KRIJTLANDPAD - STREEKPAD 7

Maastricht - Mheer

Maastricht - Maastricht met een omweg van 90 km over heuvels en door dalen, dat is het Krijtlandpad. Een spiksplinternieuw streekpad, dus deze keer is de markering geel-rood in plaats van rood-wit. Gisteren met de auto naar camping "De Bosrand" in Moerslag gereden en de tent in de boomgaard gezet.

Ze gaven voor vandaag vanaf 's middags regen op, dus ik besluit zo vroeg mogelijk te beginnen, want het is een lange etappe. Om half 8 sta ik dus zonder ontbijt maar wel gedoucht bij de bushalte in Mheer. Het regent, maar niet hard en met bus 57 ben ik om even over achten in Maastricht. Bij een bakker koop ik een puddingbroodje en wat krentenbollen voor onderweg en dan kan ik serieus op pad.

De eerste 5 km gaan langs de Maas: niet spectaculair, vooral door de doorgaande weg er pal naast. Wel mooi (nou mooi: ruim) uitzicht op de Pieterberg, waar ik binnenkort in het kader van het Pieterpad hoop te lopen. Na 5 km begint het serieuzer te worden: een kronkelend grindpad tussen de boomgaarden door. Het stikt hier van de boomgaarden en alles even mooi in bloei. Zo af en toe waan je je net een eregast in een ver land: het waait en de witte bloesemblaadjes dwarrelen op je pad.

Tussen Oost-Maarland en Eijsden weer langs de Maas, maar nu een heel mooi stuk door een natuurgebied in wording. Eijsden blijkt een prachtig stadje te zijn: schitterende huizen aan de rivier, een statige hoofdstraat en een imposant kasteel. Bij het koetshuis van het kasteel drink ik mijn blikje leeg en eet een kaasstengel. Het is 11 uur en ik heb al 11 km gelopen. In het begin piezelde het een beetje, maar nauwelijks genoeg voor de paraplu.

Ik loop verder richting Mariadorp en kom langs de "Begraafplaats van de Hervormde Gemeente Eijsden": letterlijk 10 graven op een driehoekje van 6x8x10 m. Het blijft hier natuurlijk toch het rijke roomsche land. Dat blijkt ook wel in Mariadorp: een monsterlijke, gigantische, erg witte kerk, die drie keer groter is dan het hele dorp bij elkaar.

Meteen na de snelweg verlaat de route de Maasvallei: stevige klimmetjes, maar nooit erg lang -de hoogtelijnen staan hier iedere 2½ m aangegeven. Nog steeds boomgaarden, nu met holle wegen ertussen. Soms koeien onder de bomen. Even na half 1 ben ik bij de camping: soep maken, eten en weer door, dat alles in 3 kwartier. Zeventien km gelopen, nog 4 te gaan. De eerste paar 100 meter moeten mijn voeten weer aan de schoenen wennen, daarna gaat het voorspoedig. Het grootste deel gaat over een vlak, kaal plateau met links en rechts langs de weg prikkeldraad begroeid met struikgewas. Halverwege staren een paar jonge koeien me aan over zo'n hegje. Ik krijg er 1 zelfs zo gek om mijn hand te likken. Er valt weer wat regen, maar niet veel.

Om half 3 ben ik terug in Mheer, waar ik eerst de spieren rek alvorens in Eijsden boodschappen te gaan doen. Terug bij de tent, lees ik wat, eet in St. Geertruid een pannenkoek en bij de tent wortelsalade en zit dan in het zonnetje. 's Avonds nog het bij de camping horende café in. Uiteindelijk rol ik om half 12 mijn tent in.

Terug naar het begin

Mheer - Noorbeek

De bedoeling was te wandelen van Mheer naar Epen, maar het weer is slecht: grijs en het regent bijna onafgebroken. Ik besluit na het opbreken de auto in Mheer te zetten en van daaruit te gaan wandelen, dan zie ik wel hoe ver ik kom, ik kan in Noorbeek, Slenaken of Epen de bus nemen. Het wordt dus Noorbeek. De route is prachtig: over een heuvel, door een paardenfokkerij en dan een steil pad door de velden af naar Noorbeek, maar het regent flink en ik ben meer bezig met uitzoeken waar ik mijn voeten neer moet zetten dan op de omgeving te letten. Dat is eigenlijk zonde en als ik om half 11 in Noorbeek aankom besluit ik de bus van kwart voor 11 terug te nemen. Vanaf Mheer rijd ik weer terug naar huis.

Terug naar het begin

Noorbeek - Epen

Samen met 2 vrienden kampeer ik het Hemelvaartsweekend op camping "Het Zinkviooltje" in Epen. Eén heeft er een blessure aan zijn hiel, dus die kan niet lopen, maar de ander heeft speciaal nieuwe wandelschoenen aangeschaft, dus met de geblesseerde in de taxi annex bezemwagen annex proviandwagen lopen we van Noorbeek terug naar de camping.

Het stuk van Noorbeek naar Slenaken staat te boek als zijnde 5,5 km, maar we lopen het in ietsje meer dan een uur, dus we hebben of lopen racen of de afstand is wat overschat. Ik vermoed het laatste. Het is, alweer, een prachtig stuk: we lopen over een heuveltop, langs een boomgaard, langs de kapel "De Schilberg" en tenslotte dwars door een paar weilanden met grote koeien en een prachtig uitzicht op Slenaken, dat in het dal van de Gulp ligt. Op de weiden spelen we nog even "The sound of music" compleet met gezang en pirouette. Door een groene bomenlaan lopen we uiteindelijk zo het zeer drukke Slenaken binnen. Daar zit onze "verzorger" al op ons te wachten voor de koffie en de vlaai. Het weer valt alles mee: het is wat wisselvallig en bewolkt dit weekend, maar juist vandaag schijnt de zon het merendeel van de tijd. Het is niet overdreven warm, maar genoeg om in blouse en lange broek te kunnen lopen: ideaal wandelweer, eigenlijk.

We spreken af dat de auto naar het begin van het bos rijdt, waar we elkaar dan weer zullen ontmoeten. We moeten een behoorlijke helling op lopen. Het is wel steil, maar niet echt lang, zodat we al na 25 minuten op het afgesproken punt zijn. Al wie er komt: geen auto, dus we hebben het bange vermoeden dat de uitlaat, die al rammelde, onder de auto vandaan gevallen is. Na een half uur wachten besluiten we met de bus naar Slenaken terug te gaan ter assistentie, maar 1 minuut voordat de bus langs moet komen zie ik opeens onze vriend staan zwaaien: hij stond dus op een verkeerd punt iets eerder op de route en had bovendien de auto verstopt. De sufferd!

Gezamenlijk eten we aspergesoep en daarna laten we ons naar het vervolg van onze route rijden. Daar duiken we het bos in en lopen over de grens van België en Nederland door het Bovenste Bos naar het Geuldal. Het is een prachtig bos, groen en weids en aan het eind duikt het pad steil naar beneden het dal in, met prachtige vergezichten. We komen bij een -scheef- bankje en drinken daar wat water en eten een ligakoek. Vervolgens lopen we door Terziet en over de Smidsberg naar de molen bij de Geul. Het routepaaltje staat daar op een wat raar punt, maar wij moeten toch van de route af om naar de camping te gaan.

Terug naar het begin

Epen - Vijlen

Het is er te lang geen weer voor geweest, maar eindelijk lijkt er dan een weekend zonder regen, storm, hagel of kou op komst, dus een vrije dag opgenomen en een lang weekend de tijd om het Krijtlandpad af te maken.

Het is hoogseizoen en een rondje bellen leert me dat ongeveer alle campings vol zijn, maar de meneer van "Hoeve De Gastmolen" verzekert me dat ze nooit wandelaars afwijzen. Na een doorwaakte nacht en de volle 3 uur slaap zit ik om 7 uur in de auto en rijd, ondersteund door een heerlijk zonnetje, in 2 uur naar Vaals. Mijn bus gaat om half 11 uit Vijlen, dus nog genoeg tijd om de tent op te zetten op een groot, praktisch leeg weiland en ook nog een paar croissantjes en een minivlaaitje te kopen bij de bakker die op de camping komt.

Om 10 uur sta ik bij de bushalte in Vijlen, de hoogstgelegen gemeente van Nederland. Om half 11 met de bus, overstappen in Gulpen en zo sta ik om half 12 in hartje Epen. Het is nog een minuutje of 20 lopen naar het punt in het Geuldal waar we in mei opgehouden zijn, maar dan duik je ook meteen het MOOI in. De etappe is lang, meer dan 20 km met de aanlooproute erbij, met veel stijgen en dalen (850 meter in totaal), maar heel erg afwisselend. Wat wil je ook met al die heuvels: het uitzicht is steeds weer anders.

De eerste helft van de route loopt grotendeels door het bos, vaak langs de bosrand met prachtige vergezichten. Ik heb er, zeker in het begin, flink de pas in. Het weer is half zonnig, half stapelwolken: heerlijk wandelweer eigenlijk. Na het bos komt de klim naar het Hoogtepunt van de route, of het hoogste punt, het is maar hoe je het bekijkt. Vanuit een stil bos met roodborstjes en weilanden met speelse kalveren sta je opeens bij de ijsjes, blikjes, patatjes, kaarten, doolhof en kleiduiven schieten van het Drielandenpunt. Vermaak op 322½ meter boven NAP. Ik zit in het gras, drink een blikje fris en lees wat en ga dan, ondersteund door een ijsje, richting Vaals. Onderweg staat een oude man met een nog veel oudere motorgrasmaaier een hoeveelheid decibellen te produceren die minstens tot in Valkenburg te horen moet zijn.

In Vaals loop ik langs een leuk kerkje en over een prachtig plein en dan door een langgerekte, nikserige buitenwijk. "Tussenstukje" heet dat. Bij de Zieversbeek wordt het weer leuk: lekker door weilanden met vers gemaaid gras banjeren. Daarna door Holset en Harles naar Vijlen, de kilometers in combinatie met het slaapgebrek beginnen door te wegen. Net voor Harles een mooi hol weggetje met een aantal dassenholen. Om half 6 ben ik terug bij de auto.

Terug naar het begin

Vijlen - Valkenburg

De wereld ziet er vandaag ineens heel anders uit: zwaar bewolkt, om precies te zijn. Dat was niet voorspeld, maar dat zullen de ochtendwolken wel zijn. Na een douche en een snel yoghurtontbijt koop ik croissantjes en krentenbollen voor onderweg en rijd om half 9 naar Valkenburg. Van daar met de bus naar Gulpen (ik ben de enige) en dan met de lijntaxi naar Vijlen (weer de enige). Geen wonder dat openbaar vervoer in Nederland duur is.

Om 10 voor 10 sta ik in "Vielen" zoals ze hier zeggen, klaar voor de 23 kilometer terug naar de auto. Het is een prachtige etappe: zon en wind, ±24°C, berg-op-berg-af maar nauwelijks echt steile stukken. Net onder Vijlen loopt de Mechelderbeek: prachtig mooi dal met rechts de kerktoren van Vijlen, links de beek. Over een smal spinragpaadje naar Nijswiller en dan de Kruisberg, beroemd van de Amstel Goldrace, op. Weer prachtige vergezichten.

Na een stuk "agrarisch" (loslopende varkens, koeien, peren, koren, maïs, kool, aardappelen) kom ik in Wittem, bedevaartsoord voor de heilige Gerardus. In een winkeltje met kaarsen, kruisen en kettinkjes koop ik, heel profaan, een blikje fris.

Boven op de Gulpenerberg wacht een enorm Mariabeeld me op, dus daar eet ik mijn lunch. Een heel steil paadje brengt me vervolgens naar Gulpen. Met een fles sportdrank vertrek ik weer richting Gerendal. Het Gerendal is prachtig, lieflijk met veel bloemen, groen met rare schapen, druk met wandelaars. Je zit hier op een NS-route en dat is meteen te merken. Na het Gerendal volgt er een lang, heet stuk door de akkers, waarna je via het Biebosch steil naar beneden Valkenburg inloopt. Daar heeft de route nog een vette klim in gedachten, terwijl rechts van je de mensen in een kabelbaan moeiteloos omhoog zweven. En je bent nog niet boven of je mag weer naar beneden via een luidruchtige jongerencamping met kapotgegooide bierflesjes op het pad. Dit stukje had wat mij betreft niet gehoeven. Door het razend drukke Valkenburg loop ik via de AH naar mijn auto. Schoenen uit, sandalen aan en terug naar de tent.

Terug naar het begin

Valkenburg - Maastricht

Om half 8 uit een coma ontwaakt, douchen, ontbijten in het zonnetje, de spullen inpakken en om half 10 richting Valkenburg. Ik pak de route weer op voor het laatste stuk naar Maastricht. Eerst langs disco's en bierbrouwerijen Valkenburg uit en dan over een prachtig pad onder de bomen langs de Geul. Na 3 kilometer eet ik taart en drink cola op een terras: net vakantie. Het is warmer dan gisteren, dus de vochthuishouding op pijl houden is belangrijk.

Al snel na het terras moet ik de berg op om in Berg (van -en Terblijt) uit te komen. Een warm stuk door de akkers, dan een stuk door het bos met rechts een afgesloten mergelgroeve. Onderweg mooie vergezichten op Maastricht. Net voor Amby eet ik een paar boterhammen en word zelf gegeten door een aantal rode mieren. Vanaf Amby is er niet veel meer aan, maar dat hoort er ook bij als je de route helemaal wilt lopen. Om half 2 ben ik op het station van Maastricht, ga met het miljoenenlijntje naar Valkenburg en dan met de auto terug naar huis.

HET IS VOLBRACHT!

Wat een prachtig pad! Heel on-Nederlands met al die heuvels, dalen, beken, wegkruisen. April was heel mooi vanwege de bloeiende fruitbomen, mei vanwege de vele bloemen en juli vanwege het heerlijke weer. Heel afwisselend ook: heuvels met bos, akkers of fruitbomen. Steile heuvels met enkelverzwikkende paadjes of juist glooiende heuvels met brede grindpaden. En overal natuurlijk het rijke Roomsche land met wegkruisen, kapelletjes, lekker eten, onverstaanbare autochtonen en vlaaien. Kortom: perfect.

Terug naar het begin

Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit adres)

Terug naar de homepage