zitten en dan, als de rij Russen weggewerkt is, "hoep" in 1x door de röntgencontrole. Onze rugzakken worden keurig verzegeld met blauwe tape.
Dan begint het Grote Wachten: onze vlucht blijkt al een uur vertraging te hebben en dat betekent dat China Airlines ook prompt de incheckbalies een uur later opendoet. Grumbl! Dus zitten we bijna 2 uur in kleermakerszit op de grond te schrijven en te lezen.
Terug naar het begin
Om middernacht hebben we dan eindelijk de felbegeerde boardingkaart en kunnen we naar de vertrekhal. Er zijn veel (dure) winkeltjes, maar ik wil Slapen en ga op een stuk hoogpolig tapijt tot half 2 liggen soezen. Dan lopen we naar de gate en gaan aan boord. Om kwart over 2 vertrekt het vliegtuig. Om 4 uur krijgen we nog een maaltijd. Ik eet een beetje en neem dan een slaappil en ga prompt onder zeil.
Tot half 12 (half 6 Nederlandse tijd) weet ik het soezen te rekken. Daarna is het tijd voor het ontbijt van noedels met kip, ei en paddestoelen, fruitsalade en yoghurt. Na het ontbijt lees ik de AD van mijn voorbuurman tot we om even over negenen landen. Het wachten op de bagage duurt nogal lang, maar om kwart voor 10 staan we buiten.
Terug naar het begin
Terug naar het vorige deel
Terug naar de Thailandpagina
Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit
adres)
Terug naar de homepage