In december 1999 ben ik samen met een collega in Nairobi om daar een laboratorium op te helpen zetten. We hebben een lang weekend vanwege onafhankelijkheidsdag en boeken een driedaagse safari naar het Masai Mara gebied in het zuidwesten van Kenia.
We zijn de eerste 2 safarigangers en halen er vervolgens nog 3 op: Chris, Sophie en Helen. Bij het kantoor van Come to Africa Safaris komen daar nog Chris, Phil en Claire bij. We rekenen af (330 dollar voor 3 dagen volpension) en gaan dan in een prima busje samen met onze lange Keniaanse gids Charlie op pad. Eerst rijden we naar de supermarkt voor de laatste inkoopjes, dan een tankstop, maar dan rijden we al snel richting Masai Mara.
Na een uurtje stoppen we bij een uitkijkpunt over de Rift Valley, een prachtig panorama over een weidse vlakte tussen bergen. De tocht gaat verder naar Narok, waar we in een lokaal restaurant tegenover de markt een uitstekende maaltijd met voor de verandering eens behoorlijk wat groenten krijgen voorgezet. Het is een leuke groep mensen die allemaal graag wild willen zien dus er wordt niet gedraald en al snel zijn we weer op pad. Na nog wat kilometers zien we de eerste wilde beesten en weer wat verder houdt het asfalt op en gaan we over op de beroemde rode aarden wegen. Het landschap is prachtig weids met schitterende wolkenpartijen in een stralend blauwe lucht erboven.
Om een uur of 3 zijn we bij de ingang van het park, waar Charlie kaartjes koopt en wij lastig gevallen worden door een tiental Masai vrouwen met huisvlijt (armbanden, kettingen, houtsnijwerk) in de aanbieding. De vrouwen zijn prachtig kleurrijk uitgedost met enorme oorbellen en gaten in hun oorlellen en –schelpen. De Masai mannen dragen rode dekens, een stok en een speer (of een paraplu, ook gezien) en hoeden het vee: kuddes zeboes, geiten of schapen met daartussen zebra’s en gazellen.
Nadat Chris en Phil als medici (het zijn Australische medicijnenstudenten die even buiten Nairobi stage lopen) nog even met de parkwachters gesproken hebben mogen we door. Het dak gaat omhoog en dan kan het avontuur beginnen. We gaan tot een uur of 6 op safari en dan pas naar de lodge. Het is echt onwaarschijnlijk wat we aan wild zien: leeuwen, olifanten, giraffen, zebra’s, buffels, gnoes, gazellen, hartebeesten, een wrattenzwijn, een dik-dik, antilopen, 2 soorten gieren, guineafowl (een soort hele domme parelhoenders die hun uiterste best doen om zich onder de wielen van het busje te storten), maraboes, ooievaars, allerlei soorten gevogelte en zelfs een luipaard met prooi in een boom. Rond die laatste attractie staan dan ook prompt 10 safaribusjes, maar voor de rest valt de drukte met busjes eigenlijk best mee. Het is fantastisch voor die paar uurtjes rondrijden en Charlie parkeert de auto ongeveer in die beesten d’r snuit, dus de foto’s zouden ook goed moeten zijn. Na elke mooie stop wordt Charlie keurig bedankt.
Om bij half 7 (zonsondergang, dus sluitingstijd van het park) rijden we door de regen naar de Mara Hippo Safari Lodge, waar we een prachtige bungalow op palen krijgen. De rest van de groep slaapt even verder op in een tentenkamp, maar ik had echt geen plaats meer voor een slaapzak in mijn koffer, dus dan maar duur en comfortabel. Na een snelle douche gaan we eten. De eetzaal is ongeveer leeg op een luidruchtig Duits stel en 2 tv’s na. De tv’s krijgen we stil, de Duitser is wat moeilijker. Na het eten ga ik mijn dagboek bijwerken en mijn collega haar vogellijst. Om half 11 slapen. Als na 5 minuten de generator uitgeschakeld wordt, is het écht donker.
Om half 7 komt er keurig iemand kloppen. Na de douche ga ik op onze veranda zitten suffen tot het 7 uur is en tijd om te ontbijten. Ananassap, cornflakes, een gebakken ei en wat bacon later ben ik klaar om te vertrekken. We zouden om half 8 op pad gaan, maar in het tentenkamp duurt het wat langer. We lopen alvast achter een Masai man aan (rode deken om, grote gaten in zijn oren, versierde bandjes om zijn kuiten) naar het tentenkamp.
Bij achten vertrekken we. Het eerste stuk zien we voornamelijk Masai met hun kuddes en veel vogels. Gedurende de dag zien we weer ontzettend veel beesten in een prachtig landschap met weidse vlakten. Naast al het “gebruikelijke” volk zien we ’s morgens voor het eerst struisvogels: grote statige vogels, deze groep heeft maar liefst 30 jongen (mijn collega heeft ze geteld). Verder zijn we lange tijd op zoek naar een neushoorn die hier vanochtend gezien is, maar we hebben geen geluk.
Tussen de middag gaan we naar de Mara rivier, waar we nijlpaarden zien maar vooral ook horen: ze snuiven en brullen dat het een lust is. Het zijn behoorlijk chagrijnige beesten die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, dus er wordt nogal wat geduwd en gebeten. Verder is er een roze met paarse agama hagedis en een paar krokodillen. De Mara rivier is beroemd omdat hier jaarlijks de gnoes oversteken op weg naar Serengeti (en een half jaar later weer terug). Niet alle gnoes halen de overkant en er drijven en liggen nog steeds dode gnoes die de overkant niet gehaald hebben. De lucht is niet echt aangenaam. Ook lopen er nogal wat hondsbrutale vervetapen rond, dus Charlie besluit dat we ergens anders gaan lunchen, namelijk boven op een heuvel onder een boom. Het mag niet, maar het is wel prachtig.
’s Middags is onze geluksmiddag. Eerst zien we een cheeta met een kleine, doodsbange Thomson gazelle tussen de poten. Eerst laat ze het beestje nog een keer lopen om er nog even achteraan te kunnen jagen (ook cheeta’s moeten hun vaardigheden op peil houden), dan keelt ze onder ons toeziend oog het beestje en vreet het op. Met mijn verrekijkertje kan ik het bloed op de snorharen zien zitten: gruwelijk, maar prachtig. Vervolgens komen we de struisvogels weer tegen. Als moeder struisvogel vindt dat we te dichtbij komen voert ze op volle snelheid schijnaanvallen uit. De volgende stop is een kudde buffels, ook al van die chagrijnige beesten, met parasietenetende vogeltjes op hun ruggen. We zien een hele sniert gnoes, de laatste stuiptrekkingen van de jaarlijkse trek en verder nog 2 leeuwinnen met 7 jongen. Inmiddels is de tocht aardig uitgelopen. Als we terugrijden naar de lodge zien we ook nog een paar jakhalzen. Onze dag kan niet meer stuk, dan maar geen neushoorn.
Terug in de lodge bestel ik een colaatje en als ik het net op heb komt de beheerder aanrennen. Er is een neushoorn gesignaleerd, niet eens zo ver van het kamp en Charlie rijdt er NU heen. Dus in vliegende galop camera en verrekijker halen en dan met 6 van de 7 groepsleden (Sophie stond net onder de douche) in een dollemansrit in een gevecht tegen de invallende duisternis naar de rhino. En inderdaad: daar schuifelt een enorme, volgroeide, zwarte neushoornmeneer door de bosjes. Wat een indrukwekkend beest! Het is eigenlijk al te donker voor foto’s, maar we proberen het toch. Nu hebben we de Big Five allemaal gezien: leeuw, luipaard, olifant, buffel EN neushoorn.
Om half 8 zijn we weer terug in de lodge. We gaan even eten en dan uitgevloerd maar voldaan slapen. Morgenochtend weer vroeg op.
Ik ben keurig voor de wekker van kwart voor 6 wakker. Het is donker en koud. Tijdens ons ontbijt (grapefruitsap en cornflakes met warme melk, niet echt mijn favorieten) wordt het licht en zo kunnen we om half 7 met onze laatste safari beginnen.
Al vrij snel zien we een hele groep hyena’s inclusief een paar hele jonge exemplaren. Het zijn oerlelijke, afstotelijke beesten, maar als je ziet hoe ze met hun jongen omgaan, smelt je toch een beetje weg. De neushoorn zien we niet meer, maar wel de groep jonge leeuwen en ook nog een leeuw en een leeuwin die onder ons toeziend oog drie keer paren: elke tien minuten op de klok af is het raak. Voor de laatste keer rijdt Charles zelfs demonstratief weg, we houden een plasstop en zijn na 9 minuten terug. En inderdaad: binnen een minuut zit meneer leeuw er weer op.
Om kwart over 10 zijn we weer terug in de lodge. Na het inpakken en een vroege lunch vertrekken we richting Nairobi. De hele bus zit al snel te dommelen. Na 2 uur rijden hebben we een stop bij een winkeltje met Masai gefröbel, maar ze worden niet rijk van ons. Om bij vieren nemen we afscheid van Charles, Chris, Sophie en Claire en rijden met z’n vieren met een andere chauffeur terug naar Nairobi. We zetten Chris en Phil af bij het Presbyteriaanse ziekenhuis waar ze stage lopen en worden vervolgens zelf om bij vijven afgezet bij het Fairview Hotel.
Op mijn kamer pak ik mijn koffertje uit en zet wat ondergoed en sokken in de week. Beneden eten we in het laatste licht struisvogelbiefstuk en dan ga ik, na een uurtje vechten tegen de slaap, om 9 uur wederom moe maar voldaan slapen. Het was een duur weekendje, maar het was elke cent dubbel en dwars waard: een ervaring om nooit te vergeten.
| Dieren gezien in Masai Mara Game Reserve: | Circa 50
soorten vogels, waaronder:
|
Voor reacties (anti-spam: verwijder XX uit
adres)
Terug naar de homepage