VENNEKESPAD - STREEKPAD 5

Olland - Oirschot

Vorig jaar heeft C. een boekje gekocht van het Vennekespad, een streekpad van 200 km rond Eindhoven. Pasen valt laat dit jaar en we hebben zin om te kamperen en te wandelen, dus hoog tijd om te beginnen met het Vennekespad. De weerberichten zijn niet super, maar we wagen het er maar op, vorig jaar ging het tijdens het wandelen van het Van Rossumpad immers ook goed.

We zetten onze tenten op op camping Irenehoeve in Moergestel, lunchen en rijden dan naar Oirschot. Daar kopen we bij de lokale C1000 eerst batterijen voor mijn lamp en gaan dan op zoek naar seniorencamping “De Hooydonck”, het eindpunt van onze wandeling vandaag. De camping blijkt bijzonder goed verstopt, maar na veel misrijden en gezoek (wat niet beter wordt omdat we geen goede gedetailleerde kaart van dit deel van Noord-Brabant hebben) staat dan om even half 2 mijn auto bij de camping en rijden we met C.’s auto naar Olland.

Vanuit Olland lopen we de weilanden van het stroomdal van de Dommel in. Het weer valt alles mee, dus de fleece kan uit en C. ritst zelfs haar broekspijpen af. Het is heerlijk rustig wandelen door een prachtig gebied. Na een uur houden we een pauze bij een kapel van Sint Anthonius abt, waar zelfs een paar waxinelichtjes branden. Na een chocoprins lopen we door over rustige maar geasfalteerde wegen en ronden zo Liempde. Het is duidelijk Pasen: we komen een kinderspeurtocht tegen compleet met als paashazen geschminkte moeders.

Na Liempde kruisen we de A2 en lopen dan door een prachtig bos naar de auto. Het begint een beetje te miezeren en eer we terug bij de camping zijn is het een echte bui geworden, dus we snacken eerst iets in de tent en koken dan in de regen pasta die we in de tent opeten. Om kwart voor 10 duiken we ieder onze tent in om te gaan slapen.

Terug naar het begin

Oirschot - Oisterwijk

Eerste paasdag en toch om kwart voor 8 op terwijl de regen op de tent klettert. Dat belooft wat. We douchen en ontbijten dan met groene eieren (van buiten, niet van binnen). Om kwart over negen rijden we naar een parkeerplaats in Oisterwijk. C. negeert allerlei verboden-in-te-rijden borden omdat ze ze simpelweg niet ziet en ik tuf er braaf achteraan. Nadat we de auto hebben neergezet op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum rijden we weg. Opeens zien we een enorm everzwijn even verderop de weg oversteken. We turen nog wat rond, maar het beest is al verdwenen. Dan maar op naar camping de Hooydonck.

Als we beginnen te wandelen wordt het prompt droog en dat zal het, tot onze verbijstering na alle regen van vannacht, ook de rest van de tocht blijven. Wel zijn de paden heerlijk drassig, dus we moeten nog al eens uitwijken voor flinke plassen en modderpoelen. Het landschap is prachtig: De Mortelen bestaat uit stille zandpaden langs kleine veldjes afgewisseld met kleine bosperceeltjes. Na een kaarsrechte lange weg door een paar grote weilanden en een stop met drinken en paaseitjes komen we in de Oisterwijkse bossen. Prachtig en geen mens te bekennen zo vroeg op eerste paasdag! Ook de Kampina heide is mooi, al is het pad wel heel erg plasserig na alle regen van vannacht. Dus we manoeuvreren ons over allerlei polletjes tussen plassen en vennen door en lopen tot slot langs de bosrand en een paar mooie vennen terug naar onze auto, maar niet voordat we bij een restaurant de inwendige mens uitgebreid versterkt hebben met fris en appeltaart.

Na het ophalen van de andere auto gaan we via de camping naar de sauna in Goirle, waar we blijven tot we om bij negenen bijna in slaap vallen. Dan maar terug naar de tent en om kwart voor 10 slapen.

Terug naar het begin

Oisterwijk - Beekse Bergen

Weer om half 8 het bed uit, maar deze keer is de situatie buiten heel anders: de zon schijnt nog net niet, maar zit er wel duidelijk aan te komen. We ontbijten en gaan dan al snel op pad. Het is nog een heel gedoe om het eindpunt van vandaag te vinden, vooral omdat C. niet reageert op het geknipper met mijn autolichten als ik de rood-gele routeaanduiding zie. Na 20 km omrijden komen we weer terug bij het punt waarvan ik dacht dat het ons eindpunt was en inderdaad…

Terug naar Oisterwijk gaat een stuk sneller en dan kunnen we op pad. Ook nu is het weer een prachtige etappe: eerst een stuk door de Oisterwijkse bossen, dan over 2 landgoederen (met een lang, modderig pad tussen rododendrons door) en na het oversteken van de A58 nog een mooi stuk hei en bos alvorens we bij het kanaal belanden. Om kwart voor 1 zijn we bij mijn auto, halen die van C. op en gaan dan in het zonnetje bij de tenten onze restjes opmaken en noemen dat lunch. Na de auto’s weer volgestouwd te hebben vertrekken we ieder naar huis.

Terug naar het begin

Beekse Bergen - Esbeek

Gisteravond aangekomen op camping “De Tramhalte” in Esbeek. Om 7 uur ben ik klaarwakker, dus ik ga lekker douchen in het prachtige sanitairhok. Terug bij de tent koken we een paar eitjes, smeren onze boterhammen, pakken onze tassen in en vertrekken redelijk op tijd naar het eindpunt van de route zo’n 2 kilometer verderop.

We rijden over een zandpad met diepe kuilen. Op een gegeven moment zit er een haas op de weg die slechts moeizaam tot bewegen aan te zetten is. Loom hobbelt hij een beetje voor de auto uit. Mijn auto zetten we bij het eindpunt en daarna rijden we in C.’s auto naar het beginpunt bij het Wilhelminakanaal.

Het belooft weer de zoveelste warme dag te worden: dat blijft toch altijd een prachtige bonus, zo’n zonnige week begin mei. We lopen door de velden naar de grote weg. Daarna nog wat meer veldjes en dan het bos in. Al die tijd komen we geen mens tegen maar wel veel bijtgrage muggen en zelfs een hert dat op een zijpad ligt te zonnen, maar verschrikt de benen neemt als het ons ziet. Ongeveer halverwege zien we een terras, maar een beek verspert ons de weg en we kunnen er niet komen. Dan maar zittend langs de weg wat nuttigen.

We eten onze boterhammen op met uitzicht op waterjuffers terwijl we een massaslachting aanrichten onder de alom aanwezige muggen. De tocht gaat weer verder langs een prachtige kronkelende beek (de Rovertsche Leij), gevolgd door een lang recht pad dat de grens vormt tussen Nederland en België. Na nog een laatste warm stuk over de heide zijn we om half 2 terug bij mijn auto.

We rijden langs de camping voor een sanitaire stop en een krat, doen boodschappen in de AH van Hilvarenbeek en halen dan C.’s auto op. De rest van de middag brengen we veel drinkend, luierend, lezend en jeu de boulend door bij de tent. Tegen half 7 steekt C. de barbecue aan en bereid ik de randvoorwaarden. Bij de tent zittend doen we ons tegoed aan kip, hamburger en zalm vergezeld van sla en veel stokbrood en knoflooktoast. Na achten wordt het heerlijk buiten. Tot een uur of half 11 genieten we en dan wordt het tijd om de tenten in te duiken.

Terug naar het begin

Esbeek - Netersel

Weer vroeg op, want het wordt nog warmer dan gisteren dus we willen vroeg gaan lopen. Na de auto van C. in Netersel te hebben gezet rijden we terug naar het beginpunt, maar daar kunnen we niet helemaal komen: de slagboom van het stiltegebied is op dit vroege tijdstip nog met een stevig slot afgesloten en dicht. Dan maar een paar honderd meter verderop vertrokken. Even na negenen is alles gesmeerd en geveterd en kunnen we op pad. Het is weer erg stil. We lopen door een vrij open bos over een eindeloze rechte weg. Na wat geslinger en gedraai onder een paar prachtige beuken staan we in één keer midden in de drukte: restaurant de Bockenrijders. Een heel groot terras vol mensen en zelfs op dit vroege tijdstip (kwart voor 11) vloeit de drank al rijkelijk. We houden het heel beschaafd bij aarbeienvlaai, fris en koffie.

Na een half uurtje gaan we weer verder. Het eerste stuk is wel mooi met rechts prachtige grote vennen en heidevelden, maar we lopen over een fietspad en dat betekent om de haverklap uitwijken. Na verloop van tijd wordt het beter als we een zandpad opgaan. In een grote plas zit een groene kikker te kwaken: ons “dier van de dag” , maar in vergelijking met de haas en het hert van gisteren toch weinig imposant, dus even later roepen we een veldje zonnedauw uit tot “plant van de dag”. Eén van de plantjes heeft zelfs een nog levend vliegje te pakken: een hoop geschud en getril, maar de zonnedauw is onverbiddelijk.

Om half één komen we bij een picknickbank met uitzicht op een heideveld, dus die nemen we onmiddellijk in beslag voor een riante lunch van brood, limonade, avocado en het restant kippenpoten van gisteren. Om één uur gaan we weer op pad voor het laatste warme deel naar Netersel. Ik had gedacht dat het alleen maar duf langs de weg lopen zou zijn, maar het is best een aardig stuk door stukjes bos en langs veldjes. Na een laatste stuk over de straatweg van Netersel zijn we om 2 uur terug bij de auto.

We halen mijn auto op en rijden naar de camping, waar we de tenten afbreken, nog wat te drinken krijgen van de eigenaresse (het is moederdag en we hebben de verplichte ochtendbijeenkomst ter ere daarvan vanochtend “helaas” gemist) en na een laatste douche ga ik weer op weg naar huis.

Terug naar het begin

Netersel - Het Vennenbos

We pakken vergezeld van een vriendin de route weer op. Om elf uur ontmoeten we elkaar in Netersel, rijden naar Bladel en dan in één auto terug naar Netersel. Daar smeren we voeten en brood, nemen alle drie een chocoprins en gaan dan welgemoed op weg naar Bladel.

Na een paar kilometer zien we rechts een bordje “modelvliegterrein”, dus wij er op af. Er zitten 2 oudere mannen en we praten wat over de vliegtuigjes tot de oudste bereid is een demonstratie te geven. Het ziet er leuk uit en ondanks een haperend hoogteroer zet de “piloot” het toestel keurig aan de grond.

De tocht gaat verder naar Hulsel. Even daar voorbij staat een hond midden op de weg: hij ziet er vervaarlijk uit, maar blijkt heel vriendelijk. Op het veld van de lokale schuttersvereniging eten we ons brood op. De hond (hij heet volgens een plaatje aan zijn halsband Nacho) houdt ons gezelschap, eet wat korstjes en loopt dan verder met ons op. We maken al grapjes wie hem vanuit Bladel terug gaat brengen als er een rood autootje stopt met de bazin van Nacho. Nacho blijkt dol op wandelen en kuiert regelmatig gezellig mee. Dus Nacho wordt onder protest ingeladen en kijkt bij het wegrijden nog weemoedig door de achterruit. Daar gaat ons dier van de dag…

We lopen vrolijk verder tot we op de Markt van Bladel op een terras belanden. Na een kwartiertje lopen C. en ik verder. De route gaat door bos en veld en langs een prachtig terras, dat we met veel zelfbeheersing links laten liggen. Na nog een stukje bos lopen we om 10 over half 4 bij het Vennenbos, waar M. op hetzelfde moment aan komt rijden. We halen in Netersel de auto van C. op en rijden dan naar camping De Punder in Valkenswaard, die ik eergisteren na veel rondbellen (alles vol) heb weten te boeken.

Terug naar het begin

Het Vennenbos - Luyksgestel

Na een heerlijke nacht slapen ben ik om half 8 wakker, ga lekker douchen en dan zitten suffen tot de andere twee de tenten uitkomen. Het is bewolkt maar niet koud. We rijden met 2 auto’s naar restaurant “Dennenlucht”aan de Belgische grens en vandaar met één auto door naar Het Vennenbos. C. en ik lopen door het bos bij het bungalowpark en kruisen de snelweg naar de parkeerplaats waar M. zich bij ons voegt. Door het bos lopen we naar de Cartierheide. Het is heerlijk rustig: we komen tot Dennenlucht maar 2 wandelaars tegen. Bij de Cartierheide eten we op een bankje onze chocoprinsen op en lopen dan verder. Na een uitgebreide discussie of een stompe bocht naar rechts nu 45 of 135 graden is (135, natuurlijk!) lopen we over een beekje en door een drassig stuk tot we weer vaste grond onder de voeten krijgen.

Bij Dennenlucht gaan we op het terras zitten en doen ons te goed aan rivella, soep en een stokbroodje met veel zalmsalade. Om half 2 vertrekken C. en ik weer. De zon is inmiddels doorgebroken en het wordt steeds warmer. Het landschap is heel afwisselend: bos (met een eekhoorn als dier van de dag), heidevelden, maïsvelden die nu nog lekker laag zijn en dan weer een stuk bos met zo af en toe een huisje. De laatste kilometers lopen we door de hoofdstraat van Luyksgestel: erg lang, erg saaie huizen en vooral erg warm. Ook de afstand loopt erg op: uiteindelijk hebben we bijna 21 kilometer op de teller staan. Vlak voor het eind van de etappe gaan we nog even bij een snackbar langs voor blikjes fris. Als die net op zijn belanden we bij het eindpunt: de kerktoren van Luyksgestel. De rest van de kerk hebben ze ooit in een woeste bui gesloopt.

Na nog meer drinken gaan we bij de lokale Jumbo supermarkt boodschappen doen, maar onze vraag naar mierikswortel ontmoet slechts onbegrijpende blikken, dus dan maar door naar de AH in Bergeijk. Inmiddels is het bijna 6 uur en na het ophalen van de andere auto en terugrijden is het toch al weer bij zevenen voor we aan de chips, shandy en bier zitten. Gelukkig is het eten (sla met vis en mierikswortelsaus, vergezeld van knoflooktoast) snel klaar. Na het eten gaan we jeu de boulen en om half 11 de tent in.

Terug naar het begin

Luyksgestel - Borkel

Na het ontbijt vertrekken C. en ik om half 9 naar Luyksgestel. Na het boteren der voeten gaan we om 10 voor 9 al op pad. Het eerste uur gaat als een speer: met een snelheid van 5,2 km/uurknallen we over rustige asfaltweggetjes en een lang, recht fietspad langs de Keunensloop naar de voormalige visvijvers, nu natuurgebied. Op een bankje zittend met een prachtig uitzicht over water en rietkragen drinken we aanmaaklimonade en eten onze reeds zachte chocoprinsen. Het is zonnig en warm, maar broeierig weer.

Bij de visvijvers worden we in onze ogen omgeleid en het pad lijkt mooi en straks komt alles weer bij elkaar… dus we buigen niet af maar stiefelen rechtdoor. Het mooie pad langs de visvijvers gaat over in een zompig, smal, grassig pad vol afgewaaide takken van de voorjaarsstorm van afgelopen zondag. Na een langzame 1,8 km komen we uit waar we wezen willen en daar voegt de echte route zich weer bij de onze: aan de andere kant van het water liep een keurig breed zandpad.

Na een tussenstukje bos steken we de grote weg naar Hasselt over en belanden in het natuurgebied De Plateaux. Dit is werkelijk prachtig: groen bos, brede zandpaden vol dennenappels, hele weidse velden en de dieren van de dag: grote runderen met warrige haren die in een heel moerassig gebied staan te eten. Er zijn veel kalfjes bij en één durft ons eigenlijk niet te passeren. Pas bij het hek galoppeert hij half in paniek langs. We zien ook nog een bonte specht en een veldje zonnedauw.

Om 12 uur en na 12 kilometer staan we bij de auto. Onze cateringdame M. heeft reuzenappelflappen, drinken en sla meegenomen. Na 3 kwartier halen we de auto op uit Luyksgestel, zetten die in Borkel en rijden met mijn auto naar het 12 km punt.

We lopen 6½ kilometer door velden en langs de Dommel (smalle paadjes, lang gras, brandnetels en overstapjes). Onderweg komen we door het prachtige, rustieke en ingeslapen Achterstebrug. Uiteindelijk zijn we om half 4 in Borkel waar we onder het “genot” van de klanken van de lokale kermis wat drinken. Dan mijn auto ophalen en naar de camping. In het westen van het land onweer het al, bij ons schijnt de zon nog. Tegen half 7 zie je het opeens donkerder worden, dus maak ik mijn tent stormvast, we leggen al onze spullen binnen en gaan dan met de auto naar een restaurant.

Terug naar het begin

Borkel - Soerendonk

Gisteravond aangekomen op natuurcamping De Fuut. We staan op een veldje aan een mooi meertje, waar de campinggasten in kunnen zwemmen. Na het inschrijven en ophalen van de fakkellampen met citronella-olie koken we copieus, kletsen nog wat en gaan om kwart over 10 de tent in.

's Morgens staan we om kwart over 7 op. Het is ontzettend mistig en de hele camping slaapt nog, dus de sfeer is heel speciaal. Na het douchen ontbijten we uitgebreid en gaan dan op pad. Mijn auto zetten we op een parkeerplaats bij Soerendonk en dan rijden we met de auto van C. naar Borkel. Daar gaan de lange broeken uit, de wandelschoenen aan en dan kunnen we op weg.

Al vrij snel steken we voor de zoveelste keer tijdens dit pad de Dommel over. Na een stukje langs het water en door de weilanden steken we de grote weg over en worden dan tegen gehouden door een vervaarlijk uitziende bewakingsbeambte. De route loopt over het terrein van topruiter Jan Tops en dat is quarantainegebied omdat de paarden naar de olympische spelen in Sydney moeten. We treuzelen net zolang tot de bewaker bereid is voor ons een uitzondering te maken. Hij begeleidt ons door een viertal afzettingen en zo staan we 1 minuut later weer op de route aan de andere kant van de afzetting.

Om half 11 staan we bij de Achelse Kluis, waar we bij de kloosterwinkel orangina en abrikozensloffen kopen en die opeten onder het genot van veel wespen. De tocht gaat verder langs een beek. De bramen zijn rijp, maar in de eerste braam die ik bijna in mijn mond steek kruipt vrolijk een wit rupsje rond. Dan maar geen bramen. Na een uurtje komen we bij een zandverstuiving, de zon breekt door en het is net over twaalven, dus er is geen reden om niet te pauzeren. De zon is heerlijk, de boterhammen, abrikozen en chocoprins ook.

Na een schandalig lange pauze van 50 minuten lopen we naar Soerendonk. Het loopt uitermate soepel, de heide is mooi en bloeit hier in 2 kleuren: paars en donkerroze. We lopen ook nog over een stuk waar pony’s zouden moeten zitten, maar er is geen pony te bekennen. In Soerendonk strijken we neer op een terras voor iets te drinken. Na deze pauze is het nog 40 minuten naar de auto. Het laatste stuk is net Hiroshima na de bom: helemaal kaalgeslagen.

We willen met de auto via een alternatieve route naar Borkel. dat lukt uiteindelijk ook wel maar niet nadat we dwars over de Groote Heide zijn gereden over een zandpad waar ze in Parijs-Dakar trots op zouden zijn. Gelukkig komen we niet vast te zitten of valt de uitlaat onder de auto uit. We rijden via de beschaafde route terug naar de camping en luieren de rest van de middag heerlijk weg. Als we het avondeten net op hebben vliegen er eerst 2 luchtballonnen over en dan zien we opeens achter de bomen een enorm rood gevaarte. Een gigantische luchtballon kan maar net over de takken van het bos en over de camping en het meertje heenkomen alvorens te landen in het veld. Aangezien we dit keer geen dier van de dag hadden roepen de luchtballon maar uit tot ding van de dag.

Terug naar het begin

Soerendonk - Geldrop

Weer om kwart over 7 wakker, douchen en lekker ontbijten. Het is minder mistig dan gisteren en het weer ziet er goed uit. We rijden naar Geldrop, waar we stevig moeten zoeken naar de route: er is een hele wijk bijgebouwd en dus hebben ze de route veranderd. Gelukkig herinnert C. zich dat vaag en uiteindelijk vinden we de rood-gele markering. Terug naar Soerendonk, waar we na een sanitaire stop op camping Soerendonk (een heel andere camping dan onze natuurcamping: hier halen mensen met de auto broodjes bij de kampwinkel en laten gewoon de motor lopen als ze binnen zijn…) op pad gaan. We gaan meteen het bos in en maken een boog om camping Soerendonk. Net als we die bijna voorbij zijn horen we de omroepinstallatie schallen dat er om 12 uur overleg is over het recreatieprogramma en dat de koffie klaar staat en nog veel meer van dat soort nutteloze mededelingen: toch fijn om daarvoor je bed uitgetetterd te worden…

We lopen een heel stuk langs een mooie beek en dan over een straat die “Renhoek” heet. Dat lijkt ons geen goed idee, dus maar snel de Waterstraat in, onder de A2 door en dan op zoek naar een terras in Leende. Dat zou toch om kwart over 11 op een mooie augustuszondag moeten lukken, maar pas het vierde terras is open en daar hebben de fietsers zich gisteren door alle appeltaart heengeknaagd. Dan maar onze chocoprinsen opgegeten, gelukkig kunnen we goed voor onszelf zorgen.

Na Leende volgt er een heel mooi stuk met allemaal vennetjes. We lopen zelfs tussen 2 vennetjes door. Onze middagpauze brengen we door op een bankje vergezeld van middelbare fietsters. Na een half uurtje gaan we verder naar Geldrop. Onderweg komen we een aantal trekkers met aanhangwagens met daarop de lokale jeugd vergezeld van grote speakers en harde muziek en veel bier tegen: volgens ons is er één of ander oogstfeest of zo aan de gang. Voor Geldrop buigt de route inderdaad af, maar het staat uitermate goed aangegeven, dus we lopen zo naar de auto.

We zien de lucht betrekken en willen toch proberen de tenten droog in te pakken, dus we racen naar Soerendonk. Helaas valt er 5 minuten voor we terug zijn op de camping een bui, dus niks droge tent… In de motregen pakken we de hele boel in en gaan dan nog wat drinken en eten op het terras naast de kerk in Leende dat nu wel open is.

Terug naar het begin

Wilhelminakanaal - Olland

Een lang weekend wandelen zit er dit keer niet in, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we niet gewoon een flinke etappe kunnen gaan lopen. Dus om even over achten zit ik in de auto op weg naar Olland. Ze hadden opgegeven dat het voornamelijk droog zou zijn met een enkele bui, maar als ik naar buiten kijk is dat dan wel een hele lange bui: het is grijs, grauw en nevelig en zo af en toe valt er flink wat water uit de lucht.

Net voor Olland komt C. uit een zijstraat geschoten en rijden we achter elkaar aan naar het café, dat heet timing. Via een omweg komen we terecht aan het Wilhelminakanaal, waar we de auto parkeren op een veldje met een meer dan riante hoeveelheid ganzenpoep dat onmiddellijk aan alle kanten in het profiel van onze schoenen dringt. Buiten regent het nog, dus we trekken de regenjassen aan en kunnen dan op weg. We zijn het kanaal nog niet overgestoken of het houdt op met regenen, dus de regenjassen kunnen de rugzakken in en daar blijven ze ook, behoudens tijdens de pauzes.

Het is augustus, dus de maïs die je in Brabant overal ziet beneemt ons meestentijds het uitzicht. We lopen over een bochtig, rustig asfaltweggetje dat eindigt bij een boerderij waar ze “scharrelaardbeien” verkopen. We maken ons daar zeer plastische voorstellingen van, die meestentijds eindigen met aardbeienjam. Na verloop van tijd verruilen we het asfalt voor zandpaden en dat is wel zo plezierig. Vlak bij de Dommel eten we brood en chocoprinsen (jawel, daar zijn ze weer!) en lopen dan over een bochtig pad op de rand van het bos en de Dommelvallei. Het uitzicht is wonderschoon en dat blijft zo als we een bosgebied met de Hazenputtenvennen betreden. We komen ook nog 2 Schotse Hooglanders tegen die onder een boom liggen te suffen. Het is tijd voor de volgende boterhammensessie, deze keer in een weiland en vrolijk begroet door de buurman of eigenaar, daar wil ik van afwezen.

De Moerkuilen is een oude turfafgraving die nu privé-terrein is. Je zal zo’n achtertuin hebben! C. vermoordt een mug die het op haar bloed heeft voorzien en doet dat zo grondig dat een uur later haar handafdruk (compleet met individuele vingers) nog op haar been zichtbaar is. We lopen een heel eind door de Dommelbeemden, een natuurgebied waar het voedselarme kwelwater van de Dommel weer voor de natuur moet zorgen. Er springen tientallen jonge padjes (dier van de dag!) over het pad. Daarom zullen het wel padden heten. Eerschot heeft een hele mooie kerktoren, maar is voor de rest flink droef en het eerste deel van Sint Oedenrode doet daar niet voor onder, afgezien van een fraaie stuw over (alweer) de Dommel. En weer belanden we op een kermis. Het terras waar we gaan zitten heeft geen soep, dus dan maar appeltaart. Na een uitgebreide studie van het ballengooien gaan we door langs… de Dommel. We maken een fraaie slinger, lopen nog wat door de Dommelvallei en belanden zo in Olland, waar we op het terras (geen soep) wat drinken en de opties voor een reis naar Lapland volgend jaar bestuderen.

Terug naar het begin

Geldrop - Wilhelminakanaal

's Avonds nog een klein stukje lopen om de benen te strekken. Mijn snuggere idee om van Zuid Geldrop naar Noord Geldrop te lopen wil niet lukken omdat we de sporthal niet kunnen vinden. Dan maar naar het station, maar ook dat lijken ze wel verstopt te hebben. Uiteindelijk belanden we in de hele late schemering achter het station. Op naar de IJzeren Man. Weer mogen we ergens niet verder: Geldrop en wij gaat niet erg samen. Uiteindelijk beginnen we om 10 voor 10 te lopen. Het ijsje bij de ijsspecialist is heel erg lekker en de routebewijzering zijn we al vrij snel kwijt, dus we maken onze eigen route naar het station. Daar komen we na 20 minuten aan. Onderweg zien we ook nog ons Dier van de Nacht: een rondscharrelende egel. Om kwart voor 11 zijn we weer terug op de camping. Tanden poetsen en pitten.

 De volgende ochtend rijden we na het uitgebreide ontbijt via Helmond en Aarle-Rixtel naar Stad van Gerwen, waar we de auto parkeren. Vervolgens rijden we naar Geldrop en parkeren dit keer aan de voorkant van het station. C.'s verbaasde opmerking "Dan gaan we nu.... wandelen" bezorgt ons een stevige lachbui en daarna gaan we ook inderdaad wandelen.

Bij het ziekenhuis kunnen we weer de route niet volgen, dus dan maar zelf wat verzonnen tot we bij de prachtige kasteeltuin zijn. Vervolgens mogen we een heel mooi stuk langs de Kleine Dommel tot we bij de Collse Molen komen. De hele mooie, goed omderhouden watermolen staat heerlijk te draaien: de provincie betaalt 1 cent per 1½ omwenteling, dus "laat maar tippelen" volgens de vrijwillige molenaar.

We hobbelen door naar Eindhoven. Onderweg zijn onze Dieren van de Dag een heel stel opgefokte politiehonden, die heerlijk achter een meneer in een boevenpak aan mogen terwijl wij er langs lopen. Toch even angstig achterom kijken of de hond de juiste kuiten pakt. We eten ons brood op zittend op een slagboom. Pas als we bijna klaar zijn ontdekken we het bankje nog geen 50 meter verderop. Meteen na de lunch dreigt het mis te gaan. Er hangt een bordje dat er een omleiding is, maar dat we "snel weer op de route terug zullen zijn". Snel is een uur lopen en bijna 5 kilometer later in Nederwetten. Dat heet bij ons thuis niet snel. Gelukkig komen we al vrij snel een ouder echtpaar tegen dat ons vertelt waar we op moeten letten.

Na een uitgebreide theestop in Nederwetten lopen we het laatste half uur van dit wonderschone pad. In Stad van Gerwen aangekomen laten we ons vereeuwigen door een andere wandelaarster. De onvermijdelijke chocoprincen eten we trouwens deze keer pas bij terugkomst bij de tent op. ’s Avonds vieren we de heugelijke voltooiing van het pad met een lekkere aspergemaaltijd in Someren nadat we de hele middag lekker in de zon hebben gezeten en alvast gekeken hebben hoe we ons volgende “project” het Scholtenpad gaan aanpakken.

Terug naar het begin

HET IS VOLBRACHT!

Een schitterend pad met relatief weinig asfalt en een heel afwisselend landschap in combinatie met een paar heerlijke camping, Brabantse horeca en meestentijds prachtig weer: een topper.

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Terug naar de homepage