SCHOLTENPAD - STREEKPAD 1

Een weekje vrij, hoog tijd om weer eens wat te gaan wandelen. Last minute planning en maar één week de tijd, dus geen GR5 deze keer (Noord-Frankrijk is toch al snel 5 uur rijden), maar "gewoon" de Achterhoek, een gebied dat ik nauwelijks ken. Een aantal jaren geleden ben ik met het Pieterpad nog wel door Doetinchem gekomen, maar het Scholtenpad voert me nog dieper de Achterhoek in, naar Winterswijk.

Via Utrecht en Arnhem beland ik op de A18, de weg de Achterhoek in. De Achterhoek blijkt heel diep te zijn: Winterswijk is nog een pittig eind voorbij Doetinchem. Via de noordelijke rondweg van Winterswijk (een wat grote naam voor een weg door een woonwijk waar je 50 in plaats van 30 mag) beland ik op camping Poelhuis, in the middle of nowhere. Kamperen bij de boer, niet meer dan 15 riante plaatsen en prachtig sanitair. Vanuit mijn tent heb ik uitzicht op weilanden, bossages en in de verte een boerderij, wat wil een mens nog meer. De gemiddelde leeftijd op de camping ligt ruim boven de 50, dus dat betekent ook nog eens rustige avonden.

Winterswijk - Bredevoort

's Nachts regent het flink, maar als ik om 8 uur opsta is het droog met een stevige wind. Ze geven voor vandaag droog en zonnig weer op, maar na de buien van vannacht pak ik toch maar mijn regenbroek in. Mijn nieuwe, peperdure, waterdichte jack kan nog aan, want echt warm is het nog niet.

Ik bel eerst maar eens de regiotaxi: in het wandelboekje staat dat openbaar vervoer hier schaars is, maar met de regiotaxi kan je van overal naar overal wanneer jij dat wilt en tegen geringe kosten. Ik moet 1,52 betalen voor de etappe Bredevoort-Winterswijk, dat zal me de kop niet kosten...

Ik ontbijt met een krentenbolletje en smeer 4 boterhammen voor onderweg. Om 9 uur ben ik klaar en rij naar Bredevoort. Daar kom ik om 10 voor half 10 aan, drie kwartier voordat ik de taxi besteld heb. Ik ga heerlijk rustig in het zonnetje zitten lezen tot ik keurig om 10 uur de taxi hoor brommen. Om 10 over 10 sta ik in Winterswijk, rugzak op, boekje in de hand en gaan!

Het eerste stuk voert door een uitgestorven winkelstraat naar de Markt met een beierende kerk en dan door een andere winkelstraat naar de rand van Winterswijk. Al snel loop je hier in de natuur. Na een half uurtje kom ik bij een restaurant aan de Slinge, maar ik vind het te snel om nu al pauze te houden. Na ruim een uur mag dat wel, bij de watermolen van Berenschot, ook aan de Slinge. Na een kwartiertje zitten en een cola light volgt er een prachtig stukje door het bos, langs de oevers van de beek. Het landschap is hier heel afwisselend: boerderijen, akkers met graan en mais, weilanden met koeien, houtwallen, stukjes bos. Je loopt eigenlijk van boerderij naar boerderij over zandpaden met kleine fietspaadjes ernaast. En afgezien van een enkel fietsend echtpaar op leeftijd kom je hier weinig mensen tegen.

Toch heb ik nog 2 leuke ontmoetingen. De eerste met een oudere man die zijn hond loopt uit te laten en vertelt dat hij wel van wandelen houdt "maar niet zoals jullie dat doen", waarbij hij driftige elleboogbewegingen maakt om een flink tempo aan te geven. De tweede ontmoeting is geen gesprek, maar een vrouw die met een knol en een wagentje met daarachter een soort harkjes bezig is om een weiland vol gras te keren. Ik steek mijn duim op als waardering voor het feit dat dit niet mechanisch gebeurt en daar moet ze erg om lachen.

Inmiddels heb ik mijn middagpauze achter de rug (liggend in een weiland op diezelfde rug) en zit ik op het eigenlijke Scholtenpad: de eerste bijna 7 km vandaag waren aanlooproute. Ik hou nog een pauze ergens aan de rand van een weiland terwil grote wolken in een blauwe lucht overzeilen. Het is een graad of 23, windje erbij, perfect wandelweer.

Net voor Bredevoort ligt Havezathe Walfort, waar vroeger vrijgerichten (geheime rechtszittingen) werden gehouden. Er rest nog een stukje bos van en daar lees ik mijn boek ("Verlies" van Nicci French) uit. Ik heb een hele serie dunne boekjes meegenomen, die per stuk ongeveer 1 wandeling in beslag nemen en dit was de eerste.

Langs een beek en door een mooi stukje bos beland ik in Bredevoort. Nog even om de molen heen en dan naar de auto om de rugzak te dumpen en naar de snackbar voor een blikje cola en een broodje kroket. Om half 5 rijd ik terug naar de camping.

Terug naar het begin

Bredevoort - Lievelde

Om 7 uur ben ik echt wakker, dat mag ook wel na 9½ uur slapen. Ik lees nog wat en bestel dan voor 9 uur de regiotaxi vanaf het station in Lievelde. Ik arriveer ruim op tijd en dat is maar goed ook, want de taxi komt bijna een kwartier te vroeg. Maar niet vroeg genoeg om mij niet een kwartiertje te hebben laten "genieten" van de bedrijvigheid bij Dumeco, een varkensslachterij pal tegenover het station. De wagens vol varkens rijden af en aan (nou meer aan, af zijn ze leeg), wat gevolgd wordt door het gegil van varkens. Je zou er vegetariër van worden... We rijden via Groenlo, waar een ouder echtpaar bij de podotherapeut wordt gedropt, naar Bredevoort.

Ik koop bij de Spar yoghurt, broodjes en Paturain en kan dan op pad. Net buiten Bredevoort volgt een mooi stukje langs de stadsgracht, vervolgens via een kippenslachterij (industrie op het platteland) en een gekanaliseerde beek. Onderweg zie ik nog een uit het nest gevallen lijsterjong dat verdwaasd op het pad zit. Hoog in de boom zit een volwassen ouder-lijster hard, schril en wanhopig te piepen. Het is vandaag wel ten dode opgeschreven dierendag zeg!

Het stuk door Het Klooster, een bosgebied, is prachtig en niemand te bekennen, want op maandag zijn de meeste toeristen weer afgetaaid. Na ruim een uur bereik ik mijn eerste stop: een perfect, beschut weilandje tussen het bos aan de Heidedijk. Heerlijk verlaat ontbijten, kijken hoe een heel klein spinnetje een web tussen een grashalm en mijn arm probeert te weven en na een half uurtje weer door, op naar Vragender.

Dat blijkt een dorp met een lelijk dorpsgezicht te zijn: kerk OK, molen OK en dan meteen ernaast een enorme hoge en lelijke fabriekshal. Er is wel een café met cola, een jongen die helemaal dolgelukkig is omdat hij in één keer zijn rijbewijs heeft gehaald,en ook nog WC plus aan de andere kant van het dorp een ruïne van een oude kapel, maar dat maakt de eerste indruk toch niet goed.

Even buiten Vragender vind ik weer een plekje in een weiland voor de volgende 2 broodjes plus een fles limonade en dan ga ik door naar Lievelde. Ik praat nog wat met een ouder echtpaar met hond die langs de kant van de weg hun boterhammen zitten te eten en sjouw dan naar de auto. Deze etappe had wat meer asfalt dan de vorige, maar het landschap blijft mooi afwisselend.

Ik rij met de auto naar de AH in Winterswijk voor de boodschappen. In de recreatieruimte van de camping is een koelkast, dus ik kan ook wat bederfelijke waar kopen, perfect. Op de camping aangekomen ga ik eerst douchen en De Gelderlander lezen. Aan de overkant van het zandpad ligt een mooie poel met kikkers en zelfs een vleermuisbunker. Ik ga daar lekker wat zitten lezen.

Terug naar het begin

Lievelde - Meddo

Ik heb sinds gisteren last van een middenvoetsbeentje, dus ik vind het niet echt erg dat er voor vandaag maar een korte etappe op de agenda staat. Het stuk Meddo-Winterswijk haal ik er ook nog af, zodat er een leuke ochtendetappe overblijft. Met een beetje doorlopen kan ik dan vanmiddag ook nog Zuid-Korea - Duitsland kijken.

Na een snel yoghurtontbijt rijd ik naar Meddo, waar om even over half 9 de regiotaxi al aan komt zetten. We halen eerst nog een onverstaanbare bewoner van een beschermd wonen project op in Meddo, rijden dan naar de sociale werkplaats in Winterswijk om 2 andere klanten af te zetten en dan gaat het naar Lievelde.

Om kwart over 9 ga ik op weg. Eerst langs Erve Kots (wie heeft die naam verzonnen?), het openluchtmuseum dat zo vroeg nog gesloten is. Dan door over een zandpad door een mooi natuurgebied naar de snelweg. Die steek ik ongeschonden over, maar dan volgt al snel een omleiding: blijkbaar is het niet mogelijk om langs de Groenlose Slinge te lopen, dus er volgt een saai en vrij druk stuk asfalt. Om half 11 las ik een pauze in, lekker plat op de rug aan de rand van een weiland met een pakje drinken, een gezonde reep en een appeltje.

Na de pauze slof ik door naar Meddo. Het is zonnig en vrijwel onbewolkt, een graadje of 22, perfect wandelweer. Alleen ligt er toch wel vrij veel asfalt op deze etappe en spreekt het landschap me minder aan: veel grote, open velden, weinig houtwallen en de boerderijen zijn hier ook minder mooi dan ten zuiden van Winterswijk.

Om even over twaalven sta ik weer in Meddo. Nog genoeg tijd voor een cola en een appelpannenkoek bij wijze van lunch. Vijf Euro 50 klinkt niet zo duur, maar het is toch ruim 12 gulden. Daarbij dient wel te worden opgemerkt dat het glas cola groot en koud is en niet voorzien van hedendaagse frivoliteiten zoals ijsblokjes en dat de lekkere pannenkoek geleverd wordt met boter, jam, stroop en poedersuiker en een plak roggebrood. Die laatste toevoeging snap ik niet helemaal, maar het wordt in dank aanvaardt, evenals de garnituur van sinaasappel en druif.

De lokale supermarkt is tussen de middag dicht, maar het is al mooi dat er in zo'n relatief klein dorp als Meddo een supermarkt is (en een lagere school en een bankfiliaal en een tankstation waar ze ook klompen verkopen). Dan maar eerst douchen en voetbal kijken. Korea verliest. Niet geheel onverwachts, maar je had die Duitsers toch minder gegund. Na het eten doe ik alsnog boodschappen. Het vlees gaat alleen per verpakking voor grote families en vis lukt al helemaal niet (afgezien van rolmopsen uit een potje, brrr), dus het is improviseren geblazen. Na afloop probeer ik nog de taxihalte in Huppel te vinden, maar ik zoek niet ver genoeg van het dorp af.

Terug naar het begin

Meddo - Huppel

Om 8 uur op weg naar de Vredense weg. Bij de Emmaschool is niet alleen de halte, maar ook genoeg parkeergelegenheid. Ik zit nog een beetje te lezen tot de regiotaxi keurig om kwart voor 9 verschijnt. Ik ben de enige, dus deze keer geen omwegen maar rechtstreeks naar Meddo.

Om 9 uur sta ik weer op de route. Zonnetje erbij en al snel van het asfalt af. Wat volgt is een prachtig stuk langs de Beurzerbeek, rijk voorzien van flora en fauna. De fauna bestaat uit:

(1) overstekende kleine padjes of kikkertjes (dat kan ik op die leeftijd nog niet zien);

(2) veel geraas in het kreupelhout, gevolgd door het beeld van een vluchtende ree;

(3) een dode eend in de sloot. Een dode eend? En op het moment dat ik goed kijk blijkt het een springlevende moedereend met 10 jongen te zijn die luid snaterend en piepend weghollen/-zwemmen/-fladderen;

(4) een hele kudde jonge en zeer nieuwsgierige koeien. Ik moet hun veld oversteken, maar het prikkeldraad staat onder stroom. Dan er maar onderdoor. Aan de andere kant loop ik nog een stukje met ze op, of beter gezegd: zij hollen nog een stukje met mij op.

Na zoveel emotie is het tijd voor een pauze met reep en pakje sojamelk. Nu volgt een lang recht stuk, dan even naar rechts en dan weer een lang recht stuk. Zo beland ik bij de grens. Voor de grens (een hek van prikkeldraad) moet ik naar rechts. Naar rechts? Anderhalve meter hoge bramenstruiken en brandnetels overwoekeren wat het begin van een pad langs een beekje zou moeten zijn. Dus de pijpen weer aan de broek geritst en dan toch maar 20 meter over Duits grondgebied, terug over het prikkeldraad en zo verder langs de beek. Enorm hoog gras, distels, brandnetels, bramen en zo af en toe alles ook nog zeiknat, maar het is passeerbaar. Na ruim een kilometer volgt er een begaanbaarder graspad, tijd voor de volgende pauze. Die breng ik door op zo'n hoge stoel waarvanaf je wild kan bestuderen. Lekker luxe, er zit zelfs een kussentje op. Tegen twaalven loop ik weer verder. Het dierenrijk is nog niet geheel uitgeput: een eekhoorntje en ik doen een wedstrijdje elkaar aanstaren: hij vanaf een boomstam waar hij net tegenop gehupt was, ik vanaf de weg die langs de boomstam voert.

Ik huppel door Huppel (mijn voet doet nog wel wat zeer, maar het wordt -mede dankzij mijn lage en zachte wandelschoenen- minder) en vervolgens loop ik door het natuurgebiedje Dottinkrade (dat in het routeboekje heel exotisch Döttinkrö wordt genoemd, maar het bordje noemt het toch echt Dottinkrade) naar mijn auto. Kwart over 1, als ik nu naar de camping ga ben ik precies op tijd voor Brazilië-Turkije.

Terug naar het begin

Huppel - Kotten

Ik ontbijt, pak mijn spullen in en rij naar Kotten, een tochtje van 20 minuten. De regiotaxi is keurig op tijd. We halen eerst nog een oude Indische mevrouw op in Winterswijk en brengen die naar het ziekenhuis (met meer parkeerplaatsen dan het AMC) en dan word ik bij de Emmaschool afgezet.

Het lopen wil vandaag niet echt, dus doe ik het rustig aan met 3 flinke pauzes, grotendeels in de zon. Er valt onderweg 1 buitje, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Om kwart voor 10 kom ik langs een boerderij waar ze "boerderij-ijs" verkopen: een nepput fungeert als vriezer, het geld (1 euro) gaat in een busje, vertrouwend op de eerlijkheid van de klanten. Het is nog wel schandalig vroeg, maar hoe vaak ben je nou in de gelegenheid om echt boerderij-ijs te eten? Dus neem ik een bekertje roomijs (het cappucchino-ijs is op).

Pas na ruim een uur lopen kom ik mijn eerste medemens tegen, een ATB-er suist langs als ik net zit te pauzeren bij Muggenhoek (geen echt aantrekkelijke naam, maar het valt mee).

Vanaf boerderij Lintum is er een omleiding: niks zandpad, asfalt. Ik pauzeer op een bankje "aangeboden door een mevrouw uit Zuidhorn (Gr.)", maar het bankje ligt in de schaduw en de wind, dus na ruim een kwartier houd ik het voor gezien. Ik loop door naar de steengroeve. Daar had ik me heel wat van voorgesteld (vraag me niet precies wat), maar het ligt verborgen achter een hek en het enige dat je ervan merkt is het geraas van de machines. Dan nog maar een stukje doorlopen.

Ik vind een prachtige boom op de grens van een weiland en bos. De onderkant van de stam loopt schuin en er groeit gras tegen, dus perfect om tegenaan te liggen. Flink stuk lezen, klein tukje doen en ruim een half uur later met veel moeite weer op pad.

Het laatste stuk loopt over een gras/bramenpaadje langs een camping waar uitsluitend Duitsers bivakkeren (te oordelen naar de nummerplaten van de aanwezige auto's én de Gründlichkeit waarmee de percelen van elkaar gescheiden zijn door metershoge coniferen) en waar ik ook nog voluit in een hondendrol stap. Met recht Scheiße!

Na nog bijna 2 kilometer ben ik bij auto en terras. Op het terras komt niemand bedienen, dus dan maar de auto in, zo hoog is de nood nou ook weer niet. Ik rij via Woold en Winterswijk naar Meddo voor wat boodschapjes.

Terug naar het begin

Kotten - Woold

De laatste etappe, die ik bijna een jaar later loop...

Zondag is een prachtige dag die begint op camping Tönsmanshoeve in Woold. We ontbijten rustig, pakken de spullen in en gaan dan naar Woold waar we bij de plaatselijke bushalte zo’n 3 kwartier zitten te wachten op de regiotaxi. Deze brengt ons in een kwartiertje naar Kotten, waar we de korte broeken uitpakken en op weg gaan waar ik vorig jaar gebleven was.

Het is lekker warm voorjaarsweer en we mogen meteen over een mooi pad langs de Bemersbeek. Er rijdt een meisje op een paard voorbij en ook de rest van de dag zien we veel paarden, veelal voor karretjes waarmee hele families lekker aan het rondtoeren zijn. Bij de groene grens met Duitsland aangekomen steken we even de grens over, gewoon vanwege het idee in Duitsland te zijn geweest. Even verderop lopen we langs een afschuwelijke camping, die volgens mij alleen maar door Duitsers bewoond wordt. Meteen daarna liggen de Italiaanse meertjes. Ik had me er heel wat van voorgesteld, maar het is de omleiding niet echt waard: een beetje zielige plasjes met een pad waarop plastic etensbakken de boventoon voeren.

Even verderop zijgen we bij een weiland neer voor de eerste pauze. Het is in de zon 28 graden en we hebben uitzicht op prachtige weiden vol bloeiende paarde- en pinksterbloemen. Het volgende stuk lopen we heerlijk door: veel brede zandpaden met kleine fietspaadjes ernaast. Bij een sanitaire stop haal ik nog scheen en kuit open aan de bramentakken, maar zelfs dat mag de pret niet drukken.

Het landschap is hier heel mooi afwisselend: bos, velden, houtwallen, prachtige boerderijen. De volgende stop houden we op een bankje, daarna gaan we weer verder. De route is heel goed aangegeven, alleen het nummer van de paddestoel (22567) klopt niet (moet 23315 zijn). Na nog een pauze lopen we het laatste stuk naar het punt waar de aanlooproute vanaf Winterswijk bij het pad komt. Hier ben ik vorig jaar begonnen met het eigenlijke Scholtenpad en zo is de cirkel dus rond.

Terug naar het begin

HET IS VOLBRACHT!

Een merendeels heel mooi pad: alleen het deel tussen Bredervoort en Meddo vond ik minder. Twee prachtig gelegen rustige campings met goed sanitair die allebei aan te raden zijn en met de regiotaxi is het openbaar vervoer geen enkel probleem. Zeker een aanrader.

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Terug naar de homepage