MAARTEN VAN ROSSUMPAD – LAW 202

Etappe Km Totaal km
Arnhem NS - Rozendaal 7 7
Rozendaal - Laag Soeren 18 25
Laag-Soeren - Beekbergen 17 42
Beekbergen - Apeldoorn 14 56
Apeldoorn - Schaveren 17 73
Schaveren - Wapenveld 18 91
Wapenveld - Windesheim 17 108
Windesheim - Dalfsen 19 127
Dalfsen - Ommen 16 143

 

routekaartje


Rozendaal - Laag Soeren

We hadden afgesproken dit weekeinde te gaan wandelen en kamperen. De weersverwachtingen waren echter nogal somber, vandaar dat we besloten hebben dicht bij Arnhem te gaan wandelen, zodat we tot het laatste moment de keuze hebben: kamperen of gewoon logeren. Gelukkig loopt er ook hier een LAW, het Maarten van Rossumpad, genoemd naar een niet al te kosjere veldheer uit de 16e eeuw. De eerste etappe is gelijk 25 kilometer en dat vinden we toch wel wat te gek, dus worden we om kwart voor 12 afgezet bij kasteel Rozendaal, waarna we op weg gaan naar Laag Soeren.

 

Het eerste stuk gaat door een schitterende, rustige wijk van Rozendaal, waar duidelijk te zien is waarom Rozendaal de op één na rijkste gemeente van Nederland is. Meteen na Rozendaal begint het Nationaal Park Veluwezoom en lopen we door de prachtige oude bossen naar een vijver met een watervalletje en langs een "spreng": een aangelegde waterloop, die in vroeger dagen diende om watermolens aan de gang te houden. De tocht is werkelijk schitterend: eeuwenoude bomen, geaccidenteerd terrein, varens, bramen en -in tegenstelling tot alle weersberichten- prachtig weer met een zonnetje, maar niet te warm. Het laatste stuk naar de Posbank lopen we over de heide, die maximaal mooi in bloei staat, een lust voor het oog. Bij de Posbank drinken ik een blikje fris en kijken we naar de restanten van het afgelopen winter afgebrande paviljoen.

 

De tocht gaat verder langs prachtige beukenlanen. Bij het begin van een naar beneden lopende laan gaan we op een omgevallen boom onze schippersboterhammen (met veel zangzaad) op zitten eten. Vervolgens is het nog maar een klein stukje naar de Carolinahoeve, waar we wat drinken. De laatste 5 kilometer naar Laag Soeren zijn de minst spectaculaire: veel productiebos met kale plekken. Om 5 uur zijn we in Laag Soeren, de lucht begint ontzettend te betrekken, dus we bellen onze chauffeuse en spreken af dat ze ons op komt halen. We gaan café "De Harmonie" in, hét café van Laag Soeren, en zitten nog niet of er valt een enorme hoosbui. Na een half uurtje komt de auto en gaan we door het hondenweer terug naar Arnhem. Niet kamperen dus, maar 's avonds gaan we in Nijmegen eten en dat heeft ook zijn charmes. Om 12 uur gaan we uitgeput slapen.

 

Terug naar het begin


Arnhem NS - Rozendaal

Lekker uitslapen, lekker lang ontbijten en dan besluiten we tegen enen toch maar weer te gaan wandelen, want het weer blijft mooi. De route loopt pal langs Alteveer, dus we vertrekken uit huis en pikken de route bij het ziekenhuis op. De 5 kilometer naar Rozendaal gaan dwars door Arnhem, maar Arnhem is een heel ruim opgezette en heuvelachtige stad, dus woonwijken worden afgewisseld met stukjes bos en vergezichten. Na ruim een uur wandelen zijn we bij kasteel Rozendaal, waar een tentoonstelling van oldtimers aan de gang is. We kijken even rond, maar mijn wandelmaatje weet zich te vermannen en zo hebben we om half 3 de bus naar Arnhem NS. Vanaf het station (het beginpunt van het Van Rossumpad) lopen we naar het ziekenhuis. We kijken wat rond bij het bezoekerscentrum van park Sonsbeek, drinken onze meegebrachte drankjes op aan de rand van een vijver en lopen dan via een klein bramenpaadje terug. Om kwart voor 4 zijn we weer terug in Alteveer.

 

Terug naar het begin


Laag Soeren - Beekbergen

Alweer een week zomers weer en de voorspellingen zijn stabiel, dus ik ben lekker op mijn verjaardag vanuit mijn werk gaan kamperen. Vanochtend vroeg opgestaan en om half 9 vanaf de camping (De Vinkenkamp in Lieren/Beekbergen) met de nieuwe auto naar Beekbergen. Onderweg een halfje kokend heet volkorenbrood opgepikt en in Beekbergen een half litertje melk, kruidensmeerkaas en ijsthee voor onderweg en een krantje voor vanavond. Op een bankje bij de kerk ontbeten en boterhammen gesmeerd. Om 20 over 9 heb ik de bus en om kwart voor 10 sta ik in Laag Soeren, waar ik de route weer oppik daar waar ik hem 2 jaar geleden heb verlaten. Laag Soeren is een dorp van niks, dus binnen 5 minuten loop ik midden in het bos. Het is een mooi bos: veel jong, lichtgroen eikenblad, maar het stikt van de grote, bijzonder bijtgrage muggen, dus je moet in beweging blijven.

 

Het volgende gedeelte is een lang, recht stuk langs het kanaal van Apeldoorn naar Dieren. Ik loop op het -uiterst rustige- fietspad, het kanaal is mooi, groen, verstild, maar aan de andere kant van het water loopt een tweebaans weg waarop behoorlijk hard gereden wordt, dus echt rustig is het niet. In totaal loopt de route zo'n 6 km langs het kanaal, slechts onderbroken door (i) in een hinderlaag liggende militairen-op-oefening (ik word altijd een beetje lacherig van dat verstoppertje spelen voor grote jongens); en (ii) een kort bezoekje aan een ouderwetse papiermolen.

                 

Eindelijk gaat de route voorbij Loenen het bos weer in. Ik loop langs een prachtige spreng (een aangelegde "beek") en eet halverwege mijn boterhammen op en lees een stuk in Het Bureau deel 4. Overal zingen de vogels en het is weer zinderend heet, al gaven ze voor vandaag een koelere dag op. Gelukkig loopt de route grotendeels door de schaduw. Mijn korte wandelbroek blijkt finaal doorgesleten dus straks in Apeldoorn een andere kopen. Ik realiseer me nu dat ik flink doorgelopen heb: bijna 5 km per uur. Na de pauze loop ik verder langs spreng en zijspreng en vervolgens door het bos tot ik bij een enorme kale vlakte kom: een golfbaan in aanleg, vrees ik. Het laatste stuk naar Beekbergen voert langs de bosrand: rechts liggen kale, pas ingezaaide akkers te blakeren in de hitte. Na nog een drinkpauze ben ik om kwart voor 3 weer bij de auto.

                 

In Apeldoorn koop ik, na wat gezoek naar een parkeerplaats, 2 korte broeken, een ijsje en wat pakjes en blikjes drinken en daarna ga ik heerlijk naar de camping om te luieren: beetje douchen, beetje schrijven, beetje lezen, beetje soep maken tot 2 vrienden om bij achten komen. Ik krijg een mooi boek voor mijn verjaardag, we drinken wat en gaan dan op zoek naar een eetgelegenheid. Na een vergeefse poging in Beekbergen (keuken sluit om 8 uur, dat schijnt nog te bestaan) belanden we uiteindelijk bij de Griek in Apeldoorn. Uiteindelijk ben ik om half 12 weer bij mijn tent en ga direct slapen.

 

Terug naar het begin


Beekbergen - ApeldoornHet pad loopt langs een beek

Om half 8 opgestaan, gedoucht, ontbeten, de tent afgebroken en alles ingepakt in net iets meer dan een uur: keurig! In Apeldoorn zet ik mijn auto bij de stallen van Paleis het Loo en ga dan met 2 bussen naar Beekbergen. Daar koop ik eerst een broodje en loop dan al etend naar de route. Het overgrote deel van de route is werkelijk schitterend: prachtig bos, heel erg rustig en ook nog een onwaarschijnlijk mooi pad langs een hele serie sprengen en zijsprengen. Het laatste stuk van dit paadje is zo dicht begroeid dat je je bijna een weg door het struweel moet banen.

                 

Zelfs het stuk door Ugchelen en Apeldoorn valt alles mee: prachtige, ruim opgezette wijken met huizen voor de langdurig echte maxima. In Apeldoorn loop ik langs een bijeenkomst met een hoog Gristelijk gehalte: veel space wagons voor de grote gezinnen, bumperstickers met "The Lord is my pilot, I am only co-pilot" en zilverkleurige alfa-dingetjes, die aangeven dat je een goed Gristen bent. Bij de Apenheul koop ik bij een tankstation een ijsje en een blikje Rivella dat ik lekker in het gras ga zitten nuttigen. Hierna is het nog maar een half uurtje lopen naar de auto, waarna ik terug naar huis rijd.

 

Terug naar het begin


Apeldoorn - Schaveren

Samen met een vriendin 2 dagen en nachten kamperen en wandelen: ze geven niet al te best weer op, maar als je thuisblijft wordt het vast zonnig, dus we wagen het er maar op. Om kwart voor 6 zijn we ongeveer tegelijk bij camping "De Tonnenberg", een camping van Staatsbosbeheer met weinig voorzieningen, maar een w.c., een warme douche en een prachtige beschutte staanplaats is alles wat wij nodig hebben. We eten salade, tartaar en geroosterd brood en druiven toe. Tot kwart over tienen zitten we te kletsen en gaan dan lekker slapen.

                 

De wekker staat op half 8, de lucht is loodgrijs en het regent, maar niet zo hard dat we per definitie niet kunnen wandelen. Dus vermannen we ons en eten ieder anderhalve krentenbol (krentenbol nummer 4 was aangevreten door een muisje, die keurig zijn kopje door de plastic zak had gestoken). We rijden met 2 auto's naar Vaassen, waar we brood inslaan. Dan parkeren we bij camping "De Bosrand" en rijden met de andere auto door naar Paleis Het Loo. Daar zitten we in de auto met stromende regen ons brood te smeren, maar als we om 11 uur vertrekken gaat het al snel steeds minder hard regenen. Even buiten Apeldoorn lopen we over een pad langs een zeer langwerpig grasveld: het tracé voor de autoweg Zwolle-Apeldoorn dat voor de oorlog werd aangelegd bleek na de oorlog al weer te smal, dus dat is nu in gebruik als weiland voor een paar honderd schapen die ons allemaal enthousiast toeblaten.

                 

Na 2 uur lopen zijn we in Vaassen. We halen de andere auto op, rijden naar Schaveren, zetten daar de auto neer en gaan dan weer naar Vaassen. Het is wat omslachtig, maar op deze manier hadden we de keuze om na 10 kilometer te stoppen als het weer te bar zou zijn. Weer beginnen we te wandelen met regen. Even voorbij De Cannenburgh komt het echt met bakken uit de hemel, maar dat duurt maar een kwartiertje en dan is het weer droog en kunnen we in de korte broek verder. Om half 5 staan we weer bij de auto, we halen de andere auto op, doen een klein boodschapje in Vaassen en gaan dan bij de tent wat drinken, eten heerlijk lamsvlees in Heerde en spelen jeu de boules tot het te donker wordt om de ballen te zien. Om kwart over 10 duiken we weer onze tenten in.

 

Terug naar het begin


Schaveren - Wapenveld

's Nachts regent het, maar 's morgens worden we wakker met een stralend blauwe lucht. We besluiten de tenten te laten drogen tot 's middags en vertrekken na een snel ontbijt om half 9 naar Schaveren, waar we om 9 uur aankomen. De trainingsbroek gaat uit, de rugzak op, de passenteller op nul, de stopwatch aan en dan vertrekken we. Het is een prachtige etappe met veel bos, heidevelden en bij het hertenkamp halverwege een broodje kroket met uitzicht op heel veel orthodoxe joden die voor een meeting in het Tulip Inn zitten. We krijgen letterlijk 3 druppels water over ons heen, verder overheerst de blauwe lucht en op het Heerderstrand liggen we zelfs 20 minuten heerlijk te bakken in de zon. Hoogtepunt van onze tocht is -ook letterlijk- de Tonnenberg, waarvan we de volle 26 meter bedwingen zonder touwen, stijgijzers of zuurstofflessen.

                 

Om kwart over 2 zijn we terug bij de tent. We zitten nog wat in de zon, breken de tenten af, ik neem nog een douche en dan proppen we alle bagage in mijn auto en rijden naar Schaveren. Daar krijgt mijn vriendin haar deel van de bagage en gaan we ieder op weg naar huis.

 

Terug naar het begin


Wapenveld - Windesheim

Kwart voor 7 opgestaan, het eten van de kat klaargezet, boterhammen gesmeerd en ontbeten en dan om half 8 de auto in op weg naar Zwolle. De reis verloopt voorspoedig afgezien van wat mist (een teken van mooi nazomerweer) en een tankstop bij Zwolle. Op de "ring Zwolle" heb ik geen idee waar ik eraf moet, maar op de gok kies ik de juiste afslag. Om 9 uur parkeer ik mijn auto in Windesheim, trek mijn trainingsbroek uit en mijn wandelschoenen aan en loop dan naar de bushalte. De bus komt er precies aan: hij gaat 1x per uur en ik wist niet hoe laat. Hoe kien ik het zo uit.

 

Het Kret

In Zwolle is bus 90 net weg, maar na 20 minuten lezen in het zonnetje komt de volgende. Ik stap uit bij de Dreefseweg in Wapenveld en na een aanlooproute van een kilometer inclusief een iets te enthousiast blaffende bouvier sta ik om half 11 bij camping De Tonnenberg waar we de vorige keer opgehouden zijn. Het eerste stuk gaat door Het Kret, een droge sloot tussen aarden wallen die vroeger gebruikt werd voor de aanvoer van drinkwater naar Zwolle. Het is heerlijk stil en het bos ruikt erg lekker. Ik zie flink wat paddenstoelen en ten zuiden van Hattem een aantal huizen voor Langdurig Echte Maxima. Vervolgens moet ik weer een stuk langs het Apeldoorns kanaal. Niet bijster interessant, maar het eerste stuk ruikt zalig dankzij de aanwezigheid van specerijenfabrikant Euroma. Na een sluisje loop ik door een mooi stukje met hei en jeneverbesstruiken en dan langs de begraafplaats (ruimte te over: ligplaatsen te huur) naar Hattem.

                 

Vanaf Hattem zijn er 2 alternatieven: of de zomerroute met het pontje over de IJssel of 6 km omlopen via de brug naar Zwolle. Gelukkig vaart het pontje. Terwijl ik zit te wachten vaart er in de verte een ouderwetse Hanzekogge naar het 700-jarige Hattem. De zang van het mannenkoor aan boord ("Als de klok-k-k---van Arne-muiden..") waait over het water en geeft een heel aparte ambiance. Ik ben de enige passagier op de boot en na wat geleuter van de schipper sta ik in 4 minuten aan de overkant. Die anderhalve gulden had ik graag over voor 6 km minder lopen. De tocht langs de IJsseldijk is niet geweldig: de nieuwbouwwijken rukken op, de gigantische IJsselcentrale torent overal bovenuit en als ik omkijk hangt me daar toch een grijze lucht! Gelukkig blijft de regen beperkt tot een paar spatjes. Kwart over 3 ben ik terug bij de auto.

                 

Ik rijd naar Ommen en meld mij bij de beheerster van Natuurkampeerterrein "De Wolfskuil". Verdeeld over 3 veldjes in het bos staat daar 1 tent, dus kan ik mijn tent opzetten op een privé-veldje met eigen duiven, eigen eekhoorntjes en eigen dennen (en naar later blijkt heel veel eigen muizen). Het voordeel van in het naseizoen kamperen. Als de tent staat ga ik in Ommen boodschappen doen, dan lekker douchen en daarna tutten bij de tent. Ik eet 5-minuten-pasta en heel veel sla en was daarna de spullen af. Na nog wat lezen wordt het om half 9 (te) schemerig dus poets ik mijn tanden en ga tot kwart voor 10 in de tent liggen lezen.

 

Terug naar het begin


Windesheim - Dalfsen

Heerlijk diep geslapen. Om 7 uur ben ik klaarwakker en na nog wat lezen kleed ik me aan, ontbijt met een flinke bak kwark, smeer mijn boterhammen en vertrek even over achten naar station Dalfsen. Daar haal ik juist de vorige trein (dat zit in de familie) en na nog een tochtje met lijn 161 sta ik kwart over 9 in Windesheim. De eerste 6 kilometer zijn weinig boeiend: asfalt, veel maïs, lange rechte wegen. Na Laag Zuthem wordt het beter. Landgoed Den Alerdinck is prachtig: oude, majestueuze bomen en zelfs een prachtig helderblauw ijsvogeltje.

                 

Na mijn middagpauze aan het Overijssels kanaal volgt er weer een lang stuk asfalt, maar hier zijn er heel veel bramenstruiken (met bramen) en dat vormt een goede troost. Na een stuk Sterrenbosch volgen er nog 2 landgoederen -Den Aalshorst en Den Berg- en na nog een kilometertje vers asfalt sta ik om kwart voor 3 weer in Dalfsen.

                 

Ik doe boodschappen in Ommen, ga lekker douchen en zit dan om kwart voor 4 bij mijn tentje. Blikje(s) fris, nootjes, krantje, niet verkeerd. De muizen (of ander ongedierte) hebben zich door 2 van mijn boterhammen heengeknaagd: veel kruimels. Gelukkig zijn er voor morgen nog 4 boterhammen over. Rond half 7 maak ik wonderstamppot boerenkool met worst en eet een bak fruitsalade toe. Dan afwassen, afval weggooien, stukje rondslipperen, nog een beetje lezen en dan is het, na een sessie bestudeer-uw-lokale-muis, alweer tijd om de tent in te gaan. Alvast wat spullen inpakken, nog wat lezen en dan lekker slapen.

 

Terug naar het begin


Dalfsen - Ommen

Als ik wakker word blijkt de tent redelijk droog te zijn, dus ik besluit na het ontbijt de boel maar direct op te breken, niet eerst te gaan wandelen. Om 9 uur sta ik bij station Ommen, waar ik zittend op een bankje een bijzonder brutale eekhoorn, die kunstjes doet in de bomen tegenover het perronbestudeer tot om 10 over half 10 de boemel naar Dalfsen arriveert. In Dalfsen pak ik 6 , minuten later de route weer op. Het is vies, klef, benauwd weer en aan het eind van de wandeling gaat het zelfs serieus regenen, maar de etappe is de mooiste van de drie die ik deze keer gelopen hebafwisselend met bos, velden, heide, weinig asfalt.. Heel

                 

In Vilsteren na bijna 10 km is het even over twaalven en besluit ik mezelf bij Herberg De Klomp te trakteren op een "Vilsters 12-uurtje": 3 boterhammen speltbrood met kruidenkaas, 2 soorten worst en een gebakken ei. Geheel verkwikt loop ik de laatste 6 kilometer -in de regen, dat wel- naar Ommen waar ik om bij tweeën arriveer bij het eindpunt van de route.

 

Terug naar het begin

 

HET IS VOLBRACHT!

 

 

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

 

Terug naar de homepage